5SOSO'|| Pieces - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO'|| Pieces

Anoniem
Straatmuzikant

Redundant schreef:
Ivory (Ivy) Leigh Jenkins

Anoniem
Straatmuzikant

Redundant schreef:
Het leven van een student, het was zwaar en duur. Al helemaal wanneer er van je verwacht werd dat je alles zelf bekostigde, en je -jezelf hiernaast ook nog eens moest weten te onderhouden. Ivy was een meisje die hier maar al te goed over mee kon praten, al zou je haar hier nooit over horen klagen. Het was moeilijk, en haar leven bestond voornamelijk uit drukte, maar op het einde zou het -het allemaal waard zijn. Wanneer zij was afgestudeerd, de baan had waar ze naar verlangde, dan zou ze terug kijken op deze tijd en blij zijn dat ze door had gezet, dat ze de stress niet naar haar hoofd had laten stijgen en niet had opgegeven.
Toch leek het met de dag moeilijker te worden, en begon de vermoeidheid met de dag toe te nemen. Iedere dag stond ze om zeven uur 's ochtends op, maakte haar zelf gereed voor de dag en vertrok naar de universiteit waar ze op studeerde. Op dagen dat de later moest beginnen spendeerde ze voordat ze uit haar kleine appartement vertrok nog wat tijd met het doen van haar huiswerk en papers. Vervolgens volgde ze haar lessen voor de dag, om aan het einde van haar schooldagen gelijk door te gaan naar haar werk, ze werkte in een restaurant en hoewel de horeca niet ontzettend goed verdiende was het voldoende voor haar. Hier had ze een kleine twintig minuten om te eten totdat ze aan één stuk door werkte tot een uur of 12 's nachts. Vanuit haar werk was het een kwartiertje naar haar huis met de bus, maar rust zou ze nog niet kunnen nemen. Nee hier lagen er immers nog bergen werk voor school op haar te wachten waar ze tot diep in de nacht mee door ging. Voor slaap was er niet elke nacht tijd, en hoewel zij het liever ontkende wist ze zelf ook dat er een moment zou komen waarop ze in zou storten. Ze was alleen te koppig en te trots om hulp aan anderen te vragen, om haar problemen toe te geven. En zo bleef ze op deze manier doorgaan. Hoe ongezond het ook mocht zijn.
Vandaag was het een vrijdag, ze had net haar laatste college gehad en voor de verandering hoefde ze deze middag een keertje niet te werken. Dit betekende dat ze direct door kon naar huis en gelijk aan de slag kon met haar werk. Ze zou stukken waarop ze achter liep in kunnen halen en zou mogelijk een keer een dag de tijd hebben rust te pakken omdat ze op tijd klaar was. Door deze gedachte ontstond er een lichte glimlach op de jongedame haar gezicht en deze bleef hier ook aanwezig de gehele busreis naar haar appartement.
Misschien vroeg je -je af waarom dit meisje het zo zwaar had, of ze geen ouders had die haar financiële steun konden bieden. Ze had wel ouders, en had ook contact met hen, maar ze kon niet van deze twee verwachten haar geld toe te sturen. Dit wilde ze niet. Zo had zij het thuis nooit breed gehad wist ze dat haar ouders het, nu zij uit huis was om aan haar toekomst te werken, het een stuk makkelijker hadden om rond te komen. Zij wilde hen dit niet afnemen, wilde hen niet opnieuw in de stress laten schieten op dit gebied. Zo werden ze met de dag ouder en verdienden ze het om de rest van hun bestaan een goed leven te hebben, waar ook ruimte was voor vrijetijdsbederf die hen geld zou kosten. Dit was het minste wat zij verdienden in haar mening.

ORPGaccountt
YouTube-ster

ORPGaccountt schreef:
Michael keek naar de tafel waar hij aan zat en zuchtte zachtjes toen hij Ivory binnen zag lopen. Ze was mooi, erg mooi, maar haar wallen werden met de dag erger. Michael vond het verschrikkelijk om te zien. Michael wilde dat ze ook haar nachtrust kon hebben. Hij wist precies wat er allemaal aan de hand was, ze had het niet erg makkelijk en voor haar was 24 uur in een dag veel te kort. Hij legde zijn hoofd op zijn armen neer en begon na te denken, en iedere keer als hij aan haar vroeg wat hij voor haar kon doen was het antwoord altijd maar hetzelfde. "Niks, Mike. Het komt allemaal wel goed." Herhaalde hij een stuk of drie keer in zijn hoofd. Het kwam helemaal niet goed met haar, een dag zou ze instorten en dat wist ze zelf ook.
"Iv.." Zei Michael zachtjes en wees naar de stoel naast hem, hij nam langzaam haar gezicht in. Haar glimlach werd steeds minder, haar wallen werden steeds meer, haar gezicht werd met de dag iets witter en als ze minder geslapen had dan normaal had ze erg rode wangen. Hij wilde haar horen lachen, de lach die hij kende toen hij haar voor het eerst had leren kennen.
Het maakte hem niet uit, als hij het maar voor elkaar kreeg. Hij had eerst aangeboden samen huiswerk te maken, toen had hij aangeboden om haar huiswerk te maken en dat zij haar eigen papers maakte. Toen had hij aangeboden om geld te geven. Hij werkte en kreeg geld van zijn ouders wat betekende dat hij genoeg geld had voor twee. Hij wist dat hij nooit zo kon leven als zij, en dat hij erg blij was dat hij genoeg had. Maar dat betekende niet dat hij niet kon delen.
Ook hadden zijn vrienden geholpen. Hun vier wilde iedere maand aan het einde van de maand 400 euro aan haar geven, maar al deze dingen had ze geweigerd. Michael was out of options.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld