O'|| Money and success don't change people; - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O'|| Money and success don't change people;

Anoniem
Straatmuzikant

Redundant schreef:
-Money and success don't change people; they merely amplify what is already there.

Me: Trystan Evan Ramsey

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope Chloe Macian/Mjw/16/Picca later x
--
Hope
Ik loop snel het huis uit als mijn ouders weer ruzie hebben. Ik doe mijn lerenjasje nog goed en loop dan naar het koffiehuisje. Sinds een paar maanden zit ik alleen maar hier. Mijn ouders hebben best vaak ruzie en ik wil het gewoon niet horen of aanzien. Ik ben mijn beste vriendinnen verloren omdat me anders begon te kleden. Mijn oude vriendinnen houden niet meer van mijn stijl wat ik erg jammer vind. Het gong zeker alleen om mijn uiterlijk. Ik heb nu alleen een beste vriend. Hij heet Luke. Al snel ben ik bij het koffiehuisje en ga ergens aan tafel zitten. Ik doe mijn leren jasje uit en hang die om de stoel. Ik zie dan al een ober komen en vraagt wat ik wil. "Het zelfde zoals altijd.' Zeg ik dan. Ik zucht diep en kijk dan naar de grond. Mijn broer is al uit huis en ik ben nog de enige kind die er woont. Het liefst wil ik bij mijn broer wonen alleen hij woont in een andere stad wat ik erg jammer vind. En mijn ouders laten me toch nooit gaan. Al snel komt mijn thee en ik bedank de ober. Ik doe de lepeltje erin en roer er wat in.

Anoniem
Straatmuzikant

Redundant schreef:
Fame: Het was iets anders dat beschreven werd in verhalen en boeken, op sites op het internet. Dezen lieten vaak alleen de positieve dingen ervan zien. Trystan kon uit ervaring spreken dat het niet allemaal rozenkleur en maneschijn was. Hij was zelf een aantal jaren geleden doorgebroken met zijn band, en hoewel het leven dat hij nu leidde ontzettend geweldig was zaten hier ook zijn minpunten aan vast. Het grootste minpunt was toch wel het gebrek aan privacy, overal waar hij leek te komen werd hij opgewacht door paparazzi en hordes fans. Begreep hem niet verkeerd, hij hield van zijn fans en deed er alles voor hen tevreden te stellen -zonder hen zou hij immers nooit zover gekomen zijn- maar op sommige momenten werd het toch wel vervelend dat hij continue door hen werd gevolgd.
Vandaag was weer zo een dag waar hij het liefste alleen gelaten werd, hij had er geen zin in om continue gestopt te worden en wilde gewoon weer een dag doorbrengen als een normale jongen van zijn leeftijd. Zo had hij, voordat hij zijn huis had verlaten, een pet en een zonnebril opgedaan in de hoop dat hij door deze voorwerpen minder snel herkend zou worden. Natuurlijk was er ook een reden waarom hij geen zin had in alle aandacht, zo had hij afgesproken met één van zijn vroegere beste vrienden en had het doel de dag door te brengen zoals vanouds. De twee hadden afgesproken in een onbekend en klein koffiezaakje, hij was er zelf nog nooit eerder geweest maar wist wel waar deze zat.
Hij was er een aantal minuten geleden aangekomen en zat op dit momenten aan één van de tafels terwijl hij wachtte tot Alec zou arriveren. Hij wees een ober, die aan zijn tafel was gekomen om hem te vragen wat hij wilde bestellen, afgewezen met de woorden dat hij nog even wilde wachten omdat hij hier zo iemand verwachtte. De jongen had geknikt en was vervolgens weer aan zijn werk gegaan. Zijn blik gleed om zich heen en de geur van koffie vulde zijn neusholtes. Een vertrouwde geur die hem aan thuis deed denken.
Thuis was al een plek waar Trystan een aardige tijd niet meer geweest was, de laatste keer dat hij daar was geweest was voordat zijn muziekcarrière was begonnen. Zo waren er in het verleden dingen gebeurd die zijn band met zijn ouders ontzettend had verslechterd, en dit terwijl hij eerst zo close met hem was. De gebeurtenissen waren voornamelijk zijn schuld geweest, zo was hij een nogal opstandige tiener geweest die alleen maar aan zichzelf dacht. Hij deed wat hij wilde, wanneer hij dit wilde, en had een flinke tijd omgegaan met de verkeerde mensen. Zijn opstandigheid had hem een ongelofelijke rebel gemaakt en onhandelbaar, zo onhandelbaar dat zijn ouders niet meer hadden geweten wat ze met hem aan moesten en zo verplicht leken te zijn hem uit huis te zetten. Hij was kwaad geweest, maar nu jaren later begreep hij maar al te goed waarom zij deze beslissing hadden gemaakt. Nu hij volwassener was wilde hij dan ook niets liever dan herstellen wat te herstellen viel van de band met zijn ouders, maar dit had tijd nodig en ging langzaam.
Deze periode van zijn leven was ook een duistere periode geweest, hij had zijn passie verloren, verloren wat hij het liefste deed en van zijn droom was voor een tijdje niets meer over geweest. Altijd was muziek het gene geweest wat er voor zorgde wat hem met beide benen op de grond hield. Wat hem staande hield, en het was iets waar hij niet mee bezig was geweest in deze tijd. Hij had het alleen al snel weer op weten te pakken, en als hij dit niet had gedaan was hij waarschijnlijk nooit gekomen waar hij nu was. Dan had hij niet gezeten in deze geweldige band, met deze geweldige jongens. Dan had hij niet drie vrienden voor het leven gehad, waar hij niet meer zonder leek te kunnen.

5SOSVEVO
YouTube-ster

5SOSVEVO schreef:
Hope
Ik neem wat slokken van mijn thee en kijk dan rond. Het is niet zo heel erg druk. Ik kijk naar een ronde tafeltje waar een oude man en een oude vrouw zit. Ik kijk er eventjes naar en glimlach dan vriendelijk. Ik kijk dan naar een jongen met een zonnebril en een hoed op. Ik blijf hem kort aankijken en kijk dan naar mijn thee. Ik zucht zacht. Ik denk telkens aan mijn oude vriendinnen. Waarom was ik zo dom geweest om me anders gaan te kleden? Als ik het niet had gedaan was ik nog bevrienr met ze. Denk ik dan. Als ik mijn moeder hoor trillen pak ik hem uit mijn zak en zie dat ik een berichtje heb van mijn beste vriend Luke. Ik open het berichtje en lees wat er staat. -Weer ruzie?- Staat er. Ik zucht diep en denk na. -Jep.- Antwoord ik terug en leg dan mijn mobiel op de tafel neer.Ik sluit even mijn ogen en hoor dan mijn mobiel trillen. -Kom anders naar mij toe.- Stuurt Luke waardoor ik klein glimlach. Hij is er echt altijd voor mij geweest. Luke woont in dezelfde straat als ik dus hij zal het wel gehoord hebben dat ik mijn ouders ruzie hebben. Ik zucht er diep om. -Ik kom zo, ben bij het koffiehuisje.- Antwoord ik op Luke en zet mijn mobiel neer op de tafel. ik drink dan mijn laatste beetje uit mijn thee en pal wat geld uit mijn broekzak. Ik zet het neer op de tafel en sta dan op. Ik doe mijn leren jasje aan. Ik doe mijn rits dicht en haal mijn haren uit mijn jas. Ik loop dan het koffiehuisje uit.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld