Rebel - Clairetie - Forum - Virtual Popstar

clairetie schreef:
Geheim agente Alexis Riley (22) en groot dealer Danny (Daniël) Flint (24)

Inhoud://
Wanneer Daniël Flint zich aan je voorstelt weet je zeker dat je in de problemen komt te zitten. De meest benede dealer van Brooklyn staat bekend om zijn meedogenloze straffen en gruwelijke martelwijzes.
Wanneer Alexis Riley en haar partner Jeffrey Wölters eindelijk slagen in het aanhouden van Flint denken ze klaar te zijn met hun zaak. Wat Alexis echter zeker weet is dat het pas over is wanneer Flint achter slot en grendel zit, en dat is iets wat volgens Flint nooit zal gebeuren. Zal Alexis door zijn charmes meegesleurd worden in het leven van een dealer of houd ze zich trouw aan haar beroep?
Met Danny's charmes zal dat erg moeilijk gaan worden.

Druk hier voor volledige cover

clairetie schreef:
Proloog//

Een stap, en nog een. Ik ren zo hard als ik kan. Mijn borstkas beweegt in een ritme, zo snel, dat mijn longen beginnen te branden. Ik had geleerd me er maar doorheen te zetten. Mijn voeten duwen zichzelf zo snel mogelijk af van de met water bespatte ondergrond waar ik over heen ren. De straten van Brooklyn waren rond dit tijdstip in de avond zo donker dat je bijna niets kon zien. In de verte knippert alleen vaag het gloeiende bord van de 'Red Devil Concrete'. Ik was er dus bijna.
Ondanks de pijn in mijn benen blijf ik rennen. Achter me hoor ik een schot. Het geluid geeft me nog wat extra adrenaline waarna ik mijn benen nog sneller laat bewegen. De vormen van de letters zijn nu bijna compleet zichtbaar.

Nog geen seconde later valt er weer een schot te horen. Links van me raakt de kogel een van de buurt woningen.
''Shit'', mompel ik.
Mijn ogen zoeken naar een oplossing en scannen de lege steeg af naar een aangrijpingspunt. Als ik nog een paar stappen gezet heb vestigen mijn ogen zich op een metalen trap die naar een van de daken van de op elkaar gebouwde huurwoningen leidt. Ik schiet opzij en trek mezelf in een soepele beweging op aan de metalen constructie van de huurwoning. Ik lach. Dat mijn benen moe zijn betekent niet gelijk dat mijn armen niets meer kunnen.

Zo snel als ik kan trek ik me op aan de afvoerpijp van het huis en klim over de rand van het platte dak heen. Als ik eindelijk sta schud ik het stof met mijn handen van mijn broek af. Pas dan merk ik dat er roest vast zit aan mijn vingertoppen.
''Nee hé'', de woorden verlaten mijn lippen snel. Zonder erbij na te denken duw ik mijn haar met mijn vingers, roest en al, over mijn voorhoofd heen naar achteren en haal ik daarna de mouwen van mijn zwarte vest langs mijn voorhoofd. Zweetdruppeltjes druipen langs mijn nek de kraag van mijn shirt in en maken het lastiger om soepel te bewegen.

Hier boven was het gelukkig kouder. Ik besluit mezelf stil te houden en me neer te hurken op de vochtige dak bedekking. Ze hadden me toch niet naar boven zien klimmen. Daar was het veel te donker voor.

''Jeff, waar is Flint? Ik dacht dat je had gezegd dat hij deze kant op gerend was. Als we hem weer kwijt zijn geraakt kost dit straks echt mijn baan'', zegt een van de twee stemmen beneden. Zo te horen agent Riley. Wow, hadden ze dit koppel achter me aangestuurd? Ik had gedacht dat ze dit keer wel iets slimmer zouden zijn. Ik was ten slotte een van de beste dealers in de regio. Zonder mij was er geen handel. Ik was de baas en wanneer je me probeert te ondermijnen ben je dood. Zo makkelijk is het.

''Jezus Al, kan het nog luider?! Laat me even uitblazen. Ik ben geen twintig meer'', zegt de andere agent. Jeffrey Wölters. Een Duitse agent. In zijn vrije tijd fulltime papa. Ik wist alles van deze twee 'agenten'. De twee zouden nog niet eens een muis kunnen vangen, ook al hadden ze hem omsingeld met muizenvallen. Zonder me verder nog zorgen te maken zet ik mijn handen vast in de zakken van mijn vest en houd mijn hurkpositie aan.

''De eerstvolgende keer dat wij samen achter een levensgevaarlijke dealer aangestuurd worden ben jij de laatste die ik toegewezen wil krijgen. Zelfs Percy is fitter dan jij!'', fluistert Riley. Ook wel Alexis genoemd. Ik moet eerlijk zijn, ze was een beter getrainde agent dan Wölters en ja, ze zag er natuurlijk ook een stuk beter uit. Behalve natuurlijk als je houd van 40+ kale mannen met coltruien.

''Ga die kant niet op Alexis. De hele afdeling weet dat ze Percy nooit mee zouden sturen in het veld. Dat joch is nog veel te jong'', zegt hij. Riley trekt haar geweer weg uit haar vizier en draait zich om naar Wölters.

''Je duwt me de woorden uit de mond Jeff. Jong, knap, getraind en om niet te vergeten wet hij precies hoe hij om moet gaan met een Beretta groot vizier en jij daarentegen..'', ze zet een stap dichterbij, ''..weet daar helemaal niets van. Je had hem moeten raken Wölters! Dat was de opdracht. Met Flint omgelegd stort de hele toren in elkaar.'', zegt ze. Ze spuugd de woorden in zijn gezicht. Net goed voor hem.

Wat er dan gebeurd had ik niet verwacht. Wölters trekt zijn geweer uit zijn riem en duwt deze de lucht in. Precies mijn richting uit. Hij schiet. Ik laat mezelf naar achteren op mijn rug vallen, hopelijk te ver buiten bereik om geraakt te worden. De pijn en het warme gevoel in mijn zij schudden me echter terug de werkelijkheid in.

''Shit'', piep ik. Mijn blik laat ik naar beneden afdalen.
Gelijk druk ik met mijn handen tegen mijn nu rood wordende shirt aan waar het bloed al doorheen begint te sijpelen. Ik kreun zo zacht mogelijk. Ik moet mezelf ervan weerhouden het uit te schreeuwen van de pijn en bijt zodoende om mijn vuist. Ik proef nog steeds het roest van de metalen constructie. Ik hoor voetstappen en gekraak vlak voor me dichterbij komen.

''En dat Riley is hoe je met een beretta omgaat'', hoor ik Wölters zeggen. De figuren verschijnen boven me waar ik Riley zie grinniken.

''Goed gedaan Jeff. Je hebt zojuist je eigenwaarde hersteld!'', lacht ze. Er verschijnen kuiltjes in haar wangen. Het zweet staat nog steeds op Wölters kale voorhoofd. Hij straalt een gevoel van triomf uit.

''Wel jammer dat je hem niet in zijn hoofd geraakt hebt. Nu moeten we hem helemaal meeslepen naar het bureau'', zegt Riley. Ze schud haar hoofd en zucht diep. Het valt me nu pas op dat ze best stevig in haar schoenen staat.

Als ik probeer te bewegen merk ik al gouw dat ik me hier niet uit ga werken.
''Hohoho Flint'', zegt Wölters opnieuw gefrustreerd door Riley's opmerking, ''Jij gaat mee. Genoeg kat en muis gespeeld voor vandaag'', zegt hij.

Riley trekt me meedogenloos omhoog aan de capuchon van mijn vest waarna ze mijn bebloede handen naar achteren trekt en boeit.

''Met deze, Wölters, zijn we pas uitgespeeld als hij achter slot en grendel zit'',, zegt Riley. Ze trekt me in een ruk van de grond af waardoor mijn zij nog erger brand van de pijn. Ik kreun nu nog harder.
''Ah!'', mijn lichaam begint langzaam te trillen.

''Jammer dan Flint. Nu lopen'', sist Riley.