schreef:
Een gevoel van enorme opluchting stroomde door Nicholas zijn lijf toen hij merkte dat Sophia langzaam begon bij te komen. Hij was heel erg ongerust geweest en hij wilde niet dat ze pijn had. Hij gaf om haar, ookal wist hij dat dat eigenlijk niet mocht. Hij was zo blij dat ze weer bij was, en dat zei hij ook. Maar Sophia reageerde echter niet zoals hij gehoopt had. Ze was bij, maar ze leek nog steeds weg van de wereld. Ze zag er erg verdrietig uit en Nicholas snapte niet wat hij fout had gedaan. Toen hij tranen over haar wangen zag lopen vertrok zijn gezicht en het schuldgevoel dat hij al had werd alleen maar groter. Hij wil haar vertellen dat ze hem kon vertrouwen, en dat hij haar nooit pijn zou doen. Als dat zijn intenties waren, dan had hij daar allang een moment voor gekozen. Maar dat had hij niet gedaan, en hij zou haar ook nooit iets aan kunnen doen.
Hij leek machteloos toen Sophia zei dat ze het niet kon, en even daarna was ze zo zijn kamer uitgerend. Hij was zo in de war dat hij eerst niet wist wat hij moest doen. Voor even zat hij sprakeloos op zijn bed, met zijn handen op zijn hoofd terwijl paniek langzaam de overhand nam. Toen sprong hij op en rende achter haar aan. Hij zag dat ze haar spullen pakte die in de hal stonden en dat ze daarna naar buiten rende. Hij riep haar naam, maar ze draaide zich natuurlijk niet om. Hij rende achter haar aan, door de hele straat. Het kon hem niets schelen als iemand hun zou zien, die zouden wel denken dat hij gek was. Het enige wat door zijn hoofd speelde was dat Sophia naar hem zou luisteren, en hem zou geloven als hij zei dat hij haar nooit pijn zou doen.
Na even haalde hij haar in en legde een hand op haar schouder zodat ze stopte met rennen. Hij draaide haar om en keek haar smekend aan. Luister alsjeblief naar me, dacht hij en hij opende zijn mond om iets te zeggen. ''Sophia, ga alsjeblieft niet weg,'' zei hij eerst, de woorden kwamen vol wanhoop uit zijn mond. Hij snapte wel waarom ze zomaar wegging. Hij had haar nooit de waarheid verteld, en nu was ze enorm afgeschrikt. Dat was logisch, dacht hij. De reden dat hij het nooit had verteld was omdat hij haar niet onnodig bang wilde maken. En hij was bang dat ze hem zou haten als ze wist wat hij echt was, en waar hij toe in staat was. Want dat was wat er meestal gebeurde, de mensen wilden niks met hem te maken hebben omdat hij een slechte magiër was, terwijl hij wist dat hij een goede jongen kon zijn en dat wist Sophia ook.
''Vertrouw me alsjeblieft Sophia, ik zou je nooit iets aan doen'' zei hij zachtjes en hij keek haar indringend aan. Hij wist dat ze elk moment weer kon wegrennen en als ze dat deed zou hij haar niet meer volgen. Dat zou duidelijk betekenen dat ze van hem af wilde, al wilde hij zoiets niet geloven. Hij haalde een hand door zijn haar en beet op zijn lip, want er was nog iets wat er speelde. Sophia had zijn toverstok vastgehouden waardoor er iets met haar was gebeurd. Als Sophia gewoon een mens was, dan had er niks kunnen gebeuren. Dat betekende dat Sophia een goede magiër was, alleen wist Nicholas niet zeker of ze daar zelf wel van bewust was. In beide gevallen liep ze gevaar, al jaren lang was het zo dat goede magiërs werden vermoord en daarin speelden Nicholas zijn soort een grote rol. Hij schaamde zich daarvoor, al was hij er niet verantwoordelijk voor.
''Ik kan het je allemaal uitleggen, en ik wil je helpen,'' zei hij, terwijl hij heel even haar hand vastpakte en er zachtjes in kneep. Hij kon het niet aan om haar kwijt te raken, zij was de enige waar hij zich op zijn gemak bij voelde, zelfs bij zijn familie kon hij niet zichzelf zijn. Nicholas zijn hart bonkte in zijn keel terwijl hij op haar antwoord afwachte. Nooit was hij zo erg aangedaan door iemand, voordat hij Sophia kende leek hij even gevoelloos als zijn ouders te zijn. Maar Sophia had iets in hem veranderd, en hij voelde meer liefde voor haar dan wie dan ook, al had hij dat nooit echt tegen haar durven zeggen en alleen kunnen laten zien door haar te helpen en haar dingen te geven, zoals eten. Maar nu hij haar leek te verliezen wilde hij het haar zeggen, haar de waarheid vertellen over wat hij voor haar voelde. En dat deed hij dan ook snel: ''Ik geef om je Sophia, meer dan om wie dan ook.'' Begon hij zachtjes. ''Ik doe er alles voor, als je maar bij me blijft.'' Hij smeekte haar, en hij wilde er alles aan doen om haar te overtuigen dat hij ook een goede jongen kon zijn.
@LilyAllen
0
0
0
0
+ Plaats shout
Mai 
Anoniem
Anoniem
Dazy 
Bluesweater 
Sanasyrup 
Anoniem
Wecantbefriends 
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.
ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar Pagina: | Volgende | Laatste
19
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld