O' || FT WatMoetHierKomen - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O' || FT WatMoetHierKomen

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Me : Girl ; Emilia Lorenza Demora Gonstanza.
You : Boy + Begin

WatMoetHierKomen
Karaoke-ster

WatMoetHierKomen schreef:

Ik:Nathaniel van Frankrijk - Kroonprins

WatMoetHierKomen
Karaoke-ster

WatMoetHierKomen schreef:
Nathaniel
Met mijn vingers glijden over het koude glas van de versierde ramen. "Bent u zeker dat u u niet wilt voegen bij de andere, majesteit." Vraagt Adam. Ik schud mijn hoofd en sluit mijn ogen. Soms vraag ik me af waarom ik nog de moeite doe om ze open te houden als het toch geen nut heeft, mijn ogen hebben me verraden en ik zal voor de rest van mijn leven verdoemd zijn met de duisternis. En dan nog wel het feit dat ik altijd bang ben geweest voor de duisternis, zo donker, geen weet waar je bent, wat je doet. Bij het horen van gejuich springen mijn ogen open. "Is ze er Adam?" vraag ik. Zijn stappen vertellen mij dat zo langs me heen loopt. "Ja, haar koets en die van haar hofdames zijn aangekomen. Ze word nu begroet door uw ouders." Verteld hij me. "Ik wil niet aandringen mijn Prins, maar uw moeder heeft me bevolen u naar beneden te begeleiden om uw toekomstige vrouw te begroeten." zegt hij. Ik bal mijn vuisten en sla boos op de rand van het venster. Geschrokken zet Adam een stap achteruit. "Noem haar niet mijn toekomstige vrouw Adam, je weet dat ik het niet kan." Adam heb ik al sinds we klein waren gekend. Na mijn ongeluk is hij ook toegewezen als mijn begeleider, hij begeleid me overal heen en staat altijd aan mijn zijde maar sinds het ongeluk is de band tussen ons verandert. Het is niet zoals eerst. "Sorry ik moest niet zo reageren, goed ik ga wel naar de andere." Zeg ik en zucht diep. Adam pakt voorzichtig mijn arm vast en zo lopen we de kamer uit richting beneden naar Emilia.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Emilia.
We rijden langs het bosrand af over het zandpad die naar het paleis leed. We waren nu al eventjes onder weg geweest om eindelijk bij het paleis aan te komen, maar nu zag je het dan toch steeds dichterbij komen. Rustig speelde ik met mijn handen terwijl ik naar buiten keek. Ik was nerveus en ik wist niet eens waarom. "Em, we zijn er." zei een van mijn hofdames, teverigs ook mijn beste vriendinnen, genaamd Kelsi tegen mij toen we stil stonden voor het kasteel.
We stapte uit de koets en ik voelde de warme ontvangst meteen nadat ik uitgestapt was en de mensen van het kasteel zag staan om me op te wachten. Nadat alle hofdames uitgestapt waren besluit ik mijn passen te versnellen richting de ouders van de kroonprins waarmee ik verloofd was. Nadat ik bij ze aangekomen was buig ik zwakjes door mijn knieeën om een kleine buiging te maken. ''Koning, koniging.'' begroette ik ze met een glimlach op mijn gezicht.
''Ach doe niet zo mal meisje, je weet dat je ons gewoon bij naam mag noemen.'' glimlacht de moeder van Nathaniel. Ik knik beleefd. Terwijl we nog wat praten liepen we naar binnen terwijl mijn spullen door bediende werd uitgeladen en naar de kamer waar ik verbleef werd gebracht. We liepen naar de grote hal van het kasteel waar de meeste mensen werden ontvangen en waar een grote eettafel klaar stond om te worden opgegeten aangezien we een redelijk lange reis achter de rug hebben en er vast wat mensen hongerig waren. Ondertussen vroeg ik me steeds meer af waar Nathaniel en Adam bleven, aangezien ik die twee nog in de zaal miste.

WatMoetHierKomen
Karaoke-ster

WatMoetHierKomen schreef:
Nathaniel
Adam en ik lopen de grote hal in en worden begroet door allemaal gepraat, gefluister en gelach die allemaal in één keer tot stilte gebracht worden. "Nathaniel van Frankrijk, de volgende prins van Frankrijk." Hoor ik omgeroepen worden, het is nog steeds stil. Ze wachten op mijn eerste woorden met de nieuwe gasten aanwezig. "Ik wil graag Emilia Lorenza Demora Gonstanza verwelkomen, mijn thuis is jouw thuis." Zijn de enigste woorden die ik eruit geperst krijg, ik doe mijn best om heen en weer te kijken zodat het nog iets op een normale toespraak lijkt en niet die van een zwakke blinde prins. Adam had me eens verteld dat ik nog erg op een jongen lijk die kan zien, doordat ik het zo goed verberg ook al is het voor bijna iedereen al bekend dat de kroonprins blind is. En dat terwijl ik de machtigste koning van heel Europa zou worden, dat waren de dromen van mijn vader. Ik knik naar Adam die me naar mijn plek leidt, naast Emilia.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Emilia.

Mijn mond sloot, net zoals die van de andere mensen in de zaal die druk aan het praten, lachen, fluisteren of giechelen waren, toen Nathaniel binnen kwam samen met adem. Ik glimlach klein toen hij mijn naam volledig uit sprak en me verwelkomde. Zijn stem die ik al even niet meer had gehoord, vulde als muziek in mijn oren. Ik bekeek hem even vanaf de plek waar ik zat en stond kort op, zoals dat normaal beleefd was om te doen en ging vervolgens weer rustig zitten nadat Adam en Nathaniel onze richting op kwamen.
Ik leek even voor mijn eigen gevoel verbaasd te zijn omdat Adam Nathaniel naar zijn plek leidde, terwijl dat voor mijn gevoel gewoon was, maar schudde die eenmaal van me af nadat hij naast me had plaats genomen. Kort begroet ik Adam even waarna ik weer naar Nathan keek. De zaal begon langzamerhand weer te praten en te lachen en bezig met wat ze dan ook aan het doen waren. "Dat was lief van je." glimlachte ik naar hem. Ik bekeek zijn gezicht even, hij was geen haar veranderd voor mijn gevoel.

WatMoetHierKomen
Karaoke-ster

WatMoetHierKomen schreef:
Nathaniel
Wanneer iedereen weer begint met waar ze gestopt waren kan ik rustig ademhalen. Ik neem plaats aan Emilia haar linkerzijde en Adam komt aan mijn rechterzijde zitten. Ik pers er een glimlachje uit naar Emilia en knik enkel. Ik wil met haar praten, ik wil haar al mijn verhalen vertellen en wil luisteren naar haar verhalen. Wat heeft ze meegemaakt in de paar weken dat we elkaar niet zagen, maar ik kan het niet. Het voelt alsof er een brok in mijn keel zit en die maar vast zit en niet weg kan. Ik tast wat op het tafel, als ik een glas voel grijp ik het vast en neem ik een slok. Ik ben nog steeds niet gewend geraakt aan het eten in het openbaar. Ik ben eigenlijk nergens nog aan gewend. "Emilia, zouden we misschien ergens kunnen praten? Er is eerlijk gezegd iets wat ik kwijt moet en het is beter nu dan later, ik denk dat je de geruchten al hebt gehoord over mijn zi-" weer die brok. Ik kan het haar niet vertellen. Ik duw mezelf vanuit mijn stoel en richt me tot Emilia. "Ik kan het niet hier zeggen." Het is niet alsof het de andere zal schrikken, iedereen weet van mijn zicht maar waarom doet Emilia alsof er niks aan de hand is? Dit zal onze hele toekomst veranderen. Zou het kunnen dat ze het nog niet weet?

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Emilia.
Ik eet rustig wat kleins, maar veel komt er niet doorheen aangezien ik redelijk vermoeid begin te raken, waarschijnlijk vooral omdat ik net een redelijke lange reis achter me rug had en ik wist dat ik nog van alles moest regelen. Het was druk in mijn hoofd, maar op dit moment kon ik alles even vergeten in het paleis. Maar ik moet toegeven, op dit moment hing er een rare sfeer om de tafel heen wat ik maar niet kon plaatsen. Het voelde stil aan, terwijl er toch luid gesproken werd.
Zodra Nathaniel weer begint te spreken kijk ik zijn kant op waar na al snel mijn gezichtsuitdrukking in verbaasd veranderd. Ik schudde even mijn hoofd dat ik het niet begreep. "Nathaniel, waar heb je het over?" zei ze zachtjes terwijl ze even vragend om haar heen keek, om te kijken of iemand anders het hoorde en Adam leek inderdaad mee te luisteren, maar er niks van te zeggen. "Welke geruchten?". Ik knikte kort toen hij het hier niet kon zeggen. "Dan gaan we naar de tuin toe, daar is nu toch niemand." zei ze weer zachtjes, nadenkend over wat er in godsnaam in de hand zou kunnen zijn. Heeft ze iets niet mee gekregen? Was er iets gebeurd wat ze eigenlijk wel had moeten horen?

WatMoetHierKomen
Karaoke-ster

WatMoetHierKomen schreef:
Nathaniel
Het irriteert me dat ze het niet weet, niet om het feit dat ze het niet weet maar om het feit dat ik het haar straks zelf moet uitleggen. Misschien kan ik Adam dwingen, ik ben immers zijn prins, maar iedereen weet dat Adam de enigste die onder mij staat en mij dingen kan weigeren niet te doen. Ik zou onze vriendschap sowieso niets waard vinden als het elk moment om macht ging, ook al heb ik nu al vraagtekens bij onze vriendschap. Hoe hij me nu behandelt als wildvreemde, als een onderdaan. Als ik hier klaar mee ben zal ik ook maar een keer met Adam moeten praten.
"De tuin is goed." Zeg ik en knik. Ik wil haar net vragen als ze mijn arm vast wilt houden maar bedenk me dan dat het ha ar verkeerde hoop kan geven, ze vond het altijd fijn als we arm in arm liepen. "Adam?" Vraag ik dan maar. Ik voel gelijk hoe hij mijn arm vast pakt en hoe we dan weglopen. Ik weet dat de gasten ons nastaren, dat doen ze altijd, maar integendeel tot Emilia weten hun wel de reden van mijn doen. Hoe kan het ook dat ze van niks weet? Mijn ouders deden hun best de geruchten binnen de muren te houden maar de bediendes spraken vaak tot altijd hun mond voorbij.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld