ORPG ~ The ancient myths of Leavenworth - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ The ancient myths of Leavenworth

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Orpg ft. Nathaliia

Ik:
Naam: Liam Evans ~ vampire
Leeftijd: lijkt 17 maar is in het echt 101 jaar oud
Uiterlijk:

Jij: meisje + begin c:

Account verwijderd

schreef:

-

Jessyca Amy Stone.

'Jullie weten wel, de oude burcht? Er gaan verhalen door het dorp dat daar een vampier woont,' zei Soul. Een kleine giechel kwam uit Jessyca's mond en eenmaal meteen sloeg ze haar hand voor haar mond om het geluid te dempen. 'Hoezo lach je, dat is helemaal niet grappig!', hoorde ze Romane zeggen. Het was lachwekkend hoe bang haar vrienden voor de verhalen van de "vampier" waren. Het was een mythisch wezen en die bestonden niet. Jessyca stond op en ging tegenover de kleine vriendengroep staan. Jessyca en de andere vrienden waren al hun hele leven bevriend. Allemaal waren ze van dezelfde leeftijd. Helaas ging Romane weg uit het dorp. Ze werd uitgehuwelijkt aan een rijke edelman. Het was vreselijk voor haar om het te horen, voor Jessyca ook, maar voor haar vriendin nog meer. Gelukkig was ze eraan gewend geraakt dat het niet anders kan. Haar ouders hadden dringend geld nodig en een "gewoon" meisje maakte bijna nooit kans bij een rijke edelman. Jessyca hoopte alleen het beste voor haar. 'Jullie zijn zo ongelooflijk! Hoe kunnen jullie in die leugens geloven!', lachte ze. Ze streek haar jurk glad en legde haar handen op haar heupen, terwijl de vriendengroep haar afwachtend aankeek. 'Het is logisch dat zoiets niet bestaat," zei ze en ze schudde haar hoofd. Antonio begon te lachen en stond op. Hij legde zijn handen in zijn zij op dezelfde manier als Jessyca het deed. 'Als je het niet gelooft, hoezo ga je er dan niet heen?', zei hij. Jessyca wist dat hij het zei als een grapje, maar op één of andere manier vatte ze het serieus op. 'Eigenlijk..', zei ze en ze keek haar vriend aan. 'Is dat een goed idee', grijnsde ze. Het leek alsof hij schrok en snel schudde hij zijn hoofd. 'Het was een grapje!', zei hij snel, maar het is al te laat. 'Ik ga het jullie bewijzen dat er niemand is, door er zelf heen te gaan', zei Jessyca met een glimlach. 'Misschien geloven jullie mij dan wel', zei ze er nog achteraan. Ze zag aan de blikken van haar vrienden dat hun dat geen goed idee vonden, maar ze negeerde het.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Wazige vlekken waren voor zijn ogen. Zijn omgeving was onduidelijk, enkel wat vage groene kleuren waren te zien, waaruit hij op kon maken dat hij in een bos was. Zijn hoofd bonkte pijnlijk, een gevoel dat hij tot nu toe nog niet eerder had meegemaakt. Althans, niet zonder dat hij vervain in zijn bloedbaan had. Geluiden klonken ver weg van hem. Liam kon niet weten of wat hij hoorde tegen hem gezegd werd of tegen iemand anders, verder weg. Zijn ademhaling was zwaar geworden en het zweet brak hem uit. "Liam Evans," hoorde hij iemand zeggen. Gegrinnik galmde keihard in zijn oren. "Nooit gedacht om jou nog eens te vangen." Die stem kwam Liam maar al te bekend voor. Lang nadenken over wie het was hoefde hij niet. Het was voor hem al duidelijk wie er bij hem stond.
Een diepe zucht rolde over zijn lippen van irritatie. Ondanks dat hij weinig kon doen, wilde hij die jongen maar al te graag weg hebben. "Jack Ivashkov," wist Liam stug uit te brengen. "Ik zie dat je vader je eindelijk heeft overgehaald om de traditie voort te zetten?" Hij wist alles over deze familie, zo dus ook de vele ruzie's. De Ivashkov's waren één van de meest gevreesde vampierjagers in het land, al zag Liam het niet zo. In tegenstelling tot de andere vampierjagers vond hij ze maar een lachertje. Vooral de jongste van het stel, Jack, was totaal niet een geboren vampierjager. Die jongen moest nog veel leren.
Moeizaam kwam Liam overeind, steunend op zijn handen. De wereld draaide om hem heen. Hij kon niet opmaken of Jack ver of dichtbij stond. Zelf gokte hij maar op het tweede, gezien het feit dat hij een houten staak op hem gericht zag. "Wat ga je doen? Me neersteken?" lachte Liam. Ondanks alles was hij nog steeds niet bang geworden. Jack's blik veranderde meteen toen hij die opmerking maakte. Zijn gezicht, net nog zo grijnzend, werd langzamerhand serieus. "Wat denk je dan? Dat ik je ga vrijlaten?" Met rollende ogen werd het uitgesproken, onderwijl hij uit irritatie een zucht vrijliet. Hoe kon die jongen dan ook zo dom zijn om te twijfelen? De eerste regel van de vampierjagers was om niet te aarzelen zodra je de kans kreeg. "Nee" zei hij enkel. Liam drukte zichzelf omhoog en snelde naar de jongen toe, ongeacht zijn belabberde coördinatie door de vervain. Hij was nog wel wankel, maar tot nu toe kon hij het nog aardig redden. Zijn snelheid was wel langzamer als normaal, waardoor Jack hem doorkreeg en het op een sprinten zette. Liam vloekte binnensmonds en versnelde zijn pas nog om hem bij te houden, maar lang hield hij het niet vol. Zijn lichaam liet hem in de steek, waardoor hij met een klap tegen de grond neer kwam. "Damn it, Ivashkov," siste hij woedend. Hij zal wraak nemen op die jongen, voor wat hij hem aangedaan had. Daar zou hij persoonlijk wel voor zorgen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld