schreef:
Loïs:
Hangend op de bank probeerde ik wat te leren. Aankomende week is het tentamenweek en studeren is hard nodig. Maar vandaag wou het niet lukken. Ik voelde me de hele week al niet zo goed. Ik heb vooral heel veel rugpijn en ik heb geen idee waardoor. Ik heb niks verkeerds gedaan of in een verkeerde houding gezeten. Telkens als het een beetje wil lukken om te leren voelt het alsof mijn lichaam niks meer wil. Alsof ik mijn best moet doen om te bewegen. Mijn moeder stelde voor om even langs de huisarts te gaan, misschien is dat ook wel het beste wat ik kan doen.
Ik was in gedachten en ik hoorde een envelop op de deurmat vallen. Langzaam probeerde ik op te staan maar gelijk ging er weer een scheut pijn door mijn rug. Als dit nog langer doorging zou ik vannacht ook al niet goed kunnen slapen, of beter gezegd, helemaal niet.
Ik probeerde de brief op te pakken wat ook al niet zo goed verliep. Verbaasd keek ik naar de envelop die aan mij was gericht. Wie zou er wat naar mij hebben gestuurd? Ik liep weer terug naar de bank om vervolgens me voorzichtig neer te laten ploffen. Toen maakte ik de brief open. Hoe verder ik de brief las, hoe raarder ik me voelde. Ik hield even mijn adem in toen ik zag dat de schrijver onbekend was. Wie zou dat doen? In mijn hoofd vond zich nu een storm van gedachten plaats. Ik wist niet zo goed wat ik hier over moest denken. Maar toch, was het dan niet een beetje leuk?
Later op de avond besloot ik een brief terug te schrijven. Het was zo lastig om te schrijven. Vooral omdat ik niet weet naar wie.
Lieve jij,
Het is een raar idee om nu naar jou te schrijven. Iemand ontvangt straks deze brief maar ik heb geen enkel idee wie. Het was aardig van je, om mij succes te wensen. En met mij gaat het goed, hopelijk ook met jou. Maar ik vraag me af, hoe kom je aan mijn adres en waarom schrijf je naar mij?
Liefs, Loïs