Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg ~ memories are like butterflies, they ca

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
... they can be so beautiful but also so hard to catch.

Ik: Mae (eigenlijk Mabel) Rose Everton ~18 jaar, heeft net haar laatste examens gedaan ~ heeft een vriendje en is beste vrienden met jou personage

Eindelijk waren de examens gedaan. Ik was eigenlijk best opgelucht. Op dit moment zat ik in de zetel met mijn vriendje Aaron, we waren al zo'n 2 jaar samen maar ik woonde zo goed als bij hem (tevens omdat mijn ouders niet wilden dat ik met hem samen was en me dus maar het huis hadden uitgezet). Hij had zijn arm om me heen geslagen en ik nam even mijn gsm erbij. Ik stuurde dan maar naar mijn beste vriend.
"Hey, kom je naar me toe, voor het einde van de examens te vieren?"
Maar Aaron las het ook, hij kon hem niet uit staan, waarom? Dat wist ik niet, ik wist alleen dat hij mijn beste vriend zo goed als haatte. Ik zuchtte dan even en stond maar op om wat water te gaan halen. "Je nodigt hem echt naar hier uit? Waarom praat je nog zelfs met hem?" hoorde ik hem toen vragen en merkte dat hij naar me toe kwam. "Wel, hij is mijn beste vriend, mag ik hem dan niet zien?" vroeg ik dan, niet zo verbaasd eigenlijk.
"Nee." zei hij dan simpel en ik rolde met mijn ogen, zo ging het dus iedere keer weer. "Waarom dan niet?" vroeg ik dan nu en hij was nu de gene die met zijn ogen rolde. "Hij is verliefd op je en ik weet maar verdomme goed dat het wederzijds is!" siste hij nu, maar die ommeslag in zijn stem had ik niet verwacht. Meestal als hij zo was betekende dat dat hij iemand zou slaan, en meestal was dat mij. "Waarom denk je dat?" vroeg ik dan verbaasd en hij drukte me tegen de muur aan. "Omdat ik het zie Mae , ik zie het verdomme." zei hij dan kwaad. "Ik heb het lang genoeg aangezien, maar dit is echt de druppel." sist hij dan en ik kijk hem verbaasd aan. "Er is niet eens wat gebeurd, ik voel niets voor hem, waarom kun je dat nu niet geloven?" vroeg ik dan en hij sloeg me hard op mijn wang. "Stop eens met liegen trut." zei hij en tranen sprongen in mijn ogen, dit had ik niet zien aankomen. Ik heb dagen zijn klappen geïncasseert in de hoop dat dat niet was hoe hij was, ik gaf hem nieuwe kansen als hij daar om vroeg maar dit was me te veel. "Weet je misschien heb je gelijk! Het is uit." zei ik dan met een gebroken stem en vertrek richting de trap maar eens een paar treden omhoog trekt hij me er weer af. "Jij blijft hier." sist hij maar ik land verkeerd en val, blijkbaar verkeerd want meteen ging het licht voor mijn ogen uit en was alles donker, ik hoorde niets meer , kon niets meer maar hoorde nog net Aaron vloeken. Ik voelde hoe hij me oppakte en naar buiten droeg maar vraag me niet hoe lang het was voor ik voelde dat ik plots in twee andere armen lag, ik kon niets doen, het alleen maar laten gebeuren.

Ohroar
Straatmuzikant

ohroar schreef:
40.media.tumblr.com/tumblr_me5xhihVEc1ryt216o1_500.jpg

Fynn Wals - 19

Met opgeheven hoofd pakt hij subtiel zijn sleutels uit zijn linker jaszak en duwt de sleutels in het deurslot. De deur gaat krakend open. Fynn schopt zijn schoenen uit en gooit zijn jas op de bank neer. Er heerst een stilte sinds hij op zichzelf is gaan wonen. Hij loopt naar de ijskast en haalt er een fles cola uit, wat hij vervolgens inschenkt in een beker. Zijn telefoon maakt een geluid. Hij zucht even en loopt moeizaam naar zijn telefoon toe. Snel glimlacht hij alweer. Het was Mabel waarvan hij een berichtje kreeg. Fynn was al een tijdje verliefd op Mabel, zijn beste vriendin. Helaas koos ze voor Aaron. Veel uitspraken wou hij niet over hem doen. *kom er zo aan mae* Hij probeerde zo normaal mogelijk over te komen omdat hij bang was haar ook kwijt te raken als beste vriendin. Hij dronk zijn glas cola op, pakte zijn jas, en zocht zijn schoenen bij elkaar. Vervolgens reed hij naar het huis van Mabel, waar hij meestal doorverwezen werd naar het adres van Aaron. Hij stapt uit zijn auto en belt bij het huis van Mabel aan.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Moeder van Mabel:

We schrikken een beetje als er plots iemand aan de deur belt. Wie zou dat nu weer zijn?Met een zucht sta ik op en ga naar de deur waar er een kleine glimlach om mijn lippen verschijnt als ik Fynn zie, Fynn was de beste vriend van Mabel. En eigenlijk ook een veel betere partij voor haar dan die Aaron met wie ze is. Daarom mocht ze hier ook niet meer binnen ze had nu eenmaal voor hem gekozen. "Dag Fynn, je komt voor Mabel hé?" vroeg ik dan met een zwak glimlachje. "Lieve jongen, jammer genoeg is ze nog niet bij Aaron weg dus ik denk dat je weet waar je haar kunt vinden." zei ik dan en op de achtergrond hoorde ik de telefoon gaan. Ik fronste even mijn wenkbrauwen toen ik mijn man op een verwarde wijze hoorde praten. Na even kwam hij er ook bij. "Gaan maar niet via Aaron, je kunt beter meteen naar het ziekenhuis." zei hij en gaf een papiertje met een kamernummer aan de jongen Fynn. Na even sloot ik de deur omdat de jongen weg was en keek ik even bezorgd. Zou hij haar weer geslagen hebben? We wisten allemaal dat dat gebeurde.

Aaron:
Ik zag al meteen dat ze buiten bewustzijn was. Shit, dat had ik nu ook alweer niet bedoeld. Meteen nam ik haar in mijn armen en nam haar mee naar de auto. Ik legde haar op de achterbank met een kussentje onder haar hoofd en haar voeten en reed zo snel ik kon naar het ziekenhuis, richting spoed waar ze haar al snel van me af namen. Na een tijdje kwamen ze terug en brachten ze me naar een kamer waar ik bij haar bed ging zitten. "Meneer Whitefeeld, kun je me vertellen hoe dit juist gebeurd was?" vroeg de dokter even en ik slikte. "Mabel wou weg gaan, maar per ongeluk viel ze verkeerd van de trap." zucht ik dan, het was maar de halve waarheid natuurlijk, niemand moest weten dat dit mijn schuld was. Ik nam haar hand vast terwijl ik naar haar keek.

Ohroar
Straatmuzikant

ohroar schreef:
Hij wacht even voor de deur en ziet dat langzaam de moeder van Mabel in het raampje van de deur tevoorschijn komen. Al snel krijgt hij te horen dat ze nog bij Aaron is. Sinds Mabel met Aaron gaat, merkt hij wel dat hij en Mabel steeds meer uit elkaar groeien door de afstand die er is. Er is spanning omdat Fynn weet, of een gevoel heeft, dat Mabel hem minder vaak vraagt af te spreken in verband met Aaron. Er rinkelde een telefoon op de achtergrond. Fynn was nieuwsgierig en bleef met zijn handen in zijn zakken voor de voordeur van Mabel staan. Ziekenhuis. Dat was het enige woord wat hij kon opvangen. Hij knikte angstig en haastte zich nadat hij het briefje had aangepakt naar zijn auto toe. Sneller dan dat mocht, reed hij naar het ziekenhuis toe. De tijd ging langzaam, het leek wel uren voordat hij aankwam bij het ziekenhuis. Zonder te betalen zette hij zijn auto in 1 van de vele parkeerplekken neer en stapte zijn auto uit. Met een ruk gooide hij de deur dicht en versnelde zijn pas richting de schuifdeuren van het grote witte ziekenhuis. 'Mabel, Mabel Rose Everton.' Zei hij haastig en hield het briefje met het kamernummer voor de vrouw van de balie. '117? Klopt dit? Alsjeblieft? Welke afdeling is dit?' Zijn stem sloeg over en hij voelde zich paniekerig. Snel kreeg hij meer aanwijzingen van de vrouw van het ziekenhuis. Zij stelde hem gerust om te zeggen dat Mabel niet in levensgevaar is. Hij liep vervolgens met grote passen naar de afdeling waar Mabel lag. '117' Zei hij zachtjes. Hij kloptte aan op de deur, hopend dat er een assistente open deed en hem uitlegte wat er allemaal gebeurt was. Hij hield zijn adem in.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Aaron:
Ik zat al even naast haar tot er iemand aan klopte op haar kamerdeur. Ik keek niet echt op maar deed gewoon open maar zag toen dat het Fynn was. "Wat moet je?" vroeg ik pissig, gewoon omdat ik hem zag. Ik hield van haar maar ze hield overduidelijk ook van hem en dat wilde ik niet. Ze kon niet allebei hebben, dat ging gewoon niet. "Als je hier bent om te zien hoe het met Mabel gaat, ze is er, maar ze is in een lichte coma, dan kun je nu gaan." sis ik dan. Een verpleegster die de gang door kwam keek ons verbaasd aan. Ik rolde even met mijn ogen en liet hem dan toch maar naar binnen , dik tegen mijn zin.

Ohroar
Straatmuzikant

ohroar schreef:
Fynn had totaal geen zin om in discussie te gaan. Hij wist dat Aaron jaloers was ook al speelde er niks tussen Mabel en hem. Hij mocht dat wel verliefd zijn op haar, maar dat veranderde niks. Ze bleef trouw aan hem, waar hij helemaal niks van snapte. Fynn was totaal niet onzeker over zichzelf, maar wel op het gebied van meisjes. Bij Mabel ging alles prima, totdat hij dus vertelde dat hij werkelijk verliefd was op zijn beste vriendin. Hij kon het hem niet voorstellen dat dit op dat moment wederzijds was, maar toch voelde hij zich er niet goed bij en moest dit toen ook gewoon aan haar vertellen. Hij weet alles nog als de dag van gisteren. Hij had het haar verteld in de periode dat ze erge ruzie had met Aaron. Maar wanneer heeft ze dat niet? Fynn liep verder de kamer en ik kwam moeilijk dichtbij Mabel. Hij streek zachtjes over wang heen. 'Mabel?' Geen gehoor. Hij pakt een stoel van links en gaat naast het bed zitten.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Mabel:
Ik merkte alleen donker, en dat ik op een bed lag. Ik hoorde nu wel wat er om me heen gebeurde, ik hoorde eerst een jongen wat tegen een andere jongen zeggen. Dan hoorde ik een stoel verschoven worden en dan voelde ik een hand die zachtjes over mijn wang streelde, ik voelde het wel maar ik kon niets doen, ik had die kracht niet. Hoe lang kon dit nog door gaan? Ik wist plots niets meer en dat maakte me bang, was dit nu de dood of wat was dit? De andere jongen mengde zich weer. "Weet je, ik denk dat ik maar eens ga, ze wou je toch zien dus laat ik jullie maar alleen." zei de andere jongen. Na even hoorde ik een deur dicht gaan. Wie waren deze mensen? Als ik een hand voelde die de mijne vast had probeerde ik of ik kracht had in mijn hand. Heel erg lichtjes kneep ik in de hand, van wie het was wist ik niet. Meer kon ik niet, zo erg ver weg was ik.

Ohroar
Straatmuzikant

ohroar schreef:
Nadat Fynn haar hand had vastgepakt streelde hij over haar vingers. Hij negeerde Aaron compleet en het luchtte hem enorm op dat hij eindelijk de kamer verlaatte en naar zijn huis ging. 'Mae..' Fluisterde hij zachtjes. Een lichte kneep voelde hij zachtjes door zijn hand. Was dit uit reflectie? Hij fronste maar had niet het initiatief om de verpleegster te halen. Hij kneep haar zachtjes terug in de hoop dat ze langzaam wakker zou worden.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Mabel:
Waarom noemde hij me Mae? IK vroeg het me werkelijk af. Ik voelde een zacht kneepje terug dat ik meteen heel zachtjes terug gaf. Maar meer kon ik nog steeds niet. Ik voelde nog gestreel over mijn vingers. Wie was dit zelfs? Waarom kende deze persoon me? Waarom kende ik mezelf me niet. Plots voelde ik een sterke kracht en ademde heel diep in. Wat was dit? Maar meer gebeurde er alweer niet.

Ohroar
Straatmuzikant

ohroar schreef:
Fynn keek even om zich heen, naar de dingen die er buiten gebeurde, en dan weer naar Mae. Hij staarde naar een schilderij op de muur totdat hij een diepe adem hoorde. Het was Mae. 'Mae? Mae? Wordt wakker alsjeblieft, ben je daar?' Zijn hart begon sneller te kloppen en hij drukte al snel op het spoedknopje. 'Verpleegster, kom snel!' Hij raakte volledig in paniek.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Mae:
Alweer hoorde ik de stem Mae zeggen. Maar wie is Mae dan? Daarstraks hoorde ik nog Mabel, nu Mae. Ze hoorde wat piepen en na even een vrouwelijke stem die de kamer binnen kwam. "Wat is er?" Vroeg ze en als de jongensstem nog wat zei nam ze mijn hand vast. Ze gaf me een kneepje. Ik wist niet wat ik moest doen dus kneep ik zachtjes terug. "Adem eens." Zei de vrouw nu maar hoe moest ik nu weten hoe ik moest ademen. Ik probeerde wel maar het lukte niet. "Sorry jongeman. Maar ik denk dat ik jammer genoeg moet zeggen dat ze nog niet helemaal aan het wakker worden is. Maar als er verder nog iets gebeurd kan je het nog altijd laten weten." Zei de vrouw dan en wilde vertrekken. Nee nee ik kon niet nog langer in deze toestand blijven. "Misschien wilt ze wel niet vechten." Zei de vrouw nog net toen ik weer wist hoe. Ik haalde even diep adem en het kwam er hortend een beetje terug uit. "Oke, dat is wat anders, nu heb ik hetzelfde gezien. Ik haal de dokter erbij oke, maar praat tegen haar. Laat haar verder ademen." Zei de vrouw dan.

Ohroar
Straatmuzikant

ohroar schreef:
Fynn volgde het gesprek tussen haar en de verpleegster. Hij merkte duidelijk dat Maylynn, Fynn kon horen. Hij knikte op de aanwijzingen van de verpleegster. Vervolgens pakte hij opnieuw zijn stoel en ging naast haar zitten. 'Mae.. Ik weet dat je mij kunt horen.. Alsjeblieft probeer wakker te worden.' Fynn zuchtte zachtjes en sloot zijn ogen even, zijn handen waren om die van Mabel geklemd.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Mae:
Alweer die naam, Mae, waarom noemde deze jongen me zo? Ik probeerde echt wakker te worden. Maar het lukte gewoon niet, ze voelde het al aan als een wonder dat ze weer ademde. Plots had ze een sterke hoestdrang en kuchte ze een paar keer. Van waar kwam dat plots? Ze probeerde haar ogen te openen maar voelde haar ogen nog niet echt. Het lukte dus nog niet. Ze gaf een kneepje in de hand die de hare vast hield.

Ohroar
Straatmuzikant

ohroar schreef:
Een flinke proest verliet de mond van Mae. Weer verschoof zijn hart een stukje. Na opnieuw een kneepje terug gekregen te hebben wachtte hij. Fynn streek door haar zachte haren, en streelde opnieuw haar koude wangen. 20:00 was het nu. Fynn gaf het op. Hij stond op van zijn stoel die hij naar achter schoof. Vervolgens liep hij naar de deur toe.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Mae:
Ik voelde plots hoe de hand weg was en hoe iemand weg stapte. Als ik nu wakker was zou ik zuchten. Plots voelde ik mijn ogen en ik kreeg ze een beetje maar net genoeg om te zien dat er een jongen naar de deur stapte. "Wie ben je?" vroeg ik schor. Hij was erg knap. Wat deed hij hier?

Ohroar
Straatmuzikant

ohroar schreef:
Net voordat Fynn contact had met de deurknop hoorde hij een schorre stem achter zich. Heel langzaam draaide hij zijn hoofd richting het ziekenhuis bed. 'Ma..Mabel?' Stamelde hij. Meer kwam er niet uit. Hij liep richting haar toe en begon haar te knuffelen. 'Mae ik ben zo blij dat je nog leeft!'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld