JDBO - I'll be there for you - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

JDBO - I'll be there for you

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Justin Drew Bieber - Je kent hem wel

Jij: meisje +begin

Account verwijderd

schreef:
Anastacia.
De stem van Mike werd steeds scheller in mijn oor, maar toch werd het ook weer minder. Hoeveel minuten was ik hier nu al binnen? Misschien hoog uit tien. En ik lag nu alweer op de koude grond, met mijn hoofd tegen een kast aan. Ik was naar beneden geduwd. Toch hield ik van Mike. Hij gaf me aan zijn andere kant meer dan dat ik nodig had. Ook al was hij een erg jaloers type. Ik wist dat het beter was om weg te gaan bij hem, dat had ik al meerdere keren geprobeerd. Maar dat ging niet. Mijn gevoel wist zelf ook wel dat het dan alleen maar erger zou worden. Op dit moment kwam er niks uit mijn mond en verstond ik niet wat Mike tegen me aan het schreeuwen was. Ik had geen gevoel in mijn benen, geen gevoel in mijn armen. Nergens had ik meer een gevoel. Het was een wonder dat ik niet aan het huilen was. Ik wist niet of dit een eind was. Ik wist geen eens of ik het erg zou vinden als dit het einde van alles was. Leven was slechts een toeval. Je had geluk, of je had geen geluk. Ik zat er tussen in. Mike zijn stem werd minder en minder. Ik hoorde niks meer. Ik zag niks meer. Zou dit het dan zijn? Na bijna twee jaar en dan dit? Ik dacht dat het onmogelijk kon zijn, tot nu.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Justin:

Ik stond al even in de file op weg naar het huis van Anastacia, ze is mijn beste vriendin, ookal voel ik meer voor haar dan alleen vriendschap. Maar dat had ik haar nog nooit gezegd, en toen ik het wou zeggen kwam Mike er tussen, Mike was nu haar vriendje, maar ik kende hem en wist dat hij niet goed was voor haar. Ik wist dat hij agressief was, ik had haar geprobeerd te waarschuwen zonder daarmee onze vriendschap te verpesten. Ik wilde haar zeker niet kwijt en maakte me elke keer wel weer zorgen om haar. Ik wist dat ze veel van hem hield. Vandaag hadden we afgesproken om het einde van de examens van haar te vieren. Ik vroeg me al af hoe het kon dat Mike het had toegelaten. Maar ik gokte er op dat Mike helemaal niets had toegelaten. Eindelijk kon ik weer verder rijden en ging meteen richting haar huis waar ik net zag hoe Mike haar naar buiten draagde. Meteen was ik gealarmeerd. Ik sprong zowat uit mijn auto en liep er naar toe. "Je hebt haar weer eens slecht behandelt hé." sis ik. "Hou je kop, als ze niet met jou had afgesproken as het nooit gebeurd." zei hij dan en ik keek hem kwaad aan. "Ik sla of duw niemand!" sis ik dan naar hem en na lang tegenstribbelen kreeg ik haar in mijn armen met de woorden "vertel haar maar als ze wakker is dat het verdomme uit is!" . Ik wilde gewoon dat ze een goed leven leed, en als hij echt van haar hield zou hij bijdraaien alleen hoopte ik dat ze dan de juiste beslissing maakte. Ik bracht haar meteen naar het ziekenhuis waar ze haar onderzochten waarna ik naar haar kamer mocht en te horen kreeg dat ze in een lichte coma lag. Ik nam haar hand vast in de mijne. "Anastacia toch." zucht ik zacht en wrijf over haar hand heen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld