Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG} Your love is scaring me

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:

Your love is scaring me
No one has ever cared for me
As much as you do
I need you

With @Kittenpainfull

Gelieve niet te reageren als lezer zijnde

Carter Edward Anninger ~ 19

"Never forget
who you are"

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Cheyenne Ellis Mills
18 years

Maybe I'm my own greatest fear
maybe I'm just scared to admit that
I might not be as dark as I think
maybe I am not the person
that I never wanted to be

begin komt volgende stukje

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was weer de eerste schooldag, misschien wel de ergste dag van het hele schooljaar. De eerste dag dat je weer naar je best moest doen om op school te verschijnen. Door het hele jaar was dit al een groot probleem voor Cheyenne maar de eerste dag had ze er toch wel extra moeite mee. Het liefst wou ze dan tot een uur of drie in bed blijven liggen, zoals ze de rest van haar vakantie gedaan heeft. Het hielp ook niet dat ze met haar vrienden nog tot laat weg was gisteren. Cheyenne zelf wist ook wel dat ze de dag erop weer school zou hebben maar wanneer ze met haar vriendengroep in het park is en een shot wodka aan het nemen is, dan is school de volgende dag nou niet echt iets waar ze zichzelf graag aan herinnerd. Op dat moment zijn dat zorgen voor de volgende dag, niet voor op dat moment. Dat had ze nu ook wel gemerkt de volgende de dag. Haar hoofdpijn was niet te doen en de misselijkheid was ook aardig goed te merken. Helaas voor haar, voor ze tegen haar moeder kon zeggen dat ze ziek was en vandaag thuis zou blijven was haar moeder haar kamer al binnen gekomen om tegen haar te schreeuwen dat ze er uit moest. Haar moeder had natuurlijk al lang zien aankomen dat Cheyenne haar best zou doen de eerste dag niet te hoeven gaan maar helaas leek het er niet op dat het dit jaar zou lukken. Zodat ze met haar hoofdpijn niet langer het gegil van haar moeder hoefde aan te horen klom Cheyenne met veel moeite haar bed uit. Dat hielp gelukkig want haar moeder verliet meteen haar kamer. Nu was het erg moeilijk voor Cheyenne om niet gewoon weer in bed te liggen maar zelf wist ze ook beter dan dat, dan zou gedoe met haar moeder weer van vooraf aan beginnen.
Cheyenne stopte niet veel moeite in hoe ze eruit zag de eerste dag, het was gewoon zoals elke andere schooldag. Behalve dan het feit dat het de dag was die de zomervakantie tot een einde bracht. Cheyenne besloot gewoon een simpele zwarte spijkerbroek met het eerste de beste shirt uit haar kast er bovenop te gooien. Voor de rest kamde ze gewoon haar, deed haar gewoonlijke sieraden om, oorbellen, ringen, een ketting en dan was het tijd om snel nog haar tas in te pakken en dan bij die tijd zou Ash ook wel een keer voor haar deur staan met zijn auto. Ash was een jongen van de vriendengroep, die reden altijd samen naar school en dus ook dit jaar weer. De jongen reed toch langs haar huis richting school, dus het was dan wel net zo handig dat Cheyenne mee mocht rijden.
Inderdaad, niet lang nadat Cheyenne klaar was om te gaan hoorde ze een auto claxonneren voor haar huis en ze wist meteen wie het was. Ze zei vaarwel tegen haar moeder en stapte bij Ash in om vervolgens richting naar school te gaan. Vanaf haar huis was het maar een paar minuten rijden voor ze op de parkeerplaats van school aankwamen. Daar zouden ze normaal nog even een sigaret roken maar beide wisten dat het toch misschien beter was als ze vandaag direct door naar het lokaal gingen aangezien beide ook wisten dat ze aardig te laat waren. Normaal zou hen dit niet zo interesseren maar ze hadden de eerste les van hun mentor en dat was vorig jaar niet bepaald gezellig geëindigd met haar. Ze had erg duidelijk gemaakt dat ze van hun groep het volgende schooljaar een betere houding verwachtte. Het was niet de vraag geweest van of ze dat konden volhouden maar meer hoe lang ze dat konden volhouden. Samen met Ash liep Cheyenne het lokaal in, ze waren niet de laatste van de klas die waren aangekomen maar dat kwam eigenlijk meer omdat ze de eerste waren van hun vriendengroep die binnen gekomen waren. Behalve hun zat de rest eigenlijk al wel klaar voor de les voor zover Cheyenne kon zien. Samen met Ash nam Cheyenne de eerste twee rijen aan de linkerkant van het lokaal in. Cheyenne nam de rij voor aan het lokaal en Ash ging achter haar zitten. Met haar rug zat Cheyenne tegen de muur en haar voeten had ze op de lege stoel die naast haar in de rij stond. Nu was het wachten tot de les zou beginnen.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Het irritante geluid van de wekker bereikt het gehoor van Carter, hij wordt erdoor meteen wakker en gaat meteen rechtop zitten in zijn bed. Langzaam rekt hij zich uit met een diepe zucht. Veel zin in school heeft hij niet. Hij zal als de nieuwe gezien worden sinds hij hier nieuw in de buurt en dus ook nieuw op school. Al vestigt hij toch wel hoop op dat hij niet de enigste nieuwe is. Het is het begin van een nieuw schooljaar, dan zijn er toch wel meerdere nieuwe leerlingen op school?
Toch maakt hij erge zorgen om hoe hij gaat opgenomen worden in de groepen en in de klas. Door aan deze dingen te denken begint zijn hand zachtjes te trillen. De stress. Door aan school te denken begint hij nu al lichtjes nerveus te worden. Zachtjes wordt er op zijn kamerdeur geklopt, waardoor hij zijn hoofd die richting opdraait. Zijn zusje, Emma, komt tevoorschijn en deelt hem mee dat het ontbijt al klaarstaat voor hem. Hij bedankt haar met een knikje en zegt zo te komen.
Hij kruipt langzaam uit zijn bed en begeeft zich naar zijn badkamer. De persoon in de spiegel staart hem meteen aan en zo besef hij dat hij er niet uit ziet. Snel neemt hij een douche en maakt hij zich klaar. Hij moet een goede eerste indruk maken en dat moet wel met je uiterlijk zijn. Iemand heeft al een idee over je na drie seconden, in die drie seconden kan je je niet eens voorstellen. Dus hij kan niet anders dan er goed uit zien voor zijn eerste dag.
Wanneer hij zijn op voorhand zorgvuldig uitgekozen outfit aanheeft, legt hij zijn haar nog goed. Een zwakke glimlach verschijnt op zijn gezicht als hij van zichzelf vindt dat hij er nog best goed uitziet. Met een glimlach loopt hij dan naar beneden toe om te ontbijten, maar zijn blik valt eenmaal de keuken in op de klok die omhoog hangt. Zijn ogen worden meteen groot. "Fuck," komt er zachtjes uit zijn mond. Snel neemt hij zijn tas op en neemt wat eten van de keukentafel. Hij neemt snel afscheidt van zijn moeder en zusje met een snelle kus te geven. Hij grijpt zijn autosleutels van het kastje in de hal en snelt naar buiten toe.
Wanneer hij de auto start is de motor ervan te horen, hij glimlacht tevreden erdoor en vertrekt maar snel. Hij wilt niet te laat zijn op zijn eerste dag. Als hij dan aangekomen is, parkeert hij snel zijn wagen om dan half rennend naar de balie te gaan om zijn boeken en rooster af te halen. Hij meldt zich daar aan en krijgt alle informatie toegestopt die hij nodig heeft. Opnieuw bedankt hij de vrouw met een knikje en een klein bedankje, om vervolgens zijn weg te zoeken naar zijn eerste les. Hij had al goed begrepen dat het eerste uur een mentoruur is. Langzaam wandelt hij door de gangen en elke klasdeur die hij passeert, kijkt hij naar het bordje erboven. Wanneer de bel dan gaat, beseft hij dat hij te laat is waardoor zijn hand opnieuw wat begint te trillen. Alle aandacht gaat nu op hem gevestigd zijn als hij het lokaal gaat binnenkomen.
Nu staat hij voor het lokaal waar hij moet zijn, zijn ademt trilt wanneer hij de deurklink vastneemt en de deur opent. Het grootste deel van de leerlingen in het lokaal vestigt hun aandacht op Carter. Snel verontschuldigd hij zich bij de mentor en gaat op een lege stoel zitten. Hopend dat ze niet meer te lang naar hem gaan staren.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Kort nadat Cheyenne en Ash plaats genomen hadden op de stoelen in het lokaal kwam er nog iemand van de vriendengroep binnen. Ditmaal was de persoon die binnenkwam een meisje, haar naam was Olivia. In totaal waren ze met z’n vieren. Erg toevallig was de vierde nog een jongen, dus het was twee jongens, twee meiden en in tegenstelling tot wat vaak gedacht werd waren er geen koppels in de vriendengroep. Ze waren gewoon vier vrienden van elkaar die vaak samen besloten wat lessen te missen of tot laat uit te gaan al was het doordeweeks. Haar moeder had haar gezegd dat haar vrienden een slechte invloed op haar hadden en ergens begreep ze waar haar moeder vandaan kwam maar Cheyenne had het te veel naar haar zin om te stoppen met het omgaan met haar vrienden. Ze haalde slechte cijfers op school en haar aanwezigheid was ook niet bepaald die van een topleerling maar daar had ze eigenlijk helemaal geen stress om. Haar ouders wel, haar vader en haar moeder waren al meerdere keren op school geweest voor gesprekken en hadden ook al meerdere keren geprobeerd te dreigen met dat als het niet beter ging dat ze haar het huis uit zouden zetten. Cheyenne had dit nooit geloofd en had er ook niks op uit gedaan en zoals ze dus al verwacht had woonde ze nu nog steeds bij haar ouders thuis.
Het leek er op dat de vierde persoon van de groep, Keith, niet kwam opdagen vandaag, waar Cheyenne eigenlijk nog wel een beetje jaloers op was. Zelf voelde ze de hoofdpijn en ook de misselijkheid ook nog erg duidelijk en had veel liever nog in bed gelegen. Olivia was naast Ash gaan zitten wat betekende dat Cheyenne nog met haar benen op de stoel naast haar zat en zo een beetje onderuit kon liggen. Hier werd helaas snel een stop tot gebracht wanneer de bel ging en de lerares binnenkwam lopen. Deze zag al snel hoe Cheyenne zat en gaf haar ook meteen commentaar over dat ze haar voeten gewoon op de grond moest zetten. Met tegenzin zette ze haar voeten op de grond en ging ze wat overeind zitten. Haar rug had ze nog steeds tegen de muur zodat ze nog met Ash en Olivia kon praten wanneer ze dit wou.
Het was een minuut ongeveer tot na de bel ging dat de mentor begon met de les al werd deze al snel onderbroken wanneer er een jongen het lokaal binnenkwam. Cheyenne herkende de jongen niet en verwachtte eigenlijk dat hij het verkeerde lokaal wel gehad zou hebben en zich dus weer zou omdraaien. Toch leek dit niet het geval te zijn en nam de jongen plaats op een van de lege stoelen. Voor een paar seconde leek de hele klas nogal verward te zijn over wie deze mysterieuze jongen was die te laat binnen kwam en plaats nam. “Jij moet de nieuwe jongen zijn.” Klonk door de klas. Het feit dat hun mentor dat zei legde eigenlijk al heel wat uit en maakte voor de hele klas al meteen duidelijk wat er aan de hand was. “Zou je jezelf willen voorstellen?” Vol verwachting keek de klas, zo ook Cheyenne de jongen aan. Ze was erg benieuwd naar wie dit was.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Carter bijt zachtjes op zijn lip, iedereen kijkt wat verward naar hem. Een fijn gevoel krijgt hij er niet door want het betekent dus dat ze niet gewend zijn aan nog nieuwe leerlingen, zelfs in het begin van het schooljaar niet. Moeilijk slikt hij even en kijkt dan even kort voorzichtig de klas rond. Het is meer even via zijn ooghoeken naar links en rechts kijken want zijn hoofd draaien durft Carter nog niet doordat iedereen hem aanstaart. Nerveus vlecht hij zijn vingers in elkaar om het getril van zijn handen te stoppen.
Hij hoort de mentor zeggen dat hij de nieuwe jongen is. Was dat misschien nog niet duidelijk genoeg? Nu kijkt iedereen hem zeker wel aan. Hij voelt alle blikken gewoon al branden in zijn rug. Zachtjes bijt hij op zijn lip. Je kan van Carter alles denken wat je wilt, hij heeft misschien een ietwat stoer uiterlijk en onder zijn vrienden kon hij misschien ook wel zo zijn. Toch zit onder die oppervlakte een best verlegen jongen die bang is over de meningen van anderen. Niet dat hij zich de grond in zou laten boren, nee, hij komt zeker ook op voor zichzelf, maar toch. Hij heeft niet graag al die aandacht hij is eerder iemand die gewoon min of meer ongemerkt door zijn middelbare-school-carrière gaat. Zo val je niet al te veel op voor de populairen en de pesters, maar ben je ook niet helemaal onzichtbaar. Want dat wilt hij ook weer niet zijn. Maar de kans om nu niet op te vallen, is al voorbij. Alle aandacht van de klas is nu al op hem gevestigd en het is niet dat het een kleine klas is met achtentwintig zitten ze erin met hem bijgeteld. Dus deze zevenentwintig zullen het snel doorvertellen dat hij de nieuwe is aan hun vrienden en die dan weer aan hun vrienden en in geen tijd zal heel de school over het bestaan van Carter Anninger weten.
Hij kijkt op wanneer hem gevraagd wordt zich voor te stellen. Moet hij dit echt doen? Het is het begin van het nieuwe schooljaar, moet niet iedereen dat doen? Vraagt hij zichzelf af, maar hij gaat zijn mentor helemaal niet tegenspreken en geeft een klein knikje als teken dat hij het zal doen. De hele klas heeft terug zijn aandacht op hem gericht en hij hoopt zo dat hij niet gaat struikelen over zijn woorden. “Hallo allemaal, ik ben Carter Anninger en ben negentien jaar, ik ben hier pas komen wonen waardoor ik hier ook nieuw ben en ik speelde American voetbal op mijn vorige school,” vertelt hij dan vriendelijk, eventjes glimlacht hij ook. Wanneer de mentor hem bedankt en begint met de uitleg, vestigt volgens hem niemand zijn aandacht meer op hem. Wat voor hem een grote opluchting is. Erg lang blijft hij er wel niet bij stilstaan, want hij luistert aandachtig naar de uitleg van hun mentor om toch een goede indruk te geven naar de mentor toe. Wanneer hij dan denkt niemand op hem let kijkt hij toch even voorzichtig de klas rond. Carter bekijkt iedereen even kort tot zijn blik op een meisje aan de linkerkant blijft hangen. Hij blijft er een paar tellen langer naar kijken tot hij zijn aandacht terug op de mentor richt.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Cheyenne luisterde aandachtig naar hoe de nieuwe jongen zich voorstelde. Dit waarschijnlijk het beste wat ze ooit had opgelet in de les. Normaal zou ze te druk bezig zijn met het gesprek voeren met samen met haar vrienden of als er niks interessants was om over te praten dan was er voor Cheyenne altijd buiten wel iets leuks te zien waar ze de gehele uitleg van de les naar kon kijken, of dit nou het manier waarop de gras door de wind waaide of een vogel die een beetje op de straat aan het lopen was, over het algemeen was alles boeiender dan de les die op dat moment bezig was. Hier kreeg ze natuurlijk ook vaak genoeg op haar donder over, als ze weer eens een slecht cijfer binnen had dan waren de leraren de eerste die haar een preek gaven over hoe ze dan maar eens moest opletten in de les en hoe dat al een heel stuk zou helpen bij het ophalen van haar cijfers. Ondanks ze deze preek al talloze keren voor haar kiezen heeft gekregen, het ging eigenlijk altijd het ene oor in en het andere oor uit. Waarom Cheyenne zo weinig interesse in school had wist ze zelf ook niet, ze dacht er dan eigenlijk ook nooit over na waarom ze zo was. Er zou vast wel een reden zijn maar het was niet alsof Cheyenne in haar kamer zat en over haar acties op school nadacht en reflecteerde over waarom ze deed wat ze deed. Eigenlijk schoof ze het nu altijd gewoon simpelweg af op dat ze gewoon school niet leuk vond maar wanneer mensen terugkwamen met het argument dat bijna niemand school leuk vond, dan raakte Cheyenne gewoon boos en geïrriteerd en liep ze weg van het gesprek. Misschien niet de beste manier om met een gesprek om te gaan maar het leek een soort automatisme voor Cheyenne te zijn.
De jongen was dus genaamd Carter. Haar ogen had ze nog steeds op de jongen gericht terwijl ze aan haar rechterkant haar vrienden op de achtergrond hoorde praten, al reageerde ze hier niet echt op omdat ze een beetje te druk bezig was met staren. Cheyenne werd toch al snel uit haar gestaar gehouden wanneer ze een hand om haar bovenarm voelde die deze vervolgens met haar bovenarm begon te schudden. “Wat?” Snauwde ze geïrriteerd naar Ash, die degene was die haar bovenarm vast had. “Keith heeft vanavond een feest bij hem thuis, zijn ouders zijn drie dagen weg met zijn broertje en dus is hij alleen thuis.” Cheyenne keek met vanuit haar ooghoeken naar de nieuwe jongen die dus bij de naam Carter ging. Toevallig zag ze hem nog net een paar seconden kijken voor hij zijn aandacht weer naar de mentor bracht. “Mag ik hem uitnodigen?” Met een knik maakte ze duidelijk dat ze het over de nieuweling had. Er was iets aan hem, wat het was kon ze zo zelf haar vinger niet opleggen. Misschien was het dat hij nieuw was, hij leek erg nerveus te zijn, in haar hoofd konden ze misschien een beetje plezier te hebben door de nerveuze nieuwe jongen uit te nodigen en hem een beetje te plagen. Dat kon geen kwaad leek Cheyenne en misschien paste hij ook wel in de groep. “Sure, de meer zielen de vreugd.” Dat was alles wat Cheyenne nodig had. Ze knikte en zonder nog wat te zeggen bewoog ze zich zo snel mogelijk van haar stoel naar de lege stoel naast Carter. Eerst wachtte ze natuurlijk wel op het juiste moment, wanneer de mentor haar rug naar de rest van de klas had. Cheyenne ging zijwaarts op de stoel zitten zodat haar hele lichaam tot Carter gekeerd was. “Cheyenne, aangenaam kennis te maken.” Zei ze zachtjes en stak haar hand naar de jongen uit.

Anoniem
Internationale ster

katnissx schreef:
Carter zijn volle aandacht is gericht op de mentor, zelfs bij deze uitleg maakt hij soms al eens een notitie. Gewoon omdat hij zeker wilt zijn dat hij niets vergeet. Hij wilt een uitstekende leerling zijn. Je kunt hem misschien een strever noemen, maar voor hem is een opleiding gewoon erg belangrijk, het bepaald heel je toekomst en hij wilt niet zomaar zijn toekomst verspelen door slechte punten te halen. Dat is ook wel één van de redenen dat hij en zijn ouders verhuisd zijn en hij naar een nieuwe school gaat. De eerste reden is dat zijn vader een nieuwe job aangeboden heeft gekregen in deze buurt wat beter betaalde en zijn moeder ook een beter betaalde job hier heeft gevonden. Maar de voornaamste reden is dat hij op zijn vorige school gepest werd, doordat hij als nerd werd bekeken. Carter snapt nog steeds niet waarom ze het deden. Hij haalt wel excellente punten, nooit iets onder een acht en studeert daar ook best wel veel voor. Maar het is niet zo dat hij onder een steen leeft en zijn leven uit niets anders dan leren bestaat. In het weekend en vrijdag avond gaat hij ook gewoon mee uit met zijn vrienden, die hij nog had voor ze hem lieten vallen. In de week ging hij na school ook mee wat drinken. Carter heeft ook gewoon nog zijn sociaal leven naast het leren en bovenal hij ziet er helemaal niet uit als een nerd. Het is voor hem dan ook moeilijk te begrijpen dat ze hem hebben gepest om die reden. Zijn ouders vonden het dan ook beter dat hij in een nieuwe buurt naar school zou gaan zodat hij een nieuwe kans krijgt.
Om hem heen ziet hij iedereen fluisteren met degene die naast hen zit, zachtjes bijt hij op zijn lip. Zouden ze over hem aan het spreken zijn? Hij veronderstelt van wel omdat hij de nieuwe is in de klas. Dat is de reden dat hij niet graag nieuw ergens toekomt, je bent altijd het gespreksonderwerp. Hij hoopt maar dat hij een goede indruk heeft gegeven en ze nog niet slecht over hem praten. Hoe zou het ook nu al kunnen? Ze kennen hem helemaal niet. Carter ziet het meisje in zijn linkerooghoek praten met de mensen achter haar en even vraagt hij zich af waar dat gesprek over zou gaan. Wanneer hij het knikje in zijn richting waarneemt, weet hij dat ze over hem aan het praten zijn. Dat groepje lijkt op een groep dat de school in zijn macht heeft, daarom heeft hij erg veel bang wat er over hem gezegd wordt en bijt hij zijn lip bijna kapot. Als Carter dan kijkt hoe het meisje dat naar hem knikte plots naast hem komt zitten, wanneer hun mentor even niet kijkt, kijkt hij toch wel op. Het meisje stelt zich voor als Cheyenne, en hoe graag hij ook een goede indruk wilt maken op de docent, hij wilt ook vriendelijk zijn naar het meisje toe. "Carter en insgelijks," glimlacht hij en neemt het hand aan en schudt het even kort.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Cheyenne keek even haar haar hand die geschud werd door Carter waarna ze weer opkeek naar de jongen. “Dus, Carter.. Hoe bevalt het tot nu toe?” De vraag was een beetje retorische vraag, de jongen zat nu net in zijn eerste les dus zij zelf wist ook wel dat het moeilijk was voor hem om echt te kunnen zeggen hoe het nou echt beviel. De vraag was ook meer uit beleefdheid maar als Cheyenne heel eerlijk was kon het antwoord wat hij haar zou geven niet heel erg interesseren. Het was misschien een beetje haar manier van een goede indruk achterlaten, alsof ze het echt boeiend vond wat over hoe de jongen zich tot nu toe voelde. “Hoe dan ook, ik ben niet alleen hier gekomen om je te vragen hoe tot nu toe gegaan is…” Cheyenne besloot maar meteen met de deur in huis te vallen, dat was wel net zo makkelijk vond ze zelf dan. Natuurlijk kon ze hier ook nog wel even zitten met Carter en hem van alles vragen, puur uit beleefdheid maar dan zou ze zoveel tijd verspillen aan iets wat ze dan hopelijk vanavond kon doen. Dat was als de jongen ja zou zeggen tegen het feest, dus ze wist dat ze wel een beetje haar best moest doen om de jongen te overtuigen. Dan konden zij en waarschijnlijk ook haar vrienden de jongen vanavond beginnen te ondervragen. “... Vanavond houd een vriend van ons een feest en sinds jij de nieuweling bent heb ik geregeld dat er nog een plek voor je vrij is.” Dat was eigenlijk een beetje overdreven, er zou genoeg plek zijn voor wie er ook komen wou maar ze hoopte dat de jongen zo sneller ja zou zeggen tegen het feest. “Er zullen wat mensen van school zijn dus dan kun je die meteen beter leren kennen en anders ben ik er sowieso altijd nog.” Al deze tijd probeerde Cheyenne zo zacht mogelijk te praten maar alsnog duidelijk genoeg te spreken zodat ze verstaanbaar was voor Carter.
Cheyenne had al wel een idee van hoe het feest vanavond er uit zou zien. Keith had waarschijnlijk al zijn vrienden uitgenodigd, beide van deze school maar ook van andere scholen of colleges. Het zou dus aardig druk worden, er zouden meerdere biervaten aanwezig zijn. Een beetje je typische huisfeest, al werden deze in het weekend gegeven en die van vandaag werd dus gewoon door de weeks gehouden. Dat zou er bij Cheyenne niet voor zorgen dat ze niet op kwam dagen en ook niet dat ze tot later op de avond door zou gaan. Puur omdat ze de volgende dag weer naar school moest zou niet betekenen dat school haar pret zou bederven. Al moest ze wel een manier gaan vinden om het huis uit te komen, dit zou wel iets moeilijker worden aangezien haar moeder meteen zou weten dat het niks goeds betekende als ze via de voordeur naar buiten zou glippen. Cheyenne wist wel dat ze via haar raam naar beneden kon klimmen maar dat was niet echt haar favoriete manier van aan het huis ontsnappen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld