Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg| Be aware there's a monster inside!

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
ORPG samen met Dauntless,

Ik:
Ariel - 20 jaar - houd van lezen - hier net komen wonen samen met haar vader - opzoek naar een baantje. - still single! HA maar voor hoelang?

En jij mag beginnen! hihi

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

Rowan Lionheart ~ 24 ~ Architect

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

Rowan zat achter zijn bureau in het reusachtige Lionheart Mansion. Een huis dat makkelijk tien mensen kon herbergen, maar enkel één inwoner had, Rowan Tiberius Lionheart. Voor hem was dit een dag die hij veel liever nooit gehad had. Het was jaren geleden dat er zich nog zoveel mensen in zijn huis op hetzelfde tijdstip hadden bevonden. Maar het kon niet anders. Rowan had het enorm druk met zijn werk. Hij begon populairder te worden en kreeg meer opdrachten. Voordien was het al bijna onmogelijk geweest werk en huishouden te combineren. Daarom had hij het besluit genomen een huishoudster aan te nemen. Online had hij een vacature geplaatst en vandaag was de dag dat de sollicitaties plaats vonden. Hij zou niet zomaar iemand kiezen. Rowan was enorm kieskeurig, zeker als het zijn geliefde mansion betrof. Hij zou dit huis niet zomaar in de handen laten van de eerste de beste en hij wou al helemaal niet dat er een nieuwsgierig Aagje in dienst kwam.
Hij keek op de oude koekoeksklok aan de muur. Stipt om drie uur opende hij de deur en ging naar de woonkamer waar alle kandidaten zich hadden verzameld. Het waren er minder dan hij had gehoopt. Hij had niet veel tijd en geen zin om nog een andere keer sollicitaties te organiseren. Hij hoopte dus vanuit de grond van zijn hart dat de geschikte persoon zich bij deze groep bevond. Hij stelde hen allerlei vragen en na vijf minuten hadden de meesten hem al zo mateloos geïrriteerd dat hij ze gewoon weg stuurde. "Volgende!" riep hij. Zijn humeur was zeker niet opperbest.
"Dus vertel me eens wat meer over jezelf. Heb je ervaring met schoonmaken? Waarom wil je deze job zo graag?" Vroeg hij aan de laatste kandidate, een roodharig meisje met blauwe ogen. Ze zag er goed uit, maar Rowan wist als geen ander hoe bedriegelijk het uiterlijk kan zijn.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
ik keek om me heen terwijl ik het landgoed op liep, samen met nog 5 anderen was ik hier voor de vacature als huishoudster. ik was hier een kleine 3 maanden geleden met mijn vader verderop in het dorp komen wonen, mijn vader was uitvinder en op het moment ging dat niet zo goed, vandaar dat ik bij moest gaan verdienen om mijn studie en mijn vader te bekostigen. ik beet nerveus op mijn onderlip en zag de eerste kandidate naar binnen gaan, ik stond op en begon op en neer door de kamer te lopen en ging op ten duur in de vensterbank zitten en keek zo naar de enorme tuin. ik glimlachte, het was prachtig en de bloemen kon je binnen ruiken. tijd vloog voorbij en voor ik het wist werd ik geroepen door meneer, ik slikte de glimlach die hij had toen hij enkele uren had toen hij begon was al minder geworden, dat betekende niet veel goeds. ik liep met hem mee en ging op de stoel tegenover hem aan het bureau zitten en slikte. voor ik het wist kwam een een stormvloed aan vragen en ik begon wat te stamelen, "euhm.. euhm.. sorry.. euhm.. " ik haal diep ademen, "Oké, Sorry.."- "Ariel, 20 jaar oud ben op het moment bezig met een studie tot historicus, ik woon hier nu 3 maanden samen met mijn vader. ik heb géén professionele ervaring maar maak wel al sinds dat mijn moeder weg is thuis schoon en dat is nu ongeveer 9 jaar." ik glimlachte zwak, ik praatte niet graag over mijn moeder maar wanneer ik dit deed vertelde ik mensen dat ze 'weg' is gegaan. ik keek even rond en terug naar hem, "waarom ik deze baan wil? omdat ik mijn vader moet gaan helpen met geld inbrengen omdat ik anders niet verder kan met mijn study en we anders opnieuw moeten verhuizen omdat we ons huis niet kunnen betalen." ik haalde een hand door mijn rode haren heen en begon nerveus op mijn onderlip te bijten.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Dit meisje was zo te zien op van de zenuwen. Rowan was altijd al rijk geweest. Hij kon zich de financiële problemen die dit meisje had maar moeilijk voorstellen. Wat moest hij antwoorden: "Wat sneu voor je." Wel om eerlijk te zijn vond Rowan het helemaal niet sneu. Hij was ook niet dolgelukkig over het feit dat ze arm waren. Hij had er gewoon geen mening over. Uiteindelijk was dit meisje voor hem een onbekende en er zouden altijd rijke en arme mensen op de wereld zijn. Wat hem wel zorgen maakte was haar studie, historicus. Als het verleden haar interesseerde zou zijn verleden daar dan ook tot behoren. Wie weet wat ze wist over de familie Lionheart en hun duistere geheimen. Maar ernaar vragen was te riskant. Als ze niets wist zou ze het misschien wel willen weten. Hij moest er op een andere manier achter zien te komen.
"Mijn volgende vraag, Ariel geloof je in geesten?" Een vreemde vraag, maar het antwoord was extreem belangrijk.
"Je moet begrijpen dat dit een erg oud huis is. Het wordt doorgegeven van vader op zoon. Doorheen de jaren zijn hier ook al talloze mensen om het leven gekomen. Ik hoop niet dat die gedachte je van je werk zou houden, want zoals je ziet er is veel te doen en zo weinig tijd."

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
ik kon het niet laten om even te lachen om zijn vraag, "ah dat is het! zo heeft u het zo lang volgehouden om hier alleen te wonen, u bent helemaal niet alleen." ik beet verder op mijn onderlip om niet verder te lachen omdat ik niet bepaald een glimlach op zijn gezicht zag komen, ik slikte.. "sorry" ik begin wat met m'n nagels te spelen en keek even naar mijn schoot;. ik haalde diep adem en keek terug op, "Ja, ik geloof in geesten, alleen ik geloof erin dat iedereen een taak heeft in het leven en als je deze taak niet afrond dat je hier blijft in een tussen wereld in plaats van over gaat naar een andere." - "Geen hemel en hel verhaal," ik keek naar zijn handen en fronste even, er zaten enkele wonden op vreemd maar ik bestede er verder geen aandacht aan, "Nee dat begrijp ik, maar nee ik geloof niet dat ze ineens naast me zullen staan"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Maakte ze nu een grapje? Wel zo te zien begreep hij echt niets van haar humor en dat was duidelijk te merken aan zijn ernstige gezichtsuitdrukking. "En wat is jou taak dan in dit sterfelijke leven, hier komen poetsen?" Dat vond hij dan weer grappig. Rowan geloofde niet in het lot of een lotsbestemming, noch dat er iets na de dood was. Je had je eigen leven in de hand, behalve dan natuurlijk als er een eeuwenoude vloek op je rustte. Maar dat was dan weer de schuld van zijn verre, verre voorouders.
"Wel mijn beste Ariel, sinds ik nogal wanhopig ben wat deze kwestie betreft is vandaag je geluksdag. Gefeliciteerd je bent de nieuwe huisvrouw in Lionheart Mansion. Je werktijd start vanaf nu, hopelijk vind je dat niet erg. Laat ik beginnen met een rondleiding door het huis. Je werkdag start om zeven uur s'ochtends tot zes uur s'avonds al mag je in de winter een uur eerder weg. Over de tuin hoef je, je geen zorgen te maken die wordt door Darius onderhouden. Je zult sowieso wel je handen vol hebben aan alle kamers. Ik heb ze nooit geteld, maar het zijn er een heel aantal. De meubels zijn erg oud dus gelieve ze met respect te behandelen. Breekt er iets dan zal ik dat van je loon moeten afhouden. Wat je loon betreft, persoonlijk betaal ik liever contant, maar als ik het op een rekening moet overschrijven zal ik zien hoe ik dat geregeld krijg. Oh en als laatste de oost-toren is verboden terrein. Geen zorgen de deur zit sowieso op slot. Mocht je toch een manier vinden om er binnen te raken en ik kom daar achter wel dan kun je je er van verzekeren dat zowel jij als je vader nooit nog werk zullen vinden. Ik hoop dat dat duidelijk is. Ok, laten we aan de rondleiding beginnen."

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan toen hij vroeg wat mijn taak in het leven was en ik haalde mijn schouders op, "Iedereen vind zijn taak vanzelf, wanneer het tijd is.." ik sta op wanneer hij me verteld dat ik de baan heb en schud hem even de hand, " dank u wel" ik luister naar zijn verhaal en knik af en toe even, ik frons en begin nieuwsgierig te worden naar de oost-toren maar wanneer hij over mijn vader begint kijk ik hem boos aan, "Ik zal er niet heen gaan hoor, daar zijn geen bedreigingen voor nodig." ik bekijk hem even walgend aan en zucht diep, ik haal een hand door mijn rode haren en volg hem door het huis, langs de vele badkamers en allerlei slaapkamers en andere verblijven. ik bijt zachtjes op mijn onderlip wanneer we langs een enorme bibliotheek lopen en ik kijk verwonderd naar binnen. "Wauww.." ik slik, als een kind in een snoepwinkel.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De uitdrukking op haar gezicht was er duidelijk één van walging, mooi zo. Hij was sowieso liever niet close met zijn werknemers apart van Darius dan. De tuinman was waarschijnlijk de enige persoon die hij zijn vriend kon noemen. En net zoals de Lionhearts generaties die huis hadden bewoond, hadden de Thorns generaties lang de tuinen onderhouden. Hij leidde haar langs de keuken, badkamers, balzaal, serre, studeerkamer enzovoorts. Toen ze halt hielden bij de bibliotheek zag hij haar verlangend naar de boeken kijken. "Denk maar niet dat jij daar de tijd voor hebt. Daarbij de meeste boeken hier zijn in oude talen geschreven, Latijn, Grieks. Ik betwijfel of deze zware literatuur je zal interesseren. Eindigen deed hij in de inkomhal. "Voilà dat was het. Schoonmaakspullen vind je hier in een zijkamer. Heb je verder nog vragen?" Hij hoopte van niet want de rondleiding had enorm veel van zijn kostbare tijd in beslag genomen. Hij had nog werk te doen, vergaderingen waar hij moest zijn.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
ik keek hem verward aan toen hij me lager inschatte, "euhm, een student geschiedenis? natuurlijk kan ik latijns, grieks.. ik kan zelf hyrogliefen lezen!" ik rol even met mijn ogen en loop maar achter hem aan tot we aankomen in de zaal waar ik vandaag begonnen ben, ik kijk even naar het raam waar ik vanmorgen nog zat en toen op toen hij begon te praten. ik schudde mijn hoofd, "Nope, geen vragen.." ik haal mn schouders op en haal mijn schouder tas van me af en zet deze in de schoonmaak kast en haal een aantal spulletje tevoorschijn, "Oh, ja ik zie dat de allesreiniger op is.. kan je er voor zorgen dat er nieuwe komt?"

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Wel wat fijn voor jou. Ik hoop dat je ook dingen kan afstoffen, afwassen, stofzuigen. Wat de allesreiniger betreft ik zal zorgen dat die morgen aanwezig is. Er zijn genoeg andere taken die je tot dan kan doen." Hij wachtte niet langer op antwoord maar ging naar buiten. Hij had nog een kantoor in de stad, waar hij mensen voor zijn werk ontving en ook regelmatig aan projecten werkte. Hij voelde zich werkelijk miserabel op de heenweg. Waarschijnlijk zou hij vannacht weer transformeren. Deze vloek was onvoorspelbaar. Het had niets te maken met de stand van de maan. Soms veranderde hij s'nachts en soms niet. Al was het hem opgevallen dat bij een nieuwe maan de kans groter was. Door de jaren heen voelde hij de transformatie steeds beter aankomen. Hij veranderde ook minder dan in zijn tienerjaren, die waren absoluut het vreselijkst.
"Goedeavond" zei hij vriendelijk tegen de klanten die hem al zaten op te wachten. De meeste van zijn cliënten waren rijke mensen die een uniek huis wouden. Hij mocht dan wel in een oud kasteel wonen, zijn ontwerpen waren stuk voor stuk modern en uniek.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
ik rolde met mijn ogen, "Eikel.." mompelde ik zachtjes tegen mezelf en ik pakte de spullen op afte stoffen en ik begin in de grote hal en werkte langzaam naar achteren naar de laatste slaapkamer, ik keek de kamer even rond en zuchtte zachtjes, "Niet eerlijk, dat eikels zoals hij dit wel krijgen, 'verdienen' en goede mensen, krijgen niks."

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Rowan werkte ijverig door. Hij hield van zijn beroep en alles was fijner dan je dagen eenzaam en alleen in een gigantisch kasteel te slijten. Toch stopte hij een halfuur vroeger. Zijn hoofd bonkte, zijn maag keerde zich om. Hij moest zo snel mogelijk zorgen dat hij terug thuis was. Meerdere malen reed hij bijna iemand aan op de terugweg. Het getoeter van de auto's rondom hem maakte het er niet veel beter op.
Gelukkig, eindelijk reed hij de lange oprijlaan op. Hij stormde naar de oost-toren en botste net niet tegen Ariel.
"Wat doe jij hier nog!" zei hij. Zijn ogen lichtten een fractie van een seconde onnatuurlijk goudgeel op, het was nauwelijks merkbaar. Hij zuchtte geërgerd, hier had hij absoluut geen tijd voor. "Wanneer ik zeg dat je hier om zes uur weg moet zijn, verwacht ik ook dat je om zes uur weg bent. Als cijfers te moeilijk voor je zijn, zonsondergang. Je vertrekt wanneer de zon onder gaat." Hij siste haar de woorden toe en haastte zich toen verder naar de oost-toren. Hij keek niet eens achterom om te zien of ze hem was gevolgd. De sleutel hing aan een ketting om zijn hals. Hij duwde de zware deur open en verdween in de duisternis.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik keek even op de klok 18:15, maar ik was nog niet klaar voor vandaag en deed m'n muziek terug in en ging verder met het schoonmaken van de gang, het laatste werk voor vandaag, zachtjes zong ik mee met de muziek tot er iemand hard tegen me aan botste en ik viel bijna van het keukentrapje af waar ik op stond, "au!" zei ik snel en ik pakte mijn enkel die verzwikte door de manier dat ik mezelf probeerde te vangen. ik keek geschrokken naar hem en slikte, "ik wou het werk voor u af mak..." maar hij was al weg en ik hoorde een grote deur met een klap dicht slaap. ik slikte en hinkelde naar de kast om de spullen op te ruimen en ik pakte m'n spullen en voelde tranen in mijn ogen prikken, mijn enkel was inmiddels alle kleuren van de regenboog. ik liep met veel moeite naar mijn fiets die aan het begin van de enorme tuin stond en probeerde thuis te komen. ik keek naar het enorme huis en slikte, vreemde man.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
De sloten klikten dicht. Rowan trok zijn kleren uit een gooide ze aan de kant. De verandering op zich was al niet leuk en hij bespaarde zich liefst het uit de kleren scheuren. De oost-toren was langs de binnenkant met titanium bekleed, de deur zat vast met een ingewikkeld systeem, het was zijn persoonlijke kooi. De pijn nam bezit van hem, hij zakte op de grond neer. Zijn botten kraakten terwijl ze van vorm veranderden, een gewei ontsproot uit zijn hoofd. Hij schreeuwde, maar al snel veranderden zijn kreten in gegrom. Niemand kon hem horen, deze toren was speciaal ontworpen om het geluid binnen te houden, zodat niemand achter het geheim van de Lionhearts zou komen. De man werd beest en het beest nam over. Rowan herinnerde zich nauwelijks iets van de verandering. Er was de pijn en daarna werd hij wakker in de kooi, zo was het altijd gegaan. Er waren momenten geweest wanneer hij er niet in was geslaagd op tijd de kooi te bereiken. Deze liepen altijd af in bloedvergiet. Daarom ook dat de familie generaties geleden deze toren tot kooi heeft laten ombouwen, zodat ze veilig voor zichzelf waren.
Het beest waarin hij veranderde had vele namen: De leeuw, de koning van het bos, de chimaera, enzovoorts. Toch was de meest gebruikte naam het beest. Hij wandelde rondjes in de toren, beukte met zijn gewei tegen de wanden, maar die weigerden mee te geven.

Misspattinson
Landelijke ster

misspattinson schreef:
Ik ging snel en zette mijn fiets opvslot, ik liep wat moeilijk naar binnen en zag mijn vader op de bak liggen en ik zuchtte diep. ik keek naar alle flessen van alcohol die als een kring om hem heen lagen. het was weer eens zo'n dag. ik keek even naar mijn enkel en pakte de verband doos en deed er voor de zekerheid een drukv erbandje omheen zodat ik morgen wat beter zou kunnen lopen. ik keek om toen ik wat gebrom hoorde, "hee papa." zei ik zachtjes en ik hielp hem overeind en bracht hem naar de slaapkamer waar hij zijn roes uit sliep.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld