ORPG roc moet nog meer dan 800 posts - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG roc moet nog meer dan 800 posts

Melaniemay
Straatmuzikant

Melaniemay schreef:
en wil deze orpg gebruiken hihi

Account verwijderd

schreef:
Walter (walt) Kane Dragonfly~20 jaar~mjw~picca

Account verwijderd

schreef:
Ze is een zangeres, but idc.

Christina (Chrissy) Lauren Martinez ~ 20

Account verwijderd

schreef:
Walt
Het zachte gegrom van mijn broertjes die aan het stoeien zijn klinkt in de kamer naast me, terwijl ik mijn spullen in mijn tas stop. Vandaag zou ik naar een villa gaan. Een ideetje van mijn ouders. Geen idee waarom. Ze willen dat ik onder de mensen kom, maar dit is niet de manier. Niemand mag weten dat ik een weerwolf ben. een monster, een freak. Een zachte zucht verlaat mijn lippen, terwijl ik mijn tas over mijn schouder gooi en naar beneden loop. Pap staat al klaar met de autosleutels. Ik haat de auto. Wordt er altijd misselijk van, maar het is een normale manier van reizen voor mensen. Rustig stap ik voorin en gooi de tas op de achterbank. Daarna rijden we weg. Naar een nieuwe stad, een nieuw huis en een nieuw avontuur als 'mens'

Account verwijderd

schreef:
Chrissy
''Chrissy!'' Hoorde ik opeens. Ik keek op en zag mijn zusje die vrolijk naar me toerende. Een kleine glimlach vormde zich op mijn gezicht en gaf haar een grote knuffel. Ik zou haar enorm missen, want ik was enorm goed met haar bevriend. Helaas wilden mijn ouders dat ik naar één of andere villa zou gaan. Om eerlijk te zijn had ik er helemaal geen zin in en wilde ik helemaal niet weg. Ik keek naar mijn oudere broer, die de traptreden afliep. ''Zorg ervoor dat je diegene niks aandoet.'' Zei hij nog grinnikend. ''Ik kan je niks geloven.'' Zei ik lachend.
Velen wisten het misschien niet, maar niemand in mijn familie was iemand die je bepaald een mens kon noemen. Sommigen waren weerwolven, sommigen waren vampieren, sommigen waren heksen en dan had je ons. Wij waren zelf demonen, die iets met de duivel te maken te hadden. Het mocht misschien bizar klinken, maar zo zat het dus in elkaar. Was ik er echt blij mee? Niet echt. Soms wilde ik geen drama, maar helaas. Als je zoiets moest hebben, kon je geen normaal leven leiden. Je had je normale leven opgeofferd voor zoiets. Er was iets met dat er een vloek in de familie heerste, waardoor we niet normaal waren.
''Laten we maar gaan.'' Zei mijn vader. Ik knikte en zuchtte diep. Ik nam nog afscheid van iedereen en ons huisdier. Het was een klein draakje, maar hij kon zich prima verstoppen. Snel zocht ik naar mijn koffer en ging vervolgens ermee naar buiten. Mijn vader nam m'n koffer over en zette het in de kofferbak. Het was een eindje weg en ik wilde niet als iemand overkomen die enorm laat kwam of iets in die richting. Enkele momenten gingen voorbij en voordat ik het me realiseerde waren we al op pad, richting de villa.
~
Ik ben niet enorm goed in beginnen, het spijt me.

Account verwijderd

schreef:
Walt
Als wolf had ik me nooit druk gemaakt om bezittingen. Sterker nog, de enige bezittingen die ik had pasten bijna in mij rugzak. Mijn kamer stelde thuis dus nu al helemaal niets meer voor. Toch was ik blij met mijn spullen. Een weerwolven gezin was vaak groot en bij ons was er niet super veel geld. Daarom besloot ik op jonge leeftijd mezelf op te offeren. Zo konden mijn broertjes meer krijgen. Zij konden vaker nieuwe kleding kopen. Als ik iets nodig had, dan kon ik altijd wel kijken hoe of wat.
Het was ongeveer anderhalf uur rijden voor we aankwamen bij de villa. Nog nooit had ik zo'n groot huis gezien. "Moet ik hier echt naar binnen?" vroeg ik en keek mijn vader aan. Die knikte. Een zucht verlaat mijn lippen, terwijl ik over de stoelleuning leun en mijn rugzak van de achterbank pak. Langzaam stap ik uit de auto en draai me om naar de villa. Mijn vader is al met scheurende banden weggereden. "Serieus, wil je me zo graag weghebben?" vraag ik sarcastisch en zucht zacht. Langzaam loop ik naar de deur en klop erop. Als er niet wordt open gedaan, twijfel ik even maar open de deur dan zelf. Ik woon hier nu toch? Mag ik de deur ook wel openen. "Hallo? Is hier iemand?" vraag ik en snuif de geur op. Het ruikt redelijk normaal. Menselijk. Dat is in elk geval iets. Geen grotere problemen, behalve ik. Nu moet ik mezelf nog zien in te houden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld