Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg||“I'm not upset that you lied to me, I'-

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Hele titel:“I'm not upset that you lied to me, I'm upset that from now on I can't believe you.”
Met:Taylorswift333

Ik:Theo Nolan - 17 - Undercover specialagent

Jij:

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
ik: Helena Sarah Rosedale - 17- Heks

Mijn blik gleed nog een keer over mijn gedaante in de spiegel. Het was niet erg speciaal, erg gewoontjes vond ik. Het was vandaag school. Nou ja, het dorp waar ik leefde was niet normaal, en zo de school dus ook niet. Ik eigenlijk ook niet. Ik was een heks. Niet dat mensen dat echt wisten. Ik hield me meestal afzijdig, zo veel mogelijk uit aandacht. Het jurkje wat ik aan had was zomers, dat mocht wel. De ketting die ik aan had kwam van mijn moeder. Het beschermde me. Mam was al een tijd dood. Ik miste haar nog wel, maar het leven ging door.
Ik pakte mijn schoolspullen in en keek even op het horloge dat op mijn gsm was. Het was tijd om te gaan. Ik deed mijn schoenen aan en stapte naar buiten en liep richting het bos. Dat was een kortere weg te voet, zo kwam ik sneller aan bij school. Het leek me een goed idee tot ik halfweg was en een stem hoorde. Het fluisterde iets. Ik keek om me heen en zag niets. Ik zal het me wel verbeeld hebben. Na een tijdje stappen hoorde ik het weer maar dit keer luider. "Jij bent de volgende." zei de stem en ik keek om maar zag niets. Tot ik een schim ontwaarde in de schaduw van de boom. Zou het dan toch weer begonnen zijn? Een aantal eeuwen geleden joegen bepaalde geesten op heksen.
Er was maar een iets dat ze wilden, bloed, meer niet, maar ze doodden heksen en mensen er voor. Ik wist hoe ze je met rust lieten maar daar kwam niets van in. Ik negeerde de schim en liep verder naar school. Eenmaal daar liep ik door naar de kluisjes en zag daar mijn beste vriendin. "OMG Helena, er is een nieuwe hunk." zei ze grinnikend en ik keek Mendy aan. "Een hunk?" zei ik dan zachtjes lachend. "Ja oké, een nieuwe jongen je weet wel." zei ze dan en ik keek op. "Niet omkijken. Daar komt hij aan." zei ze dan en ik keek zo dom als ik was wel om ookal kende ik de hele psychologie achter de woorden.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
"Je weet het, let goed op en vertrouw niemand." Waren de woorden van mijn oom voordat ik naar school vertrok. Het was allemaal simpel, tenminste het klonk simpel, de uitvoering is een ander verhaal. Het was een shock na de dood van mijn ouders, voorheen leefde ik het perfecte leventje. We woonde in een groot huis, ik kreeg alles wat mijn hartje begeerde en mijn ouders leken erg gelukkig te zijn maar alles veranderde op die ene nacht. De nacht van de moord zal altijd een zwarte dag voor mij blijven 7 september, maanden kon ik met niemand praten, ik sloot me op in mijn kamer en kwam er alleen uit voor school, waar ik me zelf opsloot in de bibliotheek. Het duurde ook een paar maanden voor ik achter antwoorden kwam, wie waren mijn ouders en wat deden ze, waarom wist ik het niet veel eerder? Mijn ouders werkte voor de geheime dienst en hadden een missie die net op zijn einde leek te komen, maar alles leek te mooi, het was ook te mooi, zonder problemen een missie afronden? Dat bleek later onmogelijk te zijn, maar wat niet onmogelijk is, is het afronden van de missie en dat zal ik doen. Het duurde een lange jaar na de ontdekking, trainen, trainen en trainen maar vandaag ben ik zover en zal ik mijn begin maken aan het afronden van mijn ouders missie.
"Hier zijn de papieren." Zegt een vrouw vriendelijk en houd de papieren voor me, ik neem ze aan en glimlach vriendelijk naar de vrouw achter de balie. "Momentje." De vrouw staat op van haar al wat oudere draaistoel en richt zich op de kasten achter haar, uit een van de kasten pakt ze een blaadje met de plattegrond van de school. "Dit zal je wel helpen met de weg naar je eerste les." "Bedankt." Bedank ik de vrouw, ik draai me om en kijk naar het blaadje, volgens het blaadje moet ik hier de gang in om dan de trap te pakken naar de eerste verdieping en daar de gang naar recht nemen en zo kom ik wel bij mijn les. Met mijn rugtas om mijn schouder en blaadje in mijn hand loop ik de gang door, ik voel de ogen in mijn rug prikken maar probeer ze te negeren, heel even lukt het niet en kijk ik op. Een meisje met bruine ogen en bruin lang haar lijkt me aan te staren, ongemakkelijk glimlach ik naar haar.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
"Ik zeg toch kijk niet!" Zei Sarah nu. Ze keek ook even naar de jongen, hij glimlachte zwak dus ik glimlach ook klein terug. "Ugh, ga je nu al beginnen?" Zei ze dan en ik trok een wenkbrauw naar haar op. Ze stapte dan naar de jongen toe. Oh jezus, nee, wat gaat ze nu weer doen. Ik volg haar om haar tegen te houden maar voor ik dat kon zei ze wat.
"Hey, nieuw?" Vroeg ze dan en ik keek haar waarschuwend aan. Dit kon ze niet menen. Ze wou me plagen. "Waar moet je heen?" Vroeg ze dan en ik keek naar mijn voeten. Ik was van nature verlegen. Als hij antwoorde hoorde ik Sarah weer. "Nou dan heb je geluk, want Helena en ik moeten daar ook heen." Zei Sarah dan. Ik geef hem dan een zwak verontschuldigend glimlachje. "Alleen een rondleiding zal niet lukken, maar Helena kan wel." Zei ze dan en ik keek haar verbaasd aan. Deed ze dit nu echt gewoon?
Tot zo ver voor onder de radar te blijven! Bedankt Sarah! Ze leek mijn gedachten te lezen want ze knipoogde naar me. "Gaan jullie maar vast, ik moet nog eerst naar de balie." Zei ze dan en ik die dacht dat het niet nog erger kon. Ik keek dan naar de jongen als ze weg was. De bel ging al. "Kom je mee?" Zei ik met een verlegen glimlachje en als hij antwoorde ging ik al en was ten minste zeker dat hij naast me liep. Het was onbeleefd om zo voorop te lopen en ik was beleefd.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Ik kijk op mijn telefoon en zie dat mijn les bijna begint en als ik op tijd wil komen zal ik dus echt moeten opschieten, als ik door wil lopen zie ik opeens een meisje voor me. Ik trek mijn wenkbrauwen op als ze me vraagt als ik nieuw ben. "Ja." Antwoord ik en kijk om me heen, waarom voelt dit zo ongemakkelijk? Voor het ongeluk was ik heel sociaal maar nu wil ik het liefst van de mensen weg blijven, onbekend blijven en zo gemakkelijk op kunnen letten wie er misschien een verdachte zou kunnen zijn. "Geschiedenis," Antwoord ik als ze me vraagt waar ik heen moet, ik kijk even naar het meisje die haar vriendin moet zijn. Het is het meisje die al eerder naar me staarde, nu lijkt ze me juist niet in de ogen te kijken. Ik glimlach als ze ook naar geschiedenis moeten gaan, toch wel handig, kunnen ze mij gelijk de weg wijzen. "Fijn." Zeg ik gemeend. "Alleen een rondleiding zal niet lukken, maar Helena kan wel." Ik knik en maak daar dus van uit dat het meisje Helena heet. Ik kijk het meisje na als ze naar de balie gaat en kijk weer op naar Helena als ze me vraagt mee te gaan. "Ik ben Theo." Stel ik me voor als we richting het lokaal lopen. "Je vriendin, is een uhm vreemde verschijning." Zeg ik met een lachje maar besef me dan dat dat erg onbeleefd kan klinken. "Ik bedoel, je weet wel." Zeg ik dan ongemakkelijk en wil me liefst voor mijn hoofd slaan. "Sorry." "Het is gewoon, ik weet totaal niet hoe ik me moet gedragen door alles en een nieuwe school, nieuwe mensen en soms word het me net iets teveel." Waarom vertel ik haar opeens alles? Misschien raakt ze wel heel verveeld.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik was alleszins niet de enige die zich hier ongemakkelijk voelde. Ik voelde aan zijn energie dat hij zich ook ongemakkelijk voelde. Niet dat dat het beter maakte voor mij. Ik kon zijn aura voelen dus dat zorgde er voor dat ik het wist. Als hij zegt dat het fijn is dat we, nee uh ik, hem dan weg kan wijzen, glimlach ik zwak. Als hij onder het stappen zichzelf Theo noemt kijk ik op. "Je lijkt me wel iemand die Theo noemt." zei ik dan maar zweeg meteen weer. Shit, alweer! Zover alweer om onder de radar te blijven. Ik wou niet gelijk opvallen. Het is niet om dat Sarah het wist dat heel de wereld het wist. Iedereen die zeker wist wat ik was en waarvan ik hield zou ook gevolgd kunnen worden door die geesten dus daarom probeerde ik meestal niet in 'the center of attention' te zitten. "Ik ben Helena, maar dat heeft Sarah al gezegd." zei ik dan en hoorde hem wat zeggen of haar en ik grinnikte even. "Ach, ze is gewoon een beetje te sociaal." grinnik ik even. Als hij zich probeert te verklaren keek ik naar hem als hij zo'n lange uitleg geeft. Ik glimlach wat lief naar hem. "Komt wel goed, alles komt goed." verzekerde ik hem dan. Kon ik dat zelf maar zo geloven. Ja, ik wist hoe ik hen stil kon houden, ik wilde namelijk nog niet dood, maar daar moest hij niets over weten. Zeker niet als hij zelf nog wou blijven leven. We waren er al snel en we gingen naar binnen. Ik nam dan gewoon een vrije bank waar ik bij het raam ging zitten.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
Ik kijk lachend op. "Zou een andere naam dan niet bij me passen? Wat dacht je van Jan of Hans?" Dat moest vast heel dom klinken. Ik zie dat ze in gedachten verzonken ik maar kies er voor er niet op in te gaan. "Helena." Mompel ik. "Mooie naam." Ik wil er liefst achter zeggen dat dat niet het enige mooie aan haar is maar slik de woorden toch in. "Woon jij hier al vanaf je geboorte of ben je ook wel eens verhuist?" Vraag ik als het naar mijn gevoel iets te stil raakt. Als we bij het lokaal aankomen loop ik naar binnen, ik kijk om me heen maar omdat ik nog niemand ken ga ik maar naast Helena zitten. Net wanneer ik plaats wil nemen aan de tafel voel ik een duw van achter en val tegen Helena aan, een schok giert door mijn lijf. Ik kijk op naar wie me duwde en zie dat het de vriendin van Helena was. Het zou toch niet zijn dat dit de heks is waar ik opzoek ben? "Wow gaat het?" Vraagt Sarah en reikt met haar hand naar mijn schouder. Ik trek mijn schouder terug en loop langs haar naar een andere plek achterin. Tijdens de les van mijn oom heeft hij me heel wat bij geleerd over heksen, bij een onverwachtse stemmingswisseling giert er een grote hoeveelheid energie door de lichaam en zal er bij aanraking van een ander persoon de energie overgebracht worden in vorm van een schok van een paar seconden die je in je hele lichaam zal voelen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik keek naar hem als hij vroeg of een andere naam niet bij hem zou passen. "Misschien kreeg je je naam wel voor een reden." zei ik dan met een zwak glimlachje. Dat werd me toch altijd gezegd. Mijne had te maken met de zon, en het paste nog ook, ik kon vuur en licht sturen, niet dat dat het enige was wat ik kon maar het was wat ik het beste kon. Ik was er altijd door gefascineerd. Als hij dat zei van mijn naam glimlachte ik zwak. "Dank je." zei ik dan en glimlach even. "Ik ben wel al eens verhuisd hoor." zei ik met een kleine glimlach, ik ging hem natuurlijk niet vertellen waarom. Ik begin me een beetje onrustiger te voelen alsof ik het gevoel heb dat er wat ging gebeuren. Dan werd hij per ongeluk geduwd en valt hij tegen me aan waardoor ik schrik. Meteen wist ik dat hij een schok moest voelen. Maar blijkbaar trok hij zich terug van Sarah in plaats van mij. Wat was dit? Sarah keek hem verbaasd na en ging naast me zitten. "Dat was raar." fluisterde ze tegen me. "Had je...?" vroeg ze dan en ik knikte. "Ik was geschrokken. Sorry." fluisterde ik dan zuchtte even. "Ik snap nog steeds niet wat dat allemaal is, ik heb dat nooit gehad." zei ze dan grinnikend. "Dat is omdat jij een beschermeling bent." zei ik dan zachtjes en ze knikte. "En jij bent een van de coolste wezens die ik ken." fluisterde ze dan en ik rolde met mijn ogen. Na de les pakte ik mijn spullen in. "Daar is hij." fluisterde Sarah in mijn oor en vertrok zonder wat te zeggen. Ik keek haar ongelovig na. Ik keek dan naar hem en gaf hem een kleine glimlach.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
De hele les dacht ik na, was het echt wat ik voelde of was het maar verbeelding? Na de dood van mijn ouders had ik veel verbeeldingen, vaak zag ik mijn ouders, het voelde zo echt maar later leerde ik dat het enkel mijn verlangen waren die het echt lieten voelen. Mijn oom was de gene die me weer tot de werkelijkheid bracht, het gebeurde op een zondagmiddag. Het was een warme dag en ik bracht de dag weer eens door in mijn kamer, mijn kussen was doorweekt met mijn tranen die ik dagen lang in probeerde te houden maar die dag lukte het me niet. Ik wilde niet huilen want ik dacht altijd dat jongens dat niet deden, huilen is voor meisjes, maar die zondagmiddag hield ik het niet meer. Ik huilde en schreeuwde en gooide met dingen, ik was kapot het werd even zwart maar toen werd alles weer duidelijk en daar voor me stonden ze. Ik gooide een boek naar ze, schreeuwde dat ze op moesten rotten, ze hadden mij verlaten ze konden het me niet flikken om zomaar weer op te duiken. Blijkbaar werd het nog erger want even later stormde mijn oom binnen die me probeerde te kalmeren, want het was een deel van mij dat naar mijn ouders verlangde en die voor de verbeeldingen zorgde. Misschien was de schok ook gewoon een verbeelding, misschien verlang ik gewoon te erg naar het vinden van de heks dat het gebeurde? Maar waarom voelde het dan zo echt?
Ik kijk op als ik de bel hoor, als ik naar mijn schrift kijk zie ik dat ik geen enkel woord heb opgeschreven. Ik zucht en sta dan op, ik moet minder denken en meer opletten. Ik stop mijn spullen in mijn tas en loop dan langs de tafels naar voren. Ik versnel mijn tempo iets om naast Helena te kunnen lopen. "Hey, ik vroeg me af als je misschien na school wat wilt gaan drinken ofzo? Dan kan je me gelijk de stad laten zien, snap je?" Stel ik voor, en ergens heb ik gewoon zin om haar wat beter te leren kennen.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik was al naar de deur aan het gaan toen ik merkte dat Theo langs me kwam stappen. Ik keek op als ik hem dat hoorde vragen. Meteen voelde ik hoe elke spier in mijn lichaam zich opspande. Hij? En ik? Iets gaan drinken? Oh jezus. Ookal zei hij dat hij dan de stad kon leren kennen gingen er bij mijn tienduizend allarmbelletjes af. Zeker toen ik wat hoorde. "Pas op, jij bent de volgende." Zei de stem van de geest alweer. Ik slikte. Ik wilde niet dat hij zag dat er iets was, ik moest knder de radar blijven zodat niemand me van iets zou verdenken. Maar ik mocht hem niet leuk gaan vinden. Want als ik dan in gevaar was, dan hij ook en dat wou ik niet. Ik wou niemand mee in de afgrond sleuren met mij. Maar als ik nu nee zei zou hij misschien wel wat gaan denken. "Oké." Zei ik dan en gaf hem een glimlachje. "Na school dan ja." Zei ik dan terwijl we verder liepen naar de volgende les. Ik weet niet maar er was iets dat me naar hem toe trok en toch wilde ik hem niet leuk gaan vinden. Maar wat als ik niet te kiezen had? Het leek wel alsof ik hem zometeen al leuk zou vinden. En hij was knap.

District13
Karaoke-ster

District13 schreef:
"Cool, dus na school." Zeg ik met een tevreden glimlach, met die zelfde glimlach loop ik haar achterna naar onze volgende les. Hierna hebben we pauze en daarna nog 3 lessen en dan zijn we eindelijk uit. Ik verheug me er nogal op, na de dood van mijn ouders ben ik amper buiten geweest laat staan met iemand. Ik word gelijk blij bij de gedachtes, mijn oom zei de hele tijd dat mijn ouders het liefst zouden willen dat ik niet stil zou staan in het verleden maar door te gaan, niet door ze te vergeten maar om ook niet te blijven hangen. Bij het klas lokaal wil ik gelijk naast Helena zitten maar word tegen gehouden door de docent. "Hey, ik ben Meneer Buul je wiskunde docent en je mentor." Hij houd zijn hand uitgestrokken. Met een glimlach schud ik zijn hand. "Mijn naam is Theo Nolan." Stel ik me voor. "Welkom Theo, als je even wacht tot iedereen zit kan je je even voorstellen, of heb je dat al gedaan in je vorige lesuur?" "Nee dus nu is wel een goed moment denk ik." Antwoord ik, hij knikt en gaat dan naast de deur staan om die dicht te kunnen doen. "Goeiemorgen, zoals jullie misschien al zagen hebben we een nieuwe leerling in ons midden." Begint meneer Buul. "Stel je maar voor." "Uhm ik ben dus Theo, ik ben hier in de vakantie komen wonen." "Oh jij bent die gast van het nieuws, je ouder zijn toch die twee die zijn vermoo-" De gast word al snel afgekapt door de andere maar ik weet allang wat hij wilde zeggen. Ik glimlach zwakjes en bal mijn handen dan tot vuisten. Ik haal diep adem en laat mijn handen dan ontspannen. "Dat ben ik ja." Zeg ik in de hoop er een grap van te maken maar het gaat nogal moeilijk.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik glimlachte zwak als hij dat zei en knikte en we lopen verder naar de les waar ik ergens ga zitten en als hij naast me wilt komen zitten wordt hij tegen gehouden door de docent, aan hem was geen ontkomen, dat was altijd wel al snel duidelijk voor iedereen. Als hij dan zich wilt voorstellen als Theo Nolan weet ik ook wel weer wat ik op het nieuws had gehoord, het moest erg zijn. Ik keek hem even bemoedigend aan maar als dan Erik, de jongen van de opmerking, weer een opmerking wilde maken keek ik Erik kwaad aan. "Hou je mond even ja. Ten minste tot er wat zinnigs uit komt en laat hem nu toch even." zei ik want ik kende hem, het zou al snel erger worden. Ik wist niet waarom maar meteen hield hij zijn mond en zat braafjes gewoon te luisteren. Dat werkte ten minste prima. Nou ja, als ik beschermend werd of boos dan kon ik zonder dat iemand het merkte soms mijn krachten gebruiken, zelfs zonder dat ik het zelf door had. Als Theo terug zat keek ik hem even aan. "Trek je niets aan van Erik, hij heeft een grote mond maar maar een klein stel hersenen. Hij weet niet beter." zeg ik dan en glimlach bemoedigend naar hem. "Hij jaagt iedereen gewoon graag de kast op." vervolgde ik even. De docent begon dan met zijn uitleg voor de les en ik lette wel op maar betrapte mezelf er toch op een deel keren naar Theo te kijken vanuit mijn ooghoeken als onze blikken kruisten bloosde ik even en keek weer naar mijn boek.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld