HemmoPenguin schreef:
Felix
Ik stap de vertrekhal in Athene binnen, het is hier een verlaten plek. Wie gaat er dan ook van Athene naar Amsterdam? Ik stap na ongeveer 50 minuten te hebben gewacht het vliegtuig in en ga zitten. Binnen vijf minuten val ik in een diepe slaap. "Attentie, iedereen de riemen weer vast? We gaan landen!" het is de stewardess. Ik merk dat ik mijn riem nog vast heb, dus dat is weer een actie minder. Het landen gaat met wat turbulentie, maar als we landen stap ik als één van de eersten uit. Loop naar de lopende band en pak mijn koffer. Daarna loop ik alleen de aankomsthal in.
~Op het vliegveld in Amsterdam waar Raycheline en Felix een afspraak hebben om opnieuw te meeten~
Ik sta op het vliegveld te wachten, te wachten en nog eens te wachten. Ik weet natuurlijk niet hoe ze eruit zal gaan zien vandaag. Al weet ik dat ze er perfect uit zal gaan zien. Ze is perfect, misschien is dat wel omdat ze model is. Ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ik verliefd ben. Op haar. Ze mag het absoluut niet weten, want dat verprutst het hele vermoord-mijn-ex-gedoe. Ik hoor dat het vliegtuig waar Raycheline in zit over tien minuten gaat landen. Ik besluit nog snel een bosje roze rozen te kopen, zodat het meer lijkt op een date-afspraak dan een vermoord-mijn-ex-afspraak. Als ik bij de bloemenwinkel aankom staat er een rij van hier tot Tokio, zo lang. Niet uit te leggen. Ik hoop nog op tijd in de aankomst hal te zijn als Raycheline aankomt. Ik mag niet te laat zijn op deze afspraak. Vooral niet omdat ze zelf denkt dat het een date is. Tijdens dat ik in de rij sta bedenk ik mezelf nog eens even hoe ik haar zou vertellen dat ze moet helpen mijn ex te vermoorden, maar ik kom er niet uit. Als ik eenmaal de bos met rozen heb sprint ik naar de aankomsthal, intussen ben ik volgens mij de helft van de rozen al verloren. Maakt mij op zich niet zo veel uit. Dan komt Raycheline de aankomsthal binnen gelopen. Ik loop naar haar toe en zeg waar het op staat. "Jij gaat mij hoe dan ook helpen."