ORPG| Do you feel the same when I'm away from - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG| Do you feel the same when I'm away from

Control
YouTube-ster

Control schreef:
Do you feel the same when I'm away from you?
Do you know the line that I'd walk for you?
We could turn around, or we could give it up
But we'll take what comes

Eden Parker

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Mitch Richy Henrikson

Calling me up, so late at night
Are we just friends?
You say you wanted me, but you're sleeping with him
You think of me, I'm what you see
When you look at the sky
I don't believe you
You ain't been loving me right

begin komt volgende stukje

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was bijna tijd voor school om weer te beginnen, Mitch zou dan met zijn nieuwe klas op kamp gaan om zijn nieuwe klas dan beter te leren kennen. Voor hem was dit waarschijnlijk ook wel nodig, al kende hij sommige mensen nog wel van een paar jaar geleden, dat voelde allemaal als lang geleden herinneringen en ondertussen was iedereen al weer zo veranderd. Een paar jaar geleden ging hij namelijk naar dezelfde school als waar hij nu weer terug gekomen was, hij moest voor een tijdje weg, heeft hierdoor veel vrienden achter moeten laten en ook zijn toenmalige vriendin. De reden dat hij weg moest was omdat er besloten was dat Mitch bij zijn vader zou wonen, nu was dit na 2 jaar al weer veranderd en was het dus weer tijd voor Mitch om terug te gaan naar het huis van zijn moeder. Het was nu dus weer tijd voor hem om terug te keren naar de school waar hij eerder ook heen ging. Gelukkig voor hem wisten een paar oude vrienden van zijn tijd op deze school dat hij terug kwam en hadden ze hem uitgenodigd voor op een feest, het laatste feest van de zomervakantie voordat het weer tijd was om naar school te gaan. Ergens had Mitch wel zin in een nieuw schooljaar, dat klonk misschien raar maar ze zouden beginnen met op kamp gaan en eigenlijk leek de jongen dat wel leuk. Een beetje klooien met zijn nieuwe klasgenoten en ‘s avonds bij het kampvuur chillen. Zo zag hij het voor zich althans, hopelijk zou dat ook zijn. Na het kamp zou het wat minder gezellig worden natuurlijk, dan moesten ze weer gewoon naar school en zouden ze weer gewoon aan het werk gezet worden. Daar keek Mitch dan iets minder naar uit en hij was vast niet de enige die er op die manier over dacht.
Mitch was al een paar minuten op het huisfeest, hij was expres wat later gekomen zodat hij zeker wist dat zijn vrienden van vroeger er al waren en hij niet alleen zou staan. Al was Mitch niet echt antisociaal, hij kon redelijk makkelijk contact leggen maar toch op zo feest als dit waar iedereen waarschijnlijk wel minimaal een handvol mensen kende, dan liep hij daar liever toch niet alleen rond. Nu liep hij dit moment alsnog alleen maar dat was meer omdat hij richting de tuin liep van het feest waar het vaat stond met het bier er in en het was tijd voor Mitch om zijn beker weer te vullen. Tijdens het vullen van zijn plastic beker vielen zijn ogen op een erg herkenbaar iemand. Het duurde minder dan een seconde voor Mitch om te weten waar dat gezicht hem zo bekend van voorkwam. Zijn beker was nog maar voor de helft gevuld maar toch stopte hij meteen wat hij aan het doen was en liep naar het bruinharige meisje wat zijn aandacht getrokken had. “Eden?” Mitch kon zijn ogen niet geloven, ze was niks veranderd en toch tegelijkertijd was ze bijna niet te herkennen. Al was een ding zeker, ze zag er nog altijd prachtig uit, dat was iets wat zeker niet veranderd. “Hoe gaat het? Ik heb je al zo lang niet gezien, ongelofelijk.” Eden was ook wel de liefde van zijn leven, een paar jaar geleden dan. Zo ongeveer 2 jaar, voordat het tijd was voor Mitch om te vertrekken en weg te gaan. Eigenlijk had hij niet verwacht om haar te zien, al had hij er eigenlijk wel van moeten uitgaan achteraf maar tot nu ze voor hem stond had hij er niet echt aan gedacht dat er echt een kans was dat de twee elkaar zouden zien.

Control
YouTube-ster

Control schreef:
Het was een lange zomervakantie geweest en ook hier kwam helaas weer een einde aan. Over paar dagen zou ze zich weer in de schoolbanken bevinden met haar neus in de boeken. Ze zouden weer doodgegooid worden met huiswerkopdrachten en toetsen. Ze wist zeker dat ze over paar dagen alweer naar de vakantie verlangde. De gedachtes alleen al zorgde hier bijna voor. Zover was het gelukkig nog niet. Ze hadden nog een paar dagen en hier ging ze dan ook extra van genieten. Momenteel bevond ze zich dan ook op een feestje, wat werd georganiseerd door één van haar klasgenoten. Het was het laatste feestje van deze zomervakantie en dat moest dan ook uitbundig gevierd worden. Er hing al een fijne sfeer. De muziek was goed en drank was er in overvloed. Ze had er zin in, even haar gedachtes nog aan de kant zetten. Eden was hier met haar vriendinnen naar toe gekomen. Ze kende iedereen wel zo'n beetje die zich hier bevond. De een nog wat beter dan de ander. Dat maakte ook niet uit. Ze had haar groepje waar ze mee optrok en dat was ook het belangrijkste. Anders was ze waarschijnlijk niet gegaan. Ze had vrij weinig behoefte gehad om de avond met mensen door te brengen die ze niet zo goed kende of waar ze niet zo'n klik mee had. Gelukkig was dat niet het geval.
Eden nam een slokje van het drankje wat ze in haar hand had en lachten zachtjes om wat er gezegd werd. Ze luisterde naar het gesprek wat er plaats vond, tot dat ze haar naam hoorde. Fronsend draaide zich om, benieuwd naar degene die het was. Ze had alleen van alles verwacht, maar hij niet. Hij was wel de laatste persoon die ze hier had verwacht. Sterker nog, ze had hem hier nóóit verwacht. Wat deed hij hier? Was dit echt? Was het een grap? 'Mitch....?' kwam er zacht uit haar mond. Ze knipperde een paar keer met haar ogen, om er zeker van de zijn dat dit écht was. Droomde ze niet. Nee, ze droomde niet. Wat had dit te betekenen? Waar kwam hij opeens vandaan, hij was verhuisd. Ze schudde ongeloofwaardig haar hoofd. 'Ja.. Eh goed. Het gaat moet met mij.' wist ze uit te brengen. Ze was nog steeds in de war. 'Met jou?' het was wel zo beleefd natuurlijk om die vraag terug te stellen. 'Wat.. Je was toch verhuisd? Ik snap niet..'' Eden was in de war, enorm in de war. Dit kon gewoon niet. Ze snapte het echt niet.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Mitch voelde dat hij een groot glimlach op zijn gezicht had, die er gewoon automatisch zat. Even nam hij de tijd om zijn ex-vriendin van top tot teen te bekijken. Het was apart om haar weer te zien, al helemaal omdat ze niet naar uit elkaar gingen. Ze waren niet uit elkaar gegaan omdat een van hen niet meer wou of geen gevoelens meer had, de enige reden dat er een einde aan hun relatie was gekomen was puur omdat Mitch had moeten verhuizen. Hij had er dus ook nog niet aan gedacht hoe het zou zijn als hij haar weer een keer zou zien en Mitch wist wel dat zij natuurlijk nooit verwacht had om hem weer te zien. “Ja, het gaat ook goed met mij.” Er was nog steeds duidelijk een stuk ongeloof in zijn stem te horen, dat was dan ook nog wel de emotie die nu het beest naar boven kwam, daarnaast was hij ergens ook wel blij om Eden weer een keer te zien. “Ja, nee.. is ook zo.” Mitch lachte een beetje ongemakkelijk en haalde een hand door zijn haren, voor een paar seconde staarde hij ongemakkelijk naar de grond. Het was niet het antwoord wat hij verwacht had van Eden, of gehoopt op had. Ze leek net zoals hem nogal vol ongeloof te zitten, net zoals hij zelf maar of ze daarnaast zo blij was dat wist hij niet zo zeker. Hij hoopte van wel natuurlijk maar eigenlijk begreep hij het wel als Eden niet helemaal wist hoe ze zich moest voelen. “Maar na twee jaar bij me vader gewoond te hebben mocht ik toch weer naar mijn moeder.” Veel verder zou hij nu niet in detail gaan maar het was misschien wel zo handig dat hij een beetje een uitleg gaf over de situatie, over wat hem weer terug bracht aangezien Eden alleen maar wist dat Mitch eigenlijk naar de andere kant van Nederland verhuisd was. Hij had er ook niet bij stilgestaan dat zij geen idee had dat hij nu weer hier zou wonen. “Dus, wat heb je de laatste twee jaar zo al gedaan?” Hij had oprecht interesse in haar leven, wat er allemaal gebeurd is terwijl hij weg was.
Op de achtergrond was veel geluid te horen, je had de muziek en eindeloze gesprekken die in elkaar overliepen toch was er niks wat op dit moment de aandacht van Mitch van Eden kon afhalen. Voor hem voelde het alsof er geen tijd voorbij was gegaan, op de goede manier natuurlijk. Voor Mitch voelde het eigenlijk niet zo ongemakkelijk om haar weer te zien, het was niet alsof hij het gevoel had dat hij een gesprek moest forceren. De manier waarop hij op naar haar toe liep en tegen haar begon te praten, het ging zo natuurlijk. Hij had er ook voor kunnen kiezen om haar te ontlopen op het feest maar daar had hij eigenlijk helemaal geen zin in.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld