Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG// Rosalie33

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Lezen omg altijd, gelieve niet te reageren.

Jason Baizen, 20

Jason is na de dood van zijn vader kapitein geworden van het schip van zijn vader. Echter weet niemand hoe zijn vader is omgekomen, alleen Jason weet dat. Wel weet Jason dat zijn vader niet mist. Zijn relatie met zijn vader was niet altijd goed en zijn vader was streng. Jason komt uit een klein dorpje maar wou altijd al graag de wereld verkennen. Met dit schip kan hij dat nu. Jason is een jongen met blauwe ogen zo lichtblauw als de zee en licht bruin haar dat vaak slordig overeind stond. Ook heeft hij een litteken op zijn linker borst dat ongeveer zo'n tien centimeter lang is. hoe hij daar aan is gekomen is ook voor iedereen een vraag maar voor Jason een weet. Naast dit bezit Jason de eigenschappen eigenwijs, ongeduldig en koppig. Hiernaast hebben we als laatste zijn tatoeage, een mooie op zijn schouder maar ook daarvan is de betekenis een geheim. Jason is dus ook wel een jongen vol geheimen. De rest merk je wel en jij mag beginnen. Als je het niet erg vindt schrijf ik btw in de 3e vorm.

Jij mag beginnen xoxox

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Jennifer Emeraude Livingstone - 17

Jennifer stamt af van een koninklijke familie en woont al ruim 17 jaar op een groot stuk land. Ze leeft daar samen met haar vader. Haar moeder is op haar vierde gestorven toen ze van het balkon afviel. Jennifer is een zelfstandig meisje dat hartstikke goed weet wat ze wilt en hoe ze haar doelen kan bereiken. Haar koppigheid zit haar soms in de weg, maar dat houdt haar niet tegen om door te zetten.

Haha, dat is niet erg hoor! Ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik in de ik-vorm schrijf.

Jennifer
Ik schrik wakker als mijn vader mijn kamer binnenstormt. 'Vader, wat is er?' Vraag ik geschrokken aan hem als ik zijn bleke gezicht in het ochtendlicht zie. 'Het is hier niet meer veilig voor je lieverd,' zegt hij wat paniekerig. Ik gooi de deken van mij af en kom mijn bed uit. Ik loop gauw naar mijn vader toe en kijk hem bezorgd aan.
'Hoe bedoelt u?' Vraag ik zacht. 'Je kan hier niet meer blijven, Jennifer. De oorlog komt te dicht bij nu.'
Ik slik een keer moeizaam als hij dat zegt en wend mijn gezicht van hem af. 'Vader, ik blijf hier, dat weet u,' zeg ik wat zachter. 'Ik wil niet dat jouw mooie leventje op het spel wordt gezet,' zegt mijn vader.
Ik voel dat hij mijn kin beetpakt en mijn hoofd wat optilt, zodat ik hem recht in de ogen aankijk. 'Pak je mantel, we gaan naar de haven,' zegt hij na een tijdje.
'Wat, nu?' Vraag ik met grote ogen. Hij knikt als antwoord en zucht vervolgens een keer diep.
'Vader, nee, ik blijf hier, bij u,' zeg ik bezorgd. 'Jennifer, luister naar me. Pak je mantel en kom met mij mee.'
Ik bijt zacht op mijn lip. 'Geef me vijf minuten vader, dan sta ik beneden,' zeg ik zacht. Hij knikt kort en verlaat mijn slaapkamer. Ik kleed mij gauw om en merk dat ik het nog niet allemaal heb verwerkt. Waar ga ik heen? Naar een schip? En waarom? Omdat de oorlog te dicht bij komt..? Ik schud mijn hoofd, in de hoop dat de vragen verdwijnen, maar dat gebeurt helaas niet.
Ik loop haastig de trap af terwijl ik wat loop te klooien met mijn mantel. Ik doe hem wat beter om en zie mijn vader al in de hal staan. Hij wacht op me. Ik pak zijn hand beet en loop gauw met hem naar buiten toe, waar een koets op ons te wachten staat. We stappen in en rijden vervolgens richting de haven.
Als we in de haven zijn, stopt de koets. Ik aarzel even als ik wil uitstappen, maar mijn vader geeft mij een klein zetje, waardoor ik toch maar uitstap. Ik til mijn jurk wat op en loop achter mijn vader aan richting een groot schip. Ik kom gelijk tot stilstand als ik het zie.
'Jennifer, schiet op,' zegt mijn vader wat haastig als ik stil sta. 'Is dat een piratenschip?' Vraag ik zacht aan hem. Ik kijk hem nerveus aan. 'Het is oke, lieverd, echt waar,' zegt hij dit keer wat geruststellender.
De tranen springen in mijn ogen. 'Jennifer alsjeblieft,' smeekt hij zacht. Ik draai me om en wil weglopen, maar net op dat moment zie ik dat het dorpje vlakbij ons paleis wordt gebombardeerd. Voordat ik nog ernaartoe kan rennen, voel ik mijn vaders handen stevig om mijn schouder. Hij draait mij om, zodat ik met mijn gezicht naar het schip sta. Hij duwt mij zachtjes vooruit, zodat ik begin te lopen.
'Ik werp een blik over mijn schouder naar het dorp, waar ik al een aantal vlammen vandaan zie komen. Bij de gedachte dat er nu onschuldige en doodsbange burgers sneuvelen, rolt er een traan over mijn wang. Maar ik loop door naar het schip, totdat we ervoor staan.
-
Sorry, ben nooit zo heel goed met het begin. :-I

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
'Het is beter een goede reden dat je me uit bed haalt Jake!' Zei Jason geïrriteerd en knoopte zijn witte blouse dicht en deed zijn broek aan waarna hij zijn jas aan trok en in hoed opzetten. Jason liep zijn vriend en bemanningslid Jake achterna het schip af. Daar op de kade stond de koning. Wat die in deze vroege ochtend moest van hem wist hij niet. Jason kwam aan bij de koning en maakte een diepe buiging waarbij hij zijn hoed af zette. "Goede.." Begon Jason maar hij kon zijn zin niet afmaken. "Alstublieft help mij, mijn dochter, in veiligheid." Zei hij bijna smekend. Jason keek even naar Jake en toen weer naAr de koning. "Natuurlijk geen probleem.' Zij hij en keek de koning na waarna hij terug naar zijn schip liep. "Iedereen bij elkaar komen op het dek!" Riep hij hard.
Nadat iedereen zich had verzameld op het dek liep hij langs zijn bemanning. Nee Jason had geen vieze bemanning. Ze waren dan wel lang op zee, maar Jason hield van hygiene. "Er komt een prinses mee op onze reis dit keer. Ik verwacht van jullie geen rare dingen en ik verwacht stuk voor stuk gentlemans." Zei Jason luid en duidelijk. De mannen knikte en Jason liep de loopplank weer af naar beneden en wachtte op de steiger op samen met zijn oudste bemanningslid. Eigenlijk was het geen bemanningslid. Fernando heette hij. Het was een oude vriend van zijn vader. Hij was dan ook al behoorlijk oud. Rond de 50. Jason zag hem meer als een soort vader. Altijd gaf hij hem goede raad en waarschuwde hem voor het kwaad. Toen Jason de prinses zag aankomen viel zijn mond een beetje open, hij kreeg een duwtje van Fernando en vermande zich. "Prinses, welke aan boord." Zei hij en nam zijn hoed waarna hij een buiging maakte en zijn hoed weer opzette maar daarvoor nog even snel een hand door zijn haren heen joeg. Hij liep de loopplank op en keek even op zee. "Ik zal u uw hut laten zien.." Mompelde hij waarna hij wachtte tot ze afscheid van haar vader had genomen en ik de hut in liep. Ze sliepen samen in 1, Marja het schip had mou eenmaal niet honder verdiepingen. Snel liep Jason weer naar buiten en riep tegen de bemanningsleden dat ze zich klaar en de boot moestnr maken voor vertrek.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Jennifer
Ik werp een snelle blik op mijn vader als hij een jongeman, zo te zien de kapitein van het schip, smeekt om mij mee te nemen aan boord van het schip. Ik kijk even naar het gigantische schip, dat er van dichtbij gelukkig niet zo akelig meer uitziet. Ik kijk even naar mijn vader en pak zijn hand vervolgens beet.
'Je zult in goede handen zijn, lieverd, daar ben ik van overtuigd,' zegt hij zacht. 'Maar vader, ik kan u toch niet achterlaten?' Fluister ik bezorgd.
Ik kijk op als de kapitein mij verwelkomt op het schip en vervolgens een buiging voor mij maakt. Ik kijk aarzelend over mijn schouder naar mijn vader, die mij met een glimlachje toeknikt.
'Het is een eer om met uw schip mee te mogen varen, kapitein,' zeg ik, waarna ik een lichte buiging maak. Ik zucht een keer onhoorbaar en kijk dan naar mijn vader.
'Vaarwel vader,' zeg ik. Ik sla mijn armen om zijn nek en sluit mijn ogen even. Ik vind het verschrikkelijk om afscheid te moeten nemen, maar het kan niet anders. Ik laat hem langzaam weer los en loop met de kapitein mee het schip op.
Als ik op het schip ben, kijk ik even om mij heen. Het is echt groter dan ik had verwacht. Ik til mijn jurk een klein beetje op en loop achter de jongen aan naar de hut.
'Bedankt, eh...' Ik kijk de kapitein wat vragend aan. 'Wat is uw naam eigelijk?' Vraag ik dan met een klein glimlachje aan hem, omdat ik mensen graag bij hun naam noem en bedank.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
Natuurlijk bekeek Jason even de prinses, genaamd Jennifer. Hij gaf zijn ogen graag goed de kost. Jason opende de deur van de hut waar ze samen zouden verblijven. ' het spijt me maar u heeft helaas geen eigen kamer. Het schip is helaas niet zo groot. Als u daar heel veel problemen mee heeft hoor ik het graag en zoeken we een andere oplossing.' Vertelde Jason netjes en keek naar Jennifer. "Jason Baizen, maar noem mij maar Jason." Zei hij en glimlachte klein waarbij hij even kort zijn witte tanden ontblootte. Voor dat hij de hut uitliep draaide hij zich nog even om en keek Jennifer serieus aan. 'Indians dat me de princes bent zijn er even aantal Regels waar je je absoluut aan moet houden. Ten eerste mag je niet aan het stuur komen, ten tweede kom je niet voor op het schip, en dan bedoel ik dat voorop een kist staat. " hij beet even op zijn lip. Daarin lagen spullen van zijn jeugd en dingen die aan zijn vader betrokken. Hij wou die liever nooit meer zien en niks meer met zijn vader te maken hebben. Ookal was hij dood, hij was nog steeds de kapitein op dit schip geweest. Jason keek weer scherp en herpakte zich snel. "En voor de rest mag je overal komen.' Zei hij lief.
"Nou we gaan vertrekken, maak het u zelf gemakkelijk." Zei Jason en liep naar buiten toe het dek op waar hij iedereen al hard aan het werk bezig zag. Hij knikte goedkeurend en liep toen naar het stuur en de zeilen gingen uit waarna ze vertrokken. Na enkele minuten kwam Fernando naar hem toe en naast hem staan. 'Fernando, wil jij de prinsen alsjeblieft het gemakkelijk maken?" Vroeg hij en zette zijn hoed af en legde die naast hem neer waarna hij een hand door zijn haar haalde. Dit was veel fijner die wind door zijn haren heen.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Jennifer
Er ontstaat een schuine glimlach op mijn gezicht als hij zich zo verontschuldigt voor het feit dat ik een hut deel.
'Het is niet erg, hoor, ik ben al blij dat ik niet op het dek hoef te slapen,' zeg ik grinnikend. Ik knik als hij zijn naam noemt. 'Bij deze dan: bedankt Jason,' zeg ik, terwijl ik een lichte buiging maak. Mijn vader vond het vroeger altijd heel belangrijk dat ik beleefd was tegenover vreemdelingen, zoals Jason nu. Ik glimlach zwak naar hem als hij wegloopt en merk dat hij zich weer omdraait. Ik kijk hem doordringend aan als hij over wat regels begint en knik langzaam.
'Ik zal mij aan uw regels houden, daar hoeft u zich geen zorgen om te maken,' zeg ik. Ik knik met een glimlach als hij zegt dat we gaan vertrekken en kijk hem na als hij de hut uitloopt. Ik draai me om en kijk de hut even rond. Het is inderdaad niet al te groot, maar groot genoeg voor een aantal mensen. Ik ga voorzichtig op een houten krat zitten en zucht een keer onhoorbaar. Het voelt niet goed dat ik mijn vader en het volk daar heb achtergelaten, maar het was mijn vader's wil en wens. Ik wiebel wat ongemakkelijk heen en weer en kijk vervolgens naar mijn handen.

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
Na een tijdje liet hij het stuur overnemen en keek hij een beetje over de zee uit. Ze waren nu ongeveer zo'n uurtje of 3, misschien zelfs 4 onderweg en het weer was redelijk rustig geweest. Over een paar dagen zullen ze even aanleggen bij land voor de voorraden en rust. Hij keek een beetje om zich heen en zag dat alles er oke uit zag. Daarna liep hij naar beneden het dek op en keek een beetje rond en zag toen iemand naar de kist toe lopen. Hij hield de jongen goed in de gaten en liep op hem af toen hij aan de kist zat. ''Hey nieuwe laat dat!'' Riep hij boos en rende naar de jongen toe en duwde hem van de kist weg. ''Met je poten van afblijven!'' Zei hij boos en duwde de kist veder naar achter en keek naar de gene die allemaal naar hem keken. ''Aan het werk!'' Schreeuwde hij en zuchtte even diep. Fernando kwam naar hem toe om te kijken wat er aan de hand was. ''Jason alles oke?'' Vroeg hij. Jason negeerde hem en liep naar zijn hut. Hij ging even op zijn bed zitten en zette zijn hoed af en haalde een paar keer handen door zijn haren heen. Verschrikkelijk voelde hij zich door die kist, maar toch kon hij hem niet over boord gooien. Iets hield hem tegen zijn verleden voor een deel uit te vegen, misschien was hij wel bang dat zijn vader terug zou komen. Nee dat kon niet. Jason had hem voor zijn ogen zien sterven.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Jennifer
Ik zit een lange tijd op de krat. Ik glimlach zwak als Jason binnenkomt en kijk hem aan. 'Hey, hoe gaat het?' Vraag ik zacht aan hem. Ik kijk hem wat bezorgd aan als ik hem zo zie zitten.
'Is alles wel oké..?' Vraag ik wat voorzichtiger. Ik kom overeind en loop naar hem toe, waarna ik naast hem ga zitten op het bed. Ik schud langzaam mijn hoofd. Ik moet mij niet bemoeien met hem. Hij is de kapitein hier, en ik denk dat ik die liever niet op zijn lip ga zitten.
'Sorry, dit zijn niet mijn zaken,' zeg ik snel. Ik kom overeind en strijk mijn jurk wat glad, waarna ik een beetje ijsbeer door de hut. Het is heel raar als ik zo nadenk. Vanochtend was ik nog bij mijn vader, in het paleis, en nu zit ik met een stel onbekenden op een schip en deel ik met de kapitein daarvan een hut. Ik sla mijn armen over elkaar en kom vervolgens tot stilstand.
-
Sorry dat het zo kort is

Supersoso
YouTube-ster

Supersoso schreef:
Jason
Hij keek naar Jennifer en knikte zwak. "Het is oké." Zei hij en keek naar de prinses, ze zou zich vast en zeker vervelen. Iets dat hij ook we, begreep aangezien op het schip niet zoveel te doen was. " ik weet niet of u van schilderen houd maar we hebben hier pencelen en verf en een doek. " zei hij en glimlachte zwak. Hij haalde onder zijn bed een andere kist vandaan met een oud hangslot. Met zijn kleine zwaarste opende hij het hangslot en opende de kist langzaam. Er zat nog wel meer dan verf in. Ook waren er boeken en schriften. Het leken op oude dagboeken, maar Jason had er nooit echt ingekeken. Ze lagen beneden onder het dek, dus toen Jason dit schip overnam heeft hij de kisten verdeeld. Jason kijkt naar Jennifer. "Leef je uit." Grinnikte hij en bekeek haar even, het viel hem nu pas op hoe ontzettend mooi ze was, zeker een echte prinses.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Jennifer
Mijn gezicht klaart op als hij over schilderen begint. 'Ik schilder maar al te graag,' zeg ik met een grote glimlach. Ik grinnik even als hij u zegt. 'Je mag gewoon je zeggen, hoor,' grinnik ik. Ik schud even mijn hoofd en kijk wat verlegen naar mijn voeten. Ik ben best veel alleen geweest in het paleis, en ben daarom niet echt goed in het leggen van contact met mensen. Ik vraag me dan ook wel eens af, hoe je het beste tegen iemand kan doen bijvoorbeeld. Ik kijk weer op als hij wat zegt en grinnik even. 'Bedankt,' zeg ik. Ik loop langzaam naar hem toe en pak het doek voorzichtig beet. Schitterend. Er ontstaat een zwakke glimlach op mijn gezicht als ik er zo naar kijk. Het doet me zo aan thuis denken. Aan toen ik nog met mijn vader schilderde... Ik bijt op mijn lip en merk dat de glimlach op mijn gezicht plaats heeft gemaakt voor een wat bezorgde en bedroefde blik tegelijk. Ik schud mijn hoofd gauw en zet het doek tegen de muur aan, waarna ik naar de verf kijk. 'Vind je het echt niet erg als ik hier, eh, gebruik van ga maken?' Vraag ik nog voor de zekerheid aan Jason met een zwakke glimlach.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld