O| Met Marxke - Forum - Virtual Popstar

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O| Met Marxke

Account verwijderd

schreef:
Mijn personage.

Jayden ''Jay'' Kim - 18

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Roselynn (Rose) Stark - 19 - Kunststudente

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Rose stond met haar koffer in haar hand en een zware tas voor de deur van haar toekomstig nieuwe appartement, haar hart bonste in haar keel. Dit was het, haar nieuwe leven.. achter die deur zou ze alles kunnen vergeten, opnieuw beginnen. Ze was net begonnen aan haar nieuwe opleiding, Fine arts, aan de universiteit hier en was via de universiteit ook bij een jongen in zijn appartement geplaatst... ze was benieuwd, het stond op de uni al bekend dat hij moeilijk in de omgang ging, maar Rose die net ook uit een zwaar verleden kwam, waar niemand iets vanaf wist, had het met beide handen aangenomen. Het was goedkoop en ruim, bovendien had ze met de lage huur nog wat geld over voor haar schilder spullen. Ze haalde diep adem en klopte op de deur, vol verwachting van hoe haar huisgenoot zou zijn.

Account verwijderd

schreef:
Jay.

Een zucht verliet zijn lippen. Vandaag zou er een nieuwe huisgenoot komen, ergens hoopte hij een jongen. Iemand waarmee hij kon gamen, of over meisjes kon praten.Het lot stelde hem alleen teleur. Om een of andere reden was het een meisje. Jay had geen idee wie ze was of waar ze vandaan kwam. Gefrustreerd gooide hij zijn sigaret in een asbak waarna hij een winkel inliep. Zelf was hij in de stad waar ze veel kunst spullen verkochten, waar het meisje was kon hem eigenlijk niet veel schelen. De huisbaas kennende zou hij haar opwachten en haar naar binnen laten. Naast kunstspullen had Jay ook kleding gekocht en eten. Jay had een best goed inkomen, kwam van een rijke familie. Iets waar een last bij kwam. Jay had de droom om een choreograaf te worden, maar dankzij zijn ouders werd hij op een kunstschool gegooid. Zijn ouders wilden dat hij zijn talent voor kunst niet zou weggooien. Ook al had Jay veel talenten. Iets wat kwam door de vele sporten en lessen die hij nam als kind zijnde. Jay wist wat hij nodig had van deze kunst winkel. Voor al nieuwe canvassen en potloden. Gekleurde én grijze potloden om mee te tekenen. Hij zat nu al bijna drie jaar op deze universiteit. En hij was er door achter gekomen dat het altijd goed was om een kleine voorraad van alles altijd handig was.

Wat hij aanheeft

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Toen er niet open werd gedaan zuchtte Rose gefrustreerd, er was tenslotte via de universiteit een duidelijke tijd afgesproken waarop ze hier zou zijn en het feit dat hij er nu niet was, vond ze irritant. Ze was altijd strict opgevoed en had geleerd op tijd te zijn. Dat dat nu niet haalbaar was om een of andere reden, was vast niets persoonlijks, maar toch trok ze het haar wel aan. Ze zette haar koffer op de grond en zakte tegen de muur naar beneden, ze zou hier gewoon blijven wachten, iets anders kon ze er toch niet aan doen. Om de tijd te doden, pakte ze een boek en begon ze daar door heen te bladeren, het had net zo goed een bijbel kunnen zijn als Harry Potter, ze sloeg er werkelijk geen enkel woord van op. Het was puur het bladeren, het papier onder haar vingers, wat ze als bezigheid beschouwde.

Account verwijderd

schreef:
Jay.

Voor hij nog fatsoenlijk in kon stappen trilde zijn telefoon in zijn broekzak. De huisbaas belde hem om te zeggen dat hij vergeten was om het nieuwe meisje een sleutel te geven. Binnen monds schold Jay, hij was dus nu iets meer dan een half uur te laat om haar naar binnen te laten, omdat hij er vanuit ging dat ze wel een sleutel had. Goede eerste indruk is dit dan, dacht hij bij zich zelf waarna hij met wat druk op het pedaal over de snelweg heen reed. Het was niet ver weg met de auto en hopelijk was het meisje niet al té boos op hem dat hij wat later kwam dan verwacht. Hij kon er immers ook niet veel aan doen. Het lag allemaal aan de huisbaas volgens Jay. Ook al had hij er zelf ook wel rekening mee kunnen houden. Een gefrustreerde zucht verliet zijn lippen, terwijl hij al gauw de straat in reed waar het huis waar hij zou wonen met het meisje stond.

Anoniem
Internationale ster

marxke schreef:
Uit haar gedachten wakker geschud, keek Rose op toen ze geluiden hoorde. Ze kwam over als een meisje dat wist waarvoor ze stond en niet makkelijk bang gemaakt kon worden, maar het tegendeel was waar. Ze was snel angstig, had altijd het idee dat iets of iemand haar iets aan zou kunnen doen en nu dit geritsel beneden dus ook. Ze sloeg haar boek dicht en deed het met trillende handen in de koffer, om vervolgens op te staan en om zich heen te kijken naar vluchtroutes. Het appartement waarvoor ze zich begaf zat redelijk aan het eind van een doodlopende gang met veel voordeuren, aan de andere kant begaf zich een trap partij en een lift. Het geluid leek van beneden te komen, maar omhoog vluchten had geen zin.. dus bleef ze staan, haar oren gespitst op elke beweging, elke ademling die ze maar kon horen, om er achter te komen of ze uberhaupt in gevaar was.

Account verwijderd

schreef:
Met een zucht parkeerde Jay zijn auto, waarna hij met een nogal koud gezicht uitstapte en de tassen met kunst spullen mee nam en de deur achter zich dicht sloeg waarna hij de deur opslot drukte. Ergens in de verte zag hij het meisje al staan. Ergens lichtelijk paniekerig, of bang. ''Gaat alles?'' Vroeg hij wat koud, waarna hij met een hand twee tassen vast hield en met de ander het slot van de voordeur los draaide. ''Er was een klein probleempje met de huisbaas, daarom was ik wat later dan verwacht. Meestal geeft hij alle nieuwe mensen hun sleutel zelf.'' Gaf hij nog toe, voor hij haar mee naar binnen wenkte. Het was immers best koud buiten, dus om haar buiten te laten staan als een zwerfhond was nou ook niet echt eerlijk tegenover haar. Ook zij kon er al helemaal niks aan doen. Met een plof ging de deur dan ook snel weer dicht, waarna hij de tassen op een kleine tafel zette. ''Ik ben Jay.'' Zei Jay droog, waarna hij op de tafel rondkeek of hij een andere sleutel zag, inderdaad lag daar de andere huissleutel. ''Dit is jouw huissleutel, raak hem niet kwijt anders krijg je een boete'' Lachte Jay, waarna hij zich weer omdraaide naar zijn tassen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld