Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg ft. Rosalie33

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Ik:
Kjell Tennfjord - 19 - Viking

Als zoon van de leider van zijn stam, had hij van kinds af aan al druk op zijn schouders. Sinds hij amper kon lopen werd hem al geleerd hoe hij moest vechten, verdedigen, doden zelfs. Al die jaren van training hebben hem opgeleid tot de koudbloedige viking die hij vandaag de dag is. Zijn uiterlijk deed vaak hoofden draaien, sinds hij geen baard had,geen lang haar, niets wat hem duidelijk een noorman maakte. Zijn gezicht vol sproeten en praktische korte kapsel gaf hem daarom ook vaak een vriendelijke uitstraling, maar schijn bedriegt. Gehaat wordt hij echter niet door de mensen in zijn stam, sinds hij geen kwade bedoeligen heeft tegen hen die hem behandelen hoe hij hen behandelt. Hij heeft respect voor anderen en is zeer geliefd onder de mensen. Als heeft hij, zoals de meeste mensen, ook slechtere eigenschappen. Zo geeft hij zelf niet vaak toe dat hij fout zat, en zal je hem zelden sorry horen zeggen. Voorbereid op de tocht naar Schotland was hij echter niet helemaal, sinds hij zijn eigen dorp amper verlaat. Toch was hij niet bang, sinds dat er vrijwel letterlijk uit werd geslagen op een jonge leeftijd. Angst kent hij niet meer, en met maar één doel voor ogen, was hij onderweg naar het, voor hem, onbekende land.

Jij: Meisje + begin (Good luck Xx)

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Ik:

Aileana "Lea" Maelinne MacIntosh - 18 jaar - afstammeling van de kelten

Van kleins af aan was ze al geïnteresseerd in het vroegere Schotland, waar toen allemaal clans streden om de eretitel bij de Highland Games. Aileana is een leergierig meisje die het liefst alles zou willen weten over de geschiedenis van Schotland. Ze is slechts 1,64 m, maar laat haar niet overlopen door die lengte. Ook is Lea erg spontaan, al kan ze in het begin wat stil of wantrouwend overkomen. Ze zit in haar laatste schooljaar en maakt met haar klasje, bestaande uit 17 leerlingen, een studiereis naar Schotland. *wordt nog bijgewerkt c:

Oh, en mijn begin komt hieronder ^^

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Keiharde muziek dreunde Aileana's oren binnen terwijl ze zuchtend naar het schitterende landschap voor zich keek. Ze zat nu al een aantal uur in de bus, en de stemming was behoorlijk omgeslagen nadat iemand een zak snoep leeggooide tegen de bus. Af en toe vloog er een gummibeertje of een winegum om Aileana's oren, maar niets kon haar geluk meer wegnemen die dag. Ze zaten, Aileana en haar examenklas, in de bus vanwege een studiereis. De leerlingen hadden zowat gesmeekt om een tweede studiereis, en tot iedereens verbazing kwam die ook. Natuurlijk niet in een normale lesweek, maar in de herfstvakantie, zodat niemand iets zou missen op school. Al de hele week was Lea druk met het inpakken van haar koffers, en nu was ze al bijna aangekomen bij hun eerste stop in Schotland, Huntingtower Castle. Het is maar een doodgewoon kasteel zei de docente toen ze de reis met de klas doornam.
Na een tijd kwam de bus tot stilstand. De glimlach op Aileana's gezicht werd steeds breder. Gauw sprong ze overeind, rende zowat de bus uit en kwam zo met haar voeten op een stenen ondergrond terecht. Aileana haalde diep adem door haar neus en sloot kort haar ogen. Eindelijk waren ze in Schotland aangekomen. 'Oké jongens! We blijven hier anderhalf uur en reizen vervolgens verder naar ons hotel!' Riep haar mentrix, die tegelijkertijd wenkte dat iedereen haar kant op moest komen. Samen met de groep naderden ze het kasteel. Iedereen keek hun ogen uit. Het was echt schitterend hier. Een korte rilling liep over Lea's rug toen ze door de poorten van het kasteel liepen.
Plotseling voelde ze dat iemand haar schouders beetpakte. Geschrokken draaide Aileana zich om, en tot haar grote ergernis zag ze de meest kinderachtige persoon uit haar klas achter haar staan, Luke. 'Je schrok, of niet soms?' Vroeg hij met een brede grijns, met een blik die ze maar al te goed herkende. Er gaat wat komen. 'Ja, best logisch toch?' Snauwde ze terug. Ze had totaal geen zin in zijn gezeur op dit moment, niet nu ze hier waren. Aileana deed haar jas wat beter dicht en stapte langs een aantal leerlingen heen.
'Men zegt dat het hier spookt, wist je dat?' Vroeg Luke, terwijl hij een hand op haar schouder legde en haar terugtrok. Kort rolde ze met haar ogen en keek hem vervolgens aan met een opgetrokken wenkbrauw. 'Lady Greensleeves dwaalt hier al een hele lange tijd rond,' ging hij verder op een angstaanjagende toon. Nu had hij haar aandacht. 'Ja, en?' Zei Aileana, wachtend tot hij verder ging met vertellen. 'Het schijnt dus dat ze wel eens verschijnt in en rondom het kasteel. Het is een meisje met een groene jurk aan. Meestal verschijnt ze 's nachts, maar haar verschijning is overdag ook wel eens te zien.' Kort slikte Aileana toen Luke klaar was. 'Oké, nou, dat eh, wist ik nog niet,' zei ze wat zachter, waarna ze knikte en gauw weer doorliep. Ze was nooit een liefhebber van dit soort verhalen, en zeker niet als ze ook echt waren. Daarom probeerde ze het gesprek dat Luke en zij net voerde aan de kant te zetten om te genieten van alles wat ze hier zag.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Met zijn ogen strak vooruitgericht, uitkijkend over het water, stond hij op het schip. Ze waren al dagen onderweg richting Schotland, en hij was al aardig zat van het eindeloze water. Niet lang geleden had echter iemand medegedeeld dat ze land hadden gezien en ook Kjell had zijn aandacht erop gevestigd. Honderden vragen zaten in zijn hoofd, op sommigen een antwoord en op anderen niet. Zouden de Kelten weten dat we eraan kwamen? Wanneer zou de strijd nou echt beginnen? Plots werd hij uit zijn gedachten gewekt door een hand die zijn schouder beetpakte. 'Ik hoop dat je er klaar voor bent, Kjell.' Het was zijn vader, Ivar. Kjell knikte enkel, wat zijn vader genoeg antwoord van zijn zoon vond. De hand verdween en zijn vader liep weer verder, over het schip. Als een standbeeld bleef Kjell staan, starend naar het land dat steeds dichterbij kwam. Het schip waar hij zich op bevond vaarde vooraan de vloot. Ze kwamen met een goede vijftien schepen, elk met elk vijftig man, of soms meer. Ze waren goed voorbereid op de strijd, met honderden goed getrainde vechters. Elk hadden ze families achter moeten laten. Het was iets waar Kjell zich altijd schuldig over voelde, of hij het nu wildee of niet. Geen van deze mannen kon beloven dat ze heelhuids of levend terug zouden keren. Ze naderden het vaste land en iederen keek even naar de lucht, voor geluk van Odin. Dat de strijd hen goed af zou gaan en ze levend terug naar huis zouden kunnen keren. Of anders een plek in Walhalla.
Ook Kjell had de goden om hulp gevraagd, voordat hun schip het land bereikte. Hij sprong na zijn vader van boord en liep aan zijn zijde het land op. Je zou niet meteen zien dat de twee familie waren, voornamelijk omdat zijn vader's halve gezicht bedekt was door een baard en lang haar, daarbij had hij veel van zijn uiterlijk meegekregen van zijn moeder. Met zijn zwaard in zijn rechterhand en schild in links, liep hij naast zijn vader over de groene vlaktes van het onbekende land. Zijn ogen keken geschrokken op bij het horen van paarden en schreeuwende mannen. Dat moesten ze zijn. Hopelijk hadden ze een relatief klein leger, zoals zij. Sinds 750 man niet bepaald een gigantisch leger was. Hij keek rond over de vlaktes, maar zijn ogen bleven hangen bij de mannen die verderop stonden. Waren dat ze? De kelten? Ze leken vrijwel net zo voorbereid als hen en daarbij was hun halve troep verborgen achter de rest van de heuvel. Kjell kreeg zijn halm aangereikt van een man die achter hem aan liep. Hij zette hem op zijn hoofd en wierp nog een laatste blik op zijn vader, die hem een bemoedigende blik teruggaf. 'Niet verder, Vikingen! Of aanvaard de consequenties!' Riep de kelt die helemaal vooraan stond. Alle Vikingen hielden hun zwaard hoog in de lucht en de Kelten leken hun hint te begrijpen. Enkele seconden later renden de twee groepen vol op elkaar af, klaar om het bloed van de vijand te zien vloeien.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Aileana liep stevig door na het gesprek met Luke. Zijn woorden bleven erg hangen in haar hoofd, zeker omdat ze hem ook geloofde. Natuurlijk spookte het in zo'n kasteel als waar ze zich nu bevond, dat kon gewoon niet anders. Met haar handen in haar jaszakken keek ze om zich heen. Een zwakke glimlach toverde zich op haar gezicht. Ze kon nooit geloven dat ze hier nog eens zou komen, in Schotland. Het was een land waar ze van kleins af aan al heen wilde gaan, wat ook kwam door haar interesses voor het land en haar afkomst. Ze was Schots, maar helaas niet zodanig tweetalig opgevoed dat ze de taal uitstekend beheerste. Natuurlijk hoorde je wel een Schots accent als ze Engels praatte, maar niet zo'n mooi accent als dat van haar vader. Haar vader was een Schot en heeft haar vroeger veel verhalen verteld over de ridders en de kastelen. Ze droomde er vroeger dan ook van om een prinses te worden, maar ze wist dat dat natuurlijk nooit ging lukken.
Het geluid van vaag kletterende zwaarden haalde Aileana uit haar gedachtes. Verward keek ze om zich heen, maar er was geen enkel teken te bekennen van een zwaard of een ridder met een zwaard. 'Oeh, Lea gaat spoken zien jongens!' Riep Luke, die Aileana's plotselinge reactie vanaf een afstand stond te bekijken. Ze wierp Luke een geïrriteerde blik toe en draaide zich weer om, maar hoorde toen heel vaag in de verte een kreet. Het leek alsof het een groepskreet was, aangezien ze meerdere stemmen hoorde. Dit keer kwam ze tot stilstand en bleef goed luisteren of ze nog iets hoorde. De groep liep door, maar zij was dat zeker niet van plan. Ze zou toch zweren dat ze echt iets hoorde.
Net toen ze besloten had dat dit gewoon verbeeldingen waren door Luke's verhaal van net, hoorde ze alweer wat zwaarden kletteren, maar dit keer hoorde ze waar het vandaan kwam. Ze keek de gang links van haar in, waar niet al te veel licht was. Enkel het licht dat uit de kleine ramen kwam, verlichtte de gang. Ze zette voorzichtig een aantal stappen in de richting van de deur die zich aan het eind van de gang bevond, maar het geluid nam steeds meer af. Ietwat verbaasd stapte ze weer weg, en net toen ze langs een raampje liep hoorde ze het weer. Het geluid kwam van buiten. Het raampje zat net iets te hoog voor haar. Zelfs toen Aileana op haar tenen ging staan kon ze er nog niet bij. Een luide "boe!" liet haar gillen. Ze draaide zich gillend en wel om, en zag Luke vlak achter haar staan. Ze gaf hem een harde stomp tegen zijn arm aan en keek hem woedend aan. 'Man, doe is normaal!' Zei ze boos. Voor een moment keken ze elkaar aan. Aileana had een dodelijke blik in haar ogen, terwijl Luke haar alleen maar uitdagend aankeek. De stem van hun mentrix verstoorde hetgeen waar ze mee bezig waren en langzaam droop Luke weer af naar de groep. Toen iedereen aan het eind van de gang stond, keek ze nog even om zich heen. Ze zou hier later vandaag terugkomen om te kijken waar het vandaan kwam. Dat moest gewoon.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Kjell bevind zich inmiddels in het midden van de strijd, vechtend voor zijn leven. Zijn zwaard kwam meerdere keren in contact met het vlees van een Kelt en hij had al veel slcahtoffers gemaakt. Om ervoor te zorgen dat hij zelf niet geraakt werd, grbuikte hij zijn schild, die hij nog altijd in zijn linkerhand hield. Zijn volledige lichaam zat onder de bloedvlekken en zijnnogen leken vuur te spuwen. Het was immers zijn beurt om te vechten. Zijn vader deed dan misschien wel mee, maar hij had evengoed de eed afgelegd voordat ze vertrokken. Vanuit zijn ooghoek zag hij een kasteel, dat wat verderop lag. Veel intresse toonde hij echter niet in het bouwwerk, sinds hij wel wat beters had om zich op te focussen.
Om hem heen vallen mensen van zijn eigen stam. Het is genoeg om hem nog agressiever te maken en als een losgeslagen moordmachine vecht hij verder. Geen enkele emotie is van zijn gezicht af te lezen, buiten woede. Hij toont geen medelijden voor de vijand en steekt ze zonder moeite neer. 'Kjell!' Hoort hij iemand schreeuwen, waardoor hij verschrikt om zich heen kijkt. Een man riep zijn naam, op het punt te bezwijken door de strijd. Kjell rent erop af en houdt de Kelten uit zijn buurt. Frey, een nog vrij jonge man, leek veel bloed te zijn verloren en hij leek op het punt van instorten te staan, toch vechtte hij door. Zonder angst. Hij wist immers waar hij heen zou gaan als hij zou vallen in de strijd. 'Het is nog te vroeg voor Walhalla, Frey.' Zegt Kjell vastberaden, in de hoop dat de man weer sterker zou worden. Het was een hopeloze poging, maar hij moest het proberen. Zijn adem werd hem echter voor enkele seconden ontnomen door het geluid van een zwaard dat wel erg dichtbij iemand doorboorde. Hij keek geschrokken naar Frey, die levenloos op de grond zakte. Woede borrelde opnieuw bij Kjell naar boven en zonder na te denken stak hij zijn zwaard tussen de ribben van de Kelt. 'Moge Odin je ziel binnenlaten.' Mompelde hij, kijkend naar het lichaam van Frey. Hij stond er niet te lang bij stil, sinds de strijd niet stopte. Zonder nog om te kijken vechtte hij verder.
Zijn vader heeft Kjell nog altijd niet gezien, maar hij wist dat hij nog leefde. Hij had ontelbare strijden gestreden en leefde om het te vertellen. Zijn vader was hard, onbreekbaar en een ontzettend goede vechter. Kjell was zelf ook niet slecht, sinds hij al vele slachtoffers had gemaakt. De Schotse vlakte lag vol lichamen en de strijd was pas net begonnen. Gelukkig waren er meer viking schepen onderweg, sinds dit hun tactiek was. Ze gingen er eerst op uit met een kleine vloot en niet lang daarna kwamen meerdere schepen, vol vechters. De Kelten zouden het niet aan zien komen en wij zouden er slechts van profiteren. Het leger van de Kelten was wel degelijk goed getraind en ze leken niet op te willen houden of te geven. Ze waren slechts uren verwijderd van de zonsondergang en waarschijnlijk zouden ze dan rusten, beide kanten. Ze konden immers moeilijk de hele nacht door blijven vechten. Bloed mengde zich inmiddels met zweet, dat van Kjell's voorhoofd druppelde. Het was geen geweldig gevoel, maar het maakte hem niet uit wat er gebeurde, zolang hij maar door zou vechten.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Aileana werd langzaamaan gek van alle geluiden die ze hoorde. Het gekletter werd steeds luider als ze langs een raam liep, en af en toe schrok ze van wat oer geluiden, die veel weg hadden van een schreeuw. Ze begon steeds meer het idee te krijgen dat ze knettergek in haar hoofd was, puur door dat verhaal over die Lady Greensleeves. Steeds wanneer ze schrok van een geluidje, zag ze Luke vanuit haar ooghoek breed naar haar grijnzen. Hij genoot van elke reactie die Aileana vertoonde. Ze was er klaar mee, met dit alles. Aileana had nog zo gehoopt dat ze het geweldig vond in dit kasteel, en dat was ook wel zo, maar dat gevoel ebde steeds sneller weg door al die rare dingen.
Na een kleine tien minuten met de bus kwamen ze, na de korte tussenstop bij het kasteel, aan bij het hotel. Plotseling schoot haar te binnen dat ze natuurlijk met haar vriendinnen op de kamer zat, en die al de hele dag niet had gesproken. Gauw mengde Aileana zich in het gesprek van de meiden, wat ze erg leuk vonden.
'Jeetje man, we hebben je al de hele dag niet gehoord!' Riep Jane uit, waarna ze ze Aileana gelijk om haar nek vloog. 'Sorry ik eh, was veel te veel bezig met het kasteel en zo,' mompelde ze gauw. Ze wilde zo snel mogelijk naar de kamer om haar spullen te dumpen, zodat ze in haar eentje even terug kon gaan. Het was niet ver lopen, hooguit twintig minuutjes.
'Wauw, kijk dan!' Aileana stak haar hoofd om de hoek van de hotelkamerdeur en keek de kamer in. Het zag er niet slecht uit. Met haar koffers achter haar aan rollend liep ze de kamer in, terwijl de meiden één voor één de bedden claimden. Aileana boeide het nooit echt waar ze sliep, zolang ze maar een bed had. Ze plofte neer op het overgebleven bed en zette haar handen in het matras. Het voelde erg zacht, zachter dan ze had verwacht. 'Wauw, we hebben hier zelfs WiFi,' bracht Jane verbaasd uit. Snel checkte Aileana haar telefoon, en zag inderdaad dat ze een ontzettend goed bereik had. Haar gedachtes dwaalde weer af naar daarnet. Hoe kon het toch dat alleen zij al die geluiden hoorde? Ze wist dat ze de enige was, omdat ze anders wel wat mensen erover hoorde klagen of iets dergelijks. Langzaam kwam ze overeind van haar bed. 'Meiden, ik ga even een rondje lopen door de buurt,' zei Aileana vlak voordat ze de kamer verliet. Ze zat op dit moment niet te wachten op de verbaasde reacties van haar kamergenoten, dus deed ze de deur gelijk achter zich dicht.
Na een kleine discussie met haar mentrix liep Aileana over straat. Ze kon het kasteel al zien vanuit de verte en voelde toch een bepaalde spanning opkomen. "Mocht er iets gebeuren Lea, dan moet je mij gelijk bellen", waren de woorden van haar mentrix nog voordat ze naar buiten liep. Ze legde kort haar hand op haar telefoon, die ze veilig had opgeborgen in haar broekzak. Er zal niks misgaan, daar ging ze vanuit.
Aileana was nog maar een paar honderd meter van het kasteel verwijderd toen alle geluiden weer hoorbaar werden. Voor een moment kwam ze tot stilstand om te kijken waar het geluid vandaan kwam, maar het leek wel of het de wind was die al deze geluiden met zich meebracht. Langzaam liep Aileana verder, en tot haar grote verbazing werden de geluiden steeds harder. Ze kwam tot stilstand bij een ronde steen, waar wat stond opgeschreven. Ze liet haar vingers over de letters glijden en probeerde te ontcijferen wat er stond, maar de steen was te groen geworden van het mos dat ze het niet meer zag. Die steen staat er vast al honderden jaren, dacht ze bij zichzelf. Een schuine glimlach verscheen op haar gezicht. Wauw, dat dit ze ooit zou tegenkomen. Geschrokken keek ze op toen ze twee zwaarden tegen elkaar aan hoorde gaan. Het leek alsof het naast haar gebeurde dit keer. Ze zette een paar stappen achteruit toen er plots een soort mist overtrok op het stukje waar ze stond. Het ging allemaal ontzettend snel, en het enige wat ze zich nog kon herinneren was dat de wereld om haar heen begon te tollen en het geschreeuw veel en veel harder werd. Het begon ook steeds harder te waaien, waardoor ze moeite had om stabiel te blijven staan. Net toen ze om hulp probeerde te roepen, viel ze tegen de grond aan en werd alles zwart voor haar ogen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Hij concentreerde zich ontzettend op de strijd die om hem heen werd gestreden en daarbij ook nog eens op zijn eigen veiligheid. Hij wilde immers niet eindigen op het land van de vijand. Zijn schild zat onder de krassen en het bloed, maar het werkte nog alsof het net nieuw was. En daarbij, zolang hij er zwaarden mee tegen kom houden was hij tevreden. De Kelt voor hem leek voor enkele seconden afgeleid en Kjell trapte hem achteruit, waardoor de man struikelde over een steen die achter hem stond. Kjell liet zijn zwaard toen tussen de ribben van de man glijden en keek toe hoe het leven uit hem leek te vloeien. Zodra hij een stap achteruit zette strijkelde hij echter zelf bijna over een lichaam. Een meisje... Ze was niet gewond en leek eigenlijk nog te ademen. Haar uiterlijk vertelde hem genoeg over haar afkomst. Een Kelt. Hij kon zichzelf niet zover brengen om haar te doden, sinds ze zo onschuldig leek. Toch wilde hij haar ook niet laten gaan en het risico lopen op een nieuwe strijder voor de Kelten. Hij tilde haar op en bracht haar naar zijn kamp, dat in de tussentijd al op was gezet. Het kwam hem goed uit, want zijn wapen begon te slijten. Hij zette haar neer op een houten stoel in een tent en bond haar daarop vast met wat touw. Hij bekijkt zijn zwaard even en zucht zachtjes. Het begon bot te worden, en datvwas nu precies wat hij niet wilde hebben. Ach, het viel te verwachten als hij het zou gebruiken voor een strijd als deze. Toen bekeek hij het meisje weer. Ze was vreemd gekleed, anders dan hij gewend was. Was dit hoe de vrouwen zich hier kleedden?

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Langzaam kwam Aileana weer bij bewustzijn. Ze haalde diep adem door haar neus en rook een hele vreemde geur. Het was een mengeling van ijzer en zweet, iets dat ze nog niet eerder had geroken op de reis. Ze tilde haar hoofd op en merkte dat haar zicht nog wat wazig was. Voor haar zag ze een jongen staan, die haar van top tot teen bekeek. Aileana keek de jongen wat verward aan, aangezien ze toch echt de enige was bij het kasteel. Plotseling was ze weer helemaal bij zinnen. Ze probeerde te bewegen, maar merkte dat ze vastgebonden zat op een stoel. Wat is er gaande? Haar ogen schoten van de jongen naar de locatie waar ze zich bevonden, en tot haar grote verbazing was ze niet meer bij de steen.
'Waar ben ik?' Wist ze uit te brengen, terwijl ze de jongen ietwat angstig aankeek. Ze had geen flauw benul waar ze nu was. Ze probeerde wat beter te kijken, en zag dat ze in een tent zat, vastgebonden op een stoel. Ze keek weer naar de jongen, en zag nu pas dat hij een zwaard in zijn handen had.
'I-ik doe je echt wat als je dat zwaard gaat gebruiken,' waarschuwde ze, ietwat twijfelend, de jongen. Aileana praatte Engels tegen hem, aangezien ze ervan uitging dat de jongen een Schot was. Haar hart bonkte als een bezetene, terwijl haar hersens begonnen te denken aan een ontsnappingsplan. Ze moest hier wegkomen vond ze, aangezien ze al aanvoelde dat dit niet goed was. Aileana had geen zesde zintuig, al zeiden vele mensen van wel. Zo hoorde en zag ze wel eens dingen die er niet waren, of voelde ze aan of iets of iemand goede bedoeling had, of juist slechte bedoelingen. Aileana zei altijd maar dat dit in haar genen zat, maar ergens wist ze dat dit iets bovennatuurlijks was. Niet iedereen kon dingen zien en horen die er niet waren. Het beeld van die middag kwam gelijk weer naar boven, toen ze de zwaarden hoorden en wat geschreeuw van een groep mannen...
Vlug keek ze weer naar de jongen, die nog altijd bij haar stond. Hij zag er best aardig uit op het eerste gezicht, maar schijn bedriegt vaak. Zijn sproeten gaven hem een onschuldige uitstraling, maar Aileana wist dat dit onzin was. Zij had zelf namelijk ook sproeten. Een pluk van haar rode, golvende haren viel voor haar gezicht. Wat onhandig blies ze het plukje haar weer uit haar gezicht, en na een aantal pogingen lukte het. Ze had nog steeds geen flauw idee waar ze was, en begon daarom steeds nerveuzer te worden.
'Nou, waar zijn we?'

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Kjell merkte dat het meisje weer wakker werd en zette een kleine stap achteruit. Haar eerste woorden verstond hij niet, sinds ze in een vreemde taal sprak. Hij keek haar strak aan en hield zijn zwaard stevig vast. Zijn schild legde hij op de grond, waarna hij zijn helm van zijn hoofd haalde. Het onthulde zijn gezicht nog meer en maakte dat hij nog minder op een noorman leek. Hij miste het lange haar en een baard, maar wat dan nog? Kort haar was in zijn ogen praktischer en een baard vond hij eerlijk gezegd gewoon irritant.
De woorden die ze vervolgens sprak verstond hij beter, sinds hij nog wel wat Engels kon. Op haar opmerking ingaan deed hij echter niet, het liet hem slechts even lachen. 'Vertel me liever wie je bent.' Antwoorde hij toen, in ietwat gebrekkig Engels. Woede was niet erg hoorbaar in zijn stem, misschien slechts lichte frustratie, al kwam dat nog door de strijd waar hij zich kort geleden nog in bevond. Haar vraag maakte dat hij een wenkbrauw optrok. Hij mompelde wat in het Noors en schudde even zijn hoofd. 'In Schotland. Helaas, vuile Kelt, zit je aan mijn kant.' Zwaard stak hij weg in de houder die aan zijn riem hing. Met de rug van zijn hand veegde hij wat zweet en bloed van zijn voorhoofd.
Hij leunde wat tegen de houten tafel die er stond, en redelijk vol lag met allerhande wapens. Iedereen had immers wel wat beters te doen dan zijn wapens netjes op te ruimen.
Kjell pakte zijn schild weer van de grond en liep richting de openig van de tent. Zijn helm zette hij op zijn hoofd en haalt een keer diep adem.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Kort fronste ze haar wenkbrauwen toen de jongen even lachte en vervolgens wat zei. 'Waarom zou ik jou moeten vertellen wie ik ben?' Vroeg ze wat wantrouwend. Ze zag dat de jongen zijn greep op het zwaard verstevigde, wat haar niet beviel. Even keek ze weg, bang om nog iets verkeerds te zeggen op dit moment. Aileana keek kort naar de tafel achter de jongen, die vol lag met wapens. Ze haalde allemaal dingen in haar hoofd waar ze langzaam nerveus van werd. Ze moest stoppen met dit soort waanideeën, vooral in dit soort situaties.
Aileana keek de jongen wat verward aan. Een Kelt? 'Ik ben helemaal geen Kelt,' zei ze met een opgetrokken wenkbrauw. Waar had hij het over? De Kelten waren in principe al "uitgestorven". Tegenwoordig werden de Ieren en Schotten wel als Kelten gezien, maar het was niet zo dat zij ook daadwerkelijk nog Keltisch waren.
'Wacht, en wat bedoel je met "je zit aan mijn kant,"?' Aileana werd steeds nerveuzer door de jongen, die nog steeds voor haar stond. Het bloed, dat verspreid zat over zijn lichaam, zei haar al genoeg. Of hij heeft iemand gedood, of hij is op de een of andere manier gewond geraakt of zo. Ze deed nog een poging om zichzelf los te trekken, maar helaas zat het touw te strak om haar heen. 'Maak me alsjeblieft los,' zei ze ietwat smekend tegen de jongen. Ze wilde weg hier, puur omdat ze gewoon niet snapte wat er gaande was. Haar vrienden zouden zich wel gaan afvragen waar ze uithing op dit moment. Als ze ze nou kon bereiken... Kort gleden haar ogen naar haar broekzak, waar nog altijd haar telefoon in zat. Als het haar straks lukte, zou ze gelijk naar Jane bellen om alles uit te leggen. In hoeverre ik dat natuurlijk kan, dacht ze bij zichzelf.
Wat paniekerig keek ze naar de jongen toen hij richting de uitgang van de tent liep. 'Hé, wacht! Laat me alsjeblieft niet alleen hier!' Riep ze met grote ogen. Nee, hij kon het niet maken om haar hier zo alleen achter te laten. Ze probeerde op het uiterste puntje van de stoel te zitten en merkte dat haar paniek oversloeg in angst. 'Alsjeblieft, je kan het niet maken om mij hier achter te laten!'

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Het feit dat ze niet antwoorde op zijn vraag irroteerde hem. 'Ik verplicht je niet te antwoorden, maar het zou alles wel veel makkelijker maken.' Hij rolde met zijn ogen en bekeek haar opnieuw.
Hij grinnikte even toen hij haar woorden horen. 'Wat ben je dan wel? Je komt toch uit Schotland?' Wat ze zei maakte dat hij haar even verward aankeek. Wat moest ze anders zijn? Ze hoorde niet bij hen, dus moest ze wel hier vandaan komen, toch? De rest van haar vragen gingen langs hem heen, en antwoorden deed hij niet. Hij sprak afwezig enkele zinnen in het Noors, maar daar bleef het ook bij. Zijn Engels was immers niet perfect en hij wist niet zo goed wat hij nu antwoorden moest. De helft van haar vragen verstond hij daarbij ook niet. Het was namelijk niet het geval dat ze thuis de kinderen gewoon Engels leerden, sterker nog, alles wat hij wist was basis kennis. Hij werd al die tijd getraind om een krijger te worden, geen talen expert.
Het gesmeek verstond hij dan weer wel, maar opnieuw antwoorde hij niet. Hij kon hier toch niet blijven? Hij moest weer mee vechten. Hij schudde kort zijn hoofd en liep toen de tent uit, terug de strijd in.
Nog enkele uren vechtte hij door, voordat het hem even te veel werd. Een diepe snee in zijn wang had hem veel bloed gekost, om maar niet te spreken van de verdere verwondingen die hij op het gelopen. Ietwat slenterend liep hij door het kleine kamp, waar hij zijn vader tegen het lijf liep. Zonder een woord te spreken pakte de man zijn bovenarm vast en trok hem mee de tent in waar het meisje zat. 'Kjell, wie is dit?' Vroeg hij met lichte irritatie hoorbaar in zijn stem. Kjell haalde enkel zijn schouders op. 'Een kelt die ik bewusteloos vond. Maar het is een vrouw, dus ze hoorde er niet thuis... Ik kon haar niet doden.' Antwoord hij dan lichtelijk mompelend. Na een heel gesprek met zijn vader in het Noors, zei zijn vader iets wat hem even liet denken. 'Ze lijkt verdomd veel op die Kelt.' Kjell knikte even en zijn vader zei hem ervoor te zorgen dat ze hem zou vertellen wie ze was en waar ze vandaan kwam. Toen verliet de man de tent en liet Kjell alleen achter met het meisje. 'Ik vraag het nog één keer.' Mompelde Kjell, nu lichtelijk geïrriteerd. 'Wie ben je?'

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
'Ja, ik kom van hier. Maar ben ik een Kelt..? Nee dat ben ik niet. Die zijn allang niet meer zoals ze vroeger waren,' zei Aileana lichtelijk verward tegen de jongen. Aileana kon de verwarring in de ogen van de jongen voor haar zien, maar zelf zat ze ook met vraagtekens op dat moment.Oorspronkelijk kwam ze inderdaad uit Schotland, maar ze is opgegroeid in Dover, aan de kust van Engeland. Het was een bijzondere plek voor haar, vooral Dover Castle was een plek waar ze graag kwam.
De verwarring die er al was, werd steeds groter toen de jongen in een taal sprak die zij niet begreep. Aileana besloot maar om er niet op in te gaan, maar zag aan hem dat hij geen zin had om bij haar te blijven als een babysitter. Ze zuchtte diep toen de jongen de tent verliet en haar dus alleen achterliet. Vermoeid legde ze haar hoofd in haar nek en sloot vervolgens kort haar ogen. Haar gedachtes draaide op volle toeren. Waar was ze? En waarom mocht ze niet weg hier? Alle vragen begonnen Aileana te duizelen, en daarom opende ze maar gauw weer haar ogen. Kort keek ze de tent rond. Haar ogen bleven hangen bij de wapens, die verspreid lagen op een lange tafel. De tafel was net te hoog voor haar, waardoor ze er dus niet vanuit deze positie bij kon met haar handen. Ze wilde weg hier, en het liefst zo snel mogelijk.
Na een aantal pogingen te doen om los te komen zat ze uitgeput in de stoel. Geschrokken keek Aileana op toen twee stemmen de tent vulden. De jongen van net en een wat oudere man, vermoedelijk zijn vader, stonden recht voor haar neus. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze naar de twee. Ze hadden een heel gesprek in de taal waarin de jongen vanmiddag ook al praatte, en nog steeds had ze geen flauw idee welke taal het was of wat ze zeiden. Ze keek de man na toen hij de tent uitliep en richtte zich vervolgens weer op de jongen. Een lichte irritatie was te horen in zijn stem toen hij de woorden uitsprak, maar dat weerhield haar er niet van om wat pissig te zijn. 'Dat gaat je helemaal niks aan,' zei ze ietwat nors. 'Ik ga jou niks vertellen nu, en dat zou je eigenlijk wel moeten snappen.' Kort fronste Aileana haar wenkbrauwen. 'Eerst wil ik weten wat er gaande is, anders heb je niks aan mij.'

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Irritatie was van Kjell's gezicht af te lezen bij het horen van haar antwoord. Hoe slim dacht ze dat ze was door zo te antwoorden? Dacht ze nu werkelijk dat het verstandig was om zo te antwoorden op zijn vraag? 'Doe verdomme eens niet zo bijdehand and beantwoord mijn vraag!' Snauwde hij kwaad tegen haar. Hij trok zijn zwaard uit de houder die aan zijn riem hing. Als hij enkel haar naam te weten kwam, wist hij of ze echt familie was van de Kelt. 'Are you with the MacIntosh clan or not?' Zijn geduld was bijna op en het was te horen aan zij stem.
Met wat chagrijnige woorden, gesproken in het Noors, gooide hij zijn zwaard op de tafel waar meerdere wapens op lagen. Zonder pijn te tonen veegde hij wat bloed weg van een snee in zijn wang. Het was niet de enige wond die hij had, maar deze irriteerde hem op het moment het meeste. Hij keek even naar het meisje, maar sprak geen woord.
Hij had de neiging om bij haar weg te lopen, maar hij weerhield zichzelf ervan. Zijn irritatie zakte langzaam weg en maakte plaats voor pijn. De adrenaline gierde niet langer door zijn lijf, zoals tijdens de strijd, wat hetgeen was wat ervoor zorgde dat hij de pijn minder goed voelde. Nu dat ontbrak voelde hij de schade die zijn lichaam had opgelopen pas echt. Hij zette zijn tanden op elkaar en had het gevoel alsof hij elk moment in kon storten. De pijn kwam van over zijn hele lichaam en de exacte plek wist hij niet en het zou hem niet verbazen als hij overal gewond was. Toch toonde hij verder weinig tekenen van pijn, sinds dat is wat hem van jongs af aan geleerd was. Pijn was een teken van zwakte, en dat kon hij niet tonen.

Rosalie33
YouTube-ster

rosalie33 schreef:
Zijn woede was duidelijk te horen in zijn stem. Toen hij zijn zwaard uit zijn riem trok, hield ze haar adem even in. Even was ze bang dat hij wat ging doen met zijn zwaard, maar in plaats daarvan gooide hij het op tafel neer. Het gekletter van de zwaarden en andere wapens drongen haar oren binnen en brachten de herinneringen van die middag weer naar boven, toen ze door het kasteel liep en allemaal wapens hoorde. Wat verward keek ze langs de jongen heen naar de tafel, niet wetende wat ze moest denken of vinden van dat geluid. Zou het hier vandaan zijn gekomen..? Nee, dat was onmogelijk. Ze wist niet eens waar ze was, en daarbij kon het ook gewoon een verbeelding zijn.
Aileana's ogen werden groot toen de jongen plots over de MacIntosh clan begon. 'Hoe kom je bij die naam?' Vraag ze meteen, wat ze beter niet had kunnen doen. Hij was haar behoorlijk zat, dat was te merken aan zowel zijn toon als zijn houding. Ze kon maar beter doen wat hij zei voor het uit de hand liep of iets dergelijks.
Haar blik gleed over de jongen heen. Hij had aardig wat wonden en hier en daar waren wat donkerrode vlekken op zijn kleding te zien. 'Gaat alles wel goed met je?' Vroeg ze na een tijdje. De jongen was opeens wat stil geworden na zijn uitbarsting, en Aileana had het gevoel dat er iets aan de hand was. Snel schudde ze haar hoofd. 'Laat maar,' mompelde ze vervolgens. Waarom zou hij haar willen vertellen hoe het met hem gaat? Wat ging haar het nou aan hoe het met hem ging?
Lea haalde diep adem en keek kort naar de grond. Wat had ze nog te verliezen? Ze zou er toch niet achterkomen waar ze was en hoe ze hier was gekomen voordat ze antwoord gaf op de jongen zijn vragen. 'Als je nog een antwoord wilt op de vraag die je net stelde, dan is het een ja,' zuchtte ze na een korte stilte. 'Ja, ik ben een MacIntosh. Aileana Maelinne MacIntosh om precies te zijn.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld