Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // ft Californication

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
DISCLAIMER: misschien 18+ mogelijk
De titel wordt nog aangepast zodra ik een leuke vind!!

Juliette Delgado

Thomas ‘Tom’ Corwin

Californication
Straatmuzikant

Californication schreef:

Kyara Sophie Lockwood

Colton James McCarter

Ik begin in het volgende topic

Californication
Straatmuzikant

Californication schreef:
Kyara Sophie Lockwood
Langzaam scan ik mijn Netflix af, opzoek naar de juiste film. Als mijn mobiel wederom afgaat, kijk ik geïrriteerd wie er belt. Brad voor de vierde keer vanavond. Volgens mij snapt hij niet helemaal wat het betekent als een relatie over is. Geen contact, is daar onder andere een onderdeel van. Opnieuw laat ik hem overgaan zonder iets mee te doen. Eigenlijk zou ik ook mee uit gaan vanavond, alleen nu ben ik blij dat ik lekker in bed kan netflixen. Heerlijk zo'n weekendje alleen thuis. Maar als ik een geluid beneden hoor, kom ik meteen terug van mijn mening. Ik kom recht zitten en hou mijn adem even in. Als er verder geen geluiden meer zijn, scroll ik weer verder op mijn laptop. Fronsend kijk ik op als ik toch echt een deur hoor dicht vallen. Ik spring op van mijn bed en trek snel mijn adidas legging over mijn benen heen. Ik vis mijn mobiel van het bed en doe de zaklamp aan. Met een zwaar onderbuik gevoel, loop ik bijna geluidloos de trap af. Als ik de woonkamer in loop, zie ik licht komen uit het kantoor van mijn vader. Zit die normaal niet op slot? Ik doe mijn eigen lampje uit en benader de kamer langzaam. Ik moet mezelf in houden om niet te gillen als ik twee onbekende mannen door de spullen van mijn vader zie gaan. Even blijf ik verstijfd op mijn plek staan, maar aangezien zij mij niet zien, besluit ik me op te sluiten in de badkamer boven en daar de politie te bellen. Maar als ik een stap naar achteren doe, verlaat echt een gil mijn lippen. Ik voel een gespierd lichaam achter mij en durf niet om te kijken. 'We hebben een indringer jongens'

Colton James McCarter
'Klaar' Beveel ik. Aiden en Duke houden meteen op. Ik neem nog een laatste trek van mijn sigaret en kom dan langzaam los van de muur waar ik tegen aan leunde. Gregg ligt kreunend op de grond en als hij mijn kant op kijk zie ik zijn verminkte gezicht. Maar dit is nog maar van buiten, de schade die wij binnen hebben aangericht is waarschijnlijk vele male groter. Bij die gedachte, kan ik een kleine grijns niet onderdrukken. 'C-Colton' De stem van Gregg klinkt schor en zwak. Zo moet hij zich ook voelen. Ik kijk hem vragend aan terwijl ik mijn sigaret voor zijn hoofd met mijn schoen uit druk. 'Alsjeblieft. Ik heb een gezin' Ik begin spottend te lachen. Dit is de eerste keer dat Gregg over zijn gezin begint. Ik buk bij hem neer en neem even de tijd om zijn wonden op te nemen. 'Kijk Gregg. Ik vind dit ook niet leuk om te doen. Maar ja als ik je laat lopen, dan lijken wij zwak. Snap je?' Ik maak mezelf weer lang en haal mijn pistool achter uit mijn zak. Ik doe mijn leren handschoenen beter om mijn handen en zet de demper op mijn pistool. 'Over een week. Geef me nog een week dan heb ik het echt Colton. Geloof me' Jammert Gregg. Ik knik naar Aiden en Duke en die zetten Gregg op zijn knieën voor mij neer. Ik zet mijn pistool tegen zijn hoofd en met één kogel is het gedaan. Ik haal langzaam het bloed van mijn gezicht. 'Ruim het op' Beveel ik de jongens, maar dan kruist mijn blik met die van een ander. Kut een getuige.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Juliette Delgado
Vooraleer ik het steegje betrad zucht ik even. Ik was net terug van een avondje stappen met mijn vriendinnen en omdat ik het verst woonde van de club, moest ik telkens nog een stukje alleen wandelen. Meestal nam ik de weg door het steegje aangezien die het snelst was, als ik de andere route moest nemen, dan was ik veel langer onderweg en moest ik een tamelijk grote omweg maken. Toch wist ik wel dat het steegje niet de veiligste plek was om 's nachts alleen als meisje rond te lopen. Langzaam en een beetje aarzelend begon ik dan toch maar verder te lopen. Hoe sneller ik hier voorbij was, hoe sneller ik thuis was en in mijn bed kon gaan liggen. Dat kon ik nu immers wel gebruiken. Het was al een uur of twee 's nachts en zo de hele avond dansen op hakken was best vermoeiend. Mijn gedachten worden onderbroken door enkele stemmen in het steegje, waardoor ik aandachtig opkijk naar wat er zich aan het afspelen was. Een iets oudere man lag op de grond, terwijl een paar jongens van mijn eigen leeftijd rond hem stonden, met een geweer tegen zijn hoofd. Mijn ogen werden groter. Dit had ik hier nog nooit mee gemaakt. Toen ik doorhad dat één van de jongens mij had gezien, slaakte ik een gilletje en verdween achter één van de uitstekende muren van een vervallen huis. Dit was wellicht niet de slimste oplossing geweest, hij had mij duidelijk gezien en wist ook goed genoeg dat ik achter een muur was verdwenen. Daarbij hadden de andere jongens mij ook gehoord, wat nog dommer was. Ik liet me onderuit zakken tegen het muurtje en mijn ademhaling en hartslag liepen op. Ze hadden zojuist die arme man vermoord, en nu was ik aan de beurt.

Thomas Corwin
Vanavond was het zo ver. We gingen eindelijk binnenvallen in het huis van één of andere man die ons nog geld verschuldigd was en het steeds niet terugbetaalde. Hij was een rijke man, eentje met geld genoeg en een hoge status maar dat wou tegenwoordig niets meer zeggen en deed ons ook niets. Wij moesten en zouden dat geld terugvinden, waardoor we besloten hadden om zijn huis te beroven. Normaal gezien was er vanavond niemand thuis, dus dat kwam goed uit. Na weken van observeren en het huis analyseren, hadden we gevonden hoe het in elkaar zat en welke ruimte zich waar bevond. Ook hadden we een vast patroon kunnen ontdekken in wanneer de man weg of thuis was, waardoor deze avond ideaal was. Na wat gesukkel aan de voordeur, hadden we hem toch eindelijk uit het slot kunnen krijgen. Het kantoor lag direct rechts, daar was de plaats waar we moesten zijn. Ik en Adam zouden het kantoor leeg plunderen en Owen en Matthew zouden een oogje in het zeil houden en ons dekking geven indien er toch iets zou mislopen. Zodra ik Matthew hoorde zeggen dat er een indringer was, trok ik mijn wenkbrauw op en nam mijn pistool stevig beet in mijn hand. Ik mompelde tegen Adam dat hij verder moest zoeken. Het geld was het belangrijkste, die indringer kon me eigenlijk niets schelen. Ik verdween in de badkamer en zag daar Matthew staan met een meisje geklemd in zijn armen. ''Kijk eens aan.'' Zei ik wat spottend tegen haar terwijl ik mijn pistool weer aan de kant schoof en mijn hand ruw over haar gezicht liet glijden. Zij kon toch niets doen. ''Ik denk dat jij met ons zult moeten meegaan.'' Ik gaf een knikje aan Matthew, als teken dat hij haar naar de auto moest brengen en dat wij in 5 minuutjes zouden komen. Op het moment dat ik Matthew het meisje zag wegbrengen, liep ik zelf terug naar het kantoor van haar vader waar Adam de buit al had gevonden. ''Wegwezen nu.'' Beval ik. Samen met de andere 2 jongens liep ik naar de auto en kroop achter het stuur, waarna ik terug reed naar onze verblijfplaats.

Californication
Straatmuzikant

Californication schreef:
Kyara Sophie Lockwood
Onhandig probeer ik los te komen uit de greep van de man achter mij, maar van te voren wist ik dat dit een verloren zaak zou zijn. Een diepe zucht verlaat mijn lippen. In mijn gedachte probeer ik mezelf rustig te houden. Het zijn inbrekers, dus zodra ze het geld hebben gevonden, zullen zij verdwijnen. Als er een jonge man mijn kant op komt lopen, wil ik onbewust een stap naar achteren, wat dus niet kan. Mijn blik gaat naar het pistool dat hij in zijn handen heeft geklemd. Ik heb eigenlijk nog nooit een pistool van dichtbij gezien. Ik hoor arrogantie in zijn stem. Iets wat de man ook uitstraalt. Als hij besluit mijn wang aan te raken, zet ik mijn kaken op elkaar en hef mijn kin op. Mijn hart klopt in mijn achterhoofd van de spanning. Mijn adem die ik blijkbaar aan het inhouden was, laat ik vrij als de man zich omdraait. 'Wat?' Breng ik verbaasd uit als hij van plan is mij mee te nemen. Als de man achter mij begint te lopen met mij vast, bedenk ik me niet en probeer met alle macht los te komen. De man tilt me bij mijn middel van de grond terwijl ik mijn nagels in zijn huid zet. Ik grijp me vast aan de deurpost, maar aangezien mijn handen klam zijn, glijden mijn vingers al snel los. Als we buiten zijn, gil ik de hele buurt bij elkaar. Hopend dat nieuwsgierige naaste, zullen kijken wat er aan de hand is. De man legt zijn hand op mijn mond, maar ik geef me echt niet zo maar verloren. Maar dan voel ik een koel metaal in mijn nek. Je hoeft er geen pistool voor te hebben gezien, om te weten dat hij er eentje in mijn nek zet. 'Hou je bek en loop rustig naar de auto' Zijn stem klinkt gecontroleerd alleen ik hoor de onderliggende stress. Wederom zet ik mijn kaken op elkaar en begin te lopen naar de onbekende auto. De man die erbij staat, knikt naar de man achter mij. Wat zou dat betekenen? De man draait me om en ik voel de autodeur achter mij. Maar voordat ik het door heb voel ik een naald in mijn nek. 'Verdomme' sis ik zachtjes terwijl ik me vast klam aan de auto, maar de wereld om mij heen begint al te draaien. Het duurt enkele seconden voordat het zwart wordt voor mijn ogen.

Colton James McCarter
Als ik een ijzige gil hoor door het steegje, wordt mijn getuige bevestigt. Ik begin zachtjes te vloeken en ren dan de kant op van de getuige. Aiden en Duke die met het lijk bezig zijn, leggen hun werk neer. Maar als ik de hoek om kijk, begin ik spottend te lachen. Het meisje dat het heeft gezien, is zo van slag dat ze geen stap heeft kunnen zetten. 'Ga maar door jongens' En dan richt ik me weer op het meisje. Haar ogen stralen angst uit. Ik neem de tijd om haar even op te nemen. We hadden het zeker minder kunnen treffen met onze getuige. 'Staan' Beveel ik emotieloos terwijl ik het pistool in mijn handen beter vast pak. In mijn hoofd twijfel ik wat ik moet doen. Één van de regels is dat we geen losse eindjes willen, dus haar laten gaan is sowieso geen optie. Maar om haar nu ook om te leggen, wat zij waarschijnlijk denkt, vind ik wel een beetje een stap te ver. Begrijp me niet verkeerd, ik blijf ook een geweten hebben. Als we haar meenemen en het blijkt niet het gewenste effect te hebben, kunnen we haar altijd nog het verlossingsschot geven. Daar komt bij dat we iemand haar gezicht kunnen door verkopen. Aan de heroïne helpen en je ziet haar nooit meer in de maatschappij terug. Het meisje heeft geen idee wat ze moet verwachten. Bij dat idee begin ik te grijnzen. Ze is totaal in mijn macht. Ik geef haar een duw richting de andere jongens. Mijn pistool druk ik in haar rug terwijl ik een stap naar voren doe. De stap die de ruimte tussen ons doet verdwijnen. Ik verwijder het haar uit haar nek en druk mijn lippen tegen haar oorschelp aan. 'Zie je dat?' Zeg ik terwijl ik naar het levenloze lichaam van Gregg kijk die in de container terecht is gekomen. Als Aiden er benzine over heeft gegooid, steekt Duke de het lichaam in de fik. 'Als jij ook maar één kick geeft, lig jij ernaast' Fluister ik. Ik geef haar geen tijd om te herstellen en geef haar een duw naar voren. In mijn ooghoek zie ik hoe het lichaam van Gregg opgaat in de hoge vlammen.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Juliette
Misschien had ik niet moeten gillen en me gewoon moeten verbergen, dan had de jongeman waarschijnlijk gedacht dat ik er niet was, of was het niet opgevallen. Ik had zonet mezelf verraden. Een hoop gedachtes dwaalden rond in mijn hoofd. Wat ging er gebeuren? Wie waren de 3 jongemannen? Wat was er gebeurd met de man die op de grond lag? Waarom waren ze hier? En vooral, zou dit het einde voor mij betekenen?
Voordat ik het wist, stond een gespierde jongeman voor mij en beval hij me om op te staan, wat ik dan ook maar deed. Ik zou niet eens de moeite nemen om me te verzetten. Wat moest een klein, slank meisje zonder spieren als ik nu tegen zo'n gespierde jongen met een afgetraind lichaam én een geweer dat me elk moment het leven kon ontnemen? Er viel absoluut niets tegen te beginnen. Uit schrik bleef ik gewoon voor me uit staren en liet het allemaal maar op me afkomen. Ik voelde wel dat hij zijn geweer in mijn rug drukte en om eerlijk te zijn leverde het een soort spanning op. Het was niet per se dat ik het fijn vond, maar het leek uit één van de zovele filmscènes die ik vaak had gezien in films die ik had gekeken. Bij zijn vraag knikte ik even. Ik stond versteld van wat er was gebeurd en door de shock was ik niet eens meer in paniek. Enkele seconden had ik het lichaam van de man gezien, maar ook dat was weer verdwenen binnen de paar seconden. Als ik hem zou gehoorzamen, zou er misschien niets met me gebeuren, al was dat ook iets dat ik betwijfelde. Hij leek geen medelijden te hebben, vriendelijk te zijn of nog maar iets te geven om mijn familie of mij. Ook had ik het vreselijk koud want ik had een strak jurkje aan en hakken, die deze situatie niet echt handiger maakte. De twee andere jongens, die het lichaam hadden opgeruimd, kwamen grijnzend voor mijn neus staan. ''Mmm, dat kleedje is wel makkelijk om uit te doen zie ik.'' Zei de ene met een lach tegen de andere. ''Zal vanavond wel van pas komen.'' Was het antwoord dat daarop volgde.

Thomas
De jongens, die iets langer waren buiten blijven staan om het meisje te verdoven hadden haar in de kofferbak gelegd. Dat verdiende ze wel, als ze de buurt bijeen wou krijsen, moesten we er maar voor zorgen dat ze haar mond hield. Ik hoopte niet dat haar meenemen voor te veel last zou zorgen, want dan moesten we haar het leven afnemen en dat ging er misschien wat over sinds het nooit de bedoeling was geweest om haar mee te nemen in de eerste plaats. Ik reed redelijk snel en parkeerde de auto op de oprijlaan, waar we terug uitstapten. De andere jongens verdwenen in het huis, waarna ik de achterbak open deed en het lichaam van het meisje over mijn schouder heen gooide. Ik sloot de auto en verdween in ons huis. Het was het huis van de bende, we verbleven hier en eigenlijk was het een beetje als een familie voor mij. Ik had niets anders en wist ook niet beter, namelijk. Voorzichtig liep ik met haar in mijn armen naar mijn kamer, waar ik haar neerlegde op mijn bed.
Ik vond het wel zielig voor haar, ze had ons niets fout gedaan, ze verdiende dit waarschijnlijk niet. Haar vader had gewoon een fout gemaakt en nu moest zij ervoor boeten. Daarom hebben we haar ook niet vermoord, omdat het geen nut had. Wat we er nu mee moesten doen was echter nog een ander probleem. Haar hier houden was ook niet bepaalde een oplossing. Ik ging op de rand van het bed zitten en nam mijn mobiel om een sms naar Matthew te sturen dat ik samen met het meisje in mijn kamer was. Waarschijnlijk zouden ze er wel iets seksueel van maken, maar dat was het momenteel niet. Over enkele minuten zou het verdovingsmiddel uitgewerkt moeten zijn en zou ze terug bewust zijn. Misschien moest ik haar dan voorstellen om een glas water te gaan halen of iets dergelijks. In afwachting stopte ik mijn pistool alvast weg in een kluis. Hier in huis had niemand een pistool bij zich, dat was te gevaarlijk.

Californication
Straatmuzikant

Californication schreef:
Kyara Sophie Lockwood
Moeizaam open ik mijn ogen als ik een onbekend geluid hoor. Door de bonkende hoofdpijn die ik heb, wil ik eigenlijk mijn ogen weer sluiten maar dan herken ik het plafond niet. Net als de rest van de kamer. Als mijn ogen vallen op de man die op het bed zit, kom ik snel omhoog. Onze blikken kruisen en ik voel een rilling over mijn lichaam. Door zijn strakke shirt valt zijn gespierde lichaam nog erger op en zijn ogen staan emotieloos. Net alsof hij dwars door mij heen kijkt. Ik weet even niet wat ik wil zeggen. 'What the fuck' sis ik schor terwijl ik opspring uit het bed. De adrenaline giert door mijn lichaam en ik begin zwaarder te ademen. 'Je hebt je geld toch? Waar heb je mij dan voor nodig' sis ik tussen mijn lippen door. Ik schrik zelf een beetje van mijn felle opmerking en ben op mijn hoede wat er gaat komen. Opeens voel ik me heel bloot in mijn aansluitende crop top en strakke legging. Ik sla mijn handen over elkaar en probeer mijzelf rustig te houden. Als ik een bekende ringtune hoor, wil ik mijn mobiel pakken, die ik niet heb. Ik kijk de kamer rond, maar zie hem niet liggen. Wedden dat die klootzak hem heeft.

Colton James McCarter
'Gedraag je eens. Ze is onze gast' Zeg ik cynisch terwijl ik het meisje wederom een duw geef. Ze is zeker niet de snelste. 'Jij wilt haar zeker voor jezelf houden McCarter' Lacht Aiden. 'We hebben je wel door' Ik wuif zijn opmerkingen weg en open de auto. 'Fouilleer haar' Beveel ik Duke. Zijn grijns is niet meer van zijn gezicht af te slaan. 'Rustig prinses, hij doet je geen pijn' zeg ik lachend, als ik haar bange blik zie. Ik open de deuren van mijn Porsche en stap zelf achter het stuur. Het meisje laat ik daar in tegen, bij Aiden op de achterbank zitten. Ik doe alle deuren op slot en stop mijn pistool weer in achter in mijn broek. Ik stop mijn sleutel erin en scheur weg. Als we bij ons huis zijn aangekomen, zie ik dat de rest ook weer terug is van hun 'avontuurtje'. Ik til het meisje over mijn schouders heen het huis binnen en zet haar daar weer op de grond. 'Breng haar naar mijn kamer, ik kom er zo aan' Beveel ik Duke. Ik vervolg mijn weg naar de woonkamer. Aan de sfeer in de kamer te merken, is het gelukt bij Lockwood. 'Is het gelukt?' Adam is de eerste die Aiden en mij opvalt. Ik knik bijna onzichtbaar. 'Waar is Duke?' Vraagt Matthew die langs ons heen kijkt. 'Ja wij hadden een getuige. Ze is boven in mijn kamer bij Duke' De jongens kijken elkaar even aan. 'Wij hadden ook een getuige. Die is boven bij Thomas' Ik frons mijn wenkbrauw. Twee getuigen op één avond?

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Juliette
Een geïrriteerde zucht had mijn mond verlaten. De jongens waarmee ik te maken had deden precies alsof ze nog nooit een meisje hadden gezien of zelfs aangeraakt. Laat staan wat er me vanavond te wachten zou staan. Ik walgde van het idee dat ik misschien vanavond in één van die jongens zijn bed zou belanden. Tegenwerken zou ik wel doen, ik had geen zin om naar bed te gaan met één van hun en daarbij was het ook nog eens verkrachting. Niet dat ik daar veel aan kon doen, als ik zou tegenwerken zouden ze toch een geweer tegen mijn hoofd duwen totdat ik meewerkte en hun hun zin gaf. Ik verstijf even wanneer één van de jongens genietend met zijn handen me ''fouilleert''. Het was meer me een beetje betasten en het was vies.
Wat gevoelloos staarde ik door één van de verduisterde ramen naar buiten. Waar we naartoe gingen wist ik niet, net zoals dat ik niet wist wat er gaande was of wie deze jongens waren. Meer nog, ik wou het zelfs niet willen weten om mee te beginnen. Ik had mijn lesje inmiddels wel geleerd. Het steegje zou ik nooit meer nemen, als ik daar ooit de kans nog toe zou krijgen. Ik veronderstelde van niet.
Dezelfde jongen die mij eerst had betast, nam mijn arm stevig beet en trok me mee naar één van de kamers in het huis. Het huis was niet bepaald rommelig, het was gewoon oud en vervallen en toe aan een grote schoonmaakbeurt. Ik werd ruw op het bed wat er stond geduwd en daarna duwde hij de deur achter zich dicht, waarna hij langs mij ging zitten en zijn arm om me heen sloeg. ''Dus, nu we hier een mooie dame hebben zitten moet ik er gebruik van maken natuurlijk.'' Zijn ruwe hand vond een plaats op mijn blote been, onder mijn korte jurkje dat ik nog aanhad van het stappen. ''Blijf van me af.'' Bracht ik geïrriteerd uit. ''Het meisje heeft ook nog een grote mond zie ik.'' Volgde er op mijn protest.

Thomas
Ik blijf gewoon rustig op de rand van het bed zitten wanneer het meisje opspringt en wat paniekerig reageert. Dat was te voorspellen. Haar reactie was compleet normaal en het deed Thomas weinig. Dit was nog al eens gebeurd, dat ze een getuige hadden moeten meenemen maar omdat ze bleef vervelend doen, hebben we haar leven moeten ontnemen. Ze was een lastpak en ik herinnerde me nog goed dat er niets mee aan te vangen viel. Ze bleef en bleef domme vragen stellen en werkte totaal niet mee.
''Ik denk dat je best even rustig gaat zitten op het bed en kalmeert. Ik snap dat je in shock bent maar zo doen helpt niets. We zullen je niets doen, echt niet.'' Verzekerde ik haar. ''Alleszins ik niet, en ik zal er wel voor zorgen dat de rest je ook niets doet.'' Ik wou niet overkomen alsof ik met haar in zat en alsof ik gevoelens had, maar dat had ik uiteraard wel. Ze verdiende het niet dat er iets met haar gebeurde, ik had gewoon geen andere keuze gehad dan haar mee te nemen omdat ze ons anders zou herkennen en verklikken. ''Wil je wat water of iets anders?'' Met vragende ogen keek ik het meisje aan. Misschien ging ze me nu een klap in mijn gezicht geven omdat ik met water aan kwam en ik deed alsof dit normaal was, alsof zij het allemaal maar moest slikken. Ik wist dat dat niet het geval was, ze had al genoeg geprotesteerd en zich proberen te verzetten. Langzaam stond ik op en legde de lakens van mijn bed terug recht. Ondanks dat ik bij een bende zat, was ik wel erg gesteld op orde en netheid en zag mijn kamer er altijd mooi uit, in tegenstelling tot sommige andere kamers die vuil waren en stonken naar sigaretten. Roken in mijn kamer deed ik zelf echter niet. Mijn kamer rook fris, dat vond ik het fijnst.

Californication
Straatmuzikant

Californication schreef:
Kyara
Een spottende lach verlaat mijn lippen als hij zegt dat zij mij niks zullen aan doen. Wat doe ik dan in vredesnaam hier? Als ze me niks aan gaan doen dan hebben ze toch ook niks aan mij? 'Wat is dit dan? Een logeerpartijtje?' sis ik sarcastisch tussen mijn lippen door. Als ze van plan zijn mij te vermoorden dan mogen ze gelijk de kogel door de kerk schieten. Bij dat idee, raak ik een beetje in paniek. Natuurlijk wil ik niet dood. Maar ik wil zeker niet vermoord worden én verkracht. Als de man zegt dat ik rustig moet doen, begin ik wederom weer te lachen. Heeft hij ook maar enig idee wat voor onzin hij uitkraamt? Natuurlijk ben ik in paniek.
'Ik hoef geen fuck van jullie' schreeuw ik bijna zijn kant op als hij mij water aan bied. De woede raast door mijn lichaam maar ik bal mijn handen tot vuisten en zet mijn kaken op elkaar. Mijn gedachten lijden naar mijn ouders. Morgen komen ze thuis, in een leeg huis. Zonder hun dochter. Ze zullen eerst mijn vrienden bellen. Denkend dat ik misschien te veel had gedronken bij het uitgaan en daarom bij iemand anders zou crashen. Ik zie in mijn hoofd al, hoe vooral mijn moeder, in paniek zou raken als ze al mijn vrienden bij langs zijn geweest. Dan wordt de politie ingeschakeld. Aangezien zij niet weten wanneer ik ben meegenomen, kunnen ze me eerst nog niet als vermist aangeven. Dan moet het 24 uur lang duren. Misschien staat er wel iets op de beveiligingscamera. Een diepe zucht verlaat mijn lippen.

Colton
Ik baal deels wel dat de rest ook een getuige heeft. Diep van binnen weten we ook wel wat we er mee moeten. Maar dat is niet iets waar zo over gesproken wordt. Ook wil onder andere ik eerst gebruik maken van de omstandigheden. Morgen zou ik Romeo bellen om te kijken of hij nog meisjes zoekt en hoeveel onze meiden zouden opleveren. Volgens de andere jongens is de dochter van Lockwood zeker geen lelijk meisje. Dus misschien kunnen onze meiden wel goud verdienen. We hebben het wel vaker met de jongens erover gehad om onze zaak uit te breiden in onder andere mensenhandel. Maar dat is wel even iets anders dan dealen en stelen. Begrijp me niet verkeerd, als je iemand vermoord dan ben je ook aan het spelen met iemands leven alleen ik ben eigenlijk één van de enige die dat onderdeel ook doet in deze bende. Daardoor luisteren veel ook naar mij, omdat ze weten dat ik bloed aan mijn handen heb.
Ik vervolg mijn weg naar boven, naar mijn kamer. Als ik de deur open, tref ik het meisje met Duke op bed. Duke heeft zijn hand op haar been. Ik kuch even duidelijk en Duke kijkt op. Hij voelt zich duidelijk betrapt en springt ook gelijk op. Ik hou de deur voor hem open zodat hij weg gaat. Hij kijkt me nog even aan als hij weg loopt, maar brengt verder geen inspraak meer in. Hij weet dat als wij dat gaan doen, hij als één van de eerste op de lijst gaat komen te staan. Ik sluit de deur achter mijn rug en doe hem op slot. Zonder verder iets te zeggen neem ik plaats achter mijn bureau. Om enkele administratieve dingen te noteren.

Phobias
Internationale ster

Phobias schreef:
Juliette
Ik had hem vies aangekeken maar protesteerde ook nog niet echt in mijn daden. Hij zou toch te laf zijn om de confrontatie aan te gaan, het enige wat deze jongens konden was een geweer tegen iemand aandrukken wanneer iets hun niet beviel en verder waren ze gewoon een bende egoïsten die niets hadden bereikt in hun leven. Ik wist dat ik boven deze jongemannen stond, al kon ik er ook niets tegenin brengen.
Zodra de deur opengaat, kijk ik op en verlaat een opgeluchte zucht mijn lippen. Nu ging de andere handtastelijke jongen tenminste weg, al wist ik niet of dat per se beter was want misschien ging de gespierde man die net binnen was gekomen net hetzelfde met mij doen. Ik vond het echt walgelijk. Wie weet hoe veel meisjes deze jongens al in hun bed hadden gehad, wat er met die meisjes was gebeurd en of ze deze misschien zelfs verkracht hadden. Een rilling van pure afgunst liep over mijn rug heen. Ik wou hier niet zijn, ik wou weg en het waren viespeuken. De deur werd op slot gedaan en ondanks dat het me bang maakte, liet ik het niet merken. Ik bleef gewoon zitten op de plaats waar ik zat, op de rand van het bed dus. De jongen die zonet was binnen gekomen zei niets tegen me en had me niet eens bekeken. Het gaf me wel een vredig gevoel, voor heel even was ik veilig en gebeurde er niets met mij. Voor het eerst kon ik eventjes bekomen van de gebeurtenissen van afgelopen avond. Ik prulde wat aan de rand van mijn strak kleedje terwijl ik voor me uit staarde, naar een saaie witte muur.

Thomas
''Je moet niet denken dat kwaad worden en je opwinden jou helpt.'' Sprak ik rustig. Ik was kalm, ik was totaal niet kwaad of boos en ging me ook niet opwinden zoals zij aan het doen was. Het haalde toch niets uit. De situatie was nu eenmaal zoals ze was en daar kon ik niets aan doen. Verkeerde moment, verkeerde plaats en dat is dan maar zo. Ik kon het niet meer omdraaien. Als ik kon, zou ik het vast doen. Ze verdiende dit niet. Ik kon alleen niets doen en zij kon ook niet teruggaan, want ze wist onze verblijfplaats, hoe wij eruit zagen en wat we gestolen hadden. Voor haar was er geen weg terug, dus ze kon haar ofwel gedragen, ofwel protesteren en dan gingen er wel erge dingen gebeuren met haar. Dan zouden de andere leden haar wegsturen.
Ik stond rustig op en ging op de vensterbank zitten, waar ik wat naar buiten staarde. Veel viel er niet te zien, het was donker en er waren enkel wat sterren. ''Je mag proberen te ontsnappen als je wilt, maar de andere jongens zullen je waarschijnlijk niet met rust laten als je op hun kamer terecht komt.'' Rustig haalde ik mijn schouders op. ''En dan nog, ik zou het niet proberen, ze zullen niet echt mild voor je zijn. Een aparte kamer voor je hebben we niet, je mag wel hier blijven en ik zal wel op de bank gaan slapen als je dat liever hebt.'' Ondanks dat ik misschien ruw, grof en gemeen kon zijn, ging ik haar ook niet dwingen om bij mij in bed te slapen en op de bank zou ik haar niet alleen laten liggen. Dat kwam sowieso niet goed met andere jongens die hun seksuele behoeftes niet konden onderdrukken. ''Ik ga niet staan roepen en tieren, laat maar iets weten als je bent afgekoeld of als je iets nodig hebt. Ik ben beneden in de woonkamer, gewoon de gang uitlopen naar links en de trappen naar beneden.'' Langzaam stond ik op en verliet de kamer, waarna ik naar de woonkamer liep. Eenmaal daar liet ik me op de bank ploffen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld