Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG| Survival of Love| Schrijftopic

Nuages
YouTube-ster

Nuages schreef:
Verhaallijn
Zes jongeren waarvan 3 jongens en 3 meisjes uit de leeftijdscategorie 18-21 krijgen allemaal een brief van dezelfde afzender ''SFYS'', met de vraag of ze met nog een aantal andere jongeren op vakantie wilden gaan naar Ibiza en daar een samen een fantastische tijd te beleven. Iedereen stemt in. Echter is deze vakantie naar Ibiza niet wat hun staat te gebeuren en is er een totaal ander plan in uitvoering door de makers van SFYS. Alle jongeren worden op kantoor geroepen om de vlucht en dergelijke te bespreken, maar hier wordt geen enkel woord over uitgesproken wanneer ze daar allemaal aanwezig zijn. Verschillende mannen houden de jongeren stevig vast, slaan blinddoeken om hun ogen en trekken ze mee een wagen in genoeg voor zes personen. Ze binden ze vast en rijden anderhalf uur lang naar hun eindbestemming. Wanneer ze daar aankomen, maken de mannen ze weer los en gooien ze één voor één het busje uit samen met hun tassen waar alle elektronische apparaten uit zijn gehaald. Wanneer de jongeren hun blinddoeken van hun gezicht halen zien ze dat ze zullen moeten overleven in een en al bos. Waarom? Dat weten ze niet. En hoe ze hieruit komen? Ook niet. Ze zullen moeten accepteren dat ze moeten zien te overleven en dat is dan niet al te makkelijk met de vreemd uitziende mensen die dagelijks langskomen om hun pistolen even lekker leeg te schieten op ze, of de beesten die uit het niets het bos in rennen om ze aan stukken te scheuren. De makers hebben hier alle controle over. Zie het als een soort bureau of desk waar ze allemaal op gericht zijn, ze kunnen het weer veranderen, de tijd van de dag en allemaal dingen in deze zelfgemaakte wereld plaatsen waardoor de jongeren óf dichter tot elkaar groeien, óf zich steeds vijandiger naar elkaar opstellen. Het bos is dus een soort gigantische arena met hier en daar camera's om de jongeren continue in de gaten te kunnen houden. Er lopen buiten de schrikachtige legers, stropers, beesten etc. ook normale wilde dieren in het bos waar ze van kunnen eten. Hierom hebben de makers van SFYS ook verschillende soorten wapens meegegeven om zichzelf én te kunnen verdedigen én voor eten te kunnen zorgen. Er is een rivier met drinkbaar water waarin ook nog eens vissen zitten waar je van kunt eten, hier en daar is het bos ook ingericht met planten, eetbaar maar ook giftig. Op sommige plekken kunnen de jongeren dingen vinden die ze nodig zullen hebben, zoals slaapzakken, aanstekers en medicijnen. Maar is dit dan voor eeuwig, komen ze hier nooit meer uit? Nee. Pas wanneer alle zes jongeren hun Soulmate, hun wederhelft, hun beste vriend maar dan meer, de persoon in de wereld die je beter kent dan ieder ander, degene die je een beter persoon maakt, of eerder dat jezelf laat doen omdat ze je inspireren, degene die eerder in je geloofde dan ieder ander, degene die intens veel van je houdt, als zij allemaal diegene vinden en dit laten blijken, zijn ze verlost en mogen ze weer terug naar hun vertrouwde huis. Geen van de jongeren weet dit gedoe over het soulmate zijn, dus het gebeurt allemaal ongemerkt.

Regels
- De Soulmates worden van te voren bedacht door mij (je mag je voorkeur geven).
- Het systeem van SFYS hoeft niet te werken, je personage kan ook soulmates zijn met iemand waar hij/zij niet aan is gekoppeld. Bespreek dit van te voren wel even ofc.
- Als je meedoet aan de rpg, verwacht ik dat je regelmatig reageert en niet maar een paar keer.
- Hou het topic in de gaten, altijd handig.
- Lees iedereens stukjes en sluit niemand buiten.
- Have fun!

Invullijstje
Volledige naam:
Leeftijd (18-21):
Innerlijk:
Uiterlijk (foto):
Extra:

Personages

Jongens 3/3 VOL
Pag 1. Nuages: Benjamin (Ben) Robertson.
Pag 2. Auloire: Oliver Marrek.
Pag 6. Geanne: Elijah Crimson.

Meisjes 3/3 VOL
Pag 2. Dauntless: Magdalena (Lena) Strike.
Pag 2. Aurora: Jordan Walker.
Pag 4. Aleyna: Raven Valenscoso.

Soulmates
Oliver - Lena,
Elijah - Raven,
Ben - Jordan

Ben je er niet blij mee; het systeem van SFYS hoeft niet persee te werken! Jouw personage kan ook diep van binnen soulmates zijn met iemand waaraan hij/zij niet aan gekoppeld is en zo kunnen ze alsnog vrij komen. (als iedereen uiteindelijk iniedergeval zijn soulmate heeft gevonden). Dit zijn gewoon de koppels waarvan SFYS dacht dat het soulmates zouden zijn. Verdere relaties etc. worden nu nog niet besproken, het leukst lijkt me dit in de rpg vanzelf naar voren zien te komen.

*Nederlands met Engelse dialoog.
*Verhaal begint op het moment dat ze in het busje zitten.

Nuages
YouTube-ster

Nuages schreef:
Ben Robertson
Lachend om het feit dat hij een brief toegestuurd had gekregen van een of ander bedrijf genaamd SFYS, met de vraag of hij een aantal weken met vijf andere mensen van ongeveer zijn leeftijd door wilde brengen op een vakantieoord in Ibiza had hij hier toch mee ingestemd. Waarom? Puur omdat hij Kristoff dan niet meer onder ogen hoefde te komen. Zijn vader heeft al jarenlang last van plotselinge gedragswisselingen, woedeaanvallen en hij is psychisch niet helemaal in orde. Dit heeft zich vooral erg sterk ontwikkeld na de dood van Bens moeder, die hij zelf nooit heeft gekend. Hier heeft hij eigenlijk dubbele gevoelens over. Aan de ene kant wil hij erg graag weten hoe ze was, net zoals zijn vader of juist heel anders, hoe ze eruit zag en of de thuissituatie in het geval ze nog leefde anders was gelopen. Aan de andere kant kan hij haar niet echt missen, omdat hij geen beeld van haar heeft. Nadat Ben op de dag dat de envelop was aangekomen de uitnodiging had gelezen, had hij meteen de intentie gekregen die weg te gooien, maar na enige tijd zijn vader de brief ook in handen had weten te krijgen sloegen zijn gedachten eigenlijk om. ''Do something with your fucked up life,'' had zijn vader hem verteld terwijl hij Ben doordringend aankeek. ''Then everyone has rest, 'cause you make me totally crazy and I defenitely could strangle you.''
''So keep your mouth shut. I don't wanna look anymore in your horrible, pathetic eyes, I want you to go, right now, stupid bastard.''
Na deze woorden van zijn vader drong het eigenlijk pas tot Ben door dat wanneer hij zou instemmen hij een paar weken lang zijn vader niet onder ogen hoefde te komen, geen glazen meer tegen zijn lichaam aan kreeg gesmeten en geen ruzies meer hoefde doorstaan. Dat klonk misschien zo slecht nog niet, maar het was een moeilijke keus om zijn broertjes achter te laten. Tenminste, voor Ben waren het zijn broertjes. Officieel waren het zijn stiefbroertjes. Zijn vader was hertrouwd maar op dit moment had hij geen vrouw aan zijn zij, aangezien de twee na een aantal jaar waren gescheiden. Iets wat Ben overigens totaal niet erg vond aangezien de dame naar zijn idee ook een vreselijk wicht was. Voordat zijn vader ook maar één woord over zijn lippen kon krijgen zei Ben; ''Ok, I'll go to Ibiza. Happy now?'' En zo zat hij nu dus in dit kleine zwevende busje met muren van metaal en omgeven door wat kettingen, die af en toe een knarsend geluid door de ruimte deden galmen. Hij kon de andere vijf personen niet zien, vanwege het zwarte blinddoek dat om zijn ogen was gebonden, maar hij voelde hun aanwezigheid sterk. De blinddoek om zijn hoofd had hij niet gezien als iets slechts, op het kantoor waar ze eerder waren geweest vandaag hadden ze de zes vertelt dat ze die de hele rit, van in het busje tot aan het vliegtuig om moesten houden, voor het verrassingseffect. Ben had hier niet de logica van ingezien, maar hij hield het er maar bij. Om hem heen hoorde hij wat gemompel en gezucht, hij had de anderen vandaag al eerder te zien gekregen en ontmoet, maar voor hem bleven het nog steeds vreemden. Na nog geen seconde in een onderuitgezakte houding met zijn handen over elkaar te hebben gezeten wanneer het busje tot stilstand kwam, voelde hij twee handen op zijn rug die hem stevig vastgrepen en van zijn stoel sleurden om hem vervolgens het busje uit te duwen. Met een knal eindigde hij met zijn gezicht op de harde ondergrond. Hadden ze van te voren zijn blinddoek niet even af kunnen doen zodat hij op een andere manier terecht had kunnen komen? ''Thanks..'' mompelde hij.
''It's not that I want to have my face still intact after this trip..''
Wanneer hij zijn blinddoek met moeite afkreeg, omdat die zo strak om zijn hoofd gebonden was, hij opstond waarna hij het zand van zijn shirt afklopte en de omgeving in zich opnam, draaide hij zich naar het busje die al weer in de startknoppen stond om weg te rijden, of eerder zweven. ''What the hell is this shit?!'' riep hij nog, maar het busje was al weg. Het bleek al snel duidelijk dat het de bedoeling was dat ze in dit gebied terecht kwamen, wat bestond uit kilometers bos zover hij kon zien. Maar waarom? En wat moesten ze nu doen? Hier had hij niet op gehoopt en zeker niet verwacht.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Jordan was dol enthousiast op pad gegaan deze morgen naar het bureau van SFYS. Een tijdje terug had ze namelijk een brief ontvangen van dit bedrijf waarin ze haar een reis naar Ibiza aanboden. Natuurlijk kon Jordan hier geen nee opzeggen. Ze heeft altijd al eens alleen op vakantie willen gaan en dit zou dus de eerste keer zijn. Ze was dan wel 20, maar het was er gewoon nog nooit van gekomen en ze had er zelf geen geld voor. Dit was dus haar kans.
Thuis was alles normaal, maar ze wilde niet dat haar ouders een reis voor haar zouden betalen. Op het bureau waren ze ineens vastgepakt en hadden ze een blinddoek opgekregen. Ergens gingen er toen wel belletjes rinkelen bij Jordan, maar veel ging ze er niet op in. Het kon uiteraard ook gewoon onderdeel zijn van de reis die ze zouden maken om het spannend te houden of zoiets. Nu zaten ze in een auto, met nog 5 andere adolescenten. Ergens zou er wel al een alarmbelletje af moeten zijn gegaan bij Jordan, waarom zou een random bureau namelijk tieners een gratis reis naar Ibiza aanbieden als het niet voor een tv-programma of wat dan ook is? Waarom werden zij vastgepakt en in een busje gestopt terwijl ze geblinddoekt waren?
Er is Jordan nou eenmaal nog nooit iets overkomen, waardoor zij er eigenlijk wel vanuit gaat dat alles goed zou zijn. Haar leven liep namelijk gewoon op rolletjes. Ze was nu aan het studeren om Biologie lerares te worden. Ze was op het moment dus bezig met een studie biologie, want als ze dan geen docente wilt worden kan ze er ook nog andere kanten mee op. Daarna zou ze een studie voor docent gaan doen.
Ze is net 20 geworden, een paar weken geleden en het voelde eigenlijk best wel vreemd dat ze officieel geen tiener meer is. Ze voelde zich echt oud worden. Ze was van plan om binnenkort ook het huis uit te gaan, daar is ze nu wel oud genoeg voor.
Na een, wat voor Jordan, een eeuwigheid duurde stopt het busje. Ze voelde dat haar arm vastgepakt werd met een stevige greep. Het was fijn geweest als ze nu geen blinddoek had zodat ze kon zien waar ze moest lopen. Ze liep nog steeds niets vermoedend de kant mee op waarnaar ze toe getrokken werd. Na ze stilstond werd er verteld dat je je blinddoek af mocht doen. Dit deed Jordan, ze probeerde de knoop uit de blinddoek te halen wat nog een aardige klus was aangezien hij stevig vast zat. Nadat ze hem af had gedaan zag ze niet een vliegveld als wat ze verwacht had. Het enige wat ze kon zien was kilometers bos. Dit was niet de bedoeling. Ze zouden naar het vliegveld gaan, naar Ibiza. Niet naar een bos. Ze wilde terug naar het busje rennen maar deze reed weg. Wel hij zweefde weg. De belletjes gingen nu harder rinkelen maar dat was nu al te laat. Ze zaten hier opgescheept. Volgens haar wist niemand ook wat de bedoeling nu is. Ze keek even naar de anderen. Wat is dit? En waarom zijn ze hier?

Account verwijderd

schreef:
Raven had het een goed plan gevonden om op vakantie te gaan. Weg van de problemen en weg van de ruzies. Dat het niet goed ging tussen haar en Renan zou normaal geen probleem geweest zijn. Maar haar vriendengroep bleek ook langzamerhand uit elkaar te gaan. Iedereen had het te druk met zichzelf en hun eigen leven op een rijtje zetten. Haar ouders en zusje zou ze wel gaan missen, maar ze wist dat ze wel een tijdje zonder haar konden. Ze gaven veel om haar, daar was ze blij mee. Maar een vakantie om even tot rust te komen en gewoon te genieten van het lekkere weer, zou ze niet afwijzen. Natuurlijk zouden er ook nog anderen zijn, maar dat zou alleen maar gezelligheid bezorgen. Tenminste, dat is wat ze hoopte en verwachte. Nieuwe vrienden maken was ook niet iets slechts.
Ze had het veel te druk met haar studie, geneeskunde. Ze zat in het tweede jaar en het werd steeds maar meer. Af en toe had ze de neiging om te stoppen met studeren en te werken. Maar ze wist dat ze haar school af moest maken, dat zou alleen maar beter zijn voor haar en haar toekomst. Haar ouders betaalden haar studie omdat ze geen tijd had om te werken en ook natuurlijk geen zin. Als Raven erg eerlijk zou zijn over haar zelf, zou ze zich wel kunnen omschrijven als een lui persoon. Het liefst lag ze gewoon in bed, niks te doen. Maar daar had ze al een aantal jaren geen tijd voor. Vandaar dat ze ook niet durfde om te stoppen. Ze wilde niet werken en vond het respectloos tegenover haar ouders.
Op het bureau aangekomen bonden ze een blinddoek om haar ogen. Vreemd was dat. Waarom zou ze een blinddoek om krijgen terwijl ze gewoon een vliegtuig in zo moeten stappen? Normaal zou Raven meteen in verdediging gevlogen zijn en een aantal stoten uitgedeeld hebben. Maar wat als dit er gewoon bij hoorde en ze haar wilden verrassen? Dit verwachte Raven niet, maar ze besloot om niet van het ergste uit te gaan. Want wat zouden mensen van haar willen? Ze was niet rijk, want geld was toch wat de meeste mensen wilden? Ze had in de gaten gekregen dat ze niet alleen was. Ze kon alleen niet tellen met hoeveel ze in de wagen zaten. Want een vliegtuig was het zeker niet, dan had ze zeker het gevoel gehad dat ze aan het opstijgen waren. Ze begon het gedoe alleen maar vreemder en vreemder te vinden. Nu ze zo aan het nadenken was over het aanbod besefte ze dat het wel heel vreemd klonk. Een gratis vakantie met een aantal anderen? Klonk net alsof ze recht in de handen liep van de vijand. Alleen, wie zou de vijand dan moeten zijn? Ze heeft niets illegaals gedaan. Een aantal drugs geprobeerd, maar er zou een kleine kans zijn dat mensen daarom achter haar aan zouden gaan zitten. En al zou dat zo zijn, dan zouden haar vrienden ook bij haar geweest zijn. Een hele onlogische idee was het. Verder had ze niemand wat aangedaan, toch? Iedereen heeft wel eens ruzie met iemand? Het is wel een aantal keren uitgelopen tot vechten bij Raven, maar diegene zouden haar toch niet laten ontvoeren? Een naar gevoel drong Ravens maag binnen. Ze was bang.
Toen het busje tot stilstand kwam werd er aan haar getrokken. Ze probeerde los te raken uit de sterkte handgreep, maar dat lukt niet. Haar blinddoek werd afgedaan. Ze werd het busje uitgeduwd en belandde op de grond. Een bos? Wat deed ze in hemelsnaam in een bos? Het busje reed weg en Raven bleef maar om haar heen kijken. Gauw stond ze op en keek de anderen aan. "Where the fuck are we?" Al gauw besefte ze dat de rest ook niet wist wat ze hier deden. "I'm so stupid.." mompelde ze terwijl ze haar ogen sloot uit frustratie.
{option}

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Bij het ontvangen van de brief hadden Lena's vrienden meteen hun mening klaar gehad. Magdalena Strike zou nooit, maar dan ook nooit op reis gaan naar Ibizi, zelfs niet wanneer het gratis was. Ze hadden gelijk gehad. Lena had deze brief liefst aan één van hen gegeven. Ze zouden er meer van hebben genoten dan haar, maar jammer genoeg was hij specifiek aan haar geadresseerd. Wel het was de perfecte gelegenheid om eens aan te tonen dat ze niet zo saai waren als zij dachten. Dat ook zij spannende avonturen kon beleven en last-minute beslissingen durfde te maken. Al zou ze waarschijnlijk het grootste deel van haar tijd op haar hotelkamer spenderen, maar dat hoefde zij niet te weten.
Daarbij zou zo'n vakantie haar misschien een nieuwe kijk op dingen kunnen geven. Ze zat al een tijdje vast met het onderzoek waar ze aan bezig was en wie weet zou de frisse Middellandse zeebries voor nieuwe inzichten zorgen.
"Sweetheart, don't forget to sens us a postcard." zei haar moeder en drukte een kus op haar voorhoofd. Haar ouders waren waarschijnlijk enorm trots dat hun kleine vogeltje eindelijk zijn vleugels uitsloeg en haar kijk op de wereld ging verbreden.
"Here darling, this is a little present, to help you loosen up a bit." Haar vader gaf haar een zakje gevuld met iets groens.
"Dad you know this is illegal."
"Not if you've got a prescription." Niet veel ouders gaven hun kinderen marihuana mee op vakantie en nog minder ouders zorgden dat elk gezinslid een voorschrift had voor zogenaamd medicinaal gebruik van deze drug. Lena rolde met haar ogen terwijl ze het wegstak en na een dikke knuffel naar het bureau van SFYS vertrok.
Al snel kreeg ze spijt dat ze ooit aan deze reis had deelgenomen. "Excuse me, where in the letter was it mentioned we were getting blindfolded?" vroeg ze verbaasd toen uit het niets enkele mannen een blinddoek voor haar gezicht bonden. Hardhandig werd ze het busje ingegooid.
"Is this what you call first class travel, sitting blindfolded in the trunk of a van? I'm so going to sue your company." Heel de rit was ze aan het klagen en bedreigen, al haalden haar bedreigen niet veel uit. Eindelijk hield het busje halt. Twee sterke handen grepen haar vast. Ze deed er alles aan los te komen, maar tevergeefs. Zonder enige waarschuwing werd ze op de grond gegooid. Ze krabbelde zo snel mogelijk overeind, trok de blinddoek af en probeerde achter het busje te rennen, maar dat was al een eind verder. Wel dit was overduidelijk niet Ibiza en oh ze waren toch nog zo vriendelijk geweest haar rugzak ook uit het busje te gooien. Ze ging op zoek naar haar gsm, maar kon deze nergens vinden, ook al was ze er zeker van dat hij bij haar bagage had gezeten. Ze wreef met haar handen tegen haar slapen in de hoop zo een beetje te kalmeren, want dit was absoluut niet hoe ze zich haar dag had ingebeeld.

Account verwijderd

schreef:
Een tijd lang had hij getwijfeld. Moest hij gaan of zou hij thuis blijven? Hoewel iedereen altijd van hem leek te denken dat hij liever uit dan thuis was, was niets minder waar. Hij was graag thuis. Maar alleen als hij zijn huis kon delen met een ander. Een tijd lang was dat ook het geval geweest, maar de afgelopen paar maanden was het opvallend stil geweest. Zijn vriendin en hij waren helemaal niet verkeerd uit elkaar gegaan, maar ze kwam natuurlijk niet meer bij hem over de vloer. En dus was hij alleen. Nou ja, als hij thuis was dan. Over het algemeen spendeerde hij zijn hele dag op college en als hij niet op college was, was hij wel aan het werk. Een eigen huis hebben was hartstikke leuk, maar er moest wel flink voor gewerkt worden.
Uiteindelijk had hij besloten te gaan. Het zou vast een verhaal worden waar hij nog lang over kon praten en daarnaast was het een nieuwe kans om mensen te leren kennen. Dat deed hij graag. Hij had al een hoop vrienden, maar hij zou het altijd leuk blijven vinden om nieuwe mensen te leren kennen.
Toen hij het kantoor binnen liep, werd hij echter verrast. Hij kon slechts een glimp opvangen van de anderen voor hij een blinddoek om zijn hoofd gebonden kreeg. Verbaasd liet hij zich meetrekken. Hij wist niet goed wat hij moest denken of doen. Hij trainde en het was heus niet alsof hij zo gemakkelijk om te krijgen was, maar deze situatie was verwarrend voor hem. En niet alleen voor hem, want hij kon horen dat de rest net zo verrast was als hij. Hoorde dit erbij? Waarschijnlijk niet. En toch deed hij niets om het te stoppen. Verward kwam hij terecht in een wagen en terwijl ze reden, zocht hij naar een mogelijke verklaring voor wat er stond te gebeuren. Hij studeerde nota bene criminologie, waarom twijfelde hij nog aan de intenties van de mannen die hen in een wagen gegooid hadden en hen vastgebonden hadden? Iemand klaagde en dreigde, maar hij was er totaal niet mee bezig. Hij zocht nog altijd naar een mogelijke verklaring, een mogelijke oplossing en een manier om hier zo snel mogelijk weg te komen. Hij had echter nog steeds geen verklaring of oplossing toen de wagen stopte en hij naar buiten geduwd werd.
Toen hij het eenmaal voor elkaar gekregen had zich te verlossen van zijn blinddoek, keek hij om zich heen. Dit was geen vliegveld of Ibiza. Hij trok een elastiekje van zijn pols en bond zijn haar bij elkaar, een tik van hem als hij nerveus werd. Zijn blik gleed naar de anderen. Ze waren met zes, drie mannen en drie vrouwen. Zij leken er net zo weinig van te snappen als hij deed. Wat moesten ze in hemelsnaam in een bos?
'Are you guys okay?' vroeg hij, terwijl hij hen bestudeerde. Ze leken allemaal verbaasd en verward, maar geen van hen leek gewond of gepijnigd. Ze waren er in elk geval zonder kleerscheuren vanaf gekomen.

Account verwijderd

schreef:
Elijah Crimson.
Deze reis was iets wat heel onverwachts was gekomen, Elijahleefde geen standaard leventje en snapte dan eigenlijk ook niet waarom hij uitgekozen was. Hij was niet bekend of populair bij de mensen en was al zeker niet iemand die alles deed om anderen te pleasen. Hij vroeg zich dan ook af waarom het bedrijf dit risico had genomen, de kans dat mensen zouden botsen op de vakantie was groot maar toch hadden ze besloten zes mensen die elkaar niet kenden bij elkaar te zetten op een reis waar ze elkaar zouden leren kennen in een compleet andere omgeving dan hun thuis. Tenminste voor hem, nooit had hij in de grote steden geleefd. Altijd in de uithoeken en in de slechtere wijken waar een groot deel van de mensen niet wou komen. Maar voor hem was het normaal, als je weinig geld had kwam je nou eenmaal uit op die plekken. Zeker als je beide ouders werkloos waren maar niet de moeite namen om werk te zoeken.

Elijah keek naar de trip uit, niet alleen naar de momentenop Ibiza zelf maar naar elk moment. Dus zo ook het vliegtuig, iets waar hij nog nooit in had gezeten. En hij hoopte dat hij niet ineens een vliegtuigangst zou hebben.
Maar toen hij ineens een blinddoek om kreeg veranderde zijnhouding, hij was relaxed toen hij aankwam maar nu was hij argwanend en als hij moest toe geven lichtelijk bang. Hij vond het vreselijk om één van zijn zintuigen op te geven en kon het niet uitstaan dat hij niet om zich heen kon kijken naar de rest. Maar hij probeerde rustig te blijven, wetende dat als hij het door liet slaan het zich zou gaan uiten in woede. Iets wat geen goed begin zou zijn van deze trip. Hij voelde aan hoe zijn lichaam mee bewoog dat het voertuig stopte en hoe iemand hem optrok om hem vervolgens met grof geweld het voertuig uit te duwen waardoor hij zonder zich te hebben kunnen opvangen tegen de val met een klap op de grond belandde. Zijn grote vingers gingen naar de blinddoek die hij na even pulken en trekken aan de losse einden van zijn hoofd af kon halen. Verbazing stond geschreven in zijn ogen toen hij verward om zich heen keek. Ongelofelijk veel vragen raasde door zijn hoofd heen en na de verbaasde gezichten en woorden van de anderen mee te hebben gekregen snapten hun er ook niks van. “What the hell is going on here.” Mompelde hij en raadde zichzelf op dat moment aan niet direct zo te gaan vloeken, ze kenden elkaar tenslotte nog niet zo goed en hij wou wel een soort van goede eerste indruk maken. Alhoewel iedereen waarschijnlijk meer in de ban was van wat er nu precies aan de hand was. “Yeah I’m fine, thank you.” Zei hij tegen de jongeman die het in de groep vroeg. Toen zijn blik op zijn tas viel stond hij toch met een lichte moeite op, dat zouden zeker een paar beurse plekken worden maar niets wat hij nog niet eerder had gehad. Hij greep zijn tas en ritste hem open waarna hij vervolgens de tas doorzocht op zoek naar zijn telefoon. Iets om contact te maken.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
"Yes I'm fine i ques, how about you?" vroeg ze. Ze wist niet of ze zich nu bezorgt om andere gaan maken die ze niet kende. Aangezien ze waarschijnlijk allemaal het zelfde lot te wachten stonden moesten ze hen maar een kans geven. Normaal smeet ze niet zomaar met kansen bij vreemden maar dit leek haar niet een situatie om zich vijandig op te stellen. Ze keek even om zich heen, waar moesten ze beginnen? Ze wisten nog niet eens wat dit was en wat de bedoeling was. Moesten ze hier serieus overleven of zoiets?
Wat was dit voor een gedoe? Ze zouden op vakantie gaan naar Ibiza, en dit lijkt niet bepaald op Ibiza. Geen stranden, geen clubs, geen luxe kamers. Niks was er alleen maar bos. "Shit, what should we do now? Did any of you know about this?" vroeg ze. Het zou kunnen dat een van hen wel wist dat dit ging gebeuren maar dat leek haar sterk aangezien iedereen er wel een beetje geschokt uitzag. Dit was echt niks voor Jordan, ze is totaal niet ervaren op het gebied van overleven of vechten in het geval dat. Ze doet wel een studie biologie maar daar heeft ze waarschijnlijk ook niet heel veel aan. Ze heeft kennis maar of ze dat in de praktijk kan gebruiken betwijfelde ze. Ze baalde hier echt van ze had naar die alarmbelletjes moeten luisteren, dan had ze misschien nog wel gewoon veilig thuis kunnen zitten. Ze hebben alleen hun bagage nog. Daar heeft ze niet heel veel aan aangezien er alleen maar zomerse kleding in zit en het nou niet bepaald heel warm is. Ze heeft niet de kleding mee die voor dit weer bestemt is, alleen voor Ibiza zomers weer.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld