Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg-The secrets that we keep define who we a

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Volledige titel : The secrets that we keep define who we are but they don't have to define our lifes.

Ik: Lucinda Rose America Dale ~ ziet er uit als 17 maar is in werkelijkheid veel ouder, namelijk al 543 jaar. ~ ze is een vampier

Pic:

Mijn begin:

Ik kon nog terug, als ik me nu omdraaide kon ik me nog uitschrijven en was er helemaal geen probleem. Kom op Luce, verzet je nu eens. Je kunt dit wel aan, je hebt het jaren aangekund, waarom nu plots niet? Mijn voeten vonden al snel hun weg naar binnen het schoolgebouw. Ik liep dan maar naar waar ik me zou kunnen aanmelden. De vrouw keek me vriendelijk aan. "Lucy Dale?" Vroeg ze , ik had gisteren me al via telefoon ingeschreven. Ik knikte dan en ze gaf me met een glimlachje een papier, met het lessenrooster op. Meteen keek ik er even op. "Dank je." Zei ik dan en vertrok naar mijn eerste les hier. Als ik er eindelijk was klopte ik aan. Natuurlijk was ik te laat. Daarna stapte ik de klas in. "En heb je besloten toch ineens de lessen te bezichtigen?" Vroeg de leerkracht maar viel meteen stil als hij me zag. "Oh een nieuwe. Stel je maar eens voor." Zei hij dan terwijl ik vooraan stond. "Ik ben Lucy." Zei ik dan maar en hij knikte en wees me een plaats aan naast een jongen ofzo. Ik keek niet echt naast wie of wat.

Evamiler
Landelijke ster

evamiler schreef:
Ik: Jack
17 jaar

Evamiler
Landelijke ster

evamiler schreef:
Ik kijk naast me en zie haar zitten. Een nieuw iemand? Dat was een wonder! "Hoi ik ben Lucy en jij?" Ik schrok ze sprak tegen me! Wat moest ik zeggen? Ik besloot me voor te stellen:"Ik ben Jack leuk je te ontmoeten denk ik." Ik voelde iets raars tussen ons iets wat ik nog nooit gevoeld had... Ik besloot Lucy maar even te negeren en verder te gaan aan de opdrachten.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik voelde dat de jongen naar me keek en keek dan zelf terug en voel dan hoe er een aantrekkingskracht tussen ons ontstaat, wat dit was wist ik niet maar ik wist dat ik fouten zou gaan maken. Erge fouten. "Hoi ik ben Lucy en jij?" vroeg ik dan zonder er bij na te denken. Meteen zweeg ik want ik wist dat ik net 1 van mijn belangrijkste regels had overtreden. Als hij dan zijn naam zei knikte ik even en keek weer naar mijn boeken en na de les maakte ik dat ik zo snel mogelijk op ruimde en op stond en naar de uitgang van het lokaal stapte. Ik kon niet toegeven aan de aantrekkingskracht , dat zou tegen mijn eigen regels in gaan.

Evamiler
Landelijke ster

evamiler schreef:
Na de les besloot ik nog even naar de kluisjes te gaan en liep naar kluisje nummer 48 en naast mij zag ik .. Lucy! Opeens schoten er allemaal gedachten door mijn hoofd en opeens voelde ik dat rare gevoel weer.. Lucy bleek het kluisje naast mij te hebben! "Hey Lucy en hoe bevalt je deze school?" Ik wist niks anders te vragen en het schoot er in eens uit! Lucy zweeg gelukkig even. Ik hoorde haar iets zeggen over dat ze het stom vond of zo. Ze mompelde iets over vampieren of zo en over haar echte naam... Ik besloot haar naar haar echte volledige naam te vragen.

Birgitbarbie
Badkamerzanger

birgitbarbie schreef:
leuk

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik ging naar mijn kluisjes en na even zag ik Jack naast me en het gevoel was er weer. Als hij wat aan me vroeg wist ik niet wat ik moest zeggen. "Het is stom." mompelde ik, ik moest hem op een afstandje houden. Ik wilde niet dat ik hem of iemand zou bijten. "Blijf uit de buurt van vampiers." fluisterde ik mompelend en maakte dat ik snel weg was. "Mijn echte naam is Lucinda Rose America." fluisterde ik mompelend, ik wist niet waarom ik dat deed en maakte dat ik snel uit de voeten was.

Evamiler
Landelijke ster

evamiler schreef:
Lucinda? Opeens werd ik heel missselijk en zakte ik in elkaar. Door mijn hoofd galmde de naam lucinda ik kon aan niks anders denken... alles werd zwart voor mijn ogen en het leek eindeloos te duren voor ik weer bij kwam om me heen stonden allemaal leraren en vooral ook heel veel kinderen. Een van die kinderen was lucinda en het enige wat ik kon zeggen was:"Lucy NEEEE!" Kort na dat gezegd te hebben werd alles weer zwart en het enige wat ik nog hoorde was het geroezemoes van iedereen waarvan ik mensen hoorde zeggen:"Lucy is toch die nieuwe?" Ik hoorde nog net het luide geschreeuw van meneer de Wit "Bel 112 NU!" Daarna was ik helemaal uitgeschakeld

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Plots hoorde ik een klap en ik keek om en zag hem op de grond liggen. Wat was dit? Meteen verzamelden zich een groep leerlingen om ons heen. Ik wist niet wat ik moest doen en beet op mijn lip. Na even ging zijn ogen weer open. Ergens had ik plots hoop, maar waarom wist ik niet, waarom was dat gevoel dat er iets was tussen ons? Toen hij "Lucy NEE!" zei schrok ik omdat iedereen nu naar mij keek. Ik zette een paar stappen achteruit. "Wat heeft ze met hem te maken?" hoorde ik er een paar fluisteren. Verward stapte ik even naar buiten, waar de frisse wind in mijn gezicht sloeg, wat was dit? Na even brachten ze hem naar buiten en ik keek om. Wat verder weg zag ik nog iemand toekijken en ik slikte omdat ik hem herkende. Een man kwam naar me toe. "Aangezien hij jou naam zei wil ik je vragen om met de ambulance mee te gaan aangezien jullie elkaar kennen." zei hij dan en ik schudde mijn hoofd. "Maar... ik ken hem niet. Ik bedoel ik ken hem pas net..." zei ik dan zacht. "Oh, dat is raar, weet je wat, we houden je op de hoogte." zei hij dan en ik knikte en toen waren ze na even weg.

Evamiler
Landelijke ster

evamiler schreef:
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis kwam ik weer een beetje bij en verward vroeg ik:"W w waar is Lucy?" Er eerd naar school toe gebeld en omdat het ziekenhuis op nog geen 10 minuten loopafstand was moest Lucy naar het ziekenhuis komen. Om mij heen zag ik allemaal slangetjes en verder was er niemand op de kamer. Alleen ik. Ik kwam weer een beetje bij verstand, wat er gebeurd was wist ik niet precies meer maar ik hoorde wel weer die ene naam. Lucinda... Voor me zag ik een beeld van mijn ouders en ik als klein jongetje van 6 jaar. Ik kreeg het heel benauwd bij die gedachten en ik begon heel hard te hoesten. Ineens kwam er een verpleegster binnen en die zag het gevaar dus binnen no-time stonden er allemaal dokters rond mijn bed die van alles deden waarvan ik niks kon volgen. Gelukkig ging alles snel weer over en diezelfde verpleegster stond weer bij mijn bed en vroeg me of het al wat beter ging met me. Ik wilde antwoorden maar er kwam niks uit mijn keel. "Dat is waarschijnlijk een ja want ik zag je knikken maarre die ene Lici of zo is onderweg hiereen trouwens." Mijn ogen werden groot en ik riep:"WAT?!" Dat was wel het laatste wat ik nu wilde!

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Na even was ik weer naar binnen gegaan om naar de les te gaan, iedereen bekeek me alsof ik net iemand vermoord had ofzo. Dat had ik gekund maar toch niet gedaan? Waarom keken ze dan zo naar me? Ja ik snapte het ook wel maar toch. Ik ga dan gewoon ergens zitten en begin op te letten tot er iemand binnen komt en me vraagt om even mee te komen. Eenmaal buiten het lokaal vraagt de vrouw me om met haar mee te gaan naar het ziekenhuis, om naar Jack te gaan. "Maar ik ken hem niet eens?" zei ik dan verward en ze haalde haar schouders op. "Hij wilt dat je daar bent blijkbaar." zei ze dan en ik zuchtte even, ze zouden nog al raar op kijken moest ik nu nee zeggen. Ik ging dan met haar mee naar het ziekenhuis waar ze me begeleiden naar de kamer. Ik durfde amper naar binnen gaan, ik kende deze jongen van haar nog pluim. Hij leek een soort aantrekkingskracht op me te hebben dat niemand anders had. Hij viel flauw en zei lucy nee. Wat moest ik hier nu van denken. Ik slik dan even en wordt naar binnen geleid waar ik hem zag en het inmiddels al bekende gevoel van aantrekking voelde die ik liever niet voelde, ik wou hem niets aan doen. De verpleegster die er was glimlachte even naar me. "Ik laat jullie even alleen." zei ze dan en ik wou haar wel tegen houden maar kon het niet want ze was al veels te snel weg. Ik keek dan even naar hem. "Hey." mompelde ik dan want ik wist niet juist wat ik moest zeggen, dit was allemaal veels te raar.

Evamiler
Landelijke ster

evamiler schreef:
"Ga weg jij!" riep ik. "Hoe heet je moeder? Toevallig ook lucinda?" Ze gaf geen antwoord.. Ach ja het maakte me toch allemaal niks meer uit! Ik voelde die rare kracht weer, elke keer als zij dicht bij is voel ik dat weer.. Het is toch wel vreemd dit allemaal. Een nieuwe leerling die naast mij komt te zitten en dan is er ineens dat gevoel elke keer weer.. en nu dit weer en haar naam het klopt toch niet? het lijkt of ze mn gedachten leest

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik slikte toen hij dat riep. "Jij vroeg me naar hier." Zei ik terug. "Nee en voor het geval het je wat scheelt, mijn moeder is dood." Zei ik dan roepend naar hem na een tijdje. Ik voelde de kracht nog steeds en wilde naar hem toestappen maar ik liet het me niet toe. "Ik snap hier eens zo min van." Mompel ik.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Sorry dat het kort is maar meer lukte nie

Evamiler
Landelijke ster

evamiler schreef:
"J jouw moeder is ook dood?" Ik snikte en de tranen liepen over mijn wangen heen. Ik zag haar blik en haar ogen het enige wat ik kon zeggen aas sorry... Ik probeerde mijn tranen te bedwingen maar ik kon alleen maar huilen ik zag mijn moeder voor me en kk begon nog harder te huilen. Lucy kwam naar me toe gelopen en ging naast me zitten en ze keek me aan opeens vroeg ze:" Wat is er?" Ik begon te vertellen:"Als 6 jarig kind heb ik moeten zien hoe mijn moeder werd vermoord door ene lucinda die was een vampier.. En alles is nu zo raar ineens er is bijna nooit een nieuwe leerling op deze school en dan is er iemand nieuw komt die naast mij te zitten en ik weet niet of jij het ook hebt maar ik voel iets als jij in de buurt bent iets heel raars. Maar goed en dan blijk je het kluisje naast mij te hebben! Je verteld je echte naam ineens en ik beland in het ziekenhuis... En nu weet je ook gelijk waarom ik flauw viel!

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik slikte even als hij dat vroeg en tranen over zijn wangen liepen. "Ja dat is ze al lang." zei ik zacht, het was geen leugen. Ze was ook al lang dood, zo'n 500 jaar al. Maar dat moest hij niet weten. Ik slikte even en ging naar hem toe en ging naast hem zitten. Ik droogde even zijn tranen op, maar het was daardoor alleen alsof ik zag wat hij zag, zijn moeder misschien? Ik voelde de aantrekkingskracht nog steeds. Ik gebruikte even mijn vampierkrachten, straks dachten de dokters hier nog iets ergs ofzo. "Het komt goed." zei ik met mijn troostende vampierkrachten, je zag het dan niet aan me maar het werkte wel. Als hij rustig was haalde ik mijn hand weg en keek naar mijn handen. "Ik weet echt niet wat dit is." mompelde ik zacht zodat ik hoopte dat hij het niet kon horen."Wat is er?" vroeg ik dan en keek even naar hem terwijl hij wat vertelde over zijn moeder en ik slikte. Ik keek even in zijn ogen om te zien wat hij zag maar toen hij zei over een vampier die Lucinda noemde slikte ik weer even. Was ik dat? Dat moet wel dan. Maar waarom weet ik dat niet? Waarom die aantrekkingskracht? Als hij dan wat verteld over een raar gevoel knikte ik. Ik moest op zijn minst op 1 gebied eerlijk tegen hem zijn. "Dat heb ik ook, dat gevoel." zei ik dan als hij klaar was met praten. Ik keek even naar mijn handen. "En ik weet ook niet wat het is." zei ik dan en iets trok mijn aandacht. Een man , op een verre afstand, alleen ik kon hem zien met mijn ogen, ik zag namelijk haarfijn. Ik kende hem, het was Jonas, een andere vampier. Toen ik hem een aantal jaren geleden afwees beloofde hij me het leven zuur te maken. Maar ik had niet verwacht dat hij me zou stalken. Hij was eng, ik was dat ook vroeger, ik was een monster, dat ben ik nu niet meer, ik heb de herinneringen verdrongen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld