Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O' || ft. Varamyr

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
O' || ft. Varamyr

Savagery: Mac Wolfe - 20

Varamyr: Jongen + begin ♥

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Rodrigo Castelli - 24 jaar - Brazilian - Huurmoordenaar, beter bekend als 'badass'

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Flashback:
Zijn zware, warme ademhaling zorgde voor condensatie van de waterdamp deeltjes tot zichtbare deeltjes. Als aanblik verscheen rook bij elke uitademing die hij deed.
''En wat ga je dit keer verzinnen? Autodiefstal?'' hoorde hij de man, zijn vriend, zeggen die met een nonchalante blik zijn plaats had gevonden in zijn rolstoel.
Rodrigo daarentegen hield zijn blik strak gericht op de man, zijn bewegingen gevolgd. In al de jaren waarin hij hem zijn vriend kon noemen, had hij genoeg kennis opgedaan om te weten dat hij een pistool met zich meedroeg.
Zijn pistool hield hij gericht op het hoofd. Impulsen die werden doorgegeven, liet zijn gevulde hand trillen. Desondanks deed hij er alles aan om zijn hand stil te krijgen; angst werkte hem alleen maar tegen.
''Zoiets,'' vertelde hij kalm. Zijn hand veranderde van richting; dit keer stond zijn pistool gericht op de auto. Meedogenloos haalde hij de trekker over. Een oorverdovend geluid creëerde een echo van de auto naar de muren. Toch was het geluid alleen hoorbaar voor hijzelf en de man die tegenover hem zat. De betonnen muren die hen omringden, lieten geen enkel geluid door naar de buitenwereld.
''Waarom heb je me nog niet vermoord? Je kon het doen,'' zei hij toen, zijn ogen weer gericht op zijn levenloze lichaam. ''Als ik jou dood, komt er weer een ander en ik heb liever dat jij het doet.''
Een stilte van enkele secondes berustte zich in hun omgeving. Desondanks de situatie waar hij zich in bevond, vond hij de secondes meer dan vredig. Het was hun laatste moment waarbij ze elkaar nog in de ogen konden kijken, vertellen wat ze wilden vertellen, maar er was geen tijd meer om zijn verhaal te doen.
Voor hij het zelf in de gaten had, had hij de trekker van zijn pistool voor de tweede keer overgehaald.

Het geruis van de windvlagen en het geritsel van de bladeren was het enige wat hoorbaar was. Er waren geen mensen, noch dieren die zich op de godsakker bevonden. De mensen die gekomen waren voor zijn uitvaart, hadden de benen al genomen. Enkel hij en zijn dochter waren nog over.
Hij draaide zich om en bekeek de jongedame. Hij had haar al eerder gezien, maar veel van dat moment herinnerde hij zich niet. ''Het spijt me voor je verlies. Hij was een groot man.''

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Ze keek met betraande ogen naar de grond. Onder dat hoopje aarde lag haar vader, iemand waar ze heel gehecht aan was, iemand waar ze al de jaren van haar leven mee heeft besteed. Nicolas Wolf 1964 - 2016 was er in sierlijke letters op zijn grafsteen gegraveerd. Het was muisstil, maar de chaos in Macs gedachten vulde die stilte in. Er waren enkele bloemen neergelegd op het graf, en er waren nog enkele voetsporen in de aarde te vinden, maar naast dat was er niets. Er was een leegte, een groot zwart gat voor de ogen van Mac. Een deel van haar leven was weg, ineens verdwenen. Allemaal dankzij een psychopatische gek.
Leven in een maffiamilieu was altijd al gevaarlijk geweest, en hij heeft een rijkelijk leven gehad, maar het mocht nog niet stoppen. Haar vader hield haar zo ver mogelijk van de maffiazaken, maar ze kende wel enkele dingen. Ze kon redelijk met wapens omgaan en kende de basis van zelfverdediging.
Ze wist zeker, heel zeker, dat ze nu achter haar zouden komen. De eerste, en belangrijkste schakel van de Wolffamilie was uitgeschakeld. Ze was bang, heel bang zelfs.
Nooit had ze gedacht dat hij om zo'n abrupte manier zou sterven, en nooit had ze erbij stilgestaan.
Ze stond nog steeds aan het graf, en keek bedroefd naar beneden, denkende dat ze alleen was. Een stem liet haar opschrikken van haar gedachten, waardoor ze opkeek. Haar glazige ogen ontmoetten zijn blik. Het was een jongeman die ze ooit eerder wel eens had gezien, maar niet echt persoonlijk kende.
"Bedankt voor je medeleven," stamelde ze door haar gesnik.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Behulpzaam, noch aardig kon hij zichzelf niet benoemen. Hij was keihard, harteloos en hardvochtig. Een poging om haar op haar gemak te stellen, deed hij dan ook niet.
Geruisloos liet hij zijn rechterhand in zijn broekzak glijden, zijn ogen gericht op het grafsteen wat voor hem stond. Hij stond naast de dochter van de man die hij op koelbloedige wijze van het leven had beroofd, maar toch kende hij geen genade. Het baadde hem weinig zorgen dat ze haar leven door moest zetten zonder zijn vader. Hoewel hij hem zijn vriend kon noemen, wist hij dat haar vader niet de zorgvuldigste persoon was. Iedereen die de maffia durfde betreden, liep een kans op om vermoord te worden. Dat was hoe het daarvoor ging en hoe het nog steeds ging.
Hij schraapte zijn keel en wendde zijn blik van het grafsteen af.Dat hij haar niet vaak gezien, was over het algemeen bekend. Toch wist hij zowat heel haar levensverhaal te vertellen. Haar vader stook ongelooflijk veel tijd weg van de trainingen om te praten over zijn dochter, ofwel Mac Wolfe.
''Wat ben je van plan te doen met je toekomst? Heb je al een baan op het oog?'' vroeg hij belangstellend, door de stilte heen. Zijn blik was nog altijd glad; er waren geen fronsen te vinden. Evenals zijn glimlach die hij in tijden niet meer had laten zien. Hij had het van zich afgebeten, zo ook de nieuwsgierigheid. Vragen stelde hij enkel en alleen om te laten zien dat hij geïnteresseerd was, al was het een leugen of niet.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Ze nam een diepe ademhaling, als een poging tot het stoppen van het snikken. De jongeman keek emotieloos voor zich uit, er was geen enkele plooi in zijn gezicht die een emotie verraadde. Ze stak haar handen in de zakken van haar zwarte mantel, die ze speciaal had aangedaan voor deze droevige gelegenheid.
Ze bestudeerde hem kort, nu hij toch niet naar haar keek. Hij zag er verzorgd uit, al vond ze wel enkele littekens verspreid over zijn gezicht. Ze herkende de littekens, aangezien haar vader er ook een aantal had.
Het stoorde haar dat ze niet kon plaatsen wie hij was, ook al herkende ze zijn gezicht. Ze bekeek zijn gezichtsdetails, hij had een gebruinde huid, lekker exotisch.
Hij vroeg haar achter haar toekomstplannen, daar had ze nog niet bij stilgestaan. "Ik heb nog geen idee, waarschijnlijk neem ik een korte pauze om alles op een rijtje te zetten, en daarna ga ik een job zoeken of zo," zei ze twijfelend. Ze had zelf nog geen idee wat ze zou doen. De meeste zouden haar adviseren om haar vaders job in te nemen, maar ze twijfelde. Het zou een soort eerbetoon zijn om hem op te volgen, maar Mac wist bijna zeker dat haar vader het haar zou afraden, puur omdat het zo gevaarlijk was in de maffiawereld.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Vanuit zijn ooghoek merkte hij op dat hij naar haar keek. Echter liet hij dat niet merken door haar aan te kijken of zeggen dat hij het zag. Hij was het tenslotte wel gewend in deze stad.
'Oké,'' zei hij toen, lichtelijk ongeïnteresseerd. Aan hoe ze reageerde op haar vaders dood en het gedrag wat ze vertoonde, verwachtte hij niet dat ze haar familie zou opvolgen. Ze was breekbaar en niet op haar hoede. Rodrigo vroeg zich af of ze überhaupt wist wie hij voorstelde en of ze haar vaders geheimen wel kende. Hij was niet zomaar een man die doodleuk kinderen baarde. Nee, hij was één van de belangrijkste personen in de maffiawereld en hij was dé man die hem helpen kon.
Kort daarna knoopte hij zijn donkerblauwe jas dicht, zijn ogen kijkend in de hare.
''Heb je een rit nodig naar huis of red je het zelf wel?'' vroeg hij, terwijl hij ondertussen aanstalten maakte om weg te lopen. Misschien was hij té aardig bezig, maar het was het minste wat hij kon doen na wat hij hem en de rest van zijn overgebleven familie had aangedaan, waaronder zijn dochter.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Mac fronste haar wenkbrauwen. Waarom zou hij iets vragen als het hem toch niet interesseert?
Ze keek kort naar boven, de wolken waren onbetrouwbaar en hingen laag. Het zou niet lang duren voor het begon te regenen, dat had ze al door. Een 'leuke' manier om deze sombere dag te eindigen. Een zucht rolde van haar lippen, de buitenwereld in. Hij liet een wolkje van damp achter, aangezien het al vrij koud begon te worden buiten. Het kerkhof waar ze nu stonden was leeg, geen enkele levende ziel bevond zich nog op het terrein. De graven waren allemaal groot en bombastisch, aangezien het een kerkhof 'voor de rijken' was. Mac moest wel toegeven dat haar familie veel geld had, dat wel. Ze kende het werk van haar vader maar al te goed; een moord plegen en een aantal miljoen voor krijgen. Ze had het maar vaak genoeg gehoord.
Mac merkte hoe de jongeman naar haar keek, vragend of ze thuis kon geraken. "Ja, mijn auto staat hier niet ver vandaan." zei ze met een scheve glimlach. Ze stak haar uit beleefdheid uit en keek hem indringend aan. "Mac Wolfe," zei ze tevreden. Het voelde raar om haar achternaam uit te spreken, aangezien degene waarvan ze die heeft geërfd, er niet meer is.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Hij knikte met zijn hoofd als teken dat hij het verstaan en begrepen had. Erop ingaan had geen zin. Het was nutteloos en overbodig.
Kortdurend richtte hij zijn blik op de hand die naar hem uitgestoken werd, voordat hij haar weer aankeek. Zijn handen liet hij berusten in zijn jaszakken; het schudden van haar hand was het niet waard. Het was iets wat hij normaliter niet deed en dat wilde hij zo houden ook. Toch stelde hij zich wel voor.
‘’Castelli, Rodrigo Castelli.’’
Lange, maar slome passen zette hij voort over het gesteente. Zijn lichaam werd omringd bij de grote hoeveelheden grafmonumenten die men voor slechts een deel in de grond hadden geplaatst. Het waren grijze stenen, maar sierlijke letters stonden geschreven in de bron. Het liet men goed voelen om een eerbetoon aan de overledene achter te laten. Hijzelf vond het onvoldoend. Het verleden hoorde men achter zich te laten. Een eerbetoon herinnerde hen juist aan de vroegere tijden.
Hij wachtte niet op haar en keek niet naar haar, maar desondanks kon hij zijn vraag niet meer langer voor zich houden. Hij wilde weten of ze echt interesse en potentie had om haar bloedeigen vader op te volgen qua werk dat hij deed. ‘’Wat voor baan zoek je? Het werken in een café of ben je opzoek naar iets uitdagender?’’

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Macs hand werd afgewezen, hard afgewezen. Ze zag hoe zijn ogen een weg van haar uitgestoken hand naar haar ogen baanden, en zo snel als ze kon stak ze haar hand terug in haar mantel. Zijn stem brak de ongemakkelijke stilte weg, zijn naam rolde van zijn lippen. Rodrigo. Een naam dat voor zich sprak, stoer en hoogstaand. Hetzelfde voor zijn gedrag; dominant.
Hij begon te wandelen, dus kopieerde ze zijn stappen. Hij was een kop groter dan haar, dus moest ze serieus opkijken om in zijn ogen te kijken.
De wind blies hevig, waardoor de takken van de bomen lichtjes wiebelden en er af en toe enkele bladeren naar beneden vielen.
De grafstenen die ze passeerden waren bijna allemaal gemaakt uit marmer, ze kostten allemaal veel en waren bombastisch versierd.
Hij stelde haar een vraag, recht voor zich uit kijkend. Ze grinnikte bij het woord 'uitdagender'. "Uitdagend, ja zo kun je het wel noemen. Ik ben tenslotte mijn vaders dochter hé." grinnikte ze en knipoogde speels.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Hij negeerde haar gegrinnik, evenals de knipoog die na haar uitspraak volgde. Hij was niet in de stemming om zich voor te doen als een man die genoot van gegrinnik en daar ook in mee ging. Lachen, noch plezierig doen was iets wat zelden voorkwam bij hem. Hij had enkel en alleen plezier tijdens het slaan van de algemene hangjongeren; bekend om hun drugsmisbruik, de herrie die ze creëerde en de diefstallen die voornamelijk gericht waren op auto's.
Voor zich uit kijkend, begon hij opnieuw te spreken. ''Je ziet er anders niet uit als een jongedame die opzoek is naar uitdagende werk,'' veroordeelde hij haar, zowel op haar gedrag als manier van spreken. Uiterlijk kon hem geen barst schelen; hoe mooi of hoe lelijk je was, aan het einde waren ze allemaal hetzelfde.
Kort keek hij haar aan, vooraleer hij zijn gedachte weer uitsprak. ''Je vader stelde zich heel anders op dan jij. Meedogenloos, vijandig en vol bemoediging. Tot nu toe zie ik geen enkele potentie in je om je vader op te volgen dus vertel op, wat wil je doen waarvan je weet dat je het kan doen?''
Zijn stem klonk kil, zonder genade. Hij wist hoe het eraan toeging in de maffiawereld; alles was een spel.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Ze fronste haar ogen, lichtelijk beledigd. "Je kent me nog niet, Rodrigo. En ik ken jou niet, dus ga ik me niet opstellen op díe manier," zei ze kil. Ze probeerde zo beleefd mogelijk te blijven, maar op zo'n manier van handelen zou dat niet lang duren. "Mijn vader had me dingen geleerd, veel dingen. Ik ben ervan overtuigd dat ik met de nodige extra trainingen ver ga geraken. Aan jou de keuze of je ervoor wil gaan of niet. Take it or leave it," zei ze kil en keek hem indringend aan. Ze had geen zin om op de begrafenis van haar vader ruzie te maken met wie dan ook. Ook iets dat ze heeft geleerd van hem, praat nooit slecht over iemand en hou iedereen te vriend. Je weet nooit wie je nog eens zal tegenkomen in eender welke situatie.
Haar naïeve kant was al snel verdwenen, aangezien ze merkte dat hij er geen had. Een conversatie moest van twee kanten komen, twee kanten die in evenwicht moeten liggen. De vraag of die ooit in balans zou komen bleef onbeantwoord.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld