schreef:
Evelynn
Zielig pruilde ik zodra hij z'n tong naar me uitstak, maar moest kort daarna wel ergens lachen. Hij was soms net een klein kind, wat ik wel vaker zag, maar hij kon er zelf tenminste om lachen. Rustig stond ik op en gelukkig kon ik de weg naar beneden vinden. Het was hier zo groot, dat ik hoogstwaarschijnlijk een plattegrond of zo nodig zal hebben als ik hier vaker kwam. Het was een wonder hoe hij wist wat er in elke kamer zat, maar misschien kwam het doordat hij hier ook woonde. Want voor mij was het hier net een doolhof en ik had een vreselijk richtingsgevoel, dus ik zal dan sowieso gaan verdwalen. Dat kon ik mezelf zeker gaan garanderen, aangezien het niet de eerste keer was dat het was gebeurd.
Niet veel later kwam ik aan bij de eetzaal, waar ik Justin zag. ''Moest je nou echt je tong uitsteken?'' Vroeg ik grinnikend toen ik hem zag. Ik deed m'n haar in een hoge staart, aangezien het nogal warrig was en ik raakte er lichtjes geïrriteerd van. Ik ging bij hem aan tafel zitten en keek hem aan.