Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O| Sudden Roommate.

Account verwijderd

schreef:
Met; Vasilissa

Ik: Raycheline ''Ray'' Johnson. - 20.

Raycheline, of '''Ray'' is een vrij verlegen, gesloten meisje. Ze is geboren en opgegroeid in Detroit, maar heeft wel een Aziatische familie, dit komt omdat haar ouders als klein kind in Amerika waren opgegroeid en dus ook een Amerikaanse naam hadden.Ze was dus op en top Amerikaans, met het uiterlijk van iemand uit Azië. Ray was als klein kind al geobsedeerd met tekenen en designen. Tot ze het uiteindelijk haar baan maakte, nu werkt ze fulltime bij een bedrijf, vergelijkbaar met Tokyo TV. Ze designed voor animatie films, en manga. Hier verdiend ze nog niet veel mee, ze doet het immers nog niet zo lang en werkt dus nog bij een van de laagste designers.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ik; Liam Anderson - 21

Geboren en getogen in Los Angeles, Californië, is hij na zijn hele jeugd er uitgezeten te hebben verhuisd naar Detroit. Een verre afstand die hij voornamelijk aflegde om vandaan te komen van zijn familie. Het was niet vreemd dat hij het huis ontvluchtte; gezelligheid was er nooit geweest. Zijn ouders zagen het als hun levensdoel om zoveel mogelijk geld op hun rekening te hebben staan. Een grote villa tot hun bezittingen gevoegd, verschillende snelle en kostbare auto's en zo ook hun banen als advocaat en chirurg hielpen flink mee met de inkomsten. De fortuinen waar Liam zelf eigenlijk weinig mee te maken wilde hebben.
Een studiebeurs aan een van de beste kunstacademies heeft hem naar de grote stad gedreven. Als bijbaantje werkte hij eerder bij een oom in een van de vele autogarages, waar zijn passie voor motoren ook vandaan was gekomen. Snelle voertuigen hadden hem altijd al geïnteresseerd.
Liam is een nogal onvoorspelbare jongen, waar hij om bekend staat bij zowel zijn vrienden als andere bekenden. Hij is vaak vriendelijk tegenover buitenstaanders, bijna altijd wel in een goede bui en voor een feest zijn ze bij hem aan het goede adres. Bij hem is er vaak dezelfde herkenbare grijns te vinden sinds hij overal wel plezier uit weet te halen. Ook houdt hij er wel van om er een spel van te maken als het om de liefde gaat. Genoeg meiden heeft hij versleten om te weten hoe hij ze moet overwinnen, en daarbij is hij geen bescheiden jongen. Liam weet wat hij wil en zal er dan ook alles aan doen om te krijgen waar hij opuit is. Hem overhalen of proberen te veranderen heeft geen zin; hij is te koppig om af te wijken van zijn plannen. Flauwe, sarcastische opmerkingen kan je verwachten rondom hem, die je vaak niet al te serieus moet nemen. Mysteries omringen hem, deels omdat hij vaak dolt met de mensen om hem heen maar ook omdat hij niet veel praat over zijn eigen leven, wat een magneet blijkt te vormen voor de meiden. Hijzelf houdt er ook wel van om het hard to get te spelen. Hij moet zijn lol ergens vandaan zien te halen, toch?

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
OVO, East End, Reps Up, we might just get hit with the R.I.C.O
Everyone home for the summer, so let's not do nothing illegal
I go make 50 million then I give some millions to my people
They gon' go Tony Montana and then cop them some Shaq at the free throws
But they're from the way fam, there's not much to say fam
They told me to tell you your mans just some waste mens
And stay in your place fam

My dad is from Memphis, and I am the king
I should probably just move in to Graceland
Madonna's is a ting I know it and I'm the king of pop
I'm building Never-Never Land
How you hate me when I never met the man
We might just get hit with the R.I.C.O.

Zachte stof afkomstig van de koptelefoon omringde zijn oren, de muziek op een dreunend niveau hoorbaar geworden. Alles om af te komen van de stemgeluiden om hem heen. Mensen hadden zich verzameld in de trein die inmiddels te druk geworden was om er normaal te kunnen staan. Alle plekken waren ingenomen, zo ook de zijne die hij maar uit beleefdheid af had gestaan aan een van de oudere mensen die hij tegenkwam. Een lange reis had hij inmiddels achter de rug gehad, maar geen vermoeidheid was bij hem te bekennen. Liam kon niet zeggen dat hij er tegenop zag om te verhuizen naar een andere plaats dan waar hij geboren was. Los Angeles begon hem behoorlijk te vervelen. Zijn ouders zouden hem niet missen, integendeel. Ze zaten hem te zelfs pushen om weg naar de universiteit te gaan, waar hij uiteindelijk aan toegegeven had. Voor andere redenen dan ze verwacht zouden hebben, maar wat scheelde eraan. Dat waren tenslotte geen van hun zorgen, toch?
Zuchtend richtte hij zijn blik op het beeldscherm bovenaan de toegang naar de andere treinwagon. Nooit had hij problemen gehad om de tijd door te kunnen komen. Nu begon hij er alleen wel een beetje genoeg van te krijgen, wat maakte dat een opgeluchte glimlach op zijn gezicht verscheen bij het zien dat ze het station van Detroit hadden bereikt. Vanaf hieraan zou het nog hooguit een uur duren voordat hij was waar hij moest zijn. Een adres had hij doorgestuurd gekregen van een appartementencomplex waar hij een kamer had weten te krijgen. Bepaald goedkoop was het niet geweest. Het gebouw stond, naar wat hij gehoord had van zijn onbekende huisgenoot, midden in de binnenstad. Dichtbij de kunstacademie, en dus genoeg redenen om het toch te huren.
Gehaast pakte hij zijn grote sporttas die tot nu toe nog tegen hem aangedrukt stond vanwege de drukte, bij de hand. Zijn Eastpack rugzak wat beter geslingerd over zijn schouders, waarna hij snel na de anderen de trein verliet. Lopend langs de vele kleine winkeltjes bij het station totdat hij bij de parkeerplaatsen terechtkwam. Het wachten was geblazen op Christian, die het had beloofd om hem een lift te geven. Wegwijs was hij namelijk niet gezien hij nog nooit eerder in Detroit was geweest. Hij stopte bij een van de vele elektriciteitskastjes die er te vinden waren, ertegen geleund terwijl hij ongeduldig wachtte op de komst van zijn vriend.

Account verwijderd

schreef:
Ray.

The dust and dirt
Blind us slowly
But give a hint of the view to make it alright.
And though it hurts,
We keep on climbing
Because our addictions take us from the inside.
A sturdy back, but brittle bones.
Too weak to show.

We would say anything just to hear what we want.
Right Or Wrong,
Then we lie to be forgiven.
Whe would sell anything to buy who we're not.
Any cost.
We'd kill our way to Heaven.

Muziek suisde in haar oren, via de oordopjes die ze nu al uren in leek te hebben, Ze was net verhuist in dit appartement, wegens geld te kort had ze het moeten huren inplaats van het te kopen zoals ze van plan was. Het maken van designs verdiende niet goed, ze verdiende wel genoeg om deze huur te betalen samen met haar universiteitskosten. Ook al betaalden haar ouders daar ook een groot deel van. De dozen die Ray mee had waren op elkaar gestapeld door de mensen die haar hielpen met verhuizen. Een zucht verliet haar lippen toen ze het zag, ze was al niet zo héél lang, of sterk. Konden ze daar geen rekening mee houden? Een hand haalde zo daar haar bruine, futloze haar, Ray krulde het meestal losjes, of maakte golven door met vlechten te slapen, vandaag had ze er echter geen zin in, ook al had ze wel een beetje make-up op gedaan. Vanaf morgen zou ze weer moeten werken, of designen eerder gezegd. Ze waren bezig met een project voor een nieuwe manga series. De serie zou ''A Silent Voice'' gaan heten. De manga series zou zich afspelen in een school, met als hoofdrol een doof meisje, die gepest word door één jongen, tot de jongen uiteindelijk verliefd op haar word. Natuurlijk moesten er nog meer elementen in gegooid worden, maar voor nu hielden ze het hierbij, zodat het nog meer kanten op ging.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij liet zijn hand doorglijden naar de capuchon van zijn vest en trok deze wat meer over zijn gezicht heen, bedekkend over de koptelefoon die hem nog altijd afleidde van de drukte. De dikke stof hield hem nog wat warm. Zijn beide handen vervolgens gestoken in de zakken van de hoody. Voor een winterdag was het behoorlijk koud geworden. Windvlagen gingen langs hem heen, ijzig en snel. De zon stond nog laag, vaag zichtbaar bij de horizon. Donkerte en vele wolken zichtbaar geworden boven hem. Gebouwen en wolkenkrabbers kon hij in de verte al zien staan, wat zeker geen slecht beeld vormde voor zijn eerste bezoek. Ongetwijfeld was het een mooie stad. Het was in elk geval anders dan het warme Californië, maar hier kon hij wel aan wennen.
De verschijning van een opvallende auto liet hem afwijken van het uitzicht. De zwarte kleur glanzend in het kleine beetje licht wat langzamerhand doorbrak, twee felle koplampen op hem gericht. Geen kras noch deuk te bekennen op het voertuig. Het was zonder aarzelingen zijn vriend die het als een diamant behandelde. Een grijns vormde zich, zijn koptelefoon om zijn nek geschoven om de muziek te laten stoppen. Zijn afspeellijst op pauze gezet als hij naar de auto toeliep, waar hij Christian in zag zitten. Met zijn lengte, gezien hij een halve kop groter dan Liam was, en getinte huid was de jongen moeilijk te missen. De meesten van zijn vrienden hadden ook wel wat geld op hun rekening staan en schaamden zich er niet voor om het te laten zien. Zo ook Christian was zo'n iemand. Rijke ouders konden al heel wat goed maken.
Gehaast dumpte hij zijn sporttas en rugzak in de achterbak van de auto, waarna hij al grijnzend instapte. Binnen seconden was het geluid van de motor te horen. Hetzelfde voor de rapmuziek die door de speakers, afkomstig van de radio, kwam.
"Long time no see, Liam."

Account verwijderd

schreef:
Het duurde even voor dat Ray een kleine pauze kon nemen. Voorzichtig nam ze plaats op een stoel die één van de vorige eigenaren had achtergelaten, de stoel was wit en leek gloed nieuw. Een zucht verliet haar mond, waarna ze even uit het raam keek, Ze had gehoord van vriendinnen dat haar huisgenoot een meidenverslinder zou zijn, en ook haar niet gespaard zou laten. Haar vriendinnen herinnerden haar er dan ook vaak aan dat ook al ze niet uitging, of drank dronk ze wel een mooi meisje was en daarom op haar hoede moest zijn voor jongens zoals hem. Ray vond dat gedoe nogal overdreven, Zelf had ze wel relaties gehad, en een na de ander hadden ze haar hart gebroken, gingen ze vreemd of maakten het uit, simpel weg om de reden dat ze haar niks meer aan vonden. Hierdoor werd ze dus zo gesloten, door het steeds weer verhuizen van haar ouders en het steeds weer opnieuw laten breken van haar hart. Er was namelijk wel een tijd dat ze uitging en ze daarna stomdronken thuis was, van haar vijftiende tot haar achttiende had ze haar leven zo geleefd, tot aan de dag vandaag had ze drank al bijna drie jaar niet meer aangeraakt. Ook al kon er eens in de zoveel tijd wel een glas rode wijn naar binnen, maar dat was op speciale gelegenheden. Toen Ray té diep in haar gedachten rond dwarrelde hoorde ze haar telefoon afgaan, het was Bianca een goede vriendin van haar. Over de duivel gesproken. Met een geïrriteerde zucht nam ze op, waarna er gelijk een boel vragen in haar oor geschreeuwd werden. Nu al had Ray er genoeg van en hing op. Mooi niet dat ze daarop ging antwoorden, Bianca was alleen maar uit naar lust en drank. Alles voor de ''liefde'' zoals ze dat noemde. Schijtziek werd Ray van haar, eigenlijk wist ze helemaal niet wat ze met zo iemand zoals haar deed.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
It's the type of shit they read about
Like Chris said, I gotta bleed it out
I've been in the zone, I can't be without
This real shit that I be about

I'm a visionary, that's long term
But Def Jam, said they need it out
If I rush this shit, I might be without
But I need a vision, can't see without

I've been patient, never complacent
Left the underground when I left the basement
That's renovation, I spit this verse like a revelation

"Yeah, nice to see you too, man," antwoordde hij terug. Hij keerde zich tot de weg, luisterend naar de muziek die zich afspeelde in de auto. Plankgas was te voelen doordat het voertuig gelijk naar voren schoot. Binnen een mum van tijd versneld naar een snelheid van minstens 120km/h waarmee Christian over de snelweg racete. Het was merkbaar dat hij trots was op zijn Camaro SS, waar hij slechts om moest grijnzen. Verkeersboetes krijgen hoorde bij zijn dagelijkse leven, wat kon het kwaad? Betalen kon hij het toch wel. Ook wist Liam maar al te goed dat ze beide te eigenwijs waren om te luisteren naar wat anderen hen vertelden om te doen. Hij liet het om hem er commentaar op te geven en bleef onafgeweken uit het raam staren.
"Hoe zit het met.. die ene meid van laatst?" werd er aan hem gevraagd. Gegrinnik verliet zijn mond, kijkend naar Christian die diep aan het nadenken was voordat hij zich terug liet keren naar het uitzicht. Gokkend naar de eerste naam die in hem op leek te komen. "Kelsey?"
"Ja, Kels." Hij hoorde zijn vriend lachen, hoofdschuddend bezig met de weg vinden naar het adres wat Liam hem doorgegeven had. Verhalen uitwisselen over 'vriendinnen' was gewoon voor hen, zeker nu Christian vast zat aan een vriendin. Hij kon er altijd nog om lachen hoe hij zich toch had laten overwinnen door een meisje. Knap was ze wel, dat moest hij toegeven. Elena mocht er wel zijn met haar uiterlijk, maar het nam bij hem niet weg dat hij het onzin vond om een relatie te hebben. Wat was er nou leuk aan om vast te zitten aan één iemand?
"Ik heb haar gedumpt. Ze begon me te vervelen."

Account verwijderd

schreef:
Ray.

Nog verveeld zat ze op die stoel, eindeloos voor zich uit te staren. Wat zou ze doen als haar huis genoot hier was? Verder gaan met opruimen en uitpakken? Ze zou nooit weten hoe het af zou lopen, maar als ze zo verhalen hoorde over hem leken Ray en de jongen tegenpolen en niet een klein beetje ook. Haar gezicht keerde zich naar haar rugtas, hierin zaten wat teken spullen. Misschien zou ze een tijdje verder kunnen gaan met één van de profielen van een personage uit haar project... Of misschien zou ze een beetje kunnen inschatten hoe haar huisgenoot eruit zag? Met een ruk stond ze op, waarna ze haar rug tas van één van de dozen afhaalde en deze opende op de tafel voor de stoel. Het duurde niet lang voor Ray een basis schets had van hoe ze dacht dat hij eruit zou zien, Waarschijnlijk had ze alles verkeerd ingeschat, en was alles verkeerd geplaatst. Daarom hield ze het in het zwart-wit, zodat ze haar fouten later kon uitgummen, of zoals ze meestal deed, haar hele papiertje kapot scheuren en weggooien. Als het kon deed ze elk idee van haar in de papierversnipperaar zodat het voor eens en voor altijd weg zou zijn en ze er niet meer aan herinnert zou worden.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
On the road with Kid Cudi and Big
Conversations with No I.D
Who made hits with Ye, got hits with Jay
Now he wanna fuck around and make hits with me

If it's meant to be, then it's meant to be
Can't express what that meant for me, what it mean to me
Man, I swear the shit like a dream to me, what it seemed to be
It's so different now, everything is so different now
I've been there and I've done that
Tell 'em all that I run that, that's a fun fact

"Wat heeft ze dit keer dan weer gedaan?" vroeg Christian hem. Aan zijn blik te zien was hij verbaasd om wat hij hem net had verteld, wat hem weinig deed. Hij trok enkel zijn wenkbrauw op waarna hij zich van hem afwendde. "Ze was een gold digger." Lang verhaal, kort gezegd. Velen kwamen er nooit achter wat voor geld Liam bezat maar Kelsey was een héél ander geval. Ze was er niet alleen achtergekomen; ze had er gebruik van gemaakt. Natuurlijk maakte hij ook gebruik van haar, dus in dat opzicht was het geen misdaad, echter vond hij het maar niets dat alles van zijn rekening afging. Zijn plannen om haar te dumpen waren gelijk vervroegd zodra hij haar had betrapt.
"Zijn ze niet allemaal zo?" ging zijn vriend door. Zijn schouders kort opgehaald terwijl hij met zijn gedachten leek te zitten bij de navigatie, die hen alle wegen opstuurde die er rond de stad gebouwd waren. De weg duurde nu al langer dan hij in gedachten had gehad. Fronsend wierp hijzelf ook een blik op de uitgestippelde route op het schermpje. "Jat Elena elke keer je creditcard dan?"
Voor het eerst die autorit hoorde hij geen woord uit Christian's mond komen. Enkel wat gezucht, waaruit hij kon opmaken dat het een 'nee' betekende, zoals hij al had verwacht. "Dat dacht ik al," murmelde hij voor zich uit. Zacht gegrom verliet zijn mond bij de gedachte aan zijn ex, die zijn familiefortuinen als een goede kans zag om haar bucketlist te vervullen. "Kels mag iemand anders gaan zoeken voor haar wenslijstje, ik doe er niet aan mee," mompelde hij wat geïrriteerd. Hij verborg zijn handen in de zakken van de hoody en liet zich wat achteruit leunen tegen de stoel. Gelach van Christian gaande door het voertuig als hij het gaspedaal verder indrukte om meer snelheid te kunnen maken.
"Hm.. it's too bad though. Man, she was hot."

---

De reis duurde langer dan Liam had gedacht, maar na nog een half uur in de auto te hebben gezeten was hij dan eindelijk aangekomen bij het appartementencomplex. Zijn rugzak had hij gehaast nog over zijn schouders geslingerd. Zijn grote, en evenals zware, sporttas in de ene hand geklemd en het briefje in de andere. Appartement 357C, stond erop geschreven in slordig handschrift, die hij eens om de zoveel tijd nog bekeek om het te onthouden.
Traag liep hij rond over de 3e verdieping van het gebouw. Vergeleken met buiten was het hier nog wel uit te houden; niet warm, ook niet zo koud als hij het net had bij het treinstation. Zijn vest had hij aangelaten, de koptelefoon nog hangend rond zijn nek met de zachte muziek die haast onhoorbaar op de achtergrond was. De capuchon verhulde een klein deel van zijn gezicht, al maakte het voor zijn zichtveld geen verschil. Hij vond dat hij voldoende kon zien en zag dus ook niet in waarom hij, voor zijn kamergenoot, zich aan moest passen. Ook was het vooral luiheid.
Nieuwsgierig bekeek hij alles om zich heen. Elke deur, elk hoekje en elk schilderij wat er opgehangen was, leek hetzelfde te zijn. Wit, saai en enkel er geplaatst om het modern over te laten komen. De nummers van de kamers waren met sierlijke, zilveren cijfers en letters aangegeven. Zoeken was iets waar Liam geen moeite mee had waardoor hij al redelijk snel de kamer gevonden dacht te hebben. Of het de goede was zou hij snel achterkomen.. Hij klopte een paar keer op de deur en stapte dan wat achteruit, de sporttas naast zich op de grond neergezet. Hij was eigenlijk wel benieuwd met wie hij het appartement zou moeten delen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld