schreef:
ik slaap half, dus ik vraag me af hoe dit gaat aflopen, HAHAHAHA
~
Justin
De volgende morgen was het niet echt bepaald beter. Kennelijk moet ik hier voor een paar jaar blijven. Met die paar jaar bedoelde ik rond de drie jaar, wat een ramp was. Vooral nu, aangezien deze gevangenis vele malen strenger was. Eerst zat ik in een andere gevangenis, waar ik gemakkelijk kon ontsnappen. Hier zou het haast niet meer lukken, dus ik was het niet eens meer van plan om het te proberen. Niemand hier kon ontsnappen en ik wist hoe het hier ging. Ik ging niet mijn leven wagen. Ja, soms was ik dom bezig, maar er waren genoeg momenten dat ik wist waar mijn grenzen zaten.
Voor nu werd werd er wat te eten gebracht. Ik mocht m'n cel niet uit, want ze zeiden dat dat te gevaarlijk zou zijn of zo. Ik kon inderdaad mensen gaan aanvallen, maar ik wilde hier niet nog vele malen langer blijven. Met wat tegenzin at ik wat, al was het zo flauw en wat het haast niet te eten. Ik nam een slok van het flesje water, wat al wat beter was. Hopelijk kon ik hier gewoon zo snel mogelijk weg.
Ik dwaalde in m'n gedachten. Ik was zo bang dat Rose haar zorgen over me zou maken en dat ze zou denken dat er iets ernstigs was gebeurd. Niet dat dit niet ernstig was, maar alsnog. Ik wilde gewoon niet dat ze helemaal zou paniekeren of zo als ik er niet meer zou komen. Dit zou enorm lastig zijn om haar dit allemaal te vertellen. Ik wilde het helemaal niet doen, maar ik wist van mezelf dat het uiteindelijk toch wel moest. Ik kon moeilijk voor altijd niks erover blijven zeggen.