ORPG The curse of the vampire and half-breed - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG The curse of the vampire and half-breed

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
The curse of the vampire and half-breed angel

Wij weten, jij niet
De vampier bijt als je zonder toestemming meedoet.
Tips en tops mogen.
1 keer onthouden, anders zet je hem maar vast in history

Ik:
William Aron Rainbow~17 jaar~half engel~herboren~vaker gebeten door een vampier in andere levens~weet niet dat hij een halfbloed engel is~mjw~picca zonder tattoo

Jij + begin

Account verwijderd

schreef:
Skye Aideen Brennan - ziet eruit als ~18, geboren in 1720 - vampier - mjw
Foto
__________________________________________________________

Skye zat verveeld in haar schrift te tekenen. Als je dacht dat één keer een jaar opnieuw doen saai is, moet je het eens een paar honderd keer proberen. Natuurlijk, verschillende scholen hebben verschillende lesprogramma's en door de jaren heen is er ook best wat veranderd, maar uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer. Misschien kon ze de volgende keer beter gewoon gaan werken, ze kon makkelijk door voor een afgestudeerde. Aan de andere kant betekende dit natuurlijk dat ze minder in contact was met "leeftijdsgenoten" waardoor ze nog meer zou gaan opvallen dan ze al deed. Op het moment werd ze al gezien als raar, terwijl ze toch haar best deed.
En nou ja, er was altijd nog een beetje variatie, ongeveer eens in de 17 jaar. Dan was híj weer haar leeftijd en kwam hij haar onvermijdelijk weer tegen. Ze dacht even na. Was het niet langzaamaan weer eens tijd dat hij in haar buurt verscheen? Het was nu... 2016? Ja, dan zou dat best wel kunnen. Een zucht verliet haar lippen. Dat betekende weer een emotionele achtbaan die op zijn aller- állermeest een jaar of twee duurde, en altijd eindigde in schuldgevoel en verdriet.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
William zat een beetje ongemakkelijk in de auto van zijn broer, die hem naar zijn eerste schooldag bracht. Ze waren net verhuisd voor het werk van zowel zijn broer als zijn vader, die bij elkaar op een bedrijf werkten. Al maanden had William last van nachtmerries, waar hij niet met zijn familie over kon praten. Het waren vage dromen, een meisje viel een jongen aan, beet de jongen en de jongen stierf. Elke dag had William die droom. Steeds het zelfde meisje, steeds een andere tijd en steeds weer een andere jongen. Toch leken alle jongens op een bepaalde manier op hem. De ene had zijn ogen, de ander zijn neus, de ander zijn gezichtsuitdrukkingen. Sommigen leken zelfs zo sprekend op hem, dat hij zweerde dat hij het was, als de jongen geen belachelijk ouderwetse kledingkeuze had, waar hij dood nog niet eens in gevonden wilde worden. Ook vannacht had William zo'n droom gehad. Hij probeerde het te negeren, het waren maar dromen. Toch kreeg hij er de kriebels van.
Even keek William op toen zijn broer voor een schoolgebouw stopte. "Succes Will" grijnsde zijn broer en William draaide met zijn ogen.
"Hoeveelste keer is dit al? 5e, 6e? Komt wel goed" lachte hij en stapte rustig uit de auto. Ja, ze waren erg vaak verhuisd. Zeker in hun kindertijd. Altijd door zijn vader zijn werk. Nu zijn broer in het zelfde bedrijf werkte, kon het zelfs nog vaker worden. Zeer vervelend, maar hij was eraan gewend. "Tot vanmiddag he?" zei William en zijn broer zwaaide nog eens, waarna hij er met piepende banden vandoor scheurde. Dat was echt iets voor zijn broer, lekker scheuren.
Een zucht verliet zijn lippen, terwijl William zijn tas over zijn schouder tilde en langzaam naar binnen toe liep. Daar stond een vrouw hem al op te wachten. "William Aron Rainbow?" vroeg ze en William knikte. "Mijn naam is Annette, ik ben de directrice van deze school. Volg mij alsjeblieft naar je eerste klas" glimlachte de vrouw en liep vervolgens weg, ervan uitgaande dat William haar zou volgen, wat hij ook maar deed.
Niet veel later kwamen ze uit bij een klaslokaal, waar Annette even met de leraar praatte, waarna William de klas werd ingeloodst.

Account verwijderd

schreef:
Skye keek op van haar tekening toen er op de deur werd geklopt. Een nieuwe leerling? Als je het over de duivel hebt... Ze bekeek de jongen even. Dat zou hem nog kunnen zijn ook... Ze keek weer naar beneden. Nou ja, met een beetje geluk zou hij haar dit keer niet herkennen. Een aantal vorige keren had hij haar herkend, hoe wist ze niet. Maar goed, haar haar was nu compleet anders. Tot een paar jaar terug was het altijd blond en lang, nu blauw en kort. Dat moest genoeg zijn, toch? Ze ging stilletjes verder met haar tekening en bad dat de lege stoel naast haar niet de enige in het lokaal was. Als het hem echt was moest ze haar uiterste best doen om hem te ontwijken.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
De leraar stelde William voor aan de klas, terwijl William zijn blik over de menigte ging. Iedereen keek haar aan, behalve een meisje met lichtblauw haar. Ergens had William het gevoel dat hij haar moest kennen, maar besloot dat te negeren. Hoe vaak hij ook was verhuisd, dit was de eerste keer dat hij binnen een straal van 100 kilometer bij dit dorp was. Hij kon haar onmogelijk kennen, toch? 100 kilometer, de kans dat hij haar had gezien was ultiem klein. Daarom ging hij maar gewoon op de enige lege stoel in het lokaal zitten, toen de leraar hem daar toestemming voor gaf. De stoel was toevallig naast het vreemde meisje met het korte blauwe haar. Hij was best benieuwd wie ze was en hoe het kwam dat ze hem zo bekend voorkwam. Misschien had ze een nichtje of zo, waar ze veel op leek. Echter, had hij haar gezicht niet heel goed gezien. Het kon ook zijn dat hij haar opvallende blauwe lokken met die van een ander verwarde. Daar kon je natuurlijk geen oordeel over vellen.

Account verwijderd

schreef:
Skye luisterde naar wat hij zei, zonder ook maar één keer op te kijken. William, had hij die naam niet eerder ook al eens? Hij liep de klas in, recht naar de stoel naast haar. Fantastisch. Hij ging zitten en direct voelde ze dat hij naar haar staarde. Als ze hem gewoon afsnauwde nu, zou hij dan wegblijven? Hem kennende, waarschijnlijk niet. Ze zuchtte diep en tekende verder. Ergens was ze wel benieuwd hoe hij er nou precies uit zag dit keer, of hij op de vorige keren leek... Maar als ze nu een gesprek met hem begon op wat voor manier dan ook wist ze hoe het zou eindigen. Ze kon hem niet nog een keer doden. Verdomme, als ze nu eens niet zo koppig was geweest en ze een telefoon had gehad had ze zich makkelijk van hem kunnen afsluiten.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
William merkte wel dat het meisje naast hem zich irriteerde onder zijn vragende blik, dus besloot hij zich op zijn rugzak te richten en er een paar boeken uit te pakken. Zo te zien aan het bord hadden ze nu Engelse les en die boeken had hij gelukkig bij zich. Zelf was hij ook best goed in Engels. Hij had een keer een jaar in Engeland zelf gewoond en een keertje in Amerika. Hierdoor had hij veel geleerd. Stil luisterde hij naar de docent, die het woord voerde over verschillende werkwoorden in het Engels. Dit zou een saaie les worden, dat wist William nu al zeker. William merkte dat zijn blik steeds naar de jonge dame naast hem werd getrokken, maar probeerde het te voorkomen door om zich heen te kijken. Naar de poster over bloeddonatie aan de rechter muur, een vlinderschilderij aan de linker muur, de halloweenversieringen voor de ramen. Deden ze hier ook aan Halloween? Dat vond hij de mooiste tijd van het jaar, in Amerika als kind. In alle andere landen was hij dol op kerst, maar in Amerika vond hij Halloween echt geweldig. Hij wist nog dat hij toen verkleed ging als een bloeddorstige vampier-engel, wat best ironisch was. Een vampier was slecht, terwijl een engel juist goed was. Zijn witte vleugels waren bedekt met spetters ketchup, die bloed moesten voorstellen, net als zijn witte engelenpakje.
Even was hij in gedachten verzonken, toen de leraar hem een vraag stelde en geschrokken keek William op. Een aantal barsten in zacht gelach uit, tot William de vraag zonder herhaling beantwoorde. Hij zag hem op het bord staan en had toch geen uitleg erover nodig.

Account verwijderd

schreef:
Skye luisterde naar alles wat er gebeurde. Juist, hij was goed in Engels. Grappig, zij was Iers. Ze hadden iets gemeen... Hopelijk begon niemand daarover. Ze sloeg de pagina van haar schrift om en begon aan iets nieuws op de volgende pagina. De meeste docenten besteedden niet eens veel aandacht meer aan haar gedrag, haar cijfers waren toch prima. Hun docent Engels was niet een van deze docenten, hij vond dat je er altijd nog bij kon leren. "Skye," zei hij. "Weet jij het antwoord op de volgende vraag?" Ze keek op en noemde het antwoord. Hier en daar werd zacht gegniffeld om haar accent, maar veel interesseerde het haar niet. Ze vond het eerder irritant dat William nu haar naam wist én haar gezicht kon zien. Hopelijk herkende hij haar niet.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Vele gedachten en meningen gingen door William zijn hoofd over deze nieuwe Engelse leraar. Een ding wist hij zeker. Deze leraar hield er niet van dat je niet oplette. Waarschijnlijk was hij zo'n type die zei: Zelfs een echte Engelsman kan nog erg veel bijleren over de Engelse taal en zolang jij geen Engelsman bent mag je dus mooi 24 uur per dag opletten en je aandacht geen seconde laten ontsnappen. Het was een preek die hij vaker kreeg op zijn scholen. Vele leraren deelden de gedachten met deze docent namelijk. Ook in Engeland zelf werd zo gedacht. De leraren Engels dachten dat hij als 'buitenlander' geen woord Engels verstond en behandelden hem als baby, terwijl hij als kind ook in Nederland Engelse lessen kreeg. Nee, zij moesten spreken alsof hij een baby was. H.e.l.l.o. W.i.l.l.i.a.m. H.o.w a.r.e y.o.u.? Zo spraken ze vaak. Met een korte pauze tussen elke letter. Zo verschrikkelijk irritant was dat.
Even keek William op toen het meisje naast hem de beurt kreeg. Skye, waar herkende hij die naam van? Ergens kwam hem die naam toch echt heel erg bekend voor. Ook nu hij haar gezicht zag. Hij wist zeker dat hij haar ergens van kende, maar waarvan?
Toen ging er een lichtje branden. Hij had net nog aan haar gedacht, aan zijn droom. Zij was het meisje dat de jongens in zijn dromen steeds aanviel!

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld