Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg': You can run.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
You can keep running to the ends of the earth. But I won't be far behind you.

Met Varamyr

Ik ben Adrian Ivashkov, 19 jaar oud. Ik studeer en zie er uit als de afbeeldingen hieronder:

Jij mag natuurlijk beginnen

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Adoria Robertson - lijkt een achttienjarige dame, maar is in werkelijkheid 102 jaar oud - Vampire

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Meerdere studenten keken kritisch naar de ideeën die op bladeren stonden geschreven. Werkelijk alles lag gespreid op de tafel, maar het leek ons niet te storen. "Ik denk echt dat het beter is als we er geen thema in verwerken. Er zijn altijd wel een paar mensen die het thema niet leuk vinden," zei ik, kijkend naar de blik van Jason. Hij organiseerde werkelijk waar alle feesten in het dorp, dus het was ook niet zo gek dat hij de baas was. "Die paar mensen zijn er hooguit tien. Dat is niks vergeleken met de rest. Er komt gewoon een thema, welke tegenargumenten je dan ook verzint." In dat opzicht was ik enorm koppig vergeleken met de rest van de groep. Ik had zoveel feesten meegemaakt in de afgelopen jaren dat ik onderhand wel wist wat wel en niet kon, maar het leek wel alsof iedereen aan zijn kant stond.
Rollend met mijn ogend, wendde ik mijn blik af en richtte ik me op Adrian. Ik kende hem nu voor vier jaar en tot op de dag van vandaag, konden we elkaar nog vertellen dat we goede vrienden waren. Vrienden die géén geheimen voor zich hielden, maar dat was niet waar. Elke keer werd me verteld dat ik geen dag ouder ben geworden als mensen me vergeleken met foto's van nu en foto's van drie jaar geleden en ze hadden gelijk. Niks verschilde qua uiterlijk, omdat ik als vampier rondliep. Ze werden niet jonger of ouder. Ze bleven zoals ze toen waren, voordat ze veranderd werden. Het had zo zijn voordelen, vampier zijn. Je was sneller en sterker, maar er waren meer nadelen die ik kon opnoemen zoals jezelf voeden van andere mensen en het liegen tegenover je dierbaarste.
Een lichte grijns verscheen op mijn gezicht. "Vertel eens eerlijk. Wel thema of geen thema?"

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Voor heel even kijk ik Adoria aan, mijn ogen glijden dan weer naar alle ideeën die op de tafel gelegd zijn. Thema, geen thema. Waar ging dit eigenlijk om. Op een paar papiertjes stonden de thema's ook uitgewerkt. 'Halloween, strand, black', allemaal hartstike leuk, maar eigenlijk niet echt de beste ideeën die iedereen ooit heeft gehad. Mijn ogen glijden over de groep heen. "Wat als we met Halloween weer een Halloween thema doen?" mompel ik in mijzelf als Adoria heeft geopperd dat het beter was om geen thema te doen.
Het is inderdaad wel een goed idee om geen thema te doen, Jason, die wel helemaal into de thema's is lijkt niet helemaal te luisteren. Zouden we niet beter een ander hoofd aan kunnen wijzen? Alle feestjes leken nu op elkaar. Iedereen moet een student van onze opleiding zijn en we hebben elk feest een thema gehad. Alle kleuren van de regenboog en alle bevolkingsgroepen. Wat als we nu een keer geen thema zouden doen én dat ieder lid iemand mee zou mogen nemen. Ik kijk om me heen als niemand op Adoria haar laatste vraag antwoordt. Het blijft doodstil, ik wrijf met mijn duim en wijsvinger over mijn kaak heen. Ik moet me schreren. Dan haal ik een hand door mijn warrige haren heen en pak een kaartje van de tafel. "Bejaard," ik mompel wat er op staat en grijns, dit thema hadden we nog nooit gehad. Sowieso dat alle thema ideeën van Jason zijn.
Dan sta ik op. "Wat als wij een keer minder van de oude stempel zijn en iets nieuws doen?" Ik bijt zacht op mijn lip en glimlach naar Adoria, zodat zij weet dat ik haar 'idee' een kans geef. "Wat als we geen thema doen en doen dat je iemand mee mag nemen die niet van de studie komt? Dat is vernieuwend, dan leer je nieuwe mensen kennen en blijft niet de helft van alle studenten thuis." Als dat eruit is kijk ik de groep rond. Dan hoor ik dat mensen om me heen beginnen te smoezen, de stilte is weer verbroken.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Zijn gezicht vertrok toen Adrian zijn idee vertelde. Het stoorde hem echt enorm dat niet één, maar twee leden het niet eens was mijn zijn thema ideeën in het algemeen. Niet dat het geheel onverwacht was. Hij kon wel verwachten dat mensen de rug naar hem keerde. "Als jullie het niet met me eens zijn, kunnen jullie beter nu het pand verlaten." Ik rolde met mijn ogen, maar gehoorzaamde hem niet. Een leider was niets als hij andere hun meningen niet konden waarderen. Buiten dat vond ik wel dat hij een goed idee had. Het werd wel eens tijd dat we nieuwe mensen zouden ontmoeten. "Iemand die Jason's idee beter vindt dan het idee van Adrian?" Er was werkelijk waar niemand die zijn hand opstak of zei dat hij of zij zijn idee inderdaad beter was. In plaats daarvan vulde een enorme stilte de ruimte. "Nou, dat is dus duidelijk. Waarom accepteer je nu niet voor één keer dat jouw plan gewoon idioot slecht is?" Hij zei niets, maar in zijn ogen kon je al de geote ergernis zien die bij hem ontstond toen ik de woorden uitsprak. Weliswaar deed het me niets. Ik richtte me weer tot Adrian. "En dan bedoel je dat we één van onze vrienden meenemen?" Ik had veel mensen waar ik mee omging, maar al die mensen waren geen mensen. Ze zagen er wel zo uit, maar vanbinnen waren ze een heel ander persoon. Een heks bijvoorbeeld of een weerwolf. Er was dus geen enkele kans dat ik één van hen zou meenemen, wilde ik dat het feest goed zou verlopen.
>>>
Korter dan ik normaal zou schrijven, sorry! ;(

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Een grijs verschijnt op mijn gezicht. Wouw, dit is wel mooi. De eerste keer dat we met z'n allen in gaan op wat Jason zegt. Ondertussen was ik weer op mijn stoel gaan zitten en luister naar wat er gezegd wordt. Naast Adoria en Jason zijn er niet veel mensen die wat zeggen. Ik knik naar Adoria, "Ja, dat is precies wat ik bedoel." zeg ik dan tegen haar, Jason spant zijn hele lichaam aan en doet moeite om niet te gaan schreeuwen, je ziet het aan alles, aan zijn houding, aan hoe hij kijkt. Als blikken zouden kunnen doden. Dan kijkt hij mij aan, ik zou dood zijn. Betrapt kijk ik een andere kant op. Mensen in de groep kijken mijn kant op, ik moet nog wat zeggen. Ze zouden 'toestemming' moeten krijgen zodat Jason zegt dat het goed is, dat ze niet op de zwarte lijst komen. Zacht bijt ik op mijn lip, "Maar, ik hoorde dat iedereen die het er niet mee eens is het pand moet verlaten." Merk ik dan op, ik sta in slowmotion op en kijk naar de reacties. Twee anderen gaan met mij mee, Zorgen dat ik niet alleen sta. Dat had ik niet van die twee mensen verwacht. Een van de twee is een meisje, ze studeerd hard voor haar diploma en is eigenlijk nooit bij de feestjes zelf. Ze wil alleen dat alles oordelijk gaat en niet uit de hand gaat lopen. Zelf praat ik niet heel vaak met haar, ook omdat ze zichzelf erg afzonderd. Haar grijze ogen kijken mij aan, of ze verwacht dat ik nog iets zou zeggen. Maar ik wacht eigenlijk alleen op Jason zijn reactie. De tweede is een jongen. Niet zomaar een jongen, het is een van de betere vrienden van Jason, dat doet mij een soort pijn om te zien. Wat voor een vriendschap zou dat geweest zijn? Dan staan er nog een paar mensen op en Jason schiet ook omhoog. "Verraders!" Roept hij dan. Ik hef mijn hoofd en kijk hem aan.
--
Maakt niks uit!

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Toen hij vertelde dat hij het inderdaad zo bedoelde, rolde een zucht over mijn lippen. Niet omdat ik het een een slecht voorstel vind, maar omdat ik echt niemand had, buiten Adrian, die menselijk was en dan ook nog eens mijn vriend of vriendin. Ik wendde mijn blik af en keek naar Jason. Luid geroep was toen het gevolg. Ik moest lachen, maar deed mijn best om het in te houden. Hij was al kwaad en een kwadere Jason was niet het leukste wat je kon tegenkomen.
Ik kon hem nu wel meenemen naar een plek waar het leeg en rustig was om mijn gave te gebruiken. Je weet wel, datgeen waarmee je andere mensen kan laten 'dwingen' om iets te doen, maar hoe raar zou het zijn als hij opeens kalm de ruimte kwam binnengelopen? "Oké, welk thema doen we?" Meerdere mensen keken me aan met blikken die blikken die vertelden dat ze het raar vonden. Dat was het ook. Zoiets zou ik nooit vermijden, maar ik was al te vergegaan. Dat de sfeer niet beter zou worden, was één ding wat zeker was, maar slechter kon het niet worden. Een zwakke, weliswaar neppe, glimlach verscheen op mijn gezicht. "Ik denk echt dat het een goed idee is als studenten die kunnen rappen, gaan optreden? Is weer eens wat anders dan al die zangers en zangeressen."

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Op het moment dat Jason begon te roepen was ik weer gaan zitten, kijken wat hij zou gaan doen. Een paar anderen van de raad staan nog maar lijken ook te twijfelen. Als Jason is uitgeschreeuwd vraagt Adoria ineens of we toch wel een thema gaan doen. Het klonk niet heel sarcastisch, zou ze het menen? Zou ze, nu we echt al redelijk ver waren gekomen dat we iemand anders als leider zouden kunnen kiezen, toch ineens Jason zijn zin geven? Mijn ogen dwalen naar haar, ik staar haar aan. Probeer hoogte van haar te krijgen. Is dit een grote grap? Anderen zijn ook weer beduust, gelukkig ben ik niet de enige. Maar Adoria, wat doe je nu? Ik dacht dat dit een goed idee was. Ze glimlacht, niet heel enthousiast, maar ze heeft een glimlachje rond haar mond.
Ook Jason is stil hij staart haar aan, lang, heel lang. "Meen je dit?" hoor ik uit zijn mond komen. "Of is dit echt een hele grote grap?" ik zie dat hij nerveus wordt, hij wrijft met zijn hand langs zijn heup, en trekt ook een beetje aan zijn spijkerbroek. Ik kijk tussen ze heen en weer en kijk Adoria dan even aan. "Is dit echt?" vorm ik met mijn mond. Ik weet niet of ze het heeft gezien of dat ze zich er niks van aan trekt. Maar Jason lijkt steeds liever weg te willen, al blijft hij wel staan.
Anderen in de raad zijn ook weer gaan zitten en kijken naar het schouwspel. Ik kijk voor heel even weg en sluit mijn ogen, is dit allemaal wel een goed idee?

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Kort gelach verliet mijn mond toen hij met de seconde steeds nerveuzer werd. Was mijn vraag dan zo erg? Ik haalde onopgemerkt mijn schouders op terwijl ik vanuit mijn ooghoek merkte dat Adrian iets duidelijk probeerde te maken. Hij zei lf vroeg iets en ik kon wel weten waar het maartoe leidde, maar ik zei niets. Het ergerde me meer dat niemand geloofde waar ik nu mee bezig was. Het was niet zo dat dit nooit eerder gebeurd was. "Ik ben geen persoon die 'graag' sarcastische opmerkingen maakt, dus calm down. Je hoeft echt niet zo nerveus te worden van mijn vraag. Ik bedoel, het is niet zo dat ik je voor dood achterlaat, omdat je het niets eens bent met de rest of wel?" Glimlachend trek ik wat kaarten naar mijn toe. Er waren heel veel thema's die mensen hadden opgeschreven, maar het merendeel was al één keer voorbijgekomen. "Een sport thema, wat dacht je daarvan?" vroeg ik, met mijn ogen nog steeds gericht op de papieren.
"Damn it, waar denkt zij wel niet mee bezig te zijn?"
"Zij begon ermee en zij eindigde het."
Al die uitspraken van mensen zorgden voor een geërgerde blik die toen, op dat moment, op mijn gezicht stond geschreven. Ik was niet doof, integendeel.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Mijn ogen glijden weer weg en ik haal een hand door mijn haren en over mijn kaaklijn. Ja, dit is echt een soort goed idee. Langzaam, bijna ongemerkt, schud ik mijn hoofd kort heen en weer. Wat was dit? Oke, dan gaan we een thema kiezen. Welk thema is echt echt leuk. Als ik een stapeltje met papiertjes pak, schuift Jason zijn stoel helemaal weg van de tafel en loopt hij de zaal uit. Zonder iets te zeggen leg ik voorzichtig de papiertjes weer op de tafel. Was dat mijn schuld?
Ik kijk even de kamer rond en sta dan ook op. Gelijk probeer ik weg te lopen, maar mijn stoel wil niet schuiven als ik hem terug naar de tafel duw, dus dan laat ik hem maar gewoon zo staan. Geschrokken blikken kijken mij aan, dan loop ik gehaast achter Jason aan.
De deur valt achter mijn kont dicht en ik kijk heel even gehaast om me heen, welke kant liep hij op. Rechts. "Jason!" Roep ik hem na, ik zet een sprintje in en ga naast hem lopen. "Het spijt me." Hij kijkt mij aan, zijn ogen kijken boos en dan kijkt hij weer weg. "Ga weg" Zegt hij kortaf. Zacht bijt ik op mijn lip. "Gast, het spijt me echt, we hadden niet zo ver moeten gaan." Hij stopt met lopen en kijkt mij aan, "Zeg dat maar tegen die vriendin van je." Hij geeft mij een duw, ik verlies mijn evenwicht voor een paar seconden en dan herstel ik mijzelf weer.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
En hij liep weg. Ik paste me aan hem aan, maar blijkbaar kon hij dat niet waarderen. Alsof hij dacht dat het echt een grap was om hem te 'irriteren'. Een enorme stilte vond plaats in de zaal en de meesten keken vervolgens naar Adrian toen ook hij het besluit nam om de deur uit te lopen. Toch kon ik het niet laten om te grijnzen. Jason liep weg, wat betekende dat hij de groep verliet. Nu kon Adrian's plan wel doorgaan zonder het gemompel van anderen. "Wacht even," zei ik waarna ik passen voort zette die leidden naar de plek waar Adrian stond. De ander, ofwel Jason, liep al tientallen meters van ons vandaan. "Hij is weg nu. Dat is beter voor ons allemaal dus alsjeblieft, loop de zaal weer in. Dan kunnen we eventueel je idee uitwerken, als je dat nog wilt?" Ik keek hem aan. Het was voor mij één groot raadsel waarom juist hij achter hem aanliep. Ze waren nooit echt de beste maten geweest en het was nu beter, nietwaar? Mijn mondhoeken krulde omhoog terwijl ik ondertussen mijn hand naar hem uitstak. Gewoon, om te weten dat als hij mijn hand zou aannemen, hij mee zou komen.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Heel even haal ik mijn hand door mijn haren heen. Jason was al weer doorgelopen, keek niet meer achterom. Dus hij wilde mijn hulp niet? Denk ik. Ik voel me redelijk gemeen omdat ik het idee heb dat ik hem heb weggepest, maar het slaat nergens op dat hij nu weg loopt omdat hij zijn zin niet krijgt. Wat is het ingewikkeld. Jason loopt het trappenhuis in, tot de deur dicht valt houd ik hem in de gaten.
In mijn ooghoek zie ik de hand van Adoria. Ze kijkt me met een glimlach aan, ze wil dat ik mee kom. Maar ergens weet ik het niet meer. Mijn hele idee van het schoolfeest was eigenlijk weg. Wat moeten we dan die avond gaan doen? Heel zacht bijt ik op mijn lip. Dan pak ik Adoria haar hand, een half glimlachje op mijn gezicht dat wil zeggen; alles komt goed. Dan loop ik met haar mee terug de zaal in. Ik hoor mensen opgelucht zuchten. Ik loop naar de plek van Jason toe en ga daar staan. "Oke, ik zou graag willen dat iedereen de pluspunten en minpunten van het vorige feest opschrijft." Ik pak een stapeltje papier en deel iedereen een papiertje uit. De pennen liggen al op de tafel.
Als iedereen een papiertje heeft en een pen laat ik me op een stoel zakken. Was dit wel een goed idee? Dat ik de leiding over neem? Ik glimlach heel even, we zien het vanzelf. Langzaam stromen de eerste papiertjes bij mij binnen.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Voor even dacht ik dat hij mijn hand niet zou aannemen. Dat hij in plaats daarvan weg zou lopen, omdat hij er geen zin meer had en hij beter andere dingen kon doen, maar hij pakte wel mijn hand. Glimlachend loop ik met hem aan mijn zijde terug naar de zaal. Hij zei dan wel niets, toch gaf het me een goed gevoel dat hij 'doorzette'.
Toen we binnen waren, nam hij al meteen de leiding over. Adrian was een goede jongen die wel luisterde naar wat anderen te vertellen hadden en was ook bereid om hun ideeën te gebruiken, althans. Dat was wat ik dacht, maar ik zag mezelf liever daar. Als leider, want ik wist dat ik dat aankon.
Ik pakte de pen van tafel en dacht terug aan het vorige feest. Er was niet veel van wat ik me kon herinneren, aangezien ik teveel gedronken had, maar dat het thema een minpunt was, kon ik sowieso opschrijven. Dus ik schreef het op waarna ik vervolgens terugkeek naar de anderen. Bijna iedereen was druk bezig met dingen opschrijven. Degene die niet aan het schrijven waren, hadden het of al ingeleverd of zaten voor zich uit te staren, zoals wat ik deed. Nadenkend wreef ik achter in mijn nek. "Wat wil je ermee doen, Adrian?"

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Als Adoria wat aan mij vraagt kijk ik haar aan. Haar mooie, blauwe ogen kijken mij aan. haar uitdrukking tekent haar gezicht. Adoria, wat doe je met me.. Heel even kijk ik weg, maar herstel me weer en kijk haar aan. "Zo ga ik alle min en plus punten op het bord schrijven en als er ideeën van anderen tussen zitten dan schrijf ik die ook op. Dus dan heb ik 3 rijtjes, wat de meesten mensen willen is dan wat ons volgende schoolfeest wordt." Ik glimlach, "Spannend" heel even haal ik mijn wenkbrauw omhoog en mijn glimlach wordt nog groter. "Ik vond het een goed idee, dus dat komt bij de lijst van de goede ideeën te staan." Een aantal papieren heb ik in mijn hand en ik kijk dan even wat er precies op staat, dat zou ik zo op moeten schrijven.
Goed idee man. Het is nog best lastig om iedereen gelukkig te maken. Dat is ook helemaal niet mogelijk. Ik krijg nog 3 papieren in mijn handen gedrukt en besluit om nu de moed te verzamelen om op te staan en alles op te schrijven.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Ik knikte met mijn hoofd als teken dat ik het gehoord heb en schreef dan vervolgens de dingen op die ik wél leuk vond, zoals het alcohol en de sfeer. Het was iets heel gewoons. Iets wat wel op elk feest verscheen, maar er was niet veel wat ik ervan herinnerde zoals ik al eerder vermeldde. "Ik denk ook wel dat het belangrijk is wat voor muziek de meesten willen? Zoiets verandert al heel gauw het feest," zei ik waarna ik mijn briefje gaf aan degene naast me. Zo ging het briefje steeds rond totdat het Adrian bereikte. "En we kunnen anders ook een 'suprise party' vieren na afloop van de basketbalwedstrijd? Ik ben er bijna zeker van dat ze toch wel gaan winnen en ik vind ook wel dat ze dat verdienen?" Er gingen veel verschillende blikken de zaal rond. Bij sommige dacht ik dat ze het wel oké vonden, maar de meesten keken met een nadenkende blik voor zich uit. Mijn verwachtingen waren blijkbaar te hoog. Ik deed een pluk naar naar achteren en richtte mijn aandacht op Adrian. Er waren zoveel ideeën die door mijn hoofd dwaalden, maar geen één bleek echt gewaardeerd te worden.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Ik begin met het opschrijven van alle ideeën en schrijf alle nieuwe ideeën die later nog geroepen worden ook nog op op het bord. Het duurt best een tijdje voordat alles is opgeschreven, ook omdat ik ondertussen meer papieren binnen krijg. Als op een gegevenmoment alles op het bord staat weten we wat er goed was aan oude feestjes, niet goed aan de oude feestjes en wat er eventueel veranderd zou kunnen worden.
Ik ruim mijn stiften op en kijk de ruimte rond. Bijna iedereen kjikt mij verwachtigsvol aan. "Oke, dus de dingen die 'goed zijn' gaan we bij het volgende feest houden." Ik kruis een paar dingen aan, drinken, licht, toiletten. "De mindere dingen gaan we aanpassen." Weer kruis ik een aantal dingen aan, de DJ, muziek, thema. "En dan zou ik graag van jullie willen weten hoe we deze dingen gaan aanpassen." Gelijk schieten er een paar handen om hoog. "America?" America laat haar hand zakken, kijkt iedereen in de kamer aan. "Mijn neef is DJ, hij heeft een laptop met muziek, misschien kunnen we hem inhuren als DJ, hij doet ook verzoek plaatjes en je hoeft dus niet alle platen van te voren op te geven." Ik knik, dat is een goed idee." Ik kijk om me heen. "Het thema, doen we die gewoon weg of willen jullie daar dan net iets anders van maken als dat het normaal is?"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld