Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG ~ Gods (speeltopic)

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Hey ik zou graag een RPG beginnen over verschillende goden. Het concept is vrij simpel onze personages zijn goden die al sinds het begin der tijden samen over de wereld heersen. Sommige goden zijn jonger dan anderen. Door de jaren heen hebben ze al veel meegemaakt, zijn relaties gevormd en gebroken. En dan gewoon focussen op het godenleven.

Karakter topic: http://virtualpopstar.com/social/forum?category=5&topic=600819

Een paar dingetjes:
- De goden zijn meestal vernoemd naar waar ze god van zijn. Bijvoorbeeld Death is de god van de dood, Love van liefde, houdt hier dus ook rekening mee als je, je karakter maakt.
- Je gave heeft met je god te maken.
- Gaven werken veel minder goed op andere goden.
- Goden bepalen zelf of fysische krachten op hen van toepassing zijn.
- Goden leven in Ithis, waar ze elk hun eigen woonplaats hebben en hun eigen bedienden
- Verder is er nog de aarde en Nim, de onderwereld. Enkel de god van de dood kan naar Nim
- The essence of Nim is één van de weinige dingen die goden kan schaden.

Het is gebaseerd op deze webcomic
tapastic.com/episode/174809

Account verwijderd

schreef:
Curious.
Zwetend kom ik bij mijn huis aan. Ik had een groot stuk gerend om mijn frustratie kwijt te raken. Sinds een paar dagen zit me iets dwars en ik weet niet wat. Ik doe hijgend mijn deur open en stap naar binnen. Één van mijn bedienden staat al klaar met een handdoek. ' Ah kijk, bedankt Miquel.'' zeg ik hijgend. Ik pak de handdoek en loop rechtstreeks door naar mijn kantoor. Hier hangen alle schermen met camera beelden van mijn woonplaats. De zon scheen, wat maakte dat het licht op de kamer erg fel was. Ik knijp mijn ogen even dicht en ga met de handdoek om mijn nek alle schermen rustig af. Het leek er rustig zoals bijna iedere dag. Zuchtend draai ik me weer om. Ik miste iets, dat was wat me frustreerde. Ik had eerder altijd wel wat te doen, maar de laatste tijd miste ik spanning. Ik kijk naar het eerste scherm. Dit was het scherm waar de ingang van mijn woonplaats op verscheen. Sinds ik en Mischief uit elkaar zijn komt hier niemand meer. Het kon me ook weinig schelen, maar het was wel saai. Ik zucht opnieuw en besluit de kamer uit te gaan om een warme douche te pakken. ' Miquel!' roep ik zodra ik de gang op loop. ' Zou je een shake voor me willen klaarzetten op de salontafel?' Ik glimlach vriendelijk als ik het vraag en knipoog nog vriendelijk voordat ik de grote trap oploop. Ik kon ze zo makkelijk alles voor me laten doen. Ik grijns kort als ik de laatste trede op stap en sjok dan naar de badkamer. Ik trek de deur open en zet de douche vast aan, zodat deze goed warm zou zijn als ik eronder zou stappen. Ik laat mijn ogen even over mijn lichaam glijden. Mijn spieren waren goed zichtbaar en mijn buik glom nog een beetje van het zweet. Ik kon er niks aan doen, maar ik vond mezelf echt mooi. Ik trek even een wenkbrauw op als ik in de spiegel kijk. Ik weet nog hoe mijn moeder van me walgde iedere keer als ik het over mijn lichaam had. Ze vond het storend dat ik zo hoog over mezelf kon praten. Ik zag het eerder als een goed kenmerk. Ik was dan ook alles dan onzeker. Voor mijn gevoel was Ithis de plek waarover ik heersde. Ik had vrij snel de macht over mensen en kon ze makkelijk verleiden. Ik schud mijn hoofd even en trek mijn korte sweatpants en mijn boxer uit. Ik knik even trots en stap dan de douche in. Ik geniet van het warme water dat over mijn lichaam stroomt terwijl ik denk aan wat mijn leven op dit moment spannender kan maken.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Ik verdubbel de inzet." Mischief gooide enkele chips op de grote hoop in het midden en keek haar sleepwalkers afwachtend aan. Ze speelden wel vaker poker. Niet tegen echt geld. In Ithis was geld immers overbodig. Het ging haar gewoon om het winnen, op een eerlijke, maar meestal op een oneerlijke manier. Ze nodigde ook wel eens de andere goden uit, maar er waren er maar weinig die kwamen opdagen. Iedereen had het altijd zo druk.
"Mevrouw er is vandaag een vergadering gepland."
Mischief zuchtte geërgerd. Om de zoveel tijd kwamen alle goden samen in het centrum, dan zaten ze rond een tafel en bespraken de gang van zaken. Het kwam vrijwel altijd op hetzelfde neer. Ze had zoveel betere dingen te doen, zou ze geen bediende kunnen sturen en zeggen dat ze ziek was. Wel goden worden niet echt ziek, dus heel erg geloofwaardig zou dat niet overkomen. Het ergste was dat Curious er ook zou zijn. Na alles wat er tussen hen was gebeurd had Mischief hem zoveel mogelijk gemeden. Ze dacht dat, dat de manier zou zijn waarop ze hem het meest irriteerde. Hem negeren, ontwijken en ervoor zorgen dat hij niets over haar te weten kwam. Wel als ze dan toch de confrontatie met hem moest aangaan zou ze zorgen dat hij spijt krijg. Ze doorzocht haar kast en trok een lange groene jurk aan. Het kledingstuk had een diepe decolleté en ook haar benen waren goed te zien door de doorschijnende stof. Al bij al werd er niet veel aan de verbeelding overgelaten. Ze deed haar haren los, werkte nog snel haar make-up bij en wandelde zelfverzekerd naar het centrum van Ithis. Ze had speciaal gewacht zodat ze als één van de laatsten zou aankomen en iedereen haar in al haar glorie kon bewonderen.
"Sorry dat ik iets later ben. Er waren enkele stervelingen die mijn tijd opeisten." Een mysterieuze lach sierde haar lippen. Hoewel haar woorden cryptisch waren, kon je aan de toon makkelijk afleiden wat ze impliceerde. Ze nam sierlijk plaats op haar vaste stoel. "Dus wie van jullie heeft er iets te melden."

___________
Le outfit

Account verwijderd

schreef:
Curious.
Toen ik de douche uitkwam maakte ik me klaar. Vanmiddag zou één van de zoveelste vergaderingen zijn. Tijdens deze vergaderingen werd er eigenlijk niet veel gedaan, of het interesseerde me gewoon niet. Het enige wat ik op dit moment interessant zou vinden is hoe het met Mischief is. Ik zou me niet wanhopig op moeten stellen, dus ik zou me moeten gedragen alsof het me eigenlijk niets interesseert. Ik koos ervoor om een witte strakke blouse aan te trekken. Deze scheen door, waardoor je mijn spieren goed zag. Ik grijns kort naar mezelf nadat ik me aangekleed heb. Ik zag er fris uit, het beviel me wel. Mijn haar liet ik los hangen. Ik loop naar Miquel en kijk hem aan. ' Breng je me naar de vergadering?' vraag ik dan formeel. Miquel knikt en loopt vervolgens vast naar buiten. Ik zucht en loop achter hem aan. Ik was trouwens wel benieuwd hoe het met de rest ging en hoe alle ontwikkelingen binnen de woonplaatsen waren. Ik grijns kort als ik er aan denk om Mischief weer te zien. Eenmaal aangekomen, als één van de eerste, ga ik op mijn vaste plek zitten. Mijn blik stond precies op de deur gericht. Ik zat tussen Moona en Aquata in keek Aquata even aan. Niemand had echt interesse in me sinds de breuk van Mischief en mij, maar ik probeerde mezelf toch te laten zien. ' Dus.. wat hebben jullie de afgelopen tijd gedaan?' vroeg ik met een lichte grijns en een twinkel in mijn ogen. Ik schrik op als ik de stem van Mischief hoor en kijk maar met open mond aan. Ze was beeldschoon, natuurlijk. Ik slik een keer en kijk dan weg. Ik mocht niet laten merken wat het met me deed, al wist ze dat maar al te goed. Ik kuch een keer en kijk haar vanuit mijn rechter ooghoek nog een keer aan. Ze deed dit expres, ik voelde het gewoon. Ik kende haar lang genoeg om dat door te hebben. Ik knijp mijn ogen samen en richt me weer op mijn naasten en hun verhalen over de afgelopen tijd. Tot het moment dat Mischief opnieuw begint te praten. ' Nou eh, ik heb in ieder geval niets te melden.' zucht ik vervolgens.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Hunter was er behoorlijk klaar mee. Hij wilde niet naar die domme vergaderingen. Als er echt iets was moesten ze hem gewoon een dier sturen? Er was bijna nooit iets heel bijzonders. De goden kwamen en gingen. Hunter had zijn tijd genomen en kwam de vergaderzaal binnen. Hij had zijn zwarte houten boog meegenomen en had helemaal geen moeite gedaan om zich klaar te maken. Er zaten zwarte strepen op zijn gezicht en zijn nagels zaten onder de modder en viezigheid. Zijn haar stond helemaal overeind en Hunter had zijn mond niet gespoeld. Dat betekende dus dat hij heel erg uit zijn mond stonk. Hij wist ook niet wanneer het klaar was, omdat hij de anderen gewoonweg niet hoorde. Hij moest dus baseren op de bewegingen van hun monden of iemand sprak of niet. Hij kon zichzelf wel een beetje verstaan, dus als hij praatte, hoorde hij wel wat hij zei. 'Ik heb niets te melden.' Hunter had nooit iets te melden. Als er iets gemeld werd wat met hem te maken had, was het toch meestal dat hij weer eens een probleem had veroorzaakt. Stervelingen neerschieten enzo. Mag een god zich nooit vervelen? Hij blijkbaar niet. Anderen konden wel iets doen. Liefde kon vast iedereen verliefd op elkaar laten worden, dood kon mensen weghalen en leven kon dingen laten leven. Hunter? Eh nee, die moest vuile klusjes opknappen. Niet dat hij het niet erg vond. 'Als iemand een probleem over mij heeft, kun je die in mijn brievenbus gooien, dan zie ik het ooit wel.' Hij had niet eens gekeken of er mensen aan het woord waren. Hij vervloekte zichzelf. Waarom was het zo moeilijk om doof te zijn?

Anoniem
YouTube-ster

Ceres schreef:
Melos

Eenmaal toen ze enthousiast de vergaderzaal binnenstormde voelde ze een enorme negatieve aura om zich heen. Melos' emotie veranderde meteen. ''Hoi.'' Zei ze op een zachte, monotone manier. Ze plofte op een stoel. Ze kon haar aandacht er niet bij houden. De negatieve sfeer stoorde haar heel erg. Ze probeerde tussendoor grapjes te maken, maar niemand kon er echt om lachen. Ze tikte met haar vingers op de tafel en zuchtte diep. Toen was zij aan de beurt. ''Nee.. ik heb niets te melden..'' Zei ze suf. Toen had ze opeens een idee. ''Wat nou als ik de sfeer iets vrolijker maak met een lied?'' Dacht ze. ''Dat moet werken.''. Ze pakte haar harp en zei ''..Maar ik kan het wel bespelen!''. Haar verzoek werd afgewezen, leidend tot Melos' irritatie. Ze vond het niet leuk meer. Ze wilde naar huis. Ze probeerde aandachtig te luisteren naar wat anderen te zeggen hadden maar ze kon haar aandacht er nogsteeds niet bij houden. ''En nu ben ik het zat!!'' zei ze woedend. Toen ze te horen kreeg dat niemand altijd in een goede bui kon zijn werd ze nog razender. ''MET MIJN MUZIEK ZOU DAT KUNNEN VERANDEREN!''. Ze barstte in tranen uit van de heftige emoties en stormde de zaal uit. Onderweg vrolijkte ze zichzelf op met het bespelen van een lied. Eenmaal gearriveerd zocht ze haar moeder op. ''MAMA!'' Riep ze. ''MELOS?'' Hoorde ze haar moeders stem roepen. ''MAMAA!'' Riep ze nog een keer en rende op het geluid af. Ze omhelsde haar moeder. ''Hoe was de vergadering?'' Vroeg haar moeder, waarop Melos antwoordde ''Vreselijk mama! Niemand was in een goede bui!''. ''Kijk eens naar mij liefje.'' Zei haar moeder. Melos ging op haar verzoek in. ''Aan jouw ogen te zien had dit een grote impact op jou.'' Melos knikte. ''Laat dat niet nog eens gebeuren liefje. Dit is geen goede houding voor een godin. Zal ik een liedje zingen voor je?''. Melos knikte en liep samen met haar moeder naar haar slaapkamer.

Account verwijderd

schreef:
Curious.
Ik werd zelf ook een redelijk prikkelbaar door de chaotische situatie. Ik stond op en liep naar het hoofd van de tafel. ''Oké.. aangezien niemand hier zin in heeft, en Melos al weggerend is lijkt me het verstandig de vergadering te staken tot het moment dat er écht iets aan de hand is. '' Ik zucht diep en merk hoe iedereen met zichzelf bezig is. ' Ja hallo.. ik heb een voorstel? '' Ik kuch en verhef mijn stem. '' Het is niet zo dat ik hier voor mijn lol zit en ik weet ook wel dat ik niet de persoon ben waar jullie op zitten te wachten maar ik hoor er nou eenmaal bij, dus luister alsjeblieft even?'' Mijn intonatie was geïrriteerd. Ik laat mijn handen rusten op de tafel en kijk iedereen één voor één aan. Bij Mischief stop ik even en ik blijf haar wat langer aankijken, recht in haar ogen. Ik wou dat ze niet zo de macht over mijn gevoelens had. Ik wou haar nog steeds, ze was zo.. anders. Ik kijk na zo'n anderhalve minuut weer verder. Ze wist precies hoe ze me kon bespelen. Het was verschrikkelijk vernederend maar verleidelijk tegelijkertijd. Ik zorgde ervoor dat ik mezelf weer concentreerde op de groep in plaats van mezelf in een tunnelvisie te plaatsen. '' Nou wat zeggen we erop?'' zeg ik ietwat ongeduldig als ik iedereen heb aangekeken. Het was zo lastig om het met elkaar eens te worden. Nouja, we weren het over éen ding in ieder geval eens, niemand vond deze vergaderingen interessant of nuttig. Ik voelde de ogen van Mischief op mijn gezicht branden. Ik probeerde me zo neutraal mogelijk op te stellen en ik probeerde te doen alsof het me niets deed. Al wist ze maar al te goed wat dit met me deed. Ik laat de tafel weer los en loop naar mijn plek, waar ik weer ga zitten. Ik laat de rest nadenken. Ik keek iedereen nog een keer vanuit mijn ooghoeken aan. Ik wilde weten wat ze dachten en wat ze vonden van wat ik had gezegd. Ik was daarnaast ook benieuwd wat Melos nop dit moment vond en wat ze aan het doen was. Zou ze dit haar écht zo erg geraakt hebben? Ik kijk even naar de grond bij de gedachte hoe ze wegvluchtte. Ik kuch een keer om mezelf weer op de groep te concentreren.

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Moona

Het is mooi om het woud in volle glorie te zien. Het is lente. Het woud is niet meer zo somber als normaal, hoewel ik dat prachtig vind, geniet ik van het woud met een roze gloed veroorzaakt door de vele bloesem die zowel de plek van de kale takken als de plek van het gras heeft ingenomen. Ik kijk uit het raam van de hoogste verdieping van de toren waar ik in woon. Het is de grootste en centraalste toren uit het hele dorp. Hij is blauw met goud en bovenop staat een grote maan. Iedereen in het dorp kent mij, aangezien ik uniek ben. Alle andere in mijn dorp zijn nimfen. "Komt u mevrouw? U heeft bezoek." zegt mijn bediende, ook een nimf. Ik knik en draai me met een sierlijke draai om. Met mijn lange benen en grote stappen loop ik naar beneden. Mensen zeggen dat als ik loop, ik dans en ik wil dat graag geloven. Eenmaal beneden aangekomen kijk ik om me heen. Ik zie niemand afgezien van mijn bedienden. Achter me hoor ik wel een klein gekuch. Met een ruk draai ik me om en kijk recht in de ogen van mijn vader. "Papa..." mompel ik. Mijn vader, de god van de zon heeft me verlaten toen ik nog een jong godinnetje was. Ik wankel een beetje op mijn benen en mijn witte jurk zwiert mee. Het is al een oude jurk en er zitten enkele vieze plekken op. Mijn vader bekijkt me van top tot teen met een keurende blik. Hijzelf heeft een zwart met rood pak aan. Net alsof hij de duivel is. Mijn gedachten worden doorbroken door de brommende stem van mijn vader. "Wat zie jij eruit..." mompelt hij. "Sorry vader, ik ga me al omkleden." roep ik en ik storm de trap op. Mijn hakjes klinken op de trappen en ik struikel een paar keer bijna over mijn jurk. De trap is een wenteltrap dus zodra ik de top heb bereikt moet ik even bijkomen. Ik grijp naar mijn hoofd en duizel even. "Diep in en uit ademen" mompel ik en ik gehoorzaam mezelf. Ik loop naar de kledingkast en ga erin staan. "Netste jurk." zeg ik. De kledingkast kiest dan automatisch een nette jurk voor me uit. Ik draai een paar rondjes en strijk even over mijn nieuwe jurk. Hij is wel mooi, maar niet zo comfortabel als mijn oude jurk. Ach, ik moet er even aan wennen. Langzaam loop ik terug naar mijn vader. Het is echt ontzettend vreemd om je vader na zoveel jaar weer terug te zien. Mijn vader pakt mijn hand vast en knijpt er zachtjes in. Hij begeleid me naar buiten. Vlak naast mijn toren staat een grote wensput. Wensen hebben we niet nodig, dus hij staat er eigenlijk gewoon voor de sier. Hij gaat op de rand van de put zitten en gebaart dat ik naast hem moet komen zitten. Ik gehoorzaam en kijk recht in de ogen van mijn vader. We hebben precies dezelfde: Helder blauw met een kleine glinstering erin. Hij haalt iets uit zijn zak. Wat het is kan ik niet zien, aangezien hij het heeft opgeborgen in zijn vuist. "Sluit je ogen." zegt mijn vader met een zachte, maar nadrukkelijke stem. Even aarzel ik, maar sluit dan toch mijn ogen. Ik voel na een tijdje zijn warme handen bij mijn nek, gevolgd door een koud iets. Ik open mijn ogen en zie dat mijn vader een medaillon om mijn hals heeft gelegd. "Hij is prachtig," stamel ik. Ik bestudeer het medaillon en kom erachter dat hij open kan. Ik klik hem open en kijk erin. Het is een foto van mijn geboorte. Een traan rolt over mijn wang. Niet van verdriet, maar van blijdschap. "Dit is het mooiste cadeau dat je me ooit had kunnen ge.." Ik onderbreek mijn zin aangezien ik merk dat mijn vader is verdwenen. Ik kijk rond, maar hij is nergens te bekennen. Ik klik het medaillon weer dicht en druk hem tegen mijn hart. Wat is het leven toch fijn.

Het medaillon:
{option}

Miin nieuwe outfit:

{option}

Anoniem
Popster

Juno schreef:
Gaat dit ooit nog verder??

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Nope hij is jammergenoeg dood gelopen :c

Anoniem
Popster

Juno schreef:

Dauntless schreef:
Nope hij is jammergenoeg dood gelopen :c

Inderdaad erg jammer! Ik vond het een leuke vl ♥

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
Misschien kunnen we het nog eens proberen?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld