LastChance schreef:
Ik kom abrupt tot stilstand als de generaal tegen me begint te praten. Drie keer het hele parcours?! Wat denkt zij wel niet! Tranen springen in mijn ogen. Dat ga ik toch nooit halen? Ik zucht. "Ja, ik begin al, generaal" zeg ik zacht en begin verder te rennen, naar het parcours toe. Het is zwaar, met veel verschrikkelijke hindernissen. Met veel tegenzin begin ik eraan. De eerste hindernis is een hoge muur, precies het gene dat ik het meeste haat: Ik ben vergeleken met de gemiddelde vrouw helaas een stuk kleiner, wat het me moeilijker maakt. Op volle snelheid ga ik op de muur af! Ondertussen hoor ik mijn mede-soldaten praten. "Als dat stomme mens het maar vol houdt..." "Wat doet dat mens hier, ze bezorgt ons alleen maar problemen!" Right, ik ben weer erg geliefd zo te merken. Gelukkig krijg ik mezelf over de muur heen, alleen mijn landing was nou niet bepaald mooi of zonder pijn, maar ik ren door! Die generaal moet eens zien met wie ze te maken heeft!