Mikatos schreef:
Khloe.
Ik kijk op naar de jongen die naast me komt zitten op het bankje en besef in een keer dat mijn moeder gelijk zou kunnen hebben over die jongens die zich anders voor deden, maar het vreemde was dat ik niet in een keer weg wou. Ik wachtte op zijn uitleg waarom die loog over zijn uiterlijk en geloofde het niet helemaal. 'Een jongen zoals jij, waarom zou die nou onzeker zijn over zijn uiterlijk?' vroeg ik. Hij was knap en had iets aantrekkelijks, maar dat kon gevaarlijk zijn. Ik slik even en kijk kort weg. 'Maar de rest wat je allemaal zei, was dat echt of is dat dan ook gelogen?' vraag ik, zijn vraag negerend. Ik wil nu ook meteen weten wat waar is en niet waar omdat ik hier niet vrolijk ga doen alsof ik deze jongen al 2 maanden ken, want voor mijn gevoel is dat niet zo. Ik zucht even kort, niet wetend waar ik nu aan begin.
Jake.
Ik heb geen medelijden met haar wat ik zojuist heb gedaan, dit is een van de manieren die je hier leert om een meisje te straffen voor als ze iets verkeerd had gedaan. Ik drink het flesje bier in een keer op en kijk even naar een paar jongens die ook bij ons in het huis waren op dit moment om een opdracht te bespreken waar ik al lang van af wist. Wij woonde in het huis waar alle opdrachten en alle andere belangrijke dingen voor de bende werden gesproken, dat was wel een voordeel omdat het huis gigantisch groot was. Ik kijk naar het meisje dat naast me kwam staan. Ik rol met mijn ogen als ze zegt dat ze echt erg was. 'Had je maar geen grote mond moeten hebben, je weet wat daar van gebeurt aangezien ik het je zo'n tien keer heb uit gelegd Hope.' zeg ik tegen haar terwijl ik mijn flesje weg zet in een krat waar lege flesjes stonden onder de aanrecht. Oké, ik was erg en ik kon me aan de regels houden maar ik was niet zoals alle mensen hier omdat ik af en toe nog een vleugje van aardigheid kon laten zien. Ik pak nog een fles en rijk die uit naar haar, gewoon omdat alcohol negen van de tien keer wel een beetje helpt tegen de pijn. Nadat ik het fles had uitgereikt naar Hope loop ik naar de jongens op de stoelen in de eetkamer/vergaderzaal. 'Jongens, we moeten zorgen dat het goed verloopt want we kunnen niet een van onze mensen missen anders moeten we weer op zoek naar nieuwe voor deze opdracht, deze opdracht word groot en belangrijk. Verpest het niet, werk het uit en kom het overleggen met mij en Jason.' spreek ik luid aan de punt van de tafel. Er zouden mensen bij deze opdracht vermoord kunnen worden, het was ook een van de gevaarlijkste opdrachten die ik van plan was.. Maar het zou moeten lukken.