Forever21 schreef:
Gabriel
Het was een zomerse dag, op deze soort dagen was Gabriel het liefst buiten. Hij zou dan het liefst gaan jagen. Wanneer hij op jacht was, voelde hij zich echt vrij. Vrij van alle problemen die zijn leven als prins met zich meedroeg en vrij van al die verplichtingen die erbij hoorde. Wanneer hij op jacht was, was hij een met de natuur en daar kon hij zich helemaal in verliezen. De wind die door zijn haren raasde terwijl hij op zijn paard, Memothius zat. Het was het snelste paard van het koninkrijk en dat was te merken. Wanneer hij op Memothius reed had hij binnen de kortste keren een flink hert te pakken. Geen dier was sneller dan dat paard.
Er werd op de deur geklopt van Gabriel's slaapvertrek. Met een zucht liep hij weg van zijn slaapkamerraam, waar hij naar buiten had staan staren. Hij had zichzelf sinds het ontbijt van vanochtend niet meer laten zien. Zijn moeder haatte het wanneer hij heel de dag op zijn kamer zat. Als oudste zoon werd er van hem verwacht dat hij zich mengde met de gasten in het kasteel en dat hij belangrijke vergaderingen zou bijwonen. Hij was tenslotte de troon erfgenaam. Uiteindelijk zou hij de taak van zijn vader moet overnemen en het land moeten besturen. Dan zou hij koning van Frankrijk zijn. Maar tot die dag zou komen wilde hij er het liefst zo weinig mee te maken hebben. Alhoewel hij wist dat hij na vandaag zijn plichten als troon erfgenaam niet meer kon negeren. Vandaag zou hij zijn vrouw ontmoeten, of ja ontmoeten was het nou ook weer niet. Toen hij en de prinses jong waren hadden ze vaak tijd met elkaar doorgebracht. Dat was echter lang geleden dus hij kon dat nauwelijks vergelijken met het heden. Zij was veranderd, ze zou nu een vrouw zijn en hij, hij zou een man moeten zijn.
Gabriel liep naar de deur van zijn slaapkamer toe en maakte die open. Voor zijn neus stond zijn moeder, ze had een brede glimlach op haar gezicht. En hij wist wel waarom. "Gabriel, moet jij je niet eens klaar gaan maken? De prinses kan op elk moment arriveren," zei ze haastig. "Verpest dit alsjeblief niet. Dit is niet alleen belangrijk voor jouw toekomst maar ook voor die van Frankrijk," voegde ze er nog aan toe. Haar toon was serieus en hij wist dat ze gelijk had.
Er rolde een zucht over zijn lippen. "Het gaat goed komen moeder."