O|The Devil May Cry| - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O|The Devil May Cry|

Account verwijderd

schreef:
Met SocialDeath c:

Ik;

Naam; Hayden James Howell
Leeftijd: 19.

Uiterlijk:

Jij meisje +Begin ^^

SocialDeath
Straatmuzikant

SocialDeath schreef:
Naam: Bree Ansley
Leeftijd: 18
Foto:

_____________________________________________________________________________

Het verlaten gebouw was geruisloos, koud en kill, maar bovenal; een perfecte schuilplaats. Hoewel de intimiderende dichtgetimmerde ramen en afbrokkelende muren niets dan "ga niet naar binnen" schreeuwden wist ik beter; niemand zou mij hier lastig vallen. Zelfs de wezens, demonen, duistere, of hoe je ze ook wil noemen, zouden mij hier niet opzoeken. Ze hielden niet de kou, had ik me laten vertellen.
Ik liet mijn rugzak van mijn rug glijden en zette hem met een plof op de grond. Uit één van de zijvakken trok ik een mes en een zaklamp tevoorschijn. Stilletjes opende ik de krakkemikkige deur die piepte in protest. De gangen bestonden voornamelijk uit beton en baksteen, het moest vroeger een opslagplaats geweest zijn.
Toen die gedachte door mijn hoofd schoot kreeg ik nog een idee. Misschien was het wel een opslagplaats geweest voor een supermarkt en stonden hier kratten met eten in blik.
Onnadenkend en gemotiveerd door de gedachte van eten begon ik mijn pas te versnellen in plaats van te sluipen.

Account verwijderd

schreef:

Hayden.

Opgekropt zat ik tegen de muur van een verlaten gebouw, er kwam meestal niemand. Het was hier koud, kil en donker. Het bloed van mensen die hier waren vermoord of iets aan het vermoorden waren zat nog op de muur en daardoor voelde ik mij thuis. Ik was een half demon, half mens. Het was mijn taak mensen te vermoorden die niet deden wat wij wilden. Ik schrok op, toen ik de deur beneden hoorde piepen. Ik hoefde nergens bang voor te zijn, wat wilden ze doen? Waren het mensen die opzoek waren naar een schuilplaats? Ik zuchtte waarna ik opstond en goed probeerde te luisteren waar de persoon, of personen heen liepen. Zo te horen bleven ze tot nu toe beneden, die gedachten lieten me een opgeluchte zucht over mijn lippen rollen waarna ik weer op de grond neerplofte en weer voor me uit staarde zoals ik net uren lang had gedaan, deze keer trok ik mijn capuchon over mijn hoofd, zodat als er iemand binnen zou komen, ze mijn gezicht niet zouden zien.

=--Mijn beginnetjes zijn zo vaag omg--

SocialDeath
Straatmuzikant

SocialDeath schreef:
Bree.

Er verschenen twee grote klapdeuren aan het einde van de hal en hoop begon zich op te bouwen in mijn gedachtes. Ik duwde de zware deuren open met gemak en scheen rond met mijn zaklamp. De moed zakte me in mijn schoenen toen ik het schouwspel voor me zag. In plaats van eten lagen er lege slaapzakken en kussens, de ruimte was waarschijnlijk een kamp geweest. Met nadruk op "geweest" want de vloer en de muren waren bedekt in vegen en spetters opgedroogd bloed. Ineens bekroop de ondragelijke stilte me en verscheen er kippenvel op mijn onbedekte armen. Ik ademde diep in door mijn neus en blies uit door mijn mond om mijn misselijkheid te bedwingen. Ik draaide me met een ruk om en verliet de ruimte. Ik had het verlaten kamp kunnen doorzoeken voor eerstehulpkits en voedsel, maar om de één of andere reden voelde het verkeerd.
Overstuur liep ik door de hal en sloeg ik linksaf zonder er bij na te denken. Ik had al veel dingen meegemaakt, erger nog dan dit. Ik kon er ook inmiddels wel tegen maar het voelde altijd wel als een stop in mijn maag als ik geconfronteerd werd met de dood. Ik besloot om de trap naar de kelder te nemen om te kijken of daar misschien voedsel werd opgeslagen.

Account verwijderd

schreef:
Hayden.

Ik zuchtte, was ik nog wel veilig? Ik zat ergens helemaal boven aan in het gebouw, maar doordat de muren zo gehorig waren kon je iedere stap horen die er werd gezet. Iedere woord die werd gezegd en elke deur die dicht viel werd gehoord door het hele grote gebouw. Ik schraapte mijn keel, waarna ik naar mijn rugzak naast me greep om mijn fles water te pakken. Als de personen die hier kwamen, opzoek naar eten zaten ze hier fout. Ik had met mijn bende weken geleden alles er al uit gehaald. Het deed me even lachen, het feit dat de meeste mensen hopeloos waren en eten stalen. Jammer genoeg ging dat vanaf nu nu zo. Sinds iedere half demon deze wereld overnam was alles leeg, koud maar vooral.. kil en dood. De groep waar ik in werd gezet vermoordde geen mensen, wij moesten er alleen voor zorgen dat niemand deze stad verliet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld