Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPGJuno <3

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Ik: Jason Carter|20|Monster|Mjw|Picca
Jij: Meisje+ Begin

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Vera Madison leek~17~Houd van familie~1 zusje van 2~mjw~Ik begin in volgende bericht <3

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Vera

Vera is een mooi meisje van 17 jaartjes jong. Ze houdt van de natuur en de buitenlucht. Alles wat moeder natuur haar gegeven heeft zit in haar hart. Zo ook de dieren, daarom is ze vegetariër. Haar lievelingsdier is een vlinder. De mooie kleuren en patronen inspireren haar keer op keer. Vera is bijgelovig en een beetje zweverig. Ze houdt van rust en alleen zijn, maar er is voor haar ook niks mis met sociale contacten. Ze doet graag aan yoga en hardlopen. Hierdoor heeft ze zowat het perfecte figuur. Haar familie is alles voor haar. Haar vader is 2 jaar geleden gestorven door een auto ongeluk. Hier is ze nog steeds kapot van. Nu doet ze ook alles op de fiets. Ze gaat nooit meer mee met de auto van haar moeder. Allereerst natuurlijk door het ongeluk van haar vader, maar ook omdat het gas van de auto de natuur verpest en de auto niet is gemaakt door moeder natuur. Vera zelf heeft niet zo veel geld. Haar moeder in tegenstelling wel, maar Vera weet met haar geld altijd het leukste te kopen. Met het geld dat ze dan over houd. Gaat ze graag een dagje naar de spa of volgt ze een extra yoga les.

_______________________________________________________________________________________________________

Het is zoals gewoonlijk een mooie ochtend. De vogels fluiten en het zonnetje schijnt. Ik lig nog lekker in mijn bed na te genieten van een heerlijke nacht. Ik wrijf even in mijn ogen en open ze voor de eerste keer vandaag. Ik adem even diep in en uit en duw mezelf omhoog, sla mijn benen over de rand van het bed en sta op. Ik rek me nog even lekker uit en loop vervolgend naar de badkamer. Ik maak me klaar voor een heerlijke douche. We hebben een grote regendouche. Heerlijk! Ik kan er uren onder blijven staan, maar natuurlijk moet ik op de rekeningen letten waardoor ik meestal na 5 minuutjes klaar ben. Ik smeer mijn haar vol met shampoo en probeer wat gekke kapsels uit. Ik lach en spoel het uit. Net als ik de douchegel wil pakken hoor ik mijn kleine zusje huilen en mijn moeder slaakt een kreet. Ik weet gelijk dat er iets goed mis is. Zo snel als ik kan zet ik de douche uit en bind een handdoek om mijn naakte lijf. Ik haal de deur van het slot en gooi hem open. We wonen in een klein huis waardoor ik vanuit de badkamer zo de huiskamer in kan rennen. Mijn zusje en mijn moeder zitten samen op de bank. Er rolt een traan over mijn moeders wang en mijn zusje kan niet stoppen met huilen. "Wat is er aan de hand? Is er iets met papa?" vraag ik bezorgd en ik ga naast de 2 huilende meiden zitten. Mijn moeder wijst naar de tv die aan staat. Ik schud mijn hoofd. "Wat is er dan?" vraag ik. Mijn moeder schud met haar hoofd en zet de tv uit. Ze slikt een paar keer en begint dan stotterend te vertellen: "Het monster, het monster, het.." het is even stil. Ik bijt op mijn lip en bereid me voor op het ergste. "Het monster heeft niet meer genoeg aan alleen schapen." Ik schrik van wat ze zegt. Aan de rand van ons dorp is een groot, diep, donker woud. In dat woud verschuilt zich een monster dat niemand ooit gezien heeft. Elke maand bracht de burgemeester hem een schaap. In ruil daarvoor beschermd hij ons dorp van de erge wezens die ons bestaan bedreigen, maar nu heeft hij niet meer genoeg aan schapen. "Wat wilt hij? Paarden, bejaarden?" Ik weet dat het erger is dan dat, maar ik kon het altijd proberen. "Hij wilt gelukkig nu maar om het half jaar..." zegt mij moeder langzaam. "Een meisje tussen de 10 en 20." zegt ze heel snel. Natuurlijk had ik het verwacht, maar als nog is het een schok. "Vanmiddag word het eerste meisje getrokken." zegt ze er nog achteraan. Ik wrijf over mijn moeders rug en zeg om haar gerust te stellen: "Ik word vast niet getrokken." Als mijn moeder en zusje een beetje getroost zijn sta ik op en douche ik bang verder. Tot de loting ga ik gewoon nog leven alsof er niks aan de hand is.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Vera:

{option}

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Jason
Ik zit wat rond te lopen in het bos. Ik wil geen schapen meer, als je er teveel van hebt dan is het ja niet meer lekker. Ik kijk kort rond en ga op eem boomstronk zitten. Ik kijk eventjes wat rond. Ik ben hier op het dorp te beschermen. Ik doe dit eigenlijk al heel veel eeuwen. Ik loop wat door. Als ik een wezen zie loop ik er gelijk naar toe em vermoord heb. Ik he belooft dat ik het dorp zal beschermen. Geen idee eogenlijk waarom. Want ik kan zelf jagen. Ik zucht zachtjes. Als de zon ondergaat dan is er bij de grote boom met zwarte bladeren een meisje vast.
--
Sorry voor een korte wist niks:/

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Vera

Het is bijna zo ver. Over 10 minuten moet iedereen op het plein zijn en word er een meisje geofferd. Wat een naar idee. Maar ja, moeder natuur geeft en neemt. Neem een voorbeeld aan kikkers. Moeder natuur geeft de kikkers en de kikkers nemen de vliegjes, maar de uilen nemen de kikkers weer. Zo geld het ook bij mensen denk ik. Mensen nemen de dieren om op te eten en de monsters eten ons weer. Dit is nou de reden waarom ik vegetariër ben. Ik wil dit niet. Ik sta in de badkamer voor de spiegel. Is dit de laatste keer dat ik mezelf zie? Ik wrijf over mijn wit blauw gestreepte shirtje en ga recht op staan. Ik ben sterk. Het monster zal ons wel beschermen tegen de andere monsters. Ook al krijgt hij geen eten. Kan hij niet zelf jagen? Waarom wilt hij mensen zoals ik. Ik loop naar de huiskamer. Mijn zusje en moeder zijn al naar het plein. Nog 5 minuten. Ik trek mijn nep leren jasje aan en mijn adidas gympen. Ik sta nog even stil. Wat nou als er helemaal geen andere monsters zijn? Dat hij gewoon zegt dat hij ons beschermt zodat hij eten krijgt? Die gedachte maakt me zo boos. Ik stampvoet naar de keuken. Ik trek de laatjes open. In 1 laatje vind ik een groot keukenmes. "Perfect." mompel ik. Ik schuif hem in mijn binnenzak. Comfortabel is het niet, maar misschien red ik er levens mee. Als ik het durf.. Nog 1 minuut. Ik ren naar het plein. Als je te laat bent ga je sowieso dood werd tegen mij gezegd. Op het plein loop ik naar mijn zusje en moeder toe. Ik geef ze een knuffel. "Het komt goed." zeg ik. De burgemeester kom aangelopen en klimt op het podiumpje dat is opgebouwd in het midden van het plein. Hij hangt een heel verhaal op over dat het beter is en blablabla. Het dringt allemaal niet tot me door. Ik ben bang, maar dat mag ik niet laten merken. "Nu moeten we helaas een briefje uit deze bak gaan pakken." zegt de burgemeester. Ik pak de hand van mijn moeder en zusje vast en knijp erin. De burgemeester schraapt zijn keel en zegt kil: "Vera Leek" Ik schrik en kijk bang op. Er komen mannen op mij af, pakken me vast en sleuren me mee. "Nee! Nee! Nee! Ik wil afscheid nemen, laat me afscheid nemen!" roep ik. Ik werk de mannen zo veel mogelijk tegen, maar het helpt niet. Een traan rolt over mijn wang. Wat heb ik verkeerd gedaan? De mannen steken een spuit in mijn arm, dwars door mijn kleding heen. Ik voel me slap worden en kan niet blijven staan. Ik probeer mijn ogen open te houden en erbij te blijven. Tot mijn verbazing lukt dat, al val ik wel af en toe weg. De mannen tillen me naar een grote boom en gooien me daar neer. Ze binden een touw om mij en de boom heen. Ik probeer me los te trekken, maar heb te weinig kracht. Ik val weg en als ik er weer bij ben staat er iemand voor me. Hij lijkt menselijk, maar ik weet maar al te goed dat dit is waar iedereen bang voor is. Je ziet het in zijn ogen.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Jason
Al snel is het bijna donker. Ik loop naar de boom toe en zie een meisje. Ik heb een mens gekozen deze keer omdat ik me hier zo alleen voel. De tijd gaat ook zo langzaam.. Ik kijk naar der en maak haar los. Ik til der over me schouder en loop naar mijn plekje toe. Ik he geen huisje of iets dergelijks wat er op lijkt. Als ik er ben leg ik har neer op de grond. Lelijk i ze zekr niet. En ik ga der niet opeten ofzo. Dat zal ik geen een mens aandoen. Ik streel zacht over har kaak en bijt los op me lip. Ik laat dan los en zucht zachtjes. Ik wacht wel tot ze wat beter is. Ik jijk dan eventjes rond en bijt los oo me lip. Ik kijk dan naar het meisje en glimlach breed. Ik sluit even mijn ogen. Ik zie dan een wezen komen. Het is een dwerg. Ik sta gelijk op en loop er naar toe. Je moet niemand vertrouwen en dat doe ik ook niet. Ik breek de dwerg xijn nek en zucht diep. Ik ga weer langs het meisje zitten en bijt los op mijn lip.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Vera

Ik open mijn ogen. Ben ik dan toch in slaap gevallen? Blijkbaar wel, want het is al donker en ik ben op een plek die ik niet ken. Ik kijk voor me. Daar staat het monster tegenover een dwerg. Sinds wanneer bestaan er dwergen? Droom ik? Nee. Het monster loop naar me toe en gaat naast me zitten. Ik wil iets zeggen, maar mijn lippen laten het niet toe. Ik probeer naar achter te komen. Met veel kracht kom ik enkele centimeters naar achter. Ik ben nog een beetje verdoofd. Mijn maag knort. Ik heb honger, maar zeg dat maar niet. Hoe lang laat hij me nog lijden? Hij kan mee beter nu gelijk vermorzelen. Dan herinner ik me het mes dat ik heb mee genomen. Met een vlotte beweging haal ik het mes uit mijn jas en steek hem naar voren. Hij raakt het monster net niet. "Je laat me nu gaan of anders..." zeg ik heel zacht. Harder praten lukt niet, maar hij heeft het wel verstaan. Ik hoop dat hij me laat gaan. Ik kan hem niet vermoorden. Dat laat mijn hart niet toe. Een traan van angst rolt over mijn wang. Ik ben bang en mis mijn familie nu al. Het monster geeft geen antwoord. "Nou?" vraag ik iets harder en nadrukkelijker. Hij ziet de angst in mijn ogen, maar ik hoop niet dat dat zijn keuze beïnvloed. Ik houd het mes nog dichter bij hem. Ik begin ook langzaam te trillen van angst, maar ook van de kou. De temperatuur is flink gedaald. Ik schat dat het zo'n 2 graden is. Ik kijk langs het monster naar de dwerg en zeg: "En wat heeft hij jou aangedaan? Je bent nog een erger monster dan ik dacht!" Oké, dat laatste was niet helemaal waar. Hij is bet wel knap en in de meeste op zichten is het dan toch minder erg om bij hem te zijn.

_______________________________________________________________________________________________

Sorry ik moest even snel wat typen. De andere orpg doe ik als k terug ben

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Jason
Ik kijk naar het meisj en frons even. "Rustig maar." Zeg ik zachtjes en kijk even weg. Ik sta dan op en pak het mes af. Ik stop hem in mijn zak. "Ik ben hier alles aaj het beschermen meid? ik ben het monster." Mompel ik. Ik kijk dan kort weg. "Heb je honger?" Moet ik iets voor je jagen?" Vraag ik dan en verander in een monster. Een groot eng en breed monster. Ik ben gelijk weg en kijk rond. Ik vind wel iets. Ik ga dan naar eem riviertje toe en heb vis gevangen. Ik loop dan terug en verander weer terug. Ik kijk nasr ht meisje.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Vera

Hij is veel sterker dan ik had verwacht. Hij trekt met gemak het mes uit mijn hand en legt hem weg. Hij vertelt dat hij het monster is en ik denk: "Goh, je meent het..." Monsters zijn niet zo slim. Hij vraagt ook of ik honger heb en of hij iets voor me moet jagen. Ik schud mijn hoofd maar hij doet het toch. Hij veranderd in een groot, breed en angstaanjagend monster. Dat ik ooit heb gedacht dat monsters niet bestonden. Hij loopt naar een riviertje verder op en vangt een vis. Als hij terug komt geeft hij mij de vis. Ondertussen heb ik al mijn kracht terug gekregen. "Ah wat zielig! Waarom doe je dat beestje zoiets aan?! Dit heeft hij toch niet verdiend?!" Ik pak de vis aan en breng hem zo snel mogelijk terug naar het riviertje. Ik beweeg mijn handen langzaam in het water. Even ligt het visje stil, maar uiteindelijk zwemt hij toch nog weg. Ik kniel neer aan de rand van het water. Ik maak een bakje van mijn handen en laat het vollopen met water. Met dat water was ik mijn gezicht. Het water is niet zuiver genoeg om te drinken. Als het zo door gaat ben ik over een paar dagen dood. Geen eten, geen drinken...

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Jason
Als ze dat zegt frons ik. Wat doet ze? "Waarom doe je dat?" Vraag ik mompelend en kijk naar der. Waarom laat ze dat visje los? Het is om op te eten! Ik ga dan terug.naar de boom en leun er tegen aan. Ik let wel op het meisje want ze mag niet ontstappen en als ze ontstapt dan val ik het dorp aan. Ik koop dan snel naar het neisje. "Als je ontstapt dan val ik heel je dorpje aan dus ook je moeder en je zusje." Zeg ik en kijk der aan. Lelijk is ze zeker niet. Ik pak der pols vast en loop terug naar de boom. Ik oaat haar zitten en kijk der aan.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Vera

Ik schrik. Hoe weet hij van mijn moeder en zusje? Ik durf het niet te vragen. Ik moet nu echt oppassen. "Ik zal niet ontsnappen, maar dood me nu dan gelijk." zeg ik. Hij moet me niet langer sparen. Dan wordt het alleen maar erger. Ik slik een paar keer en loop wat rond. Langs me vliegt een klein vlindertje. Hij strijkt op mijn hand neer en ik bekijk hem goed. Het is een citroenvlindertje. Mijn maag begint te knorren. Citroen. Wat had ik nu wel niet over voor een citroen? Het water loopt me in de mond en ik schud het vlindertje snel van mijn hand af om ervoor te zorgen dat ik niet meer honger krijg. Ik denk aan mijn familie. Zou het goed met ze gaan? Vast wel. Misschien zijn ze verdrietig, maar ze komen er vast wel overheen. Denk ik, hoop ik.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Jason
Ik kijk der aan en frons. "Ik ga je niet vermoorden.' Zeg ik zachtjes. Snapt ze het niet? Ik ben eeuwen alleen. Mijn ouders heb ik nooit gezien. Naja mijn vader. Mijn moeder had me toen ik klein was weggedaan. Het bos ingegooid en weg was ik. Ik zucht zacht om mijn gedachtes. Ik kijk dan eventjes weg. Ik kijk dan Vera aan.Ik bijt hard op me lip. "Heb je honger?" Vraag ik zacht. Ik hoorde haar maag knorren. Ze eet dus geen vlees. Wat dan? Fruit? Ik kijk der aan. "Ik zoen wel iets.' Mompel ik en loop dan her bos dieper in. Ik kijk rond. Ik zie dan een appelboom en pak een appel. Dit zal ze tochwel eten? Ik loop dan terug en kijk haar aan.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Vera

Ik pak met een trillende hand en appel aan van het monster. Als ik een klein hapje heb gegeten en al mijn moed bij elkaar heb geraapt zeg ik: "Als je me niet gaat vermoorden, waarom laat je me dan niet teruggaan. Naar mijn gelukkige leven, dat altijd beter zou zijn dan hier!" Ik begin steeds harder te praten en er zit woede in mijn stem. Alsof ik hem wil aanvallen. Dat is asoluut niet wat ik ga doen. Ik sla hem 1 keer en dat is het laatste dat ik ooit gedaan heb. Ik bijt op mijn lip en strijk mijn ogen neer. "Sorry," zef ik bang en met een hevige trilling in mijn stem?

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Jason
Ij kijk der aan en frons. "Pardon?" Mompel ik. "Denkje dat het leuk is om hir te zijn? Ik zit hier al heel mijn leven.' Mompel ik. Ik was altidw el alleen en ik was het gewoon zat. Ik lijk korr naatr Vera en ik slik even. "Maak niet uit.' Zeg ik zacht. "Je snapt denk ik niet waarom ik hier graag iemnd wou. Ik ben hier altijd alleen geweest." Mompel ik. "Ik heb nog nooit iemand echt gehad alleen mijj moeder even." Mompel ik zacht.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld