schreef:
Anna.
Met een geïrriteerde blik lag ik op mijn bed. Ik keek Abbygail waarschuwend aan. Abbygail, mijn kamergenoot. Ze was zó vervelend, ze moest overal de beste in zijn. Ze zei alles wat ze dacht. Ze was nooit aardig, maar goed, dat was ik ook niet tegen haar. Waar Abbygail aan dacht als ze moest dansen? 'Ben ik nu beter als Anna?' - 'Mijn draai is veel beter dan die van Anna, dit win ik gemakkelijk.' Zo slecht, zo zonder gevoel. Twee jaar zat ik hier in Australië, op de dans academie. En dan één jaar met Abbygail op de kamer, gelukkig zat ik volgend jaar met iemand anders op de kamer. Eerst was ze aardig, maar goed, mensen veranderen. Ik stond zwijgend op en raapte mijn tas op van de grond. De dans les begon zo, ik was al klaar om te gaan. Een diepe zucht verliet mijn mond toen ik Abbygail hoorde praten dat ik eindelijk is weer op tijd was en ze met me mee ging. Ze mocht zeggen wat ze wou, ik deed er alles aan om haar terug te irriteren. Dat lukte ook, vooral in het weekend als we uit gingen en iedereen op onze kamer kwam. Ik vond het geweldig dat ik zo ver was gekomen dat ik nu in Australië zat, en de beste en leukste vrienden had ontmoet. Ik kon goed omgaan met iedereen, behalve Abbygail en haar achterna lopende vriendinnetjes. Maar ik wist zeker dat Abbygail daar ook zo over dacht bij mij. Ik liep de kamer uit toen ze eindelijk klaar was. Onze kamer zat op de derde verdieping, de jongens hadden de vierde en de eerste en tweede verdieping bestond uit danszalen. Beneden, liep ik de zaal in. Ik liep op Katrina af, die met Justin, Isabel en Christian stond.