Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Ceasar's countdown - w/ Katnissx

Defny
Straatmuzikant

Defny schreef:
Laten we beginnen met een voorstelling en een korte inleiding:

Een jongen en een meisje die verliefd worden in de romeinse tijd, de jongen heeft dienst voor Ceasar en strijd met het leger van de Rode wolf. Hij is de zoon van de raadgever van Ceasar. De jongen lijd een luxe leven en is geliefd bij elk meisje van het rijk in Rome. het meisje hoort bij een zwarte stam die ceasar nog niet heeft verwoest maar wel op de planning staat. Het meisje lijd een arm en zwaar leven. De jongen word op pad gestuurd om een kijkje te nemen bij de stam, door het zwarte woud. het meisje leert de jongen kennen en ze worden verliefd, alleen is het onmogelijk om iets met elkaar te nemen, dus moet het een geheimen liefde worden. dit is natuurlijk onmogelijk en er gebeuren allerlei rare dingen...

{option}

Naam: Silas 'Tacitus' Perrin
Leeftijd: 22
Tijd: 100 V. Chr.
Lengte: 189 CM

Bijnaam: 'Jonge heer van Rome'

Silas is een harde jongen, heeft weinig gevoel als het om doden gaat. Zijn vader is de raadgever van Julius Ceasar. Nu Silas 22 is geworden, mag hij het leger in voor Ceasar als commandant. Zijn leger, (de rode wolf, herkent zijn naam omdat alle soldaten in rood uniform vechten en Ceasar de wolf wordt genoemd) is onoverwinnelijk. Silas woont nogsteeds thuis. Zijn vader en zijn bevelgever Ceasar verachten de stammen. Silas staat vast voor zijn punt dat Ceasar goed is en goed doet voor het rijk. Silas heeft ook een zachte kant, zo kan het niet met armoede en slavernij omgaan. Silas is lang en goed gebouwd. Kan goed met wapens omgaan en met de meiden...

Defny
Straatmuzikant

Defny schreef:
hh

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Naam: Alba Lavinia Agrippina
Leeftijd: 20 jaar
Tijd: same, 100 V. Chr.
Lengte: 172 CM

(Ik denk dat je er nu genoeg hebt

)

Alba is een meisje dat niet veel mensen vertrouwd. Ze woont bij haar familie, ze heeft best een grote familie, maar er moet veel moeite gedaan worden om te overleven. Samen met nog andere families is ze één van de zwarte stammen, ze zijn steeds op de vlucht voor Ceasar. Ze heeft altijd al in erge armoede geleefd en moet voor haar familie zorgen, ze heeft ook al te maken gehad met slavernij als kind, maar daaraan is ze nu ontsnapt. Dat is ook de reden waarom deze stam op de 'zwarte lijst' staat, het zijn allemaal gevluchte slaven. Voor de rest is Alba een mooie jongen vrouw, die als ze wou veel jongens om haar heen kon hebben.

Begin jij?

Defny
Straatmuzikant

Defny schreef:
In de middag net na het ontbijt, moest ik me klaar maken om naar de raadzaal te gaan. het was een wat donkere dag en daarom waren de lichten in het huis aan. ik keek een keer naar het licht. ik hoop dat ik binnenkort net zo kan stralen. een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik liep naar buiten. mijn sandalen sneden tussen mijn tenen, omdat ze net nieuw waren. mijn haar zat warrig maar zoals altijd perfect.

Ik keek langs d wachters en zag dat er soldaten aankwamen vanuit het einde van de horizon. de soldaten droegen hoofden van mensen. sommige soldaten op paarden, sommige tevoet of per kar. het was een apart gezicht om zoveel mensen aan te zien komen. Ik haalde mijn schouders op toen ik wat hoofden van kinderen zag. waarscheinlijk iets wat ceasar wilde, dacht ik in mezelf en liep door.

eenmaal in de raadzaal, wist ik waarvoor ik moest komen. op een troon naast ceasar zat mijn vader. mijn vader was de raadsgever van ceasar en was altijd bij zijn zijde. ik kreeg te horen wat mijn eerste opdracht was. ik moest mee met de volgende mars het donkere woud in opzoek naar de zwarte stam. daar moest ik ze gaan observeren. mijn vader was trots, omdat ik mee mocht met een van de grootste taken. `er zullen maar weinig terugkeren, maar ik heb alle vertrouwen in jou mijn jongen. Morgen vertrekken jullie, neem water, eten en een mes mee. je weet maar nooit met die gekke slaven in het woud.´ Zei Ceasar op een dwingende toon.

Ik keek en knik, waarna ik de zaal verliet en naar huis ging om mijn tas te pakken.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Alba

Het is middag, veel licht is er niet omdat de bomen het meeste tegen houden, maar er is genoeg om te kunnen zien. Op mijn blote voeten loop ik door het bos met een mand. Sandalen, zoals de rijken hebben we niet, we moeten het zonder stellen. In de mand verzamel ik planten, planten die we kunnen eten. We leven van het voedsel die het bos geeft, de mannen gaan ook jagen. Ik zit nu op de leeftijd dat ik normaal word uitgehuwelijkt, maar geen van de mannen hier in deze stam vind ik geschikt voor mij. Ik kan ze ook gewoon niet in dat opzicht zien, ze zijn precies familie voor mij. Mijn ouders respecteren dat dan ook. Ik loop met een volle mand naar ons tijdelijk kamp. Ja, tijdelijk, onze kampen zijn altijd tijdelijk. We zijn op de vlucht voor Ceasar, we zijn namelijk de zwarte stam en we moeten uit geroeid worden. Ik begrijp niet dat iemand dat al kan doen. Hier lopen zoveel kindjes rond. Ik kom terug het kamp in en Claudia rent op me af en neemt mijn benen vast, gewoon omdat ze nog zo klein is. Ik hurk voor haar neer en zet de mand even neer. 'Dag lieve schat van mij, je hebt vast honger,' zeg ik tegen haar met een glimlach. Honger, ja, maar we leven altijd in hongersnood. Ik neem een appel uit de mand die ik geplukt heb en geef die aan haar. Claudia is nog maar zes en heeft iemand nodig, want haar ouders zijn dood. 'Hier, neem maar en eet maar snel op,' zeg ik met een glimlach tegen haar en druk een kus op haar voorhoofd. Even later huppelt ze dan weer verder door het kamp en loop ik naar mijn verblijf plaats, die ik deel met heel mijn familie.

Defny
Straatmuzikant

Defny schreef:
de dag ging razend snel voorbij. ik at wat, liep rond in het grote huis, dacht aan de dag van morgen. als ik heel en wel terugkeer, word ik als een held beschouwd.

in de avond, schreef ik op een rol perkament de pdracht van morgen en maakte wat aantekeningen. de zon was al onder, dat betekende dat het tijd was om de lichten uit te doen en snel naar bed te gaan. in de schouder tas die ik ooit heb gekregen van mijn moeder, koester ik en neem die daarom niet mee. inplaats daarvan had ik een grote drinkfles gekocht en aan mijn mesriem vast gemaakt.

ik plofte neer op bed, keek naar het plafond en dacht na over morgen. eindelijk mag ik dan iets gaan doen waar mijn vader trots op kan zijn. ik keek nog even naar de sterrenhemel. ik ga je trots maken mam. fluisterde ik in mezelf en keek naar de helderste ster die scheen in de donkere lucht.

CARPEDIEM
YouTube-ster

CARPEDIEM schreef:
x

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Alba

Ik ga op de hoogste plek van het bos zitten en kijk naar de zonsondergang. Het is prachtig. Ik schrik op als ik iets achter me hoor en maak me klaar voor het ergste. 'Rustig Alba,' zegt dan mijn broer, Maxim. 'Laat me dan niet schrikken,' zeg ik tegen hem. Ja, ik vertrouw niets niet meer, eenmaal dat ik wat hoor ben ik erg allert. Dat komt doordat ik vroeger als kind een slavin was, ik ben gevlucht en goed ontkomen, maar dit is wat ik ervan overhoud. Mijn broer komt naast me zitten. Hij is 22, twee jaar ouder dan mij. 'Toch mooi,' zeg ik tegen hem met een glimlach. Ik hou ervan om naar een zonsondergang te kijken. Eenmaal dat de zon onder is stappen we terug naar het kamp. Daar begroet ik iedereen en loop onze tent in. Ik ga op mijn bed liggen, een bed, wat je een bed kan noemen. Het is gewoon allemaal wat stro. Ik leg me erop en sluit mijn ogen. Hoe geraak ik hier in godsnaam uit. Ja, ik wil hier eigenlijk helemaal niet zijn. Ik wil eigenlijk een gewoon goed leven zoals die rijken, maar dat is me niet gegund. Er langzaam dompel ik dan inslaap.

-Aan jou de eer om de volgende dag te beginnen-

Defny
Straatmuzikant

Defny schreef:
De volgende ochtend was schitterend, de zon scheen en het deed pijn aan mijn ogen. Ik stapte uit het bed en deed mijn sandalen aan. Ik hoop dat ik het ga volhouden op deze, zeg ik tegen mezelf en glimlach. Eenmaal angekleed ren ik naar beneden en groet mijn vader. Ik ben al telaat dus ik moest rennen naar de poorten van Rome. Daar wachtte een man op me. "Dag Silas! Ik ben Marco, ik help je de weg te vinden in het woud." Ik begroette hem en keek hem even aan. Het was een slaaf. Ik was niet toegestemd dat ik dan iets terug mag zeggen dus ik zweeg. Ik volgde zijn voetstappen door het barre zand en verliet de stad. Ik keek nog eens goed om me heen, stel dat ik nooit meer terug kom, wil ik me graag alles herinneren. De slaaf liep krom en had een baard. Hij zag er onverzorgt uit en alsof hij elk moment kon inzakken. Mijn vader kon er toch niet achter komen, dus ik ging langs hem lopen. 'u ziet er moe uit, gaat het wel?" vroeg ik en stopte. "ja jongen, prima... laten we maar doorlopen." Ik begreep er niks van, maar ik liep door. Aan het einde van de weg, zag ik het woud al liggen...

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Alba

Rustig word ik wakker, omdat ik het gespeel van kinderen hoor. Ik loop naar buiten en zie de kleinsten al rond huppelen. 'Goeie morgen mijn schatjes,' zeg ik met een glimlach tegen hun. 'Willen jullie misschien een appel?', vraag ik aan hun. Ik zie ze allemaal knikken. Ik loop naar binnen en neem alle appels nog mee. 'Hier,' zeg ik tegen hun. Ja, zij zijn klein en hebben het harder nodig dan ik. Ik zie Ace buiten komen. Hij is een jongen die een jaar ouder is dan mij. Hij loopt op me af. Hij hoopte dat ik aan hem uitgehuwelijkt werd, maar niet dus. Ik glimlach vriendelijk naar hem. Ik kijk dan nog naar alle kindjes. Ze zijn één voor één schatten. Ik ben ook de enigste van heel het kamp dat zich wat over de kinderen ontfermt dus ik vind dat ik het dan goed moet doen. 'Dag Alba,' zegt Ace tegen me en ik voel zijn hand op mijn kont. 'Laat dat,' zeg ik tegen hem en slaag zijn hand ervan af. Hij moet ervan gewoon eens lachen. Hij denkt dat hij nog altijd een kans maakt, maar dat is niet zo. Dan loop ik even naar de tent en neem ik mijn mand. Ik ga er weer op uit om voedsel te verzamelen, want dat is nu echt nodig.

Defny
Straatmuzikant

Defny schreef:
In het woud was het donker, heel af en toe zag je ietsvoorbij ritselen. Het werd kouder en ik begon wat te rillen. ik liep in een snelle pas door en Marco hield alles goed bij. Ik schat hem rond de 60 jaar, een oude man die nog vrij goed tebeen is. Ik keek rond en zag weer iets ritselen, deze keer ging ik stilstaan en kijken. Ik zag iets achter een boom bewegen en besloot te gaan kijken. Ik verschuilde me achter de boom en zonder te ademen keek ik wat er zat. Ik keek naar achter en zag dat Marco rustig even ging zitten. Snel keek ik weer richting het geluid. Ik zag een mooi, lang meisje uit de struiken lopen met een mandje in haar handen. Mijn ogen werden groter, mijn hart klopte sneller, mijn greep op het mes verdween en roerloos stond ik te kijken naar het beeldschone meisje dat appels aan het plukken was. Persongeluk stootte ik tegen een steentje aan en verschuilde me snel achter de boom in de hoop dat ze me niet zag.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Alba

Ik loop door het bos en pluk wat fruit, voornamelijk appels. Ik geef de kinderen altijd appels, dat is het voedzaamst. Ik heb heel de tijd het gevoel dat ik bekeken word, maar probeer dat te negeren. Ik neurie wat ondertussen ik aan het plukken ben. Dan hoor ik wat ritselen, ik kijk om. Ik word bekeken, ik weet het zeker. Ik mag me niet zwak opstellen, dat mag ik niet doen. Wie weet wie daar is. Ik moet de kinderen beschermen, het kamp mag niet ontdekt worden. 'Hallo?', zeg ik dan vragend en kijk om me heen. Ik zie niemand, het is waarschijnlijk een misverstand. 'Hallo?', zeg ik dan nog eens voor de zekerheid. Ja, wie weet zit daar wel iemand.

Defny
Straatmuzikant

Defny schreef:
Ik twijfel om iets terug te zeggen, maar dan toch probeer ik weg te rennen. Ik struikelde over de wortels van de grote boom en val vlak voor de voeten van het meisje. Ik kijk omhoog, allerlei takken en bladeren hangen voor mijn gezicht. Ik probeer op te staan maar een helse pijn gaat er door mijn voet. Ik ga rechtop zitten en zie dat mijn voet een rare vorm is gaan aannemen. Ik kijk naar het meisje. Probeer op te staan, maar zodra ze dichterbij komt, pak ik mijn mes, bang dat ze me iets doet..

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Alba

Ik krijg geen reactie maar iets later valt er een jongeman voor mijn voeten. Ik kijk even naar hem, hij is zo knap. Een mooie bruinharige jongeman ligt hier zo maar. Wacht hij is gevallen, ik zie aan zijn gewicht dat hij pijn heeft. Ik zie hem naar me kijken en loop dan naar hem toe. 'Laat me je h-,' zeg ik. Maar dan zie ik zijn mes en spring achteruit. Ik neem hem in me op en zie zijn kleding. Hij, hij is van het leger van de rode wolf, ik zie het aan hoe hij gekleed is. Ik val achteruit en kruip dan beangstigend achteruit, ik kan even niks uitbrengen. Ik ben gewoon zo bang dat hij me wat gaat doen.

Defny
Straatmuzikant

Defny schreef:
Daar zaten we dan, oog in oog. Ik zag dat ze bang was, en deed mijn mes weg. Het meisje zag er niet bepaald smerig uit. Ik had niet door dat ze van de zwarte stam was. Ik glimlachte even, kwam weer overeind en pakte een doek die ik mee had genomen, en begon mijn voet te verbinden. De sandaal had ik in aan de riem gehangen en ik zei niks. Ik keek het meisje aan en zag dat ze nog bang was..

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Alba

Nog steeds als zijn mes weg is, ben ik bang. Ik kan niet naar het kamp lopen, dan verraad ik ze. Ik wil niet terug meegenomen worden, niet terug een slaaf zijn. Ik zie duidelijk aan hem dat hij rijk is en mee aan het hoofd staat van het leger van de rode wolf. Ik kan niks uitbrengen. Ik zie hoe hij zijn voet in een verband brengt. Wat doet hij hier.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld