Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

(O)rpg We are not ordinary people.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Full titel

We are not ordinary people, we are heroes

Me :

Katharina emalina josafina Trayson, 20 years old, queen of ice and fire.

Picca

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Adrian Maximoff, 21, teleporting

Adrian
Shit, waar ben ik. Wat is dit? Vluchtig kijk ik om me heen. Nee, dit is een droom. Waar ben ik in hemels naam beland. Mijn ademhaling is fors gestegen. Waarom ben ik hier? In mijn hoofd hoor ik een stemmetje zeggen dat ik rustig adem moet halen, dat ik dan vanzelf weer thuis kom.. Eigenlijk snap ik niet wat dit is.. Vroeger, nouja, toen ik rond de 14 jaar was deed ik dit heel soms. Dan was ik ineens op het strand midden in de nacht, of in een supermarkt. Ook heb ik een keer onder de Eiffeltoren gestaan. Dat was echt vreemd. Vannacht ben ik op het randje van een krater beland. Het is heet, de lava spat omhoog en probeert mij te vangen. Het lijkt wel of het steeds hoger gaat en mij steeds liever wil hebben. Mijn hart bonkt als een malle. Rustig zet ik een stapje naar achteren. Bang dat het instort en ik in het hete lava val. Het schijnt dat er zo'n vulkaan de laatste tijd heel actief is. Maar waarom ik dan hier ben.. Ik snap niet hoe ik dat elke keer doe. Gewoon, zomaar, uit het niets. Het slaat helemaal nergens op dat dit gebeurd! Rustig zet ik nog een stapje naar achteren en probeer ik mijzelf weer bij elkaar te rapen. Concentreer je. Mijn ademhaling wordt dieper en rustiger. Ook mijn hart klopt minder snel. Wanneer zou hij uitbarsten? Zou dat nog lang duren? Nog een keer haal ik diep adem en dan sta ik weer in mijn eigen kamer. Ik zou heel erg gelukkig willen zijn dat het me gelukt is, dat ik terug thuis ben. Beneden hoor ik de tv. Er word over de vulkaan gepraat. "Onzin," hoor ik mijn vader zeggen. De warmte van de vulkaan voel ik nog steeds op mijn huid. "Dat kan toch nooit," Mijn moeder gelooft er zo te horen ook niks van. Ik schud mijn hoofd heen en weer en ga op het bed liggen, luisteren naar wat ze zeggen. "Die vulkaan is in geen eeuwen actief geweest, nooit dat hij dan nu ineens uit z'n winterslaap is gekomen en een groot deel van de aardbol weg zou kunnen vagen." Ze praten nog even door, eigenlijk zou ik ze willen vragen stil te zijn. Of willen zeggen dat ik het eigenlijk wel geloof. Die vulkaan leek weinig zin te hebben om nog te wachten. Een keer heb ik het tegen mijn ouders gezegd. Dat dit wel eens gebeurde. Bijna hadden ze me naar een slaap psycholoog willen sturen omdat dat niet normaal was om zo te dromen. (De eerste keer verzoop ik bijna in de zee. Er waren planten die krassen op mijn armen hadden opgeleverd..) Eerst dacht ik inderdaad ook dat het een droom was. Dat ik was gaan slaapwandelen, mijn moeder haar scheermes had gepakt, onder de douche was gaan staan en mijzelf had gesneden.. Tot het vaker gebeurde. Toen wist ik dat ik niet droomde. Sinds toen heb ik niks meer durven zeggen en gekeken wat ik allemaal kon. Niemand heeft er een idee van. Niemand weet het.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina
Mijn ogen keken naar het kampvuur die ik zelf had gemaakt, zo maar door in een keer met mijn ogen teknipperen. Dit was normaal voor al zins ik klein was kon ik zo vuur laten opkomen, en het zo weer in ijs veranderen. Als ik zin had om teschaatsen liep ik gewoon naar het meer en was het binnen no time bevroren. Mijn ogen sluiten weer en het vuur is weg. Niemand wist het niemand mocht het weten. Maar ik wist zeker dat ik hier mensen mee kon redden, dat wilde ik ook maar niemand mocht weten dat ik het kon. Ik loop rustig terug van uit het bos richting mijn school. Het plein was gevuld met mensen, het was pauze. Mijn lange witte haren had ik in een simpele vlecht gebonden. Niemand geloofd dat dit mijn echte haar kleur was. Maar toch was het zo en ze was er trots op. "KATH!! Kom eens hier moet je zien." Ik liep naar James toe die zijn mobiel in zijn handen had. "Er is een vulkaan, ze denken dat hij gaan uitkomen en dat ie bijna de helft van de wereld gaat verbranden. Hopelijk zijn wij daar niet bij." Ik neem snel zijn mobiel over en kijk de nieuws uit zending. Mijn hart begon sneller tekloppen. Ik kon door vuur heen lopen ik zou geen schrammetje hebben. Maar lava wist ik niet zeker.
"Welk land is het??" Ik kijk naar de telefoon. "Ergens ik weet het niet.. Maar dit is best eng vind je niet?" James zetten zijn mobiel op blokkering, toen hij het van haar terug nam. "Het zou wel mee vallen denk ik. Misschien vals alarm." Ook al wist ik zeker van niet. "James ik ga even naar de bieb." Ik liep weg van James door naar de bieb. Ik pakte wat boeken over vulkanen. Ik moest helpen, misschien was ze de enige die dat kon.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Adrian
'S ochtends word ik erg laat wakker. Ik heb eigenlijk werkelijk geen idee hoe laat het is. Maar voor mijn gevoel is het heel erg laat. Ik voel me uitgeslapen, Rustig stap ik mijn bed uit. Mijn voeten doen nog steeds pijn van de hitte van vannacht. Er was een druppel lava op mijn voet gekomen en dat deed best heel veel pijn. Hinkend loop ik naar mijn kast toe en ik pak een handdoek. Die hebben we allemaal appart in onze kast liggen zodat mijn moeder haar eigen zachtere handdoeken behoud. Eerst ga ik die vieze lucht van mijn lichaam af wassen. Daarna zie ik wel weer wat ik ga doen.
Als ik in de badkamer voor de spiegel sta begin ik te gapen. Ik zie er best slecht uit, alsof ik vannacht niet heb geslapen. Maar zo slecht voel ik me zeker niet! Ik kleed mijzelf uit en loop opnieuw hinkend naar de douche toe. Als ik eronder sta laat ik de warme stralen over mijn huid glijden. Ik was mijzelf schoon tot ik helemaal geen idee heb van die vulkaan. Ja, natuurlijk weet ik dat hij er is. Maar ik probeer het te vergeten. Als ik nog geen vijf minuten onder de douche staat wordt er op de deur geklopt. "Adrian?" Dan wordt er nog eens harder geklopt. Ik zet de kraan uit en haal mijn handen over mijn hele lijf heen zodat mijn handdoek zo niet helemaal doorweekt is. Ik sla de handdoek om mijn middel en open de deur. "Wat is er?" Vraag ik dan. Ik zie mijn broer voor de deur staan. Achter hem staan nog twee mannen, deze ken ik niet. Ze zien er een soort best bedreigend uit. "Wacht, ik kleed me even aan." Omdat ze de deur een beetje bezet houden sluit ik de deur van de badkamer. Ik doe hem niet op slot. Concentreer me en verschijn terug in mijn slaapkamer.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina (ik typ op mobiel dus sorry voor de typ fouten enz)

Mijn kluisje werkte zo als uitijd weer eens niet mee. Waarom gebeurde mij dat altijd, ik voerde de code in, nog een en nog eens maar het werkte niet. De kluisjes hier waren zo ie zo niet het beste, maar ik had zeker weten de slechtste val allemaal. Ik leun suchtend tegen wat andere kluisjes aan en sluit me ogen even. Ik moest echt iets aan die vulkaan doen maar hoe kwam ik daar. Toen ik net in de bieb was was er bijna niks tevinden ovet vulkanen. Alleen dat ze al honderde jaren bestonden, maar voor de rest totaal niks en nu kwam ik ook nog eens telaat in mijn les. "Katharina?" Ik open mijn ogen als ik mijn naam hoor. Het was een lage oudere mannen stem. Vier brede mannen stonden om me heen. "Ja?" Ik druk met me rug tegen de kluisjes zodat ik recht kom testaan. Had ik wat verkeerd gedaan.. Nouja ik speelde elke pauze met vuur en ijs maar niemand kon me zien. "Jij komt met ons mee!" Ik frons even en kijk de middelste man aan. Die ook de heletijd sprak. "Waarom zou ik? Ik ken jullie niet dus denk maar niet dat ik mee kom." De school gangen waren verlaten deze gang was alleen kluisjes. Als ze mij mee namen kon niemand mij horen. Gelukkig had ik mijn supper krachten nog. "Aan de kant of jullie zullen het beleven!" Ik sprak zelfverzekerd maar mijn hart ging tekeer. Kom op kath weest niet bang. Je ging savonds vaak zat naar buiten om mensen te redden. De mannen kwamen dichter bij en voor ik wat kon doen voelde ik een naald in me arm. Het deed geen pijn maar voor ik wat kon zeggen werd alles zwart.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Adrian
Snel droog ik mijzelf volledig af en trek ik ondergoed, een lekker zittend shirt aan en een goede broek aan. Haal mijn hand door mijn haar zodat het iets door elkaar heen zit en loop ik mijn kamer uit. Misschien had ik beter de badkamer uit kunnen komen. Ik loop een trap naar beneden toe en zie de twee mannen en mijn broer nog steeds voor de badkamer staan. "Kom anders naar mijn kamer," Dan zijn er geen ouders die mee luisteren. Ze draaien zich om. Mijn broer kijkt geschrokken, maar de mannen glimlachen alleen. Ik loop naar boven met de twee mannen op mijn hielen. Micheal, mijn broer, loopt weer naar beneden toe. Nog steeds een beetje geshockt.
Op mijn kamer pak ik twee stoelen, nouja, ik gooi eerst mijn kleding van een stoel en mijn bureaustoel schuif ik ook naar mijn bed. Ik zelf ga op mijn bed zitten en bied de mannen aan om op de stoelen te zitten. "Jullie wilde mij spreken?" Vraag ik ze dan. Ze kijken elkaar nu wel even bevreemd aan. "Ja, we komen je eigenlijk ophalen. We hebben een speciale school voor je, een waar je jezelf wel thuis voelt" Ik knik even alsof ik ze begrijp. Maar dan schud ik mijn hoofd. "Ik heb een hartstikke leuke school, leuke mensen, dichtbij. Ik ben altijd op tijd, waarom zou ik naar een andere school moeten?" Ik trek een wenkbrauw op en de mannen kijken elkaar weer aan. "Oke, vandaag wilde ik eigenlijk niet naar school gaan, omdat ik echt geen zin had" zeg ik dan. Ik glimlach naar de mannen en draai met mijn ogen. "Vertel, wat voor school is het?" "Een school voor bijzondere mensen." Een van de mannen kijkt mij aan. Dan, ineens voel ik iets vreemds in mijn hoofd. "U zit in mijn hoofd?" Raad ik. Ik teleporteer hem eruit. Dan zie ik hem wel verbaasd kijken. Ik trek triomfantelijk mijn wenkbrauwen omhoog.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina : mijn hoofd voelde zwaar net als mijn hele lichaam. Ik open langzaam mijn ogen. What the hel is er gebeurt. Ik scen snel af waar ik ben, een auto ik zit in een auto. Ik kom om en zie een vrouw zitten met kort blond haar, ze glimlacht vriendelijk. Wat moesten ze van me en waarom zoveel geweld. Kreunend ga ik wat rechter zitten. "Sorry.. De mannen waren bang dat ze je niet aan konde.. We doen je niks we beschermen je juis." De vrouw glimlacht vriendelijk en geeft me een flesje water. Mij beschermen waarom, ik neem het flesje over en kijk haar onderzoekend aan. Wat moesten ze van me. "Emila james. Ik werk op een school voor specialen mensen, en jij katharina bent een heel speciaal meisje." Zouden ze het weten. Zouden ze weten van me krachten. "Dankje maar waarom een spuitje?" Ik kijk een beedje trots maar ook geschrokken. "De mannen waren bang dat ze je niet aan konde. Zoals ik al zei je bent een speciale meid. En we hebben je nog." De vrouw ging wat rechter zitten. "Wat voor school?" De vrouw glimlachte breed. "Lieverd en school voor mensen met krachten. Je hoord hier niet thuis maar daar wel."

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
"Oke, ik wil dat je naar deze foto kijkt. Ik heb er een papiertje aan de boom gehangen, als jij die zou willen halen?" De man steekt een foto naar me toe en ik kijk ernaar. Geen idee waar het is. Maar ik kan er best naar toe. Heel even zit ik stil en telepoort ik naar die plek. Ik kijk even om me heen en zie het papiertje gelijk hangen. Ik zou ook rond kunnen kijken? Langer weg blijven? Niet meer terug komen? Die mensen zijn gek! Er is helemaal geen school en die vent weet me gewoon te manipuleren. Misschien heeft hij wel gewoon een soort piep-dingetje waar je hoofdpijn van krijgt?
Ik loop even door het bos heen en zie een gebouw staan. Het ziet er echt heel erg mooi uit, groot en alles. Zou dit die school zijn waar hij het over had? Zacht bijt ik op mijn lip en zou eigenlijk naar binnen toe willen lopen. Maar ik besluit dat dit geen goed idee is. Dus ik loop weer terug. Er loopt iemand langs. Heel snel.. Nee het was iets, geen iemand. Het stopt en kijkt me aan. "Hey" zegt het, het is een soort hert, maar niet helemaal. Het is ook voor een deel mens. Op het moment dat ik dat door heb vormt het zich tot een mens. "Ze zijn jou aan het zoeken, is het niet?" Het meisje glimlacht. "Ze hebben je trouwens gevonden." Dan draait ze zich weer om, begint te rennen en veranderd opnieuw in een hert. Oke, al zou ik weg gaan, ik denk dat ik morgen dan weer gevonden zou worden. Ik besluit dus maar terug te gaan naar huis. Denk terug aan mijn kamer en sta dan opnieuw naast mijn bed.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Katharina
Het klonk best logies, kom op ik had krachten, ik kon vuur laten komen zonder enkele moeite tedoen, en ik kon zo iemand dood laten vriezen. "Waarom zit ik dan nu in een bewegende auto.. weten me ouder hier van?" Ik kijk haar even onderzoekend aan. "Je ouders wisten van af je geboorte al dat je zo was.. Ze hebben je naar een gewone school gesteurd, zodat je een normaal leven kon lijden. Maar nu hebben we je nodig!" De vrouw glimlachte. "En we gaan iemand op halen. Een jonge die we ook hard nodig hebben. Deze school is perfect voor je, je ouders weten er van en ze zullen je snel bellen." Ik slikte even ik zag men ouders toch al nooit. Ze waren altijd weg voor hun werk. "Dus ik ben niet de enige die dingen kan?" Ik had altijd gedacht dat ik de enige was. Ik schrik op van een scheurend geluid en ik zie het glaze raampje open schuiven. De man die een naald in men arm had gezet keek naar de vrouw. "We zijn er.." Ik kijk de man verward aan. Wacht woonde die jonge zo dicht bij haar. "Hoe lang ben ik buiten bewust zijn geweest??" Ik kijk de vrouw aan. "Niet lang normaal is het 5 a 6 uur rijden van jou woon plaats naar hem. Maar zoals ik al zei het is een speciale school. Dus ook speciale spullen. Deze auto gaat erg snel dus laten we zeggen, we zijn 2 uur onderweg geweest." Mijn mond valt open. WAT!

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Adrian
"Ik heb het niet kunnen vinden." Zeg ik dan. De man die net in mijn hoofd zat glimlacht. "Maar je was er wel, je zag dat er op die plek nog meer mensen als jij zijn." Ik bijt zacht op mijn lip en kijk hem aan. Wat is dit? Zijn deze mensen gek? Ben ik gek? Word ik opgesloten en in een gesticht gestopt. "Oke, ik ga niet mee" zeg ik dan. Nu loop ik gewoon met mijn menselijke benen naar beneden toe. De mannen lopen achter me aan. "Adrian! Luister! Je moet echt mee! We hebben je nodig!"
Dan draai ik me om. Ik? Nodig? "Je maakt een grapje. Wat heb je hier nou aan? Ik ga naar plekken die ik niet ken, iedere nacht is er een kans dat ik dood ga en daarbij, ik kan er verder gewoon heel weinig mee!" De mannen kijken elkaar aan. "En ik voel dat je zo sterk bent dat je zeker 5 mensen mee zou kunnen nemen. We hebben pilletjes die je krachten voor de nacht uit kunnen schake..." Verder kon hij niet praten. "En dan kan ik dus niet meer weg?" Vraag ik hem verbaasd. Ik had het gevoel dat ik een beetje aan het zoeken was voor ruzie. Het slaat ook wel echt nergens op wat hij allemaal aan het vertellen is. Laat me, ik wil weg! "Misschien kunnen we iets ontwikkelen dat je iets moet hebben om te reizen?" Ik twijfel en kijk hem aan. "Dus dan zouden jullie mijn 'kracht' weg kunnen zuigen en zonder mij kunnen reizen?" Vraag ik hem. Ik sprak kracht uit of ik eigenlijk geen idee heb dat ik het zo moet noemen. Is het wel een kracht? Het is niet echt een gave. Ik ben er in elk geval niet blij mee.
"De auto is gearriveerd.." zegt een van de mannen dan. "En we hebben jou gewoon nodig bij het reizen. Het reizen en jouw lichaam horen bij elkaar." Een glimlach van medeleven verschijnt op zijn gezicht "Alsjeblieft? Wil je het proberen?" zachtjes zucht ik en loop ik voor hem uit naar buiten toe, richting de auto.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Kath

Mijn hart ging tekeer. Wat nou als ze haar niet naar die school brachten, maar een grote gedeelte in haar denk dat ze gewoon in veiligheid word gebracht. Mijn vinger tikken zenuwachtig op mijn been. Ik moest weg hier, ik heb jaren geprobeerd om mijn krachten geheim tehouden, en nu blijkt dat mijn ouders het gewoon wist. Ik haal diep adem en zie de vrouw ook uit stappen. "Hallo Adrian, mijn naam is Emila, ik geef les en ik ben mede de baas van de school. Fijn dat je mee wild." Ik kijk naar buiten en grijp me kans. Ze waren tedruk bezig met de jonge. Ik maak de deur snel open en stap er snel uit. Voor ze iets kunnen zet ik hem op een rennen. "Katharina alsjeblieft !!" Hoorde ik Emila roepen. "k haal der wel." Hoorde ik de bewaker zetten die achter me na rende. Dahm hij was snel. Ik stopte met rennen en draaide me om. Ik balde mijn handen tot vuisten en keek hem recht in zijn ogen aan. Ik lied hem met mijn blik zijn bloed koken, en geloof me dat doet pijn heel veel pijn. Hij zakte op zijn knieeen op de grond en kreunde acht. "Katharina alsjeblieft, we willen je alleen maar helpen meer niet." Emila stond bij een jonge. Wat moesten ze met hem. Ik lied mijn krachten los en de bewaker haalde gerust adem en stond op.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Ik glimlach naar de vrouw en zie een meisje achter haar de auto uit rennen. Verder zeg ik niks, ik kijk naar het meisje, nouja, kijken? Ik staar haar aan. Waarom ontsnapt ze nu? Ik zou haar toch mee kunnen weg teleporteren? Onee, dat weet zij waarschijnlijk niet. Stiekem vind ik het best grappig. wie zou ze zijn? Waarom zou ze weg willen? Dan zie ik haar haar krachten gebruiken. Ik kijk haar aan en teleport dan naar de plek achter haar. Ik pak haar armen vast voor ze nog een keer kan schieten en houd haar dan best strak vast. Dan teleport ik met haar naar een huisje. In het huis staat een aquarium waar ik aan dacht. Ik had hem wel eens op tv gezien. Mensen kijken mij aan, ik steek mijn hand op en teleport dan naar een straat waar het buiten al donker is. De lantarens staan hier al aan en over de weg rijden soms enkele auto's "Wie ben je?" Vraag ik dan aan haar. Ik laat haar los. Omdat ik weet dat ze toch nergens heen kan. Nouja, net kon ze ook nergens heen. Maar zij weet net zo weinig als dat ik weet over waar we nu zijn. Ik loop een eindje bij haar vandaan en teleport dan weer naar haar toe. Bij de weg staan een paar bomen, de rest is weiland. Echt een weg waar je niet van weet wat je er moet. Wat we er doen. "Waarom wilde je weg?"

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Voor ik wat kon zeggen werd ik vast gepakt en stevig ook. Ik keek naar achter en pats we waren in een kamer met wat mensen. Hier werd je echt misselijk van. Voor ik weer wat kon zeggen waren we nu op een straat. Toen hij mij los liet zakte ik neer op de grond. Van dat teleporten was echt niet goed voor je. Ik leg mijn hand op mijn buik en klim dan uit eindelijk om hoog. "Ik ben Katharina. Wie ben jij en hoe durf je me zo mee tenemen!!" Ik was best boos. Ik was misselijk, en mijn hoofd deed nog meer pijn. "Omdat ik niet naar die school wil. Ofnouja ik wil wel maar.. ik heb heel men leven mijn krachten geheim gehouden.. En nu blijken mijn ouders het gewoon teweten, en zonder iets te zeggen steuren ze me naar die school.. Omdat ze me nodig hebben. Het werd me gewoon teveel dus ik wilde weg rennen. En ik kon het makkelijk aan." Ik haal diep adem na mijn woorden. Ik was flink aan het ratelen. "Wat moeten ze met jou?" Ik keek nu pas echt naar hem. Hij was echt knap hij leek moe maar hij ziet er goed uit. Ik ga door mijn hurken en sluit me ogen. Mijn witte haren waren los gekomen uit de vlecht. Ik zag er niet uit.

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Eerst liep ik heen en weer. Maar nu heb ik iets leukers gevonden om te doen; teleporteren. Ik teleporteer tussen de witte lijnen op de weg, ze liggen 3 meter uit elkaar, dicht bij Katharina, verder weg van Katharina. Ik luister naar wat ze verteld, sta soms dichtbij en soms verder weg. Geniaal. Waarom heb ik dit nooit eerder geweten? Of gedaan?
"Wat als we kijken wat ze willen?" vraag ik aan haar. Net op het randje van een witte lijn, ik grijns en draai mijzelf om waarna ik dan op mijn knieën zak naast Katharina. "Dat we daarna ontsnappen, ik kan je overal naar toe teleporten!" zeg ik dan tegen haar. Ik laat mijn tanden even zien en trek dan mijn wenkbrauw omhoog. "Zegt u het maar, ik kan je ook hier achter laten." Ik sta op terwijl ik teleport waardoor ik op mijn volgende lijn weer recht overeind sta. Nu loop ik weer rustig naar Katharina toe en steek mijn hand naar haar uit. "Sta op." Meld ik haar nors. Ik hoef ook niet te zitten na dat reizen.. Of zou het voor bijreizers heftiger zijn? Ik had nog nooit met iemand geteleport. Alleen alleen. Het was niet eens in me opgekomen om te teleporteren met iemand anders. Al zou het wel handig zijn met vakanties enzo. Dan kun je gewoon echt makkelijk alles meenemen. Of wanneer je iets vergeten was. Vroeger was ik een keer snachts naar huis geteleporteerd vanuit de vakantie. Toen heb ik door de straten heen gelopen en werd mij gevraagd of ik de weg kwijt was. Waarna ze zich afvroegen of ik niet op vakantie was naar het buitenland.

IAmUpToNoGood
Karaoke-ster

IAmUpToNoGood schreef:
Kath
Mijn benen trilde nog wat na, maar ik kwam om hoog dankzij zijn hand, maar dat ik beter niet had kunnen doen. Mijn maag draaide goed om en ik rende zo snel ik kon naar een stel bosjes. Mijn ontbijt kwam er met gemak uit. Ik hoest nog even na en veeg mijn mond even af. "Dat jij niks hebt !" Ik kijk hem ongelooflijk aan. Hij was snel hij stond het de ene keer bij me, en de andere keer was hij een paar meter ver weg. "Ik wil wel mee maar moet ik dan weer teleporteren!!" Dat wilde ik dus echt niet. Ik zucht even en kijk naar benden en sluit me ogen. Nadat ik had overgegeven voelde ik me stukken beter. "Goed.. Je dacht dat jou truckje cool was.. Moet je de mijne zien." Ik hou mijn handen voor me, bij de ene hand kwam vuur en bij de andere kwam water. "Ik kan door vuur lopen zonder een schram tekrijgen. Ik kan bloed laten koken, mensen bevriezen.. Jou truckje is ook wel cool.. Maar ik kan mensen tegenhouden." Ik laat het vuur en het ijs weer verdwijnen. "Laten we maar terug gaan. Ze vinden ons toch wel en de vrouw had ons nodig zei ze.."

Esther
YouTube-ster

esther schreef:
Als ze overgeeft in een van de struiken naast de weg ga ik naast haar staan. Ik zou haar willen helpen, maar weet even niet hoe. Dus wanneer ze mij weer door zou kunnen hebben teleporteer ik weer ergens anders heen. Of ik nooit ben geweest bij waar zij net heeft staan overgeven. Dan zegt ze wat zij kan doen. Ik luister ernaar en grijns. Dat had ik net inderdaad al gezien. Toen ze bijna die man overhoop schoot met haar magie. Bloed laten koken. Hmm, lekker. En dan gewoon echt bloed laten koken. Niet dat ik boos zo worden ofzo. Ik grijns en ga naast haar staan. "Wel gaaf" geef ik toe. Ik loop half om haar heen. Dan stopt ze ermee. Terug gaan? Net wilde ze nog niet weg? "Weet je" zeg ik dan tegen haar. "bij jou kan ik echt goed hoogte houden op wat je allemaal zegt" Terwijl ik dat zeg schud ik mijn hoofd heen en weer pak ik haar hand vast. Ik denk aan de auto, de achterbank, waar nu nog maar een plek is en teleporteer daar heen. Als we echter in de auto zitten kijkt iedereen ons verbaast aan. "Ja, sorry, er was verder niet echt plek in de auto." zeg ik terwijl ik Katharina vast houd en zelf naar de autodeur verschuif zodat ze tussen mij en -hoe heette hij ook al weer- in zou zitten. Dan laat ik haar daar op de auto bank zakken en kijk ik zonder verder nog iets te zeggen naar buiten toe.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld