Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ft. Vasilissa

Account verwijderd

schreef:
Renan Valenscoso, 23

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki Brennan, 19

Niki:
Snel doet ze haar bandages om haar handen. Zometeen was het zover, het gevecht zal beginnen. Tegen wie ze moest vechten, ze had echt geen idee. Maar dat was nu ook niet belangrijk voor haar. Niki is inmiddels al een jaar betrokken bij deze illegale vechtwedstrijden. Er deden veel sterke tegenstanders aan mee, en vaak won ze ook niet eens. Maar dat maakt niets uit, het gaat allemaal om het geld. Het principe was simpel: hoe langer je het volhoud in de ring, des te meer geld je verdient aan het gevecht. Vaak ging het wel om duizenden euro's. Niki deed dit niet voor de lol. Ze had het geld hard nodig. Ze wordt al bijna uit haar huis gezet. Als dat gebeurt, dan heeft ze helemaal niets meer. Ze kwam nu al moeilijk rond elke maand. Een andere manier om snel aan veel geld te komen was er verder niet. Deze klus van vandaag kwam dan ook als geroepen. Ze schrikt op uit haar gedachten als haar naam door de luidspreker klinkt. Ze vloekt even binnendsmonds. Vlug pakt ze haar bokshandschoenen uit haar tas en doet ze aan. 'Rustig blijven, het komt allemaal goed' denkt Niki bij zichzelf. Ze ademt nog een keer diep in en loopt dan de kleedkamer uit. Nu was er geen weg meer terug.. De deuren voor haar gaan open, en ze kijkt met grote ogen de zaal rond. De bewakers naast de deuren duwen haar ongeduldig vooruit. "Laat me los." Bijt Niki ze toe. Het was al erg genoeg dat ze dit moest doen om aan geld te komen. Overal om haar heen zaten mensen te schreeuwen. Niki deed er verder niets op uit, dat was nu het laatste wat ze aan haar hoofd had. Ze stapt de ring in en wacht geduldig op haar tegenstander. Dit keer was Liam de scheidsrechter. Ze kende hem al sinds ze hier voor het eerst aan meedeed. Hij had haar vaak gesteund, en nu ook weer. Hij knipoogt naar haar en ze glimlacht zwak terug. Hij wijst in het publiek en haar blik valt op een meisje die hun kant op komt lopen. Was dat haar tegenstander? Dat meisje was amper 18! Ze stapt de ring in en kijkt Niki fel aan. Liam komt naar ze toegelopen en legt de regels uit. Niki luisterde onderhand al niet meer naar die regels, ze kende ze toch allemaal al uit haar hoofd. Hij loopt weer naar achter en de bel klinkt door de zaal. Met een stalen blik kijkt ze naar het meisje. Zo te zien had ze nog niet erg veel ervaring hiermee. Maar ze moet zich niet in haar vergissen. Niki komt iets dichterbij en houdt haar handen zo voor haar gezicht dat ze net over haar bokshandschoenen heen kan kijken. Het meisje haalt met haar linkerhand uit, en Niki kan nog nét ontwijken. Er volgt een rechter opstoot die vol tegen haar kin aangaat. Niki kreunt van de pijn maar weet zichzelf staande te houden. De bel klinkt, en de eerste ronde is afgelopen. Vlug loopt ze naar de zijkant van de ring, waar haar waterflesje op de grond staat. Ze drinkt een paar flinke slokken water en gooit het flesje weer neer. Ze moest nu niet te veel gaan drinken, dan gaat ze er last van krijgen. Niki zucht diep en loopt dan weer naar het midden van de ring. De tweede ronde was nu begonnen.. Ze haalt een paar keer uit, tevergeefs. Het meisje was erg snel en zag ze aankomen. Haar tegenstander had dan misschien weinig ervaring, maar ze was zeker niet slecht. Ze moest nu in de aanval gaan, anders zou ze het zeker niet redden. Niki deelt een paar klappen uit tegen haar buik, en ze ziet dat ze langzamerhand wat zwakker wordt. Dit was haar kans! Zonder ook maar een moment te aarzelen maakt Niki een rechter hoek tegen de kaak van het meisje. Die verliest haar evenwicht en valt met een harde klap op de grond. Liam gaat naast haar staan en telt hardop af. Maar het meisje ligt daar maar beweegloos op de grond. Er stroomt wat bloed uit haar mond en haar kaak zag er niet goed uit. Ergens voelde Niki zich wel schuldig. Wat als ze haar echt erg veel pijn had gedaan? 'Nee, ophouden nu. Medelijden is niet belangrijk' gaat door haar hoofd. De 10 tellen zijn voorbij en het eindsignaal klinkt. Ze had de wedstrijd gewonnen! Haar hand werd door Liam gegrepen en omhoog geduwd. Het hele publiek staat te schreeuwen en te juigen. Maar genieten ervan deed ze niet. Nee, hiervan zal ze nooit ook maar een moment van kunnen genieten. Het voelde gewoon niet goed. Ze bijt op haar lip en kijkt bezorgd naar het meisje die omringd is met hulpverleners. Hopelijk kwam het allemaal goed met haar..

Account verwijderd

schreef:
“Je weet dat je dit niet hoeft te doen als je het niet wilt?Ik kan gewoon een aantal wedstrijden meer accepteren en trainen en dan redden we het wel.” Vroeg Renan aan zijn kleinezusje die bijna stikte van de zenuwen. Gauw draaide ze haar hoofd naar haar grote broer toe en schudde ze haar hoofd hevig. “Nee, je doet al te veel voor ons. Ik word binnenkort 18 en ik vind dat ik nu ook moet helpen met het betalen van de huur. En jij hebt te veel schade opgelopen van je vorige wedstrijden.” Zei ze terwijl ze zacht over het litteken, dat hij onder zijn oog had, wreef. Renan pakte Celina’s hand vast en aaide er zacht over. Hij leunde naar voren en plaatste een zachte kus op haar voorhoofd. “Ik weet dat je het kan Celina, maar als je je echt niet goed meer voelt moet je stoppen. Ik wil niet dat jou wat
overkomt.” Maakte hij haar duidelijk. Zij was de enige echte familie die hij had en ook zijn enige herinnering aan zijn ouders. Ze knikte en begon langzaam een aantal stoten te plaatsen op de pets die Renan vast hield. Zijn vorige wedstrijd was helemaal verkeerd afgelopen. Zijn tegenstander bleek 10 jaar ouder te zijn waardoor hij een veel groter bedrag binnen kon krijgen als hij zou winnen. Hij had de wedstrijd wel gewonnen, maar een bloedende lip en wenkbrauw en niet te vergeten de grote blauwe plekken, had hij eraan over gehouden. Het was dat Renan zijn tegenstander, Lucas, een goed rechter leverstoot gaf aangezien hij anders moeilijk gewonnen had. Renan herinnerde zich nog heel goed hoe snel Lucas zijn handschoenen uitgetrokken had en naar zijn buik gegrepen had. Normaal was zo’n stoot niet acceptabel maar aangezien alles hier zowat illegaal ging, was dat ook normaal. “Draai. Linker. Rechter. Slip.” De warming-up hielden ze rustig zodat ze meer energie had voor de wedstrijd. Renan zag in de ogen van zijn zusje dat ze dit eng vond aangezien haar tegenstander een aantal kilo’s meer woog en ook ouder was. En niet te vergeten, dit was Celina’s eerste echte wedstrijd. Natuurlijk had ze al meerdere malen tegen een ander gespard, waaronder Renan, maar daar zat nooit een groot geldbedrag aan vast. Als ze het op dat moment niet zo moeilijk gehad zouden hebben, had hij dit nooit toegelaten. Maar hij kon niet ontkennen dat ze het geld nodig hadden en dat hij momenteel te uitgeput en verzwakt was om nog een goede wedstrijd te spelen. Renan had vertrouwen in zijn zusje, maar de kans dat ze zou gaan verliezen bestond ook. Wat ze dan zouden moeten doen was iets wat Renan liever niet deed: het geld gebruiken dat van hun ouders overgebleven was. Niemand die hij niet uit zijn verleden kende, wist niet hoe hun leven eindigde. Maar Renan bleef de beelden dagelijks in zijn nachtmerries zien, de nachtmerries waarna hij huilend wakker werd. Zonder dat hij het in de gaten had waren de tegenstanders al aan elkaar voorgesteld. Hij had opgepikt dat het meisje Nikki heette en 2 jaar ouder dan zijn zusje was, niet een te grote leeftijdsverschil
waar hij blij mee was. Veel kon ze niet van haar uiterlijk op pikken door het bitje en de kap die ze op had. Maar wat hem wel op viel was dat ze groene, heldere ogen had. En al gauw begon de wedstrijd. Zijn zusje was duidelijk bang in het begin, dat zag je aan haar stoten. Ze bewoog veel maar als ze een stoot maakte was hij niet met volle kracht. Ze probeerde Nikki’s zwakke punt te vinden maar dat lukte haar duidelijk niet. De eerste ronde liep nog zonder enig gevaar. Het lukte Celina uiteindelijk toch nog om een aantal goede en rake stoten uit te delen. Maar de tweede ronde maakte Renan kwaad. Had de tegenstander niet in de gaten dat Celina echt moeite had en al veel te zwak begon te worden voor een tweede ronde? En voordat hij het wist lag zijn zusje KO op de grond. Gauw rende hij de ring in en bukte neer waarna hij naar het bewusteloze lichaam van zijn zusje. En voordat hij het wist waren er al mensen geroepen om haar mee te nemen. Ze hadden een ambulance gebeld en gezegd dat het een ongeluk was aangezien wat ze deden eigenlijk illegaal was. En natuurlijk wilden ze niet opgepakt worden, vandaar dat ze zwegen. Met een kwade blik keek Renan voor heel even naar de tegenstander die zijn zusje blijkbaar zo hard gestoten had waardoor ze bewusteloos neer viel. Het leek alsof het meisje, Nikki, ook gechoqueerd was aangezien ze er gewoon stond, niet bewegend en haar ogen niet afdwalend. Gewoon gefocust op Renans zusje. "Fucking bitch." snauwde hij naar het meisje waarna hij de ambulance zijn zusje naar het ziekenhuis liet brengen. Omdat hij zijn eigen auto niet achter kon laten besloot hij de ambulance te achtervolgen. Voordat hij in kon stappen voelde hij een hand die om zijn arm heen werd geplaatst. "Ik wil mee." sprak de beste vriendin van Celina, Jade. Veel zin in een 'ja, nee' discussie had hij niet en omdat hij ook zo snel mogelijk bij zijn zusje wilde zijn, liet hij haar ook in stappen. Er was wel wat tussen hem en Jade gebeurd maar door een slechte einde hadden ze besloten om afstand te houden. Dat was tenminste wat Renan deed, want hij zag wel hoe graag ze hem terug wilde.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Niki:
Ze trekt haar hand terug uit de greep van Liam. "Zal het goed met haar komen?" vraagt ze zacht. Normaal gesproken moest ze altijd vechten tegen tegenstanders die ouder dan haar waren. Die konden die klappen wel opvangen. Sterker nog: vaak was Niki degene die de meeste pijn te lijden had. Nog steeds had ze allemaal littekens over haar lichaam verspreid. Niet allemaal van de illegale wedstrijden, veel kwam ook van haar ex vriend. Hij was op het begin erg lief en ze wist zeker dat hij de ware voor haar was. Hij was degene die haar begreep en haar steunde door dik en dun. En wat was ze dol op hem geweest.. Maar na een jaar veranderde hij ineens. Hij kwam vaak dronken thuis en had zo zijn driftbuien. Iemand anders om zich op af te reageren had hij niet, dus was Niki vaak het slachtoffer. Nachtenlang had ze op de grond gelegen, te creperen van de pijn. Maar hij gaf niet meer om haar, het enige wat hem nog boeide was de alcohol. Als Luke dan 's ochtends weer nuchter was kwam hij naar haar toe met mooie praatjes. Hij vertelde dat het het hem speet en dat hij het nooit weer zou doen. Hij zou veranderen voor haar en zijn leven verbeteren. En het erge was nog dat ze hem ook nog geloofde. Ze had genoeg vertrouwen in hem dat hij zou stoppen met zijn alcoholverslaving en door zou hebben dat dit niet goed was. Ze wilde hem niet kwijt, dan zou ze weer alleen zijn. Verschillende snijwonden en grote littekens heeft ze eraan overgehouden, die nooit helemaal goed genazen. Haar hele rug zat onder, en allemaal door die klootzak. Ze had hem uiteindelijk na vele pogingen haar huis uit weten te krijgen, maar hij blijft maar terugkomen. Vanochtend was hij ook al langsgeweest en had uren voor haar deur zitten wachten totdat ze naar buiten kwam. Niki durfde haar huis niet uit en had zich verstopt op haar kamer, met een mes in haar handen geklemd. Zo bang was ze voor hem geworden. Na een tijdje had hij het gelukkig opgegeven en was hij weggelopen. Maar hem kennende komt hij nog terug voor haar, en begint alles weer overnieuw. Ze zet haar gedachten opzij en kijkt met grote ogen naar het meisje. Dit was echt niet goed! Ze had haar echt te hard geraakt.. Er zat een jongen naast haar geknield, die haar met een razende blik aankeek. Hij begon tegen haar te schelden en liep samen met de ambulance medewerkers weg. "H-het spijt me.." stamelt ze, en ze voelt Liams arm om haar heen. "Het is goed, je kon er niets aan doen" fluistert hij in haar oor. "Jawel, het is allemaal mijn schuld." zegt ze en slaat haar ogen neer. En dit moest ze doen om aan geld te komen.. Haar ouders zaten nu vast erg teleurgesteld op haar neer te kijken. Ze was een monster geworden... "Kom mee" zegt Liam en hij trekt haar mee weg uit de grote zaal. De zaal liep alweer langzaam leeg aangezien het gevecht afgelopen was en er dus niet veel meer te zien valt. De mensen kwamen alleen voor de gevechten zelf, en zodra er niets meer te beleven viel waren ze snel weg. En het feit dat de politie hier ook vaak bij betrokken was hielp daar ook niet bij. Ze waren richting de kassa aan het lopen, waar ze haar geld zou krijgen. "Wacht, ik moet eerst nog mijn spullen pakken" mompelt ze, en ze loopt snel de hoek om. Daar zat een kleine ruimte die vaak als kleedkamer wordt gebruikt voor de gevechten. Ze grist haar rugtas van de grond en doet haar hoodie aan die ze over een stang had gehangen. Die was vroeger van haar broer geweest, en het was eigenlijk het enige wat ze nog van hem had. Hij was vorig jaar in een auto ongeluk om het leven gekomen. Hij was 's avonds aan het teruglopen van het huis van zijn beste vriend, die een paar straten van hen vandaan woonde. Hij liep over een grote weg en was net van plan om hun straat in te lopen, toen hij geraakt werd door een auto. De bestuurder was dronken en had geen idee wat hij had gedaan. Hij was over de motorkap gevlogen en was op slag dood. Niki had de sirenes in de straat gehoord en was naar buiten gelopen om te kijken wat er aan de hand was. Ze zag een jongen op de grond liggen, omringd door allemaal ambulancemedewerkers en politieagenten. Ze rende ernaar toe, met haar adem ingehouden. Alles wat door haar hoofd ging was dat het alsjeblieft niet Tyler zou zijn. De agenten zagen haar aanrennen en hielden haar tegen. Ze vertelden haar dat ze niet dichterbij mocht komen. Het was een plaats delict, waar een dode bij was gevallen. "Dat daar is mijn broer!" had ze geschreeuwd, met tranen die over haar wangen rolden. Het was Tyler die daar lag, levenloos, onder het bloed. Hij was de enige die ze nog had... Sinds die dag voelde ze zich zo alleen. Alleen op de wereld. Ze zag geen reden meer om nog gelukkig te zijn. Alles wat haar dierbaar was, was die dag van haar afgepakt. Ze had helemaal niets meer over. Ze voelt de tranen weer achter haar ogen branden maar knippert ze gauw weg. Ze wilde niet dat iemand het zou zien. Niki loopt weer naar Liam toe die op haar staat te wachten. De man achter de kassa kijkt haar met een grote grijns aan. "Goed gedaan" Niki was er helemaal niet blij mee. Het liefst zou ze keihard schreeuwen dat ze dat verdomde geld niet nodig had. Dat ze het niet aan zou nemen omdat ze er een meisje van niet eens 18 jaar knock out voor had moeten slaan. Hij pakt het geld uit de kas en telt het na. "2000.. 2500.." Had ze zoveel verdiend aan dit gevecht? Eerder kwam ze er met een goede 1000 vanaf. Niet dat het genoeg was om haar schulden te betalen, ze had ondertussen al 6 maand huurachterstand. "zo, 3000 euro, helemaal voor jou" Niki knikt naar hem en pakt aarzelend het geld. Ze verdiende dit geld niet. Dit voelde gewoon niet goed.. Liam leek te merken dat ze erover twijfelde en drukte het geld wat steviger in haar handen. "Je hebt het hard nodig" mompelt hij en pakt haar hand vast. Ze glimlacht zwak naar hem en laat zijn hand los. Wat was ze blij dat ze hem tenminste nog wel had. De capuchon van haar hoodie doet ze op om niet herkend te worden. Ze wilde niet dat Luke haar zou zien, dan had ze echt een groot probleem. Hij moest gewoon met zijn poten van haar af blijven. Ze draait zich om en loopt met het geld in haar handen geklemd het gebouw uit. Ze wilde zo snel mogelijk weg van deze ellende.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld