Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
Ik: Elisabeth Jane McKenna - 17 jaar - komt uit een adelijke familie
Beginstukje komt hieronder ^^
Elisabeth
Zuchtend sta ik voor de spiegel naar mijn jurk te kijken voor het bal van vanavond. Sterker nog, dit is mijn allereerste bal ooit. Ik ben best nerveus omdat ik niet echt weet wat ik moet verwachten van alles en iedereen, maar het lijkt me ook ontzettend leuk om dit eens mee te maken. 'Elisabeth lieverd, ga eens wat rechter staan,' hoor ik mijn vader zeggen. Ik knik kort en recht mijn rug wat, waarna ik een blik op hem werp vanuit de spiegel. 'Sorry vader,' mompel ik zacht. Ik heb er een hekel aan wanneer ik word gecorrigeerd door mijn ouders aangezien ze dit al mijn hele leven doen. Ze vinden dat ik mijn manieren moet kennen als prinses zijnde. Kom op zeg, alsof het echt uitmaakt of ik mijn vork links of rechts houd tijdens het eten. Blijkbaar wel, anders zouden mijn ouders mij niet voortdurend vertellen hoe alles zit en hoe ik alles moet doen. Ik grijp naar mijn heupen als mijn korset wat wordt aangetrokken en kijk over mijn schouder naar het dienstmeisje. 'Zit het te strak, majesteit?' Vraagt ze gauw. Ik schud met een klein glimlachje mijn hoofd en kijk dan weer voor mij uit. Mijn ouders zeiden dat ik er op mijn best uit moest zien voor mijn eerste bal, en ik denk dat dat wel gelukt is.
Na het passen van een aantal jurken plof ik neer op mijn bed en sluit ik mijn ogen even. Ik kan het doen. Weg gaan van hier en een heel nieuw leven beginnen... Ik bijt zacht op mijn lip bij die gedachte en open mijn ogen weer. Aan de ene kant wil ik het wel doen, omdat ik dit saaie leven echt beu begin te worden. Ik wil actie, op avontuur gaan en boogschieten. Maar nee, dat mag ik allemaal niet omdat ik een prinses ben. Oké, het boogschieten mag wel, omdat ik mijzelf moet leren verdedigen, maar de rest niet. Een prinses hoort niet op jacht te gaan, die hoort thuis te zitten in het kasteel. Maar als ik het nou van de andere kant ga bekijken, wil ik gewoon niet weg van hier. Ik laat mijn familie in de steek en kan nooit meer een bal meemaken. En waar moet ik heen? In het dorp heb ik wel contacten, maar zullen ze wel een prinses binnenlaten in hun huis? Straks zien ze mij als een verwend, dom kreng, dat ik echt totaal niet ben. Waarom is het toch allemaal zo moeilijk? Waarom. Ik kom gauw weer overeind als er geklopt wordt op mijn deur, en zie na een tel dat mijn moeder naar binnenkomt. 'Nerveus, lieverd?' Vraagt ze aan me. Ze komt naast mij zitten op het bed en pakt mijn hand beet. 'Het komt allemaal wel goed vanavond, geloof me.' Er ontstaat een klein glimlachje op mijn gezicht als ze dat zegt. Mijn ouders verschillen echt van elkaar. Mijn vader wilt altijd dat ik het perfecte prinsesje ben, terwijl mijn moeder wilt dat ik gelukkig ben, en dat is niet als dat prinsesje hoe mijn vader mij ziet. 'Je zult schitteren vanavond, net zoals altijd,' zegt ze vervolgens wat zachter. 'Bedankt,' zeg ik, duidelijk gemeend. Ze veegt een plukje haar uit mijn gezicht en drukt vervolgens een kus op mijn voorhoofd, als teken dat het wel goed zit.
-
Sorry, ik faal altijd in het begin xd
Beginstukje komt hieronder ^^
Elisabeth
Zuchtend sta ik voor de spiegel naar mijn jurk te kijken voor het bal van vanavond. Sterker nog, dit is mijn allereerste bal ooit. Ik ben best nerveus omdat ik niet echt weet wat ik moet verwachten van alles en iedereen, maar het lijkt me ook ontzettend leuk om dit eens mee te maken. 'Elisabeth lieverd, ga eens wat rechter staan,' hoor ik mijn vader zeggen. Ik knik kort en recht mijn rug wat, waarna ik een blik op hem werp vanuit de spiegel. 'Sorry vader,' mompel ik zacht. Ik heb er een hekel aan wanneer ik word gecorrigeerd door mijn ouders aangezien ze dit al mijn hele leven doen. Ze vinden dat ik mijn manieren moet kennen als prinses zijnde. Kom op zeg, alsof het echt uitmaakt of ik mijn vork links of rechts houd tijdens het eten. Blijkbaar wel, anders zouden mijn ouders mij niet voortdurend vertellen hoe alles zit en hoe ik alles moet doen. Ik grijp naar mijn heupen als mijn korset wat wordt aangetrokken en kijk over mijn schouder naar het dienstmeisje. 'Zit het te strak, majesteit?' Vraagt ze gauw. Ik schud met een klein glimlachje mijn hoofd en kijk dan weer voor mij uit. Mijn ouders zeiden dat ik er op mijn best uit moest zien voor mijn eerste bal, en ik denk dat dat wel gelukt is.
Na het passen van een aantal jurken plof ik neer op mijn bed en sluit ik mijn ogen even. Ik kan het doen. Weg gaan van hier en een heel nieuw leven beginnen... Ik bijt zacht op mijn lip bij die gedachte en open mijn ogen weer. Aan de ene kant wil ik het wel doen, omdat ik dit saaie leven echt beu begin te worden. Ik wil actie, op avontuur gaan en boogschieten. Maar nee, dat mag ik allemaal niet omdat ik een prinses ben. Oké, het boogschieten mag wel, omdat ik mijzelf moet leren verdedigen, maar de rest niet. Een prinses hoort niet op jacht te gaan, die hoort thuis te zitten in het kasteel. Maar als ik het nou van de andere kant ga bekijken, wil ik gewoon niet weg van hier. Ik laat mijn familie in de steek en kan nooit meer een bal meemaken. En waar moet ik heen? In het dorp heb ik wel contacten, maar zullen ze wel een prinses binnenlaten in hun huis? Straks zien ze mij als een verwend, dom kreng, dat ik echt totaal niet ben. Waarom is het toch allemaal zo moeilijk? Waarom. Ik kom gauw weer overeind als er geklopt wordt op mijn deur, en zie na een tel dat mijn moeder naar binnenkomt. 'Nerveus, lieverd?' Vraagt ze aan me. Ze komt naast mij zitten op het bed en pakt mijn hand beet. 'Het komt allemaal wel goed vanavond, geloof me.' Er ontstaat een klein glimlachje op mijn gezicht als ze dat zegt. Mijn ouders verschillen echt van elkaar. Mijn vader wilt altijd dat ik het perfecte prinsesje ben, terwijl mijn moeder wilt dat ik gelukkig ben, en dat is niet als dat prinsesje hoe mijn vader mij ziet. 'Je zult schitteren vanavond, net zoals altijd,' zegt ze vervolgens wat zachter. 'Bedankt,' zeg ik, duidelijk gemeend. Ze veegt een plukje haar uit mijn gezicht en drukt vervolgens een kus op mijn voorhoofd, als teken dat het wel goed zit.
-
Sorry, ik faal altijd in het begin xd
17
