esther schreef:
Later die avond, rond 7 uur, zitten Ethan en ik aan tafel. Ik heb twee pizza's in de oven opgewarmd en er liggen er nog een paar in de vriezer. Ethan is hele verhalen over vandaag aan het houden, ik luister naar hem en knik een paar keer. Mijn hoofd voelt zwaar en doet echt best veel pijn. Dan kijkt Ethan mij aan, hij heeft een vraag gesteld, wat heeft hij gevraagd? Ik bijt zacht op mijn lip, "Sorry Ethan, ik ben er niet helemaal bij.." zeg ik dan tegen hem. Hij glimlacht half naar mij en bijt ook zacht op zijn lip. "Hoe gaat het bij je onderzoek? Wanneer kom je weer naar huis?" Ik haal mijn schouders op en schud met mijn hoofd heen en weer. "Ik weet het niet, ik weet nog niet wat het is en waar het precies zit enzo.." Ethan kijkt mij verdrietig aan. Ja, we hebben wel eens ruzie gehad, net als alle andere broers en zussen. Maar nu zijn we als we bij elkaar zijn bijna niet meer te scheiden. "Ik mis je wel, ook al heb ik Elis" zegt hij dan. Elis, daar heeft hij over verteld... Dat was zijn vriendin, daar heeft hij nu bijna een jaar mee. "Waarom heb je der niet mee naar hier genomen?" vraag ik hem. Hij kijkt mij aan en bijt dan zacht op zijn lip. "Omdat ik dan waarschijnlijk meer met haar bezig zou zijn als dat ik met jou bezig zou zijn." Hij kijkt blozend weg en kijkt mij dan iets later weer aan. "Zal ik nog een pizza in de oven doen?" Vraagt hij dan. Ik knik, hij staat op. Wanneer hij dat doet denk ik aan wat hij daarvoor zei. Waarschijnlijk zou hij dat nog echt zo hebben ook.