Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mylastwish
Ik wens iedereen fijne feestdagen en een gezond en gelukkig 2026
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar
O| ft. NPC
Kyoshi
Popster



Gelieve het topic te volgen als je interesse hebt, maar niet reageren. Bedankt!

Mijn personage:

Sem Gregory Carlson - 28



-----------------------------------

Een spannend moment was aangebroken voor de jonge strafrechtadvocaat Sem Gregory Carlson. Er stond al weken een reünie gepland van zijn oude middelbare school, maar hij zat er sinds die tijd tegenaan te hikken. Wat zouden ze van hem gaan vinden nu het meer dan tien jaar later was? Hoe waren de anderen veranderd? Waren zij net zo succesvol qua baan als hij, of waren ze putjeschepper op zee? Er waren tal van mogelijkheden die de jongeman allemaal probeerde te overzien. 
Zelf was de man een stuk veranderd. Niet alleen op het gebied van zijn stressvolle baan als advocaat, maar tevens ook in zijn privéleven. Ten eerste bewoonde hij een gigantische villa die hij enkele jaren geleden zichzelf al kon veroorloven. Daarnaast bezat hij meerdere auto's door zijn succesvolle baan. Toch was niet alles rozengeur en maneschijn in Sems leven. Naast alle positieve dingen, was hij ook alcoholist. Een excentrieke combinatie wanneer je ook advocaat was, maar de stress in zijn leven en een traumatische gebeurtenis hadden ervoor gezorgd dat hij de drank als uitweg had gezien. Het liet hem even vergeten wat voor hectisch leven hij wel niet had. Daarnaast verdoofde het de bijkomende pijn van deze ellende. 
De drank had een negatief effect op zijn uiterlijk. Ondanks dat hij een attractieve man was, was aan hem te zien dat hij veel dronk en veel stress had. De stress had gezorgd voor grote wallen onder zijn ogen en donkere randen en rimpels, de drank voor een gelige tint van zijn huid en een veranderde kleur in het wit van zijn ogen. Het was dan ook goed aan hem te zien dat het niet geheel goed met hem ging, maar dat probeerde hij te verbloemen door het onderwerp direct af te kappen en verder te gaan over iets wat niet met zichzelf te maken had.

Inmiddels was hij onderweg naar zijn oude school. Het gebouw werd nu immers nog gebruikt als school en hier zou de reünie dan ook plaats gaan vinden. Hij droeg, zoals altijd, een net en duur pak van een exclusief merk die niet zomaar iedereen zich kon veroorloven. Om zijn pols droeg hij een Rolex horloge en hij had een heerlijke parfum opgespoten om de alcohollucht om hem heen wat te verdoezelen. Hij dronk immers de hele dag door en dat rook je aan hem, maar hij had er goede oplossingen voor kunnen vinden.
In zijn Bentley Continental GT reed hij naar zijn oude school toe. Zenuwen door zijn gehele lichaam gezien het feit dat hij er enorm tegenop had gezien. Hij reed de parkeerplaats op en werd gelijk aangekeken door zijn dure auto. De overige auto's waren niet minder dan een goedkope BMW. Dat was dan ook maar een fractie, qua prijs, van zijn dure auto. Er stonden wat mensen buiten met elkaar te praten en Sem herkende een dikke man al als iemand die hij nooit gemogen had. Hah, was hij toch dik geworden! Een grijns ontstond op Sems gezicht, maar deze ging al snel weg door alle zenuwen. Zouden ze merken dat hij verslaafd was? Een standaard vraag die hij zichzelf dagelijks afvroeg.
De auto stond stil en Sem pakte uit zijn binnenzak een klein flesje wodka. Hier nam hij een grote slok van als aanmoediging en vervolgens verliet hij de auto. Zijn colbert trok hij recht en hij keek even naar zijn schoenen. Zijn hele outfit matchte, waardoor Sem zich iets beter voelde. Als ze maar niet merkten dat hij alcoholist was en nu ook half dronken was: dat was hij immers altijd.
Hij liep richting de groep mensen die zich verzameld hadden - zijn nette schoenen tikten sierlijk op de stenen ondergrond - en hij ging er even bijstaan. Velen keken hem vragend aan, omdat ze zich blijkbaar niet meer in konden denken wie deze chique man was. Ze herkenden hem echt niet meer, maar de vragen lieten nog even op zich wachten. Sem stond er dan ook zenuwachtig bij en besloot zelf ook niks te zeggen. Te angstig door de alcohollucht die nu uit zijn mond zou komen doordat hij net nog gedronken had. Dan zou hij gelijk door de mand vallen. Wel vroeg hij zich af waar zijn voormalige beste vriendin was. Ze zou toch wel komen? Er was namelijk maar één persoon die Sem nog wilde zien en dat was zij. Verder kwam hij hier voor niemand anders, eigenlijk.
Anoniem
YouTube-ster



Michelle Cleveland- 27- rmjw


'Tik tak tik tak.' Tikte de klok maar nonstop door, dat boven de bed hing waar Michelle op lag. Ze fronste met haar wenkbrauwen nadat haar handpalm op haar voorhoofd landde. De zon scheen fel in de heldere lucht en ook  de vogels vlogen hoog en sierlijk rond. Heel de wereld was bedekt met kleuren, blauw, rood, orange, groen, maar alles in Michelle's ogen waren niets meer dan zwart en wit. 

Het begon allemaal nadat Michelle's moeder haar en haar vader had verlaten voor een andere man. Al het geld dat het gezin dat ooit bestond uit 3 hadden, werd meegenomen door de vrouw en liet verder niets achter, zelfs geen afscheid. Michelle was toen 17jaar oud en zat in het laatste jaar van haar schoolcarière, verder studeren wilde ze niet, wat ze meer dan alles had gewild was geld. Elke dag na school werkte ze in een bar en vervolgens nog in een Italiaans restaurant om een goed bedrag te kunnen ontvangen die zij en haar vader kon gebruiken om te overleven. Niemand wist wat Michelle deed nadat ze was gestopt met het rondhangen met haar vriendinnen, noch wat er gebeurd was met haar moeder. Haar leven was ingezakt, maar ze probeerde het terug op te bouwen samen met haar vader, waar zij het meest van hield. Totdat hij op een dag haar ook verliet nadat hij hun huis had verkocht voor een eerlijke prijs op een veiling. Sindsdien wist ze niet meer precies waarvoor ze leefde en sliep ze vaak met een aantal beperkte mannen die in ruil voor haar lichaam onderdak zouden aanbieden. Maar nadat Michelle een vriendje had, die ooit één van die mannen was besloot ze te stoppen aangezien ze wist dat het verkeerd was om het verder te doen. De man waarmee ze al meer dan 1 jaar een relatie mee had was niets meer dan een sadist en een drugsdealer, die niet eens 1cent om haar gaf. Telkens wanneer Michelle hem tegensprak werd ze geslagen en ook de deuren waren altijd opslot voor het geval dat ze wilde ontsnappen. Maar tegenwoordig was het 27jarige vrouw niet genoeg om Kaën's behoeftes te bevredigen en deed hij het nog met anderen vrouwen bij het bijzijn van Michelle, die zich er min of meer toch niets van aantrok, aangezien Kaën minder en minder voor haar begon te betekenen. 

'2uur.' Mompelde ze uit haar mond en trok de deken dat boven op haar lag weg en voelde een laagje koude lucht op haar benen rusten. Vanuit de stille slaapkamer hoorde ze de badkuip in de badkamer lopen. Drip drip dirp, maakten de druppels dat op de grond uitelkaar neer plonste. Met blote voeten bestad de vrouw de badkamer en tot haar grote verbazig zag ze Kaën zittend tegen de badkuip met een fles wijn in zijn hand. De ruimte stonk naar sigaretten en alcohol, iets waar Michelle een hekel aan had maar het al gewend was, aangezien ze al jaren met hem onder éénzelfde afdak heeft gewoond. 'Ik ben weg tot 10uur..' Zei Michelle zacht tegen het verzopen lichaam en draaide de kraan van de badkuip dicht terwijl ze hopeloos naar het lichaam keek alsof het een stuk vuil was. De lucht dat eerst helder leek te zijn, werd met de tijd mee steeds maar donkerder, ook Michelle heeft zich intussen klaar gemaakt voor de reünie dat gehouden werd op haar school. De school waar ze veel leuke momenten meegemaakt had met haar vriendinnen en natuurlijk niet te vergeten haar oude beste vriend ,waarvan ze de voorbije jaren al niets meer van gehoord had. Michelle was klaar om te vertrekken nadat ze haar schoenen had aangedaan totdat ze opeens Kaën aan haar haar voelde trekken alsof zij zijn vijand was. Kreunend probeerde Michelle zijn hand van haar af te rukken, maar zo gemakkelijk en vlot kwam ze niet van hem af. Kaën drukte zijn vriendin tegen de muur en keek haar met een strakke blik in de ogen aan 'Naar waar ben je van plan toe te gaan.' Zei hij hees. 'Gaat jou niks aan.' Vechte Michelle terug alsof ze hem wilde bijten. De rechterhand van de man vloog omhoog en vervolgens smashte het tegen hard haar linkerwang. De licht getinte wang begon roder te kleuren en te gloeien van woedde. 'Wie denk je wel dat je bent!' Schreeuwde Michelle woedend, terwijl ze zich had bevrijd van Kaën die roder uitzag dan haar, alsof hij een vulkaan was dat klaar was om te exploderen. 'Gij slut, zonder mij ben je niets! Zonder mij heb je het niet kunnen overleven, want jij behoort bij mij. Want jij bent mijn ding!!!' 'Een ding..' Zei Michelle zacht zonder haar lippen te bewegen en zag alles waterig worden. Ze had veel te zeggen, honderden vragen, duizenden verzoeken, maar 1 ding wilde ze zeker weten en uit zijn mond horen zeggen. Was ze voor hem maar een ding? Een voorwerp? 'Ik ben er klaar mee, ik vertrek. Ik moet niks meer van jou.' Michelle opende de deur van het appartement waar ze in woonden en verliet Kaën zonder een woord en of nog naar achter te kijken. Het was stil in de gangen, maar het enigste wat ze nog hoorde was Kaën's stem dat riep 'Je bent nog lang niet af van mij!!' 

Onderweg naar de reünie in de bus bleef Michelle uit het raam staren. Het was al een tijdje geleden dat ze naar buiten geweest was, alles leek anders te zijn dan de laatste keer. 'Mama kijk een vogel!' Riep een klein meisje die rond de 3 jaar leek te zijn enthousiast tegen haar ouders. Michelle zag met haar tranende ogen hoe het drietal gelukkig leken te zijn, een vader, een moeder en het kind. Lichtjes verscheen er op het gezicht van Michelle een glimlach terwijl ze haar lippen tegen elkaar hadden geperst, alsof ze het klein meisje benijdde. Nadat Michelle de bus was uitgestapt bekeek ze het gebouw waar ze vroeger in had gestudeerd aandachtig aan en slikte de overige speeksel dat opkwam in haar mond door, 'Gulp.'. Langzaam wandelde ze langs de parkeerterrein en merkte vele auto's, van goedkoop naar duur, bedragen dat Michelle nooit in haar hele leven ooit zou hebben kunnen verdienen. Voor de entree van het gebouw zag ze vele mensen die voor de deur stonden de kletsen, lachend en giechelend, zo blij dat ze elkaar weer terug zagen na een aantal jaren. Vele van de aantal vrouwen doegen een formeel kleedje, maar daar kwam Michelle met haar jurk dat ze gekocht had bij de H&M. Schaamte, dat was wat ze voelde op dat moment, en niets anders. 
Kyoshi
Popster



Alle mensen om hem heen stonden rustig met elkaar te praten, te lachen en waren overduidelijk blij elkaar wederom te zien. Sem kon geen vreugde voelen om iedereen weer te zien. Tot dusver had hij zijn beste vriendin nog niet gezien en dat was verschrikkelijk geweest voor hem. Als ze er niet zou zijn, zou hij zo weer omdraaien en naar huis gaan. De jongeman was immers gekomen voor haar, hoewel hij niet zeker wist of zij zou komen. Ze hadden geen nummers van elkander en op die manier was het lastig contact te blijven houden. 
De jongeman keek even om zich heen, ongemakkelijk en stil. Totdat op dat moment de deuren werden geopend door een man en nu mochten ze dus met z'n allen naar binnen toe. Sem liep als laatste naar binnen en keek nog even over zijn schouder heen. Er kwam op dat moment een nieuw persoon aanlopen, maar Sem liep toch naar binnen toe. In eerste instantie herkende hij de vrouw namelijk niet en het zou raar zijn om op een willekeurig persoon af te stappen. Zo'n persoon was Sem immers niet. Je kon stellen dat hij een "socially awkward" persoon was. 

Eenmaal binnengekomen, keek hij even rond. Binnen leek het nog drukker dan buiten en Sem werd er wat angstig van. Heel rustig liep hij naar de bar om daar een glas whisky te bestellen. Dit zou ervoor zorgen dat hij rustiger was dan hij nu was. Hoewel er een hoop alcohol voor nodig was om hem nu nog rustig te maken. Sem ging ergens staan met zijn glas whisky en keek even langs zich. Ineens liep de dikke man van net naar hem toe, en bekeek hem even. 'Hoi, Jake Swanson, je herkent me toch nog wel?' Vroeg de man aan Sem en Sem knikte enkel terwijl hij een slok whisky nam. 'Natuurlijk, hoewel ik je niet direct zou hebben herkend als ik enkel naar je figuur had gekeken.' Sem had deze man nooit gemogen, dus hij zou er nu ook niet anders op reageren dan hij jaren geleden gedaan had. De man keek hem even aan, maar begon toen te lachen. 'Ach, dat gebeurt er nu eenmaal met een man als ze een gezin krijgen. En hoe is het met jou, Sem?' Hoe had deze man hem kunnen herkennen? Sem besloot hier niet langer bij stil te staan en keek hem aan. 'Oh prima, druk met werk, maar verder prima.' De man, Jake, keek hem even aan en knikte geïnteresseerd. 'En wat doe je voor werk? Gezien je auto loont het goed.' Lachte de man, maar Sem kon er zelf niet om lachen. 'Ik ben strafrechtadvocaat.' Mompelde hij onverschillig terwijl hij opnieuw een slok van zijn whisky nam. Daarna draaide hij zich prompt om en liep naar de deur toe. 
De persoon die hij daar tegen het lijf liep, was de persoon waar hij hier voor was gekomen. Zijn beste vriendin waar hij lief en leed mee gedeeld had. Een twinkeling ontstond in Sems ogen, die verkleurd waren door zijn drankgebruik. Zijn handen trilden helemaal en hij begon te grijnzen. 'Michelle?!' Hij keek haar even verbluft aan. Ze zag er erg goed uit. Sem zelf niet zo. Op dit moment had hij enorme wallen, donkere kringen om zijn ogen, diepe rimpels op zijn voorhoofd door de stress en het was duidelijk te zien dat hij veel dronk. Daarnaast was tussen zijn donkere lokken af en toe een grijze haar te vinden, waardoor hij direct wat ouder leek dan hij eigenlijk was. 'Ik hoop dat ik het niet fout heb.' Lachte hij en hij wankelde heel even op zijn benen. Het was een feit dat Sem al heel veel gedronken had en nu niet helemaal meer helder was. Toch probeerde hij dat te verbergen, maar door zijn enthousiasme lukte dat even niet meer. De jongeman moest zich dan ook even vastpakken aan de muur en nam snel een slok van zijn whisky. 'Ik ben het! Sem!' Hij bleef haar aankijken en hield zich vast aan de muur. 'Ik dacht dat je niet meer zou komen joh! Anders was ik echt naar huis gegaan hoor. Heb wel wat betere dingen te doen dan hier zijn. Moet nog zoveel werk doen...' Gestrest keek hij haar aan, maar toch met een glimlach op zijn gezicht. Als hij iets had gedacht, was het wel dat zij hier niet zou zijn vanavond. Waarom wist hij niet, maar het was simpelweg zijn gedachtegang. Die toch enigszins verstrooid was door zijn drankgebruik.
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld