GayOrpg// Mythos - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

GayOrpg// Mythos

Lisanne1105
Karaoke-ster

Lisanne1105 schreef:
Ik; Damian Laurentis / 19 /

Jij; Jongen

Mijn stukje;
Ik ren zo snel als ik het kan door het bos, iets wat de laatste tijd iets standaards is geworden. Het is overdag, iets wat zeer weinig uitmaakt aangezien ik mijn ring draag die ik heb gekregen van mijn overgrootvader. Hij was net zoals ik een vampier, maar sommige mensen weten het ook nog altijd wel een bloedzuiger te noemen. De naam klopt, ik drink bloed, maar ik ben niet de soort bloedzuiger die mensen verwachten van vampiers. Ik stop mijn sterke verlangens niet door menselijk bloed te drinken, ik drink al sinds het begin dierlijk bloed. Iets waarvoor ik het bos in moet; om ongezien te blijven. Ik sluit me al af van de buitenwereld, ik heb geen contact met mensen en ik leef ook niet onder de mensen. Sinds het incident dat mijn vader heeft gehad heb ik mezelf gezworen nooit zo ver te gaan en nooit toe te geven aan de verlangens die dagelijks mijn lichaam over nemen. Een gevaar wil ik niet zijn, maar toch denken mensen aan een gevaar zodra ze weten wat ik ben. De naam Laurentis is dan ook tijden bekend geweest in het dorp waar ik heb geleefd. We stonden bekend als de vampierenfamilie en zo worden we door een enkeling nog altijd herinnerd. Ik leef alleen en heb geen enkel contact meer met mijn familie. Ik word gezien als een verrader, omdat ik ze heb verlaten. Hun jagen in de stad op menselijk bloed en hun willen dat ik ook zo word, maar zo zal ik nooit zijn. Ik stop met rennen als ik geluiden hoor. Het gepiep van een wagen die achteruit aan het rijden is en stemmen. Ik verstop mezelf achter een boom en kijk toe.

Mijn begin faalt help

Account verwijderd

schreef:
Evan Drationella - 19

Opnieuw een verhuizing. De hoeveelste zou dit nu wel niet zijn? Aan het begin zijn mijn ouders nog enthousiast over de nieuwe woonplaats, maar een aantal weken later zijn ze er weer op uitgekeken. Hoewel, deze keer zal het anders zijn. Ons nieuwe huis is een chaletje geworden aan de rand van een mysterieus bos. Zuchtend staar ik uit het raam wanneer mijn vader de auto parkeert voor het huis. Na een tijdje stap ik samen met mijn jongere zusje Juliette uit, nog voordat ik wat kan zeggen rent ze al naar de deur van het huis om naar binnen te gaan en haar nieuwe kamer te beschouwen. ''Juul, je poppenverzameling past écht wel in de kamer, daar hoef je je geen zorgen over te maken.'' Grinnikend leg ik mijn hand op haar haren neer. Vader komt al met een sleutel en opent de deur. Juliette sprint naar boven. Ik blijf nog even staan en draai me om richting het bos.

Lisanne1105
Karaoke-ster

Lisanne1105 schreef:
Damian.

Aandachtig luister ik naar de namen die ik weet op te vangen, ook al is het er maar één. Juul. Blijkbaar is het het kleine meisje aangezien de jongen haar ermee aanspreekt en zijn hand op haar haren legt. Ik zou niet zo snel op hun af kunnen lopen, dat zou echt veel dingen vreemd maken en vragen oproepen. Wat moet ik sowieso dan zeggen? Ik ben jullie buurman ook al woon ik een eind verder in het bos en ik ben een vampier. Nee, geen goed plan. Ook heb ik al tijden geen contact gehad met mensen, al sinds ik hier in dit bos ben gaan wonen. Ik verzet mijn voet zodat ik beter kan staan, maar schrik oprecht als ik een takje hoor breken. "Fuck," mompel ik zo zacht als ik maar kan. Ik leg mijn rug tegen de boomstam en hoop dat hij niks in de gaten heeft gehad. Anders ben ik echt de pineut.

Account verwijderd

schreef:
Eventjes frons ik wanneer ik het breken van een takje hoor, maar ik besteed er verder geen aandacht meer aan. Waarschijnlijk een hert of alleen maar een duif of een kraai. ''Evan, haal jij even wat takjes voor het kampvuur voor straks?'' vraagt mijn moeder aan me. Ik knik en loop richting het bos. Het begint al aardig donker te worden en een kampvuurtje is een leuk idee. Het enige nadeel is dat we geen marshmellows mee hebben genomen van huis, helaas. In mijn Eastpak tas doe ik alle takken die ik vind. Overal geritsel. Nerveus word ik ervan en om de een of andere reden voel ik me bekeken.

Lisanne1105
Karaoke-ster

Lisanne1105 schreef:
Evan is de naam die ik vervolgens hoor, de naam van de jongen. Kalm kijk ik toe hoe hij het bos in loopt en ik kan mezelf niet beheersen. Ik loop dezelfde kant op, steeds dieper het bos is. De afstand probeer ik gelijk te houden. De jongen is interessant, misschien ook omdat ik inmiddels al een aantal jaren geen mensen van mijn leeftijd heb gezien, laat staan dat ik überhaupt mensen heb gezien de laatste tijd. Het is fijn, maar beangstigend, iets wat het niet zou moeten zijn.

Account verwijderd

schreef:
Schichtig kijk ik om mij heen wanneer ik opnieuw geluiden hoor. Rustig, Evan. Maar toch kan ik de gedachte dat iemand naar me staat te kijken niet van me afschudden. ''Is daar iemand?'' mompel ik wat zacht. Er komt geen antwoord. Misschien was het iets te zacht. Opnieuw doe ik een poging. ''Is daar iemand?'' Dit keer is het hard genoeg om gehoord te worden. Mijn hand haal ik wat nerveus door mijn haar heen terwijl ik daar zinloos sta te wachten op een antwoord dat misschien niet eens komen zal.

Lisanne1105
Karaoke-ster

Lisanne1105 schreef:
Ik hoor zijn stem roepen, twee keer dezelfde woorden. Ik wil antwoorden, maar ik kan hem zijn antwoord niet geven. Hij heeft gelijk dat er iemand is, maar ik heb geen enkel kwaad in de zin. Het is mijn nieuwsgierigheid die me hier naar toe heeft gebracht, niet mijn brein. Als ik verstandig was geweest was ik niet eens gestopt met rennen, dan was ik juist harder gaan rennen. Dan had ik me hier nu niet hoeven te verstoppen en was ik waarschijnlijk al gewoon bij mijn woning aangekomen.

Account verwijderd

schreef:
Opnieuw geen antwoord en dat irriteert me een beetje. Opnieuw kijk ik rond en dan zie ik hem, door de bomen. Het is een jongen van ongeveer mijn leeftijd. Zonder verder nog iets te roepen of takken te pakken onderweg, loop ik langzaam naar hem toe. "Hey, je had ook wel wat mogen antwoorden." lach ik vriendelijk naar hem. Mijn arm sla ik over zijn schouders heen. "Woon je hier ook dichtbij? Wie weet zijn we wel buren."

Lisanne1105
Karaoke-ster

Lisanne1105 schreef:
De jongen komt naar me toe en hard bijt ik op mijn onderlip. Geen uitweg en geen excuus om weg te gaan. "Hey," zeg ik twijfelend en ga met mijn hand door mijn haren heen. Ik voel zijn arm over mijn schouders en glimlach zwak. "Ik woon hier ongeveer 10 minuten vandaan," zeg ik. Niet wetend wat ik moet doen of wat ik nog meer moet zeggen.

Account verwijderd

schreef:
Oké, de verkeerde keuze heb ik gemaakt om met hem te praten en mijn arm om hem heen te slaan. Snel haal ik mijn arm van zijn schouders glijden. ''Echt?'' Ik glimlach lichtjes als ik hoor dat hij hier ongeveer 10 minuten vandaan woont. ''Waar woon je dan precies? In het bos?'' Eigenlijk gaat het redelijk goed, ik ben hier nog niet eens een uurtje en ik heb nu al iemand leren kennen, een nieuwe vriend gemaakt.

Lisanne1105
Karaoke-ster

Lisanne1105 schreef:
Ik knik. "Ja echt," lach ik zacht en luister naar zijn vraag. Ik slik, niet omdat ik niet wil antwoorden maar het feit dat hij naast me staat. De geuren die ik al jaren niet meer heb geroken en het bloed dat door zijn aderen stroomt. Ik knipper met mijn ogen en druk de gedachtes weg. "Uh, gewoon hier nog een stuk rechtdoor," glimlach ik zwak.

Account verwijderd

schreef:
''Oh, weet je wat?'' vraag ik met nog steeds een glimlach gekruld rondom mijn lippen. ''Vind je het misschien leuk om even wat te drinken bij mij thuis? Gezellig toch?'' Zonder na te denken grijpt mijn hand de zijne vast en trek ik hem al een paar meter naar me toe, voordat ik ga lopen richting huis. ''Come on.''

Lisanne1105
Karaoke-ster

Lisanne1105 schreef:
Ik frons kort, maar loop toch met hem mee omdat ik erg weinig keus heb. Zijn hand heeft de mijne namelijk al gegrepen en trekt me mee. "Oké," grinnik ik zacht. Het duurt een paar minuten voordat we bij het huis zijn. Rustig laat ik zijn hand los en volg hem naar de deur van het huis.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld