Orpg/ ft. TaylorSwift333 - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg/ ft. TaylorSwift333

Account verwijderd

schreef:
Charlotte Isabella Eléonore Sophia Wales

Christian (Chris) McCarter

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Amelia Rose Alteria

Met mijn roze jurk met rouches stapte ik door de tuin, het was gelukkig geen lange jurk dus dat maakte het voor mij al wel iets gemakkelijker. De tuin had mooie rozen, viooltjes, lavendel. De kroon moest ik altijd dragen van mijn vader, hij was de koning en dus was ik de prinses van dit land. Hij was in oorlog met het buurland, ik had er niets mee te maken behalve dan het feit dat ik zijn dochter was. Ik werd binnenkort 18 en zou dus uitgehuwelijkt worden, alleen zag ik er nu al lichtjes tegen op. "Haha, we hebben je." hoorde ik en voor ik kon reageren werd ik al opgepakt en op een paard gezet voor overduidelijk een man. Hij nam me stevig vast. "Laat me los." schreeuwde ik maar ze reden weg en brachten me door een bos, een heel erg groot bos leek het zo. Ik scheldde de mannen bijna de huid vol terwijl we zo verder reden maar het hielp niks. Eenmaal we er waren voor een kasteel, duidelijk het kasteel van de vijand. Ze duwden me van het paard af waardoor ik bijna viel. "De prins zal blij zijn dat het ons gelukt is." greens hij en samen met de anderen bracht hij mij, terwijl ik tegen werkte naar binnen waar de prins al stond te wachten. "Ah lieverd, daar ben je dan." zei hij met een grijns en ik keek voor alle zekerheid om me heen voor hij mijn kin optilde. "Ik ken je niet." sis ik en hij grijnst dan.

Jackson Marcus Santiagos
Ik was al even aan het wachten op mijn wachters, ze zouden de prinses ontvoeren, het was de dochter van mijn vijand ja maar ze zag er goed uit en de oorlog eiste ook mijn wachters op. Hij zou wel moeten buigen, nu ik zijn dochter zou hebben. Niemand kon haar zo gemakkelijk van hier weg halen. Na even keek ik naar buiten en zag de paarden van mijn wachters, bij een van hen zat het meisje. IK grijnsde al toen ik haar zag en de wachters haar naar binnen brachten. "Ah lieverd, daar ben je dan." greens ik en greens nog meer als ik zag hoe ze onschuldig om haar heen keek om te zien of ik het toch niet tegen iemand anders had. Ik nam haar kin op en grijnsde naar haar. "Ik ken je niet." zei ze en daar door moest grijnzen.

Account verwijderd

schreef:
Charlotte Isabella Eléonore Sophia Wales
De wind blaast door mijn blonde haren heen. Langzaam loop ik terug naar ons huis. Wij zijn geen adel maar we zijn wel heel rijk. 'Charlotte' Ik hoor de strenge stem van mijn moeder en zucht eventjes diep. 'Moeder' zeg ik als ik de veranda op loop. 'Waar ben je geweest?' 'Het bos' zeg ik toonloos. Ik kom altijd in het bos. Daar is het rustig en kan ik goed nadenken. 'Ga je klaarmaken. Ik heb een jurk voor je klaar gelegd op bed. Zorg ervoor dat je een korset eronder doet.' Ze wenkt een bediende om mij daarmee te helpen. Haar blik gaat minachtend over de jurk die ik nu aan heb, zonder korset. 'Als je vader je zo kon zien...' Mompelt ze. Volgens mij was het niet de bedoeling dat ik dat hoorde. 'Ja dat kan niet meer hé, want die is dood' Het is eruit voordat ik het door heb, maar ik heb er zeker geen spijt van. Ik kijk mijn moeder even kort aan en loop dan naar boven. 'Charlotte' Hoor ik haar nog schreeuwen maar ik negeer het. Mijn blik gaat naar de jurk die mijn moeder voor me klaar heeft gelegd. Hij is lichtroze en heel truttig. Echt de stijl van mijn moeder. 'Mevrouw Wales, zou ik u helpen met u korset?' De bediende staat onzeker in de deuropening. Ik wil haar niet in de problemen brengen en knik bijna onzichtbaar. 'Hij zit strak genoeg hoor' zeg ik als hij nog heel los zit. De bediende stopt met trekken en wilt er net een knoop in maken. 'Helemaal niet' Ik rol met mijn ogen als ik mijn moeder stem hoor. Ze duwt de bediende aan de kant en gaat achter me staan. 'Adem in' zegt ze. Ik grijp de stoel voor me vast als ze keihard begint te trekken. De bediende helpt me in mijn jurk en mijn moeder kijkt me glimlachend aan. 'Je bent prachtig Charlotte' Ze doet haar ketting af die ze om heeft en doet die bij mij om. 'Gedraag je vanavond' zegt ze streng. 'Wie komen er eigenlijk vanavond?' Ik draai me bij en zie dat mijn moeder alweer weg is. Een zucht verlaat mijn lippen.

Chris McCarter
'Chris. Er staat nog een spiegel in het huis die mee moet' Mijn baas kijkt me afwachtend aan. Ik zet de zware doos die ik in mijn handen heb in de vrachtwagen. Ik werk sinds kort bij een verhuisbedrijf. Het is best een leuk baantje. Je kan een beetje rond snuffelen door de spullen van andere mensen. Dit vind ik alleen niet zo fijn. De oude vrouw uit dit huis is overleden en de familie wilt er niks mee te maken hebben. Als ik het huis in loop komt gelijk een muffe geur mijn kant op. Dat moet me denken aan mijn eigen oma. Waar stond die spiegel nou? Ik loop de trap op en bekijk de kamers. Ik zie iets dat een spiegel kan zijn, alleen er zit een oud versleten doek om heen. Als ik het doek eraf trek komt er allemaal stof vrij. Mijn neus begint geïrriteerd te raken en al snel moet ik niezen. Mijn blik gaat naar de oude spiegel. Er zitten allemaal vlekken op. Als ik een rode vlek zie, bijt ik op mijn onderlip. Is dat bloed? Mijn hand gaat naar de vlek maar als ik hem wil aanraken gaat mijn hand door de spiegel heen. Omdat dit een onverwachte wending was val ik naar voren. Vloekend kom ik op de grond terecht. Als ik naar boven kijk, zie ik alleen niet meer dezelfde kamer. Verward spring ik op. Ik sta in een schimmige kleine kamer met een oud bed. Zie ik dat goed? Zit er hooi in dat bed? Waar is die spiegel gebleven? Op zoek naar antwoorden loop ik de kamer uit. De trap af. Ik kom terecht in een oud huisje. Er staat iets op het fornuis. De geur komt mijn neus binnen. Gadverdamme. Dat ruikt niet goed. Ik loop het huis uit, de straat op. Nou ja wat je een straat kan noemen. Er ligt geen asfalt. Als ik in eens een paard hoor naast me, draai ik me snel bij. Ik doe een paar stappen naar achteren alleen verlies mijn evenwicht en val op de grond. Waar the fuck ben ik?

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Amelia:
Meteen al nu ik hem zag had ik genoeg van deze man. "Jij lieverd, gaat vanavond mee met mij naar een welgerespecteerde familie in dit land. De familie Wales. Het zijn goede vrienden van me en ik wil dat ze kennis maken met mijn verloofde, jij dus, en ze weten dat we komen." Zei de prins wiens naam ik niet eens wist. "Ik? Je verloofde? Nog in geen miljoen jaar!" Sis ik naar hem, wat was hij irritant. "Hmm je lieve verraderlijke vader kan jou hier echt niet weg krijgen schatje. Je bent hier bij mij nu." Greens hij dan en ik keek van hem weg. "Had je gewild ja." Sis ik maar hij stopte me door zijn lippen even op de mijne te drukken wat hem een klap tegen zijn wang opleverde van mij. Ik mocht dan wel gewoon een prinses zijn maar ik liet me niet zomaar ontvoeren en kussen door deze persoon. Maar die klap kreeg ik al snel terug. "Doe dat niet meer, en je komt met mij mee." Siste hij maar ik schudde mijn hoofd. "Je hebt geen keuze." Zei hij en trok me mee. "Jij, geef haar haar rode jurk, want het is bijna tijd om te gaan." Siste hij naar een van de mensen. Het meisje nam me mee naar een kamer waar ze me hielp met de jurk en een korset. Het spande wel fel. Maar ik wist natuurlijk niet dat pap zijn wachters een jongen hadden gevonden in een huisje en pap hem opdraagde om me te komen zoeken. Het enige wat ik wist is dat ik me nu hopeloos verloren voelde. Zeker toen we die avond met de koets naar een huis gingen waar de familie Wales woonde.

Jackson:
"Jij lieverd, gaat vanavond mee met mij naar een welgerespecteerde familie in dit land. De familie Wales. Het zijn goede vrienden van me en ik wil dat ze kennis maken met mijn verloofde, jij dus, en ze weten dat we komen." Zei ik dan met een grijns. Toen ze ontkende dat ze mijn verloofde was grinnikte ik even. "Hmm je lieve verraderlijke vader kan jou hier echt niet weg krijgen schatje. Je bent hier bij mij nu." zei ik dan grijnzend maar toen ze iets zei stopte ik haar door mijn lippen op de hare te drukken. Ik moet zeggen dat haar lippen erg zacht zijn. Ik kreeg een klap maar die gaf ik haar al snel terug. "Doe dat niet meer, en je komt met mij mee." zei ik en trok haar mee. "Jij, geef haar haar rode jurk, want het is bijna tijd om te gaan." Siste ik dan naar iemand en het meisje nam haar dan maar mee. Na een tijdje als ze klaar was trok ik haar mee de koets en gingen we door naar het huis van de Wales'. Eenmaal daar en een butler die open deed liepen we naar binnen en zag ik de moeder en het meisje. "Ah, hier zijn we dan." zei ik met een grinnik. "Het doet me plezier om u en uw verloofde te mogen ontvangen." zei de vrouw dan.

Account verwijderd

schreef:
Charlotte Isabella Eléonore Sophia Wales
'Charlotte! Ze komen' Een zucht verlaat mijn lippen en loop naar beneden toe. Mijn moeder kijkt me aan en doet mijn haar anders. 'Perfect en vergeet niet rechtop te lopen' Ik knik bijna onzichtbaar. Zodra de deur open gaat, zet mijn moeder een heel ander gezicht op. Ze doet als of ze de vrolijkheid zelf is. Ik rol met mijn ogen en kijk toe hoe mijn moeder een man en een vrouw binnen laten. '...Charlotte' Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk mijn moeder vragend aan. Mijn moeder wil niet laten zien dat ze zich irriteert aan mij maar ik kan het in haar ogen lezen. 'Ik zei; Dit is mijn prachtige dochter Charlotte' Ik knik alleen even en loop dan naar het stel toe om me nog even formeel voor te stellen. Ik kijk de man even aan als ik zijn hand vast heb. Hij heeft hele mooie ogen. 'Volg mij majesteit' Ik schrik op. Hoorde ik de bediende dat goed zeggen? Is hij van blauw bloed?

Chris McCarter
'Doorlopen vreemdeling' hoor ik achter me. Ik begin te zuchten en voel het puntje van een zwaard in mijn rug prikken. Ik zie hoe we dichterbij een groot kasteel komen. Mijn mond valt open van verbazing. 'Doorlopen' Ik vloek binnensmonds en loop naar het kasteel toe. Als ik door de poorten wil lopen word ik tegen gehouden. 'Wie is dit?' 'Een vreemdeling, we brengen hem naar de koning' Hij duwt me opnieuw. Ik schud zijn hand hardnekkig van mijn schouder af en kijk hem geïrriteerd aan. Hij moet niet aan mij komen. Ik begin zelf al te lopen naar binnen toe. Ik zie dat het hele koninkrijk in rep en roer is. Wat is er aan de hand? 'Eric blijf bij hem' sist de andere bewaker en hij loopt weg. Vast om te kijken wat er aan de hand is. De blik van Eric en mij kruisen elkaar. Hij heeft het zwaard stevig in zijn handen geklemd. Een zucht verlaat mijn lippen en uit verveling kijk ik naar mijn handen. Ik moet die spiegel zien te vinden om terug te gaan.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Amelia
Na even zag ik de dochter van de vrouw ook die de vrouw voorstelde als Charlotte. Maar die leek niet helemaal geïnteresseerd in het feit dat er bezoek was. Wou ik dat ik ook zo had kunnen zijn. Ik glimlach vriendelijk naar haar. De bediende kwam ook al snel. "Volg mij majesteit." zei hij en keek daarna naar mij. "Hoogheid." zei hij dan tegen mij en ik knikte aangezien ik ook van adel was

ik werk hier aan niet sturen

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld