Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Magic can save us all

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Met @Rachelle13

Ik:

Paige Anderson ~ 17 jaar

{option}

Magic circles;

Normaal
{option}

Teleportatie
{option}

Jij: Karakter+ Begin!

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Luna Branwen
16 jaar

Maar dan iets meer menselijk en ouder

Mijn Magic circle voor normaal:

En die als ik de kracht van de maan gebruik:

Ik als vos

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Luna

Als een andere avond aanbreekt laat ik langzaam de maan omhoog komen zodat de normale mensen op deze aarde die nog over zijn een mooie nachtrust kunnen hebben. Een Magiccircle verschijnt om mijn arm en ik focus me op de maan. Ik breng de maan omhoog en zucht even het is zo jammer wat er van deze wereld over is gebleven het was een prachtige planeet tot die monsters zich kwamen bemoeien met alles op deze aarde en wij moesten uit onze schuilkelders komen en deze aarde beschermen. Duizenden nachten had ik de maan al omhoog gehaald maar deze keer was het anders het was een prachtige maan met een blauwe gloed eromheen. Ik stop met de maan omhoog halen de rest kan hij zelf ik moet terug naar het slagveld. Ik kom uit bij een slagveld met alleen maar bloed en gevechtskreten. Ik kijk vol afschuw naar het slagveld want onder aan de voet van deze berg bezig is. Ik verander met mijn gaves mijn jurk in een zilverkleurig blauw harnas. Ik neem mijn zwaard gezegend door de maan in mijn hand en ik heb mijn boog met pijlen op mijn rug zitten. Ik laat een enorme magic circle zich vormen op de helft van de tegenstander. Hij beweegt even.. Staat stil.. en maakt daarna een kwartslag draai waar ik een groot deel van mijn kracht in steek ik laat spirituele vlammen opreizen uit de circle. Ze vernietigen de tegenstander goed zodat onze partij nog een kans heeft. Ik hou mijn zwaard in het maanlicht en creëer een Magic circle onderaan de berg waar ik op spring. Ik word afgevuurd maak een salto en kom perfect weer neer. Ik sta nu omsingeld door Aliens maar dat maakt me niks uit. Ik creëer zeven magic circle's waarop ik ga staan en tussen de een en ander heen en weer beweeg en ze dood met mijn zwaard. Ik was getrained dit te doen op een jonge leeftijd dus het gaat me goed af.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Paige

Ik zucht diep als de teleportatie magiccircle op mij arm verschijnt. Het is tijd om weer te vechten tegen die monsters. Ik heb een hekel aan ze. Haat dat diep ligt. Deze wezens hebben me alles afgenomen wat me lief was. En het feit dat ze nu achter alle andere magiërs aankomen vergroot deze haat alleen maar. Er zijn maar weinig magiërs, een stuk of vijf. Het waren er eerst tien, maar de helft is op verschillende manieren gestorven door deze aliens. En ze zullen niet stoppen totdat ze ons allemaal uitgeroeid hebben en de aarde kunnen overnemen.
Ik voer wat handelingen uit met mijn magic circle en fluister mijn bestemming. Gelijk veranderd er een gloeiend licht om me heen en wordt ik meegetrokken door een sterke kracht. Het duur maar een paar seconden tot ik er ben. Het is een grote open plaats. Ik verander mijn kleding in een grijs harnas en pak mijn zwaard tevoorschijn. Dan zie ik hem, vanuit een ooghoek richt een van de aliens zijn plasmagun op me. Als hij me raakt ben ik er geweest. Ik wacht af wat hij gaat doen. Zodra ik hoor dat hij de trekken overhaalt spring ik behendig over de straal heen en ren de kant van de alien op. Voordat hij iets kan doen heeft hij al een zwaard in zijn nek. Dan komt er een groepje aliens aan. Ze kijken dom rond. Echter veranderd dat als ik mijn boog erbij pak en ze alle drie een pijl door het lijf jaag. Als ze dood zijn trek ik mijn pijlen uit de dode aliens. Ik check de omgeving maar zie geen aliens meer. Ik besluit even te zitten.
Dan voel ik het. Een stekende pijn op mijn been. Het brand enorm en ik gil het uit. "Aaaaargh" stoot ik uit. Ik haal snel het deel van mijn harnas af en zie een wond ontstaan. Het gevoel van immense pijn is niet te beschrijven. Ik verrek mijn gezicht van de pijn als de wond begint te bloeden. Terwijl ik hem probeer te stelpen zie ik dat het niet zomaar een wond is. Het is een nieuw litteken. Ik slaak een gilletje. Dit is mijn zesde litteken, en dat betekend dat er nog maar 4 magiërs over zijn. Het maakt me bang, de aliens verslaan ons stuk voor stuk. Straks is er niemand meer over.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Luna

Er valt een traan uit mijn ooghoek als ik voel dat er een nieuw litteken bijkomt de immense pijn doet me niks het gaat meer om de pijn vanbinnen uit. Met alle woede die zich in mij opwekt vecht ik terug. Ik sla een kreet en maak een gigantische Magic Circle die iedereen behalve mensen van ons zal vernietigen. Door mijn tranen heen veckt ik en vecht ik tot ik er zo een beetje bij neerval. Ik verander mezelf in een gigantische vos met 9 staarten en een een vacht zo wit als de sterren in de lucht met een logo van de maan op me hoofd ik bijt en dood de Aliens een voor een totdat het slagveld zowat over is. Ik verander mezelf terug doormiddel van een magic circle. Ik dood er ook zo veel mogelijk met mijn boog en magie gemixt ik schiet ijs pijlen, vuur, elektriciteit en water. Ik kan niet meer op mijn benen staan en ik zak door me knieën ik ben gewond en ik accepteer dat dit mijn tijd is.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik probeer het bloed van het nieuwe litteken weg te halen. Het litteken veroorzaakt nog steeds stekende pijn, maar het is een beetje minder erg als net. Ik bekijk hem goed. Het litteken is dezelfde als alle anderen, het logo van de planeet waar de aliens vandaan komen. Eronder staat in het klein zes. Net zoals alle anderen, alleen dan met verschillende nummers. Ik denk dat ik mijn eerste gekregen heb toen ik 6 was en ik herinner me elk moment nog. Ik dacht dat ik dood ging. En nu heb ik er al zes overleefd. Ik heb nooit gedacht dat ik ooit zo ver zou komen. Maar ik heb dan ook een fantastische mentor gehad die me begeleid heeft.. Helaas is die er niet meer. Vermoord door de aliens toen ik 12 was. Dat was het moment waarop ik bijna dood ging, de aliens hadden me voor het grijpen maar mijn begeleider gaf zijn leven voor mij. Iets wat ik nooit meer zal vergeten.
Zachtjes doe ik het stuk harnas weer aan een ik probeer op te staan. Het doet pijn om te staan maar het gaat wel. Ik hinkel naar een stukje verder zodat ik kan leunen tegen een grote steen. Ik zucht diep. Nog maar vier over. Het kan zo gebeurd zijn. Verassingsaanval op ons allemaal en we zijn de klos. Ik schud de gedachte van me af en zorg ervoor dat de teleportatie magiccircle weer op mijn arm verschijnt. Ik kan erop zien waar de aliens zijn. Ik zie een flinke groep op een plek die hier niet te ver vandaan is. Ik fluister de bestemming en vertrek weer.
Als ik aankom op de plek zie ik een verschrikkelijk gezicht. Een meisje ligt op de grond en het lijkt erop dat ze opgeeft. Er komen aliens op haar af. Ze moet vast een magiër zijn. Ik moet ervoor zorgen dat ze niet sterft.
Ik slaak een kreet en ga in de aanval.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Ik verander terug in een vos omdat ik niet wil dat wie dan ook mij ziet in mijn menselijke vorm. Ik til mijn hoofd een beetje omhoog ik zie dat het een nieuwe magiër is dat geeft me hoop genoeg hoop om op te staan en de laatste twee Aliens naar te bijten. Ik buig voor de Magiër en val daarna terug op de grond mijn lichaam heeft geen kracht meer in zich het zal sowieso een nacht duren in de maan voor mij om het terug te halen tegen die tijd zijn er vast al weer nieuwe troepen die mijn ras graag willen dood hebben. Ik kan eigenlijk niet dood gaan mijn soort heeft me nodig maar ik voel me zo verschrikkelijk moe van dat vechten dag en nacht dat het misschien maar beter is dat het zo gaat. Ik sta op en strompel een eindje verderop in een groot bad van maanlicht. Ik buig voor de maan zak door mijn poten en lig te wachten wachten tot dat de dood hemzelf mij zal kan komen. Het zou een drama worden als ik dood ga want dan zou het eeuwig dag blijven. Maar ik kan gewoon niet meer al het vechten is voor niks ik heb er geen hoop meer in dat deze wereld nog kan gered door ons ras. Hoeveel mensen moet ik nog dood zien gaan voor deze burgers...

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Wanneer de aliens in het gebied uitgeschakeld zijn strompelt het meisje naar een andere plek. Ik wacht even en wanneer ik zie dat ze in vosvorm gaat liggen ren ik naar haar toe. Als zij doodgaat betekend het dat er nog maar drie magiërs over zijn. En ik heb geen idee waar die zich bevinden, ik kan ze niet makkelijk opzoeken. Dit meisje is de eerste magiër die ik ben tegengekomen in jaren. Ik ben ervan overtuigd dat ik moet proberen haar over te halen om vol te houden. Ik weet echter niet hoe, niemand heeft me ooit duidelijk gemaakt wat er gedaan moet worden om deze wereld te redden. De aliens komen met duizenden deze aarde op en het lijkt niet te stoppen.
Wanneer ik bij de vos ben kniel ik. Ik bekijk de vos snel en zoek naar wonden. Echter zie ik geen rare dingen. Dan kijk ik de vos recht in de ogen. "Luister" zeg ik vastberaden, "Je kan me niet verlaten". Ik kijk niet naar de reactie van de vos en ga verder. "Er zijn er nog maar vier over van ons ras" zeg ik zachtjes, "Als jij gaat dan zijn er nog drie. Dan kunnen we de aliens nooit meer verslaan". Ik zucht en vervolg; "Ik heb je nodig". Ik kijk wanhopig in de ogen van de vos en wacht de reactie af.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Ik kijk het meisje met verdrietige ogen aan. Ik schuur mijn hoofd tegen haar aan en ik voel tranen in mijn ogen prikken van haar mooie uitspraak. Ik kijk naar de maan die even een blauwe gloed afgeeft wat mij weer een beetje kracht geeft. Ik ga zitten voor het meisje en luister naar haar verhaal. Ik leg mijn hoofd tegen haar aan als teken dat ik bij haar in het krijt sta. Ze heeft mij mijn hoop teruggegeven waar ik erg dankbaar voor ben. Er zijn nog veel problemen waar we overheen moeten komen samen met de andere Magiërs jammer genoeg weet niemand waar ze zijn en weten we niet of ze samen willen werken of niet. Het enige wat ik op dit moment weet is dat dit meisje speciaal is ze heeft de kracht om mensen weer moed te geven om mij weer moed te geven. Ik maak een schild om ons tweeën heen zodat het meisje en ik niet aangevallen kunnen worden door Aliens als we aan het praten zijn. Via mijn gedachtes kan ik praten met het meisje het is waarschijnlijk even wennen voor haar maar ik wil niet uit deze vorm gaan voorlopig. 'Hoe heet je?' Vraag ik aan het meisje via mijn gedachtes. Veel vragen komen bij mij opwaaien maar ik wil niet overhaasten ik wil haar niet afschrikken.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik ben enorm blij als ik zie dat het meisje langzamerhand weer hoop krijgt. Ze gaat weer een beetje rechtop zitten en maakt een magiccircle om ons heen. Dit houdt die vieze aliens wel even uit de buurt. Ik laat een diepe zucht uit als ik merk dat we even veilig zijn. Het is moeilijk om constant te moeten bewegen omdat we anders gevonden worden door deze schurken. Je voelt je nergens echt veilig op de aarde. Je kan altijd besprongen worden door aliens en door ze vermoord worden. Het is een moeilijk leven, maar ik weet dat ik dit doe om de aarde te beschermen.
Het meisje begint tegen me te praten door gedachtes mijn hoofd in te sturen. Dit is een heel raar gevoel voor me, ik heb nog nooit zo gecommuniceerd en ik wist niet dat dat kon. Ze vraagt me hoe ik heet. "Ik heet Paige" zeg ik terug via mijn gedachtes, "Paige Anderson en ik ben 17 jaar oud". Ik glimlach naar het meisje. "En jij?"

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Ik vind het fijn dat ze zich veilig voelt het geeft me een rustgevend gevoel. Ik hoor dat ze terug praat via mijn gedachtes en mij vraagt hoe oud ik ben en wat mijn naam is. "Luna Branwen ik ben 16 jaar maar ik train al mijn hele leven voor deze oorlog. Wat zijn jouw krachten eigenlijk?" Langzaam helen mijn wonden door het zitten in de maan wat erg belangrijk voor mij is. De maan is mijn powersource het is waar al mijn krachten vandaan komen en ik ben door de maan gezegend als haar beschermster. Ik gebruik die krachten om de Maan en Aarde te beschermen van die Aliens gelukkig hebben ze nog geen interesse getoond in de maan anders zit ik echt in de problemen. Diep in gedachte verzonken kijk in naar de maan. Ik schud mijn hoofd even en ik kijk terug naar het meisje genaamd Paige ze zit relaxt naast me en ik voel geen spanning om haar heen. Ik blijf wel steeds op mijn hoede voor een verrassingsaanval ik en Paige zouden op dat moment kansloos zijn en we zouden doodgeschoten worden zonder pardon.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik knik naar het meisje dat blijkbaar Luna heeft. "Mijn kracht is teleporteren" zeg ik in mijn gedachtes, "Zo heb ik jou ook gevonden, ik kan zien waar aliens op de aarde lopen". Ik haal een hand door mijn rode haar dat inmiddels enorm door de war zit. Ik ga even anders zitten zodat ik mijn boog niet meer in mijn rug voel prikken. "Misschien is het een goed idee om even te kijken of we wel veilig zijn hier". Ik begin met het teken van de magiccircle op mijn arm. Luna zit naar mijn bewegingen te staren. Als mijn magiccircle oplicht fluister ik de plek waar we nu zijn. Gelijk laat hij de plek zien waar we zitten. Ik kijk met grote ogen naar Luna op als ik het tafereel in de magiccircle bekijk. "Luna" zeg ik zachtjes, "We zijn omsingeld".

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Ik kijk rustig naar haar bewegingen. Zodra ze zegt: "We zijn omsingeld" spring ik op en verander ik terug in een mens. Ik pak mijn zwaard in mijn handen en vorm een circle magic circle's om ons schild heen. Vlammen reizen op uit mijn magic circle's en ik zorg ervoor dat we wat ruimte hebben om te vechten. "Ik ga ons schild laten vallen het kost me te veek kracht als ik nog moet vechten sorry. Bereid je voor om te vechten!" Ik sluit mijn ogen en laat mijn meest krachtige magie mijn lichaam overnemen. Ik open mijn ogen waar een hemels wit licht uitkomt en begin Aliens te verslaan. Ik zwaai met mijn zwaard versla in een keer met mijn kracht 20 aliens en ga zo door met vechten. Behendig weer ik de stralen af met een magic circle. Ik zwaai mijn zwaard en voor dat ik het weet zit ik midden in een zwaar gevecht.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Als ze begint met vechten hoop ik dat ik genoeg tijd heb om buiten de cirkel te teleporteren. Als ik dat doe kan ik vanaf achter aanvallen en proberen de aandacht op mij te richten. Snel fluister ik de plaats en er verschijnt een fel licht om me heen. Met alle kracht die ik heb stuur ik mezelf naar de plek en met een klap kom ik op de grond te recht. Ik pak mijn boog erbij en schiet een pijl door het hoofd van een van de aliens heen. Gelijk richten een aantal aliens hun aandacht op mij. "Kom maar op" gil ik. Ik maak de boog weer vast op mijn rug en pak mijn zwaard erbij. Ik wacht af tot een van aliens aanvalt. Echter beweegt er geeneen. Ik zie dat Luna achter ze aan het vechten is. Dan voel ik het pas, een van de aliens heeft me blijkbaar vanaf achter beslopen en trekt me naar achteren zodat ik hard op de grond val. Ik laat een kreet los en probeer weer op te krabbelen.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Ik hoor een schreeuw achter me en raak uit mijn concentratie. Ik zie dat Paige op de grond ligt en verschillende aliens om haar heen staan. Ik verander in een vos en dood alle aliens om Paige heen. Ik pak haar op in mijn bek en ren weg. Tijdens mijn ontsnapping word ik 2x geraakt door blasters één keer in mijn rug en één keer in mijn poot. Ik strompel verder en bid tot de maan dat ze me de weg leid naar een veilige plek. De maan schijnt fel op een plek waarvan ik niet goed kan zien wat daar is maar ik neem het risico. Ze mag niet doodgaan het kan niet het mag niet! Tranen rollen van mijn ogen af en ik zie dat er een grot is. Ik strompel de grot in en ik zorg ervoor dat er een optische illusie op deze grot staat zodat de aliens ons niet kunnen vinden. Eenmaal terug in de grot val ik op de grond. Mijn sterke magie die me lopend heeft gehouden begint mijn lichaam te verlaten. Ik bloed heftig uit de twee wonden die in mijn lichaam zijn geschoten. Een normaal mens zou hier aan dood zijn gegaan maar omdat ik in een mythical creature kan veranderen ben ik nog niet dood. Ik ben gekozen door de maan om haar te beschermen en deze aarde dus ben ik half Godin van de maan. Mijn lichaam trekt dit niet lang als het zo door gaat ga ik nog is een keer dood door die vervloekte mormels.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Doodsangst. Het is een gevoel dat ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Het zorgde ervoor dat ik me lusteloos voelde wanneer de aliens me op de grond gooiden. Ze stonden over me heen gebogen. Eentje pakte me vast om me stil te laten liggen en de anderen richtten hun plasmaguns op me. Ik had mijn ogen al dichtgedaan en wachtte tot ik de fatale klap zou krijgen. Echter gebeurde dat niet. Luna had zich op een of andere manier ontworsteld uit haar gevolgd en nam me in haar bek mee naar een grot. Ik kon horen en voelen at Luna geraakt werd door de blasters. Ik wilde me losmaken uit de bek van de vosvorm van Luna en zelf tegen de aliens vechten, maar het voelde alsof ik verlamd was en niet meer kon bewegen. Eenmaal in de grot aangekomen lag ik op de grond. Ik probeerde zo snel mogelijk op te staan, Luna heeft me nodig. Zo snel mogelijk loop ik naar haar toe. Het gaat wankelend maar ik kom er wel. Ik inspecteer de wonden en ik trek een wanhopig gezicht. Ik weet niet of ik dit recht kan zetten. Ik besluit dat ik in ieder geval ervoor moet zorgen dat ze niet te veel van de kracht die ze over heeft opgebruikt. Ik teken een magiccircle op mijn arm en creëer er een optische illusie mee, dezelfde als Luna net gemaakt heeft. "Luna" zeg ik doordringend, "Stop met het gebruiken van je krachten. Het zorgt er alleen maar voor dat je sneller out gaat"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld