Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // ft Orpgfan1

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:

Niet reageren aub

Nahuel Beauchamp
20 jaar

Account verwijderd

schreef:
Rosalia Amalia Hamilton - 19

Account verwijderd

schreef:
Vermoeid wreef ze in haar ogen van zodra de deur van de kamer openvloog. Hiermee kwam een straal van licht naar binnen die net de strook van haar gezicht wist te belichten. Wanneer ze zich terug op haar zij wilt draaien en haar gezicht in de dekens wilt verstoppen beseft ze dat daar vandaag jammer genoeg geen tijd voor is. Vluchtig gooit ze de dekens van haar lichaam waarna ze opspringt uit bed en haar kamer uitloopt. Onderweg naar de eetzaal begroet ze enkele werknemers die alvast druk bezig zijn met alle voorbereidingen van vandaag. De grote hofdag. Rosalia had hier lange tijd al naar uitgekeken, een groot feest en dat zelfs een beetje ter ere van haar. Rosalia was de jongste van de 3 dochters van een van de belangrijkste graven in de omstreken. Haar zussen Mavis en Clemence waren een stuk ouder en dan ook al lang getrouwd en weg uit het ouderlijk huis. Veel zag ze haar zussen niet meer en ze keek er dan ook enorm naar uit om ook hen vandaag weer op bezoek te hebben. Rosalia was erg geliefd in niet alleen hun dorp maar ook in de nabijgelegen dorpen, ze vond het dan ook geweldig om vandaag allemaal mensen op bezoek te hebben, wel alleen uit de adellijke kringen natuurlijk. Dat was dan weer de mindere kant van het verhaal voor haar. Aangezien haar 20ste verjaardag eraan zat te komen vond haar vader dat het tijd werd om een juiste partij voor zijn dochter te gaan zoeken, net zoals ook haar zussen dat hebben gekregen. Niet dat Rosalia daar een voorstander van was, maar ze wist dat ze op dat vlak gewoon geen keuze had en met een goede partij zou moeten trouwen net zoals haar zussen en ook haar moeder vroeger gedaan hebben. Ze hadden haar verzekerd dat dat de beste optie is, en de liefde, die zou later wel komen want een goed huwelijk is gebaseerd op goed welzijn. Die gedachte schudde ze toch maar even van haar af. Ze keek er gewoon naar uit om een fijn feest te hebben en wat daarna zou komen dat zou ze dan wel zien. Ze wist immers van bij haar zussen dat de gasten toen dagen zijn gebleven, voor haar vader om te kunnen onderhandelen en die tijd zou ze dan ook gebruiken om zoveel mogelijk nieuwe mensen te leren kennen. Eenmaal in de eetkamer aangekomen nam ze plaats bij haar moeder en vader die al begonnen waren aan het ontbijt.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Nahuel
Het is al een tijdje licht buiten en ik ben dan ook al een aardige tijd uit bed. De ochtend is het fijnste moment van de dag, als je het mij vraagt. De zonsopgang, de frisse lucht. Ik ben graag bij de paarden te vinden dan. De stalknechten laten mij ook altijd mijn gang aan. Zolang ik hun werk niet verstoor, is alles goed. Vandaag is er een hofdag in een ander kasteel. Mijn vader heeft ervoor gezorgd dat ik er ook naar toe kan gaan. Dat wilt hij graag. Ik heb er niet super veel zin in. Mensen denken niet goed over mij buiten het kasteel van mijn vader. Wanneer ik een stap buiten het kasteel zet, hoor ik mensen alweer fluisteren tegen elkaar over wat ik nu wel weer niet heb uitgespookt. Vaak is het niet eens de waarheid. Ik aai één van de paarden over zijn rug heen. Één van de dienstmeisjes komt de stal in om mij te vertellen dat het ontbijt klaar staat. Ik had al aardig wat trek gekregen na al zolang wakker te zijn. Netjes zet ik de spullen die ik heb gebruikt terug op zijn plek, zodat de stalknechten alles terug kunnen vinden, en hol snel terug naar binnen toe. Mijn moeder zit al aan tafel. Ze vertelt dat vader er zometeen aankomt. Ik neem plaats aan de rechterzijde van haar en wacht netjes af. Mijn moeder is een lieve vrouw die alles over heeft voor haar kind. Ze heeft er altijd meer gewild, maar het is haar na mij nooit meer gelukt om zwanger te raken. Het heeft haar ook veel pijn gedaan toen alles opeens misliep en ik de slechte persoon werd in andermans ogen. Ik zelf probeer mij groot te houden voor haar. Natuurlijk doet het mij ook pijn, maar ik merk duidelijk dat het haar meer dwars zit. Mijn vader wilt mijn naam weer zuiveren en wilt mij daarom vanavond meenemen naar de hofdag. Ik vraag mij af of het ook gaat werken, mensen hier vergeten de roddels niet snel. Mijn vader komt eindelijk aangelopen en neemt plaats tegenover mijn moeder. Meteen daarna volgen de bedienden met allerlei voedsel voor het ontbijt. Er wordt nog geboden en daarna mogen we eindelijk gaan eten. @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
'Well goodmorning love, did you sleep well? It's your big day', hoorde ze haar moeder vrolijk zeggen. Met een kleine glimlach knikte ze en begon rustig te eten. Voor haar familie en het gehele dorp was dit het evenement. Hun jongste dochter die eindelijk haar hofdag kreeg, een unieke kans om de ideale partner te vinden die goed voor hun dochter zou gaan zorgen. Haar zou kunnen onderhouden en de liefde en aandacht geven die ze nodig had. Rosalia was een erg vredelievend persoon, altijd stond ze klaar voor de dorpelingen in tegenstelling tot haar zussen die altijd liever binnen het kasteel bleven. Haar ouders hadden haar al zo vaak gewaarschuwd, dat het gevaarlijk was voor haar alleen in het centrum maar daar haar Rosalia zich nooit veel van aangetrokken. Ze had het nodig, de mensen, sociale contacten buiten het kasteel al kon ze het ook erg goed vinden met de dienstmeiden en het ander personeel die elke dag zo goed voor haar zorgden. Rustig at ze haar ontbijt waarna ze toestemming vroeg en vervolgens de tafel verliet. Veel tijd was er niet meer, nog maar een paar uur en ze moest er helemaal perfect uitzien. Tijd om wat te doen had ze dan ook niet meer en vrijwel meteen wordt ze door haar dienstmeiden mee genomen naar de kamer waar ze haar zouden klaarmaken. Een prachtige jurk lag al voor haar klaar samen met een paar nieuwe, prachtige muiltjes. Haar haren werden geborsteld en omgetoverd tot prachtige krullen die sierlijk over haar schouders hingen, alsof het er helemaal natuurlijk altijd al geweest was, net op die manier. Nog voor ze zichzelf in de spiegel kan bekijken vliegt de deur open en ziet ze haar zussen naar binnen gelopen komen. 'Oh Rosie, wat zie je er prachtig uit liefje', hoort ze Mavis vrolijk roepen waarna ze haar zussen in de armen vliegt. Sinds de 3 gescheiden zijn gaat het een stuk beter, de spanningen die ze vroeger hadden toen ze nog samen in het kasteel woonden waren verdwenen. De 3 waren gewoon zo verschillend, zeker Rosalia en dat botste gewoon. Nu ze elkaar wat minder zagen waren deze spanningen gelukkig gedaald, een goede zaak vonden ze, zeker voor hun ouders die niet nog meer stress aankonden op een dag als deze.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Nahuel
Vader legt uit hoe een hofdag precies te werk gaat en wat hij van mij verwacht. Hij wilt het woord doen over mij en ik zelf moet maar zwijgen. Zo zal het waarschijnlijk de hele dag verlopen. Elk woord wat ik hardop uitspreek, kan tegen mij gebruikt worden. Dit zorgt er nou niet bepaald voor dat ik er meer zin in krijg, maar het zij zo. Ik vraag netjes of ik de tafel mag verlaten, maar dat mag alleen als ik mij nu al ging klaar maken voor vanmiddag. Met een diepe zucht, doe ik hetgene wat mij gevraagd wordt. Ik loop naar de kamer van mijn vader toe waar allerlei nette kleding klaar ligt voor hem en voor mij. Ik staar er even naar en schrik op wanneer mijn vader achter mij staat. "Hup! Ga het passen." zegt hij meteen. Een van de dienstmeisjes is er ondertussen ook bij komen staan om mijn vader in zijn kleding te helpen. Rustig pak ik mijn outfit op en loop naar een lege kamer. Hier kleed ik mij om en bekijk mijzelf in de spiegel. Nette kleding is het zeker. Mijn moeder klopt op de deur en vraagt of ze al binnen mag komen. Ik roep terug dat de kust veilig is. Ze opent de deur en krijgt tranen in haar ogen. "Wat zie je er prachtig uit." zegt ze. Overdrijven kan ze zeker, maar dit gaat toch wel een beetje ver. "Dankuwel." antwoord ik maar terug. Het was een donkerblauw pak. De kleur misstaat mij niet. Samen lopen we naar de kamer toe waar vader zich aan het omkleden was. Hij heeft nogal moeite om in zijn pantalon te komen. Sinds wij een nieuwe jager hebben, is hij heel wat kilotjes aangekomen. De nieuwe jager heeft elke dag zo'n twee kilo meer aan vlees dan onze vorige jager. Zoveel vlees is heel overbodig, maar we genieten er allemaal van. Vader iets te veel, zoals nu wel te zien is. "Hoelaat vertrekken we, vader?" vraag ik en kijk hem aan. "Nog even wachten, zoon, het is niet lang reizen." @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
'So pretty Rose, you look perfect', zegt haar moeder eenmaal Rosalia beneden in de hoofdzaal is aangekomen. Hier zouden alle gasten een voor een langs binnenkomen. Samen met haar vader en moeder zou ze hen allemaal begroeten waarna de gasten worden doorgebracht naar de grote balzaal waar de hofdag echt plaats zal vinden. Ook de koninklijke tuinen zijn prachtig versiert en kunnen in de avond gebruikt worden voor de gasten. Haar vader had ervoor gezorgd dat alle gasten die van ver moesten komen de komende dagen bij hen op het paleis konden overnachten. Op die manier kreeg de koning zijn kans om de jongemannen beter te leren kennen en zo beter te kunnen oordelen over hun kwaliteiten en of ze het waard zijn een kans te maken bij zijn dochter. Zo ging het altijd, een hofdag met daaropvolgend een week of soms zelfs weken waarop de gasten bleven en moesten onderhandelen met haar vader om te laten zien wat ze te bieden hadden. Natuurlijk mocht Rosalia hier zelf niet bijzijn, dat zou het onderhandelen niet ten goede doen meende haar vader omdat enkel hij en haar moeder zouden kunnen zien wat het beste was voor hun dochter, want alleen het beste was goed genoeg. 'They will be here any minute, all your guests', hoorde ze haar vader met enige trots zeggen. Rosalia stond wat gespannen tussen haar beide ouders in en niet veel later kwamen de eerste gasten al aan. Vaak waren het volledige gezinnen die kwamen maar ook jongemannen met hun vaders of mannen die alleen de hand wouden komen vragen. Het leukste vond Rosalia het bezoek van de andere jonkvrouwen die ze al in tijden niet meer gezien had aangezien ze uit paleizen van een heel eind verder komen. Ze hoopte maar dat iedereen er snel zou zijn zodat ze zo snel mogelijk naar het echte feest zou kunnen.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Nahuel
Na nog eventjes beneden te hebben gezeten met wat van de bedienden, is het tijd om te vertrekken. Moeder blijft achter in het kasteel, want zij heeft andere verplichtingen waar zij bij moet zijn. Iets wat mij erg teleurstelt. Een paar dienstmeisjes komen naar mij toegelopen om te vertellen dat de koets klaar staat. Vader staat klaar in de gang en ik ga bij hem staan. "Zet jezelf niet voor schud, zoon." is het enige wat hij tegen mij zegt. Vervolgens worden de deuren geopend en stappen we het kasteel uit. De koetsdeur wordt door één van de dienstmeisjes opengehouden en vader stapt als eerste in. Ik geef een kort knikje naar het dienstmeisje en stap na hem in. De man voorop de koets, begint meteen met rijden wanneer de koetsdeur gesloten is. Heel de weg wordt er niet gesproken. Dit is de eerste keer dat ik naar een hofdag ga. Er zijn er al meerdere geweest waar mijn moeder voor was uitgenodigd, maar er duidelijk werd verteld dat ik er niet bij mocht zijn. Waarom het nu wel is toegelaten, is mij nog steeds een raadsel. Ik staar uit het raam en kijk naar het stuk bos waar wij doorheen rijden. Vroeger kwam ik vaak in het bos. Hier heb ik veel geleerd. Jagen, zwaardvechten, van alles. Vooral ook veel gespeeld met de andere kinderen uit het dorp. Kinderen die nu dezelfde leeftijd hebben als mij, maar ik eigenlijk nooit meer zie. De rit duurt niet lang, het is het eerstvolgende kasteel wat te vinden is na die van ons. Er staan meerdere koetsen voor de deur waar families uitstappen. Het duurt even voordat wij aan de beurt zijn, maar het is nu ook tijd voor ons om uit te stappen en de koninklijke familie te begroeten. Iemand van hun kasteel opent onze koetsdeur en ik stap uit na mijn vader. Ik loop half achter hem mee het kasteel in. @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Het lijkt een eeuwigheid te duren en stilaan begint Rosalia zich af te vragen hoeveel mensen haar vader uitgenodigd zou hebben, er lijkt maar geen einde aan te komen. Vriendelijk begroet ze alle gasten maar wordt dan opeens ruw naar achter getrokken door haar vader. ‘What is he doing here? Who put them on the list?!’, zegt haar vader op kwade toen, toch discreet genoeg zodat alleen Rosalia en haar moeder het zouden horen. ‘Honey, I did. They used to be our friends, and they’re very known. Have a lot of land and money.. Their son can be a very good husband for Rosalia.. it will give us all the power’, hoorde ze haar moeder met enig enthousiasme zeggen, denkende aan het idee dat ze nog machtiger zouden worden. ‘The man is a bastard, a cheater! Not a good husband for my lovely daughter. No way I’ll let him marry Rosalia. They can stay as long as he tells his son to love Rose alone’, beval hij zijn vrouw die gehoorzaam knikte en de 2 mannen tot bij hen riep. Nog steeds werd Rosalia stevig vastgehouden door haar vader op een zelfs wat dreigende manier. Ze snapte niet waarom er zo een probleem was. Ze kende de mannen dan ook niet en wist niet waarom haar vader zo reageerde, maar daar zou ze beslist achter komen. Even bekeek ze de vader en zoon van top tot teen van een afstandje. Een vriendelijke glimlach bleef om haar lippen, het was iets wat moest op dagen als deze en ze zou ook niet oordelen aangezien ze geen idee had wat er aan de hand was. Haar zussen zouden er wel wat van weten, zij zouden haar wel antwoorden geven. ‘Well well, mister Beauchamp it is’, hoorde ze haar vader de oudere man toespreken terwijl ze elkaar de hand schudden.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Nahuel
Aangezien de familie van dit kasteel iedereen moet begroeten, gaat het naar binnen lopen niet bepaald snel. De blikken die ik soms toegeworpen zijn, zijn haast dodelijk. Misschien moet ik vader inderdaad het woord laten doen en zelf maar gewoon mijn mond dichthouden. Eindelijk zijn wij aan de beurt, maar ik blijf half achter mijn vader verscholen staan. "Ah, mister Hamilton! Good to see you again. Long time no see." antwoordt mijn vader tegen de man die voor ons staat. Meneer Hamilton, heb ik begrepen uit het gesprek. Voor mijn gevoel was het best een intimiderende man, maar welke man die het belangrijkste was van allemaal was niet intimiderend? Mijn vader is precies hetzelfde. Nieuwschierig kijk ik naar de twee vrouwen die naast hem staan. Zijn vrouw en dochter, neem ik aan. Beide waren het prachtige vrouwen. Mijn vader draait zich om naar mij om mij voor te stellen aan de familie. De laatste keer dat ik deze familie heb gezien, was ik nog een klein jongetje die nog niet zoveel te vertellen had. Ik weet er bijna niks meer van. Ik schud de hand van meneer Hamilton met een vriendelijke glimlach, maar ik merk dat het andersom niet zo vriendelijk bedoelt is. Hij knijpt best hard in mijn hand en kijkt mij met een enge blik aan. Ik laat mij niet kennen en probeer het te negeren. Meer dan mijn best kan ik niet doen, dus ik moet vriendelijk blijven. "It is nice to see you again, sir." zeg ik tegen hem. Ik merk dat meneer Hamilton erg beschermend is over zijn familie. @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Wanneer de man klaar is met tegen haar vader praten ziet ze hoe hij eerst naar haar moeder komt en vervolgens naar Rosalia. ‘Oh miss Hamilton, Rosalia it is? You became a beautiful young woman. It’s nice to see you again, the last time you were just a little girl’, zei de man op een vriendelijke manier. ‘I brought my son, Nahuel with me. You still know him? You two used to play as little kids’, zei de man en ze bewoog haar blik van de man naar zijn zoon. ‘Well it’s been a long time, it’s nice to see you both again’, reageerde Rosalia met een vriendelijke glimlach terwijl ze de vader de hand schudde. Er hing een bepaalde spanning tussen haar vader en de man, alsof er iets onuitgesproken was wat nu terug naar boven zou komen. ‘Darling, go enjoy and take Rosalia with you. We’re going to discuss a little bit and join later. Isn’t that true mister Beauchamp?’, hoorde ze haar vader zeggen. Ergens zou ze wel bij dat gesprek willen zijn maar ze wist dat haar vader dat nooit toe zou staan en daarom ging ze het zelfs niet proberen. Haar blik ging voor even weer over naar de jongeman die naast zijn vader was gaan staan. Vaag kwam hij haar bekend voor, misschien van vroeger. Ze meende zich te herinneren hoe ze als kleine kinderen samen in de tuinen gespeeld hadden maar er waren immers zoveel jaren overgegaan dat ze zich er weinig over kon herinneren. Daarboven zou er vast een reden geweest zijn dat de families elkaar zo lang niet gezien hebben, maar daar zou ze vandaag haar antwoorden wel op vinden.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Nahuel
Met een ongemakkelijke knik, begroet ik de twee vrouwen. Een hand zit er niet in, merk ik. Ik voel de ogen van meneer Hamilton nog steeds branden. Meneer Hamilton vertelt dat hij een gesprek wilt gaan voeren met mijn vader en ik vraag mij af of ik hier bij moet zijn. "Moet ik hierbij zijn, vader?" vraag ik. Het schiet mij te binnen dat het best respectloos is om in een taal te praten die niet iedereen begrijpt. Ik bied mijn excuses aan, zoals het hoort, en vraag het opnieuw in de juiste taal. Ik kijk achter mij en zie dat wij een van de laatste gasten waren die nog naar binnen moesten. "How about you get us something to drink?" vraagt mijn vader aan mij. In de grote zaal zijn veel verscheidene diensmeisjes te vinden met verschillende drankjes. Ik loop ze één voor één langs om te zien wat voor soort drankjes ze te bieden hebben. Ik probeer niet al te veel op te vallen, zodat ik niet teveel aandacht trek naar mezelf. Sowieso omdat het hier niet om mij draait, maar ik wil ook niet dat er wéér nieuwe roddels over mij verspreid gaan worden. Ik pak een non alcoholisch drankje en ga even in de hoek staan. Eerlijk gezegd wil ik niet weten wat Meneer Hamilton en mijn vader te bespreken hebben, vandaar dat ik wat tijd probeer te rekken. Rustig drink ik mijn drankje op en bekijk de gasten. Vele heb ik wel eens gezien in ons eigen kasteel. Vader had ook wel eens feesten, alleen werd ik dan vaak naar mijn kamer gestuurd. Hij schaamde zich echt voor mij, maar gelukkig probeert hij er nu verandering in te brengen. @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Samen met haar moeder vervolgde ze haar weg naar de grote balzaal waar alle gasten aanwezig waren. Ze voelde hoe de aandacht op haar gericht was, alle gasten waren er dan ook ten ere van haar, zo vertelde haar vader het toch. Wanneer ze haar zus Mavis ziet zitten stapt ze er naartoe en neemt naast haar zuster plaats. 'Mavis, I really need to ask you something. Dad is acting so weird. It's about that man', zei ze en wenkte subtiel richting de zoon van de heer die eerder was binnengekomen. 'Oh god Rosalia, you shouldn't talk to him. Really, why is he even here? You know him, it's Nahuel', zei Mavis met enige afkeuring. Vol ongeloof en oprechte verbazing keek ze haar zus aan die een blik naar de man wierp maar vervolgens weer naar haar zusje keek. 'His family used to come here all the time, they were really close with our parents but as Nahuel got older, he started doing things that aren't correct to do in his position. Alcohol, a lot of alcohol. Sleeping with different women, causing trouble. He made himself and his family look bad so now, nobody has contact with them anymore. They say he has changed but I don't believe it. Once a cheating bastard, always a cheating bastard. I'm just warning you. Don't know why he is invited but the man is trouble', voegde ze aan haar woorden toe waarna ze een slokje van haar glas nam. Rosalia had nu zeker haar antwoorden, al wist ze niet of ze daar blij mee moest zijn. Ze was nieuwsgierig, zoals altijd en dat was vaak een slecht eigenschap. Ze stak altijd haar neus in zaken van haar vader waar ze zich beter uit zou houden maar vandaag was haar feest, wat het toch ook haar zaak maakte? 'Thank you sister', bedankte Rosalia haar zus waarna ze opstond en een drankje aannam wat een van de dienstmeisjes haar aanreikte. Met elegante passen stapte ze tot bij de jongeman die tegen de muur stond rond te kijken door de balzaal. 'Are you enjoying yourself?', vroeg ze met een vriendelijke glimlach waarna ze de man wat beter bekeek en haar hand lichtjes uitstak. 'Mister Nahuel Beauchamp, is that correct? My name is Rosalia, but most people call me Rosie', zei ze met een glimlach.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Nahuel
Ik zet mijn lege glas neer op de tafel naast mij. Er stonden wat dienbladen met hapjes erop. Voor het geval er geen dienstmeisje in de buurt was, kon je het hier zelf pakken. Ik pak een stukje brood en eet het langzaam op. Er zijn veel verschillende hapjes gemaakt, maar voor nu houden we het wel eventjes bij brood. De dag is nog lang niet voorbij. Ik ben zo gefocust op het stukje brood, dat ik niet merk dat er iemand naast mij is komen staan. Ik schrik op. De dochter van meneer Hamilton? "That is correct indeed." zeg ik tegen haar en buig. Waarom ze op mij is afgestapt, is mij een volkomen raadsel. Als haar vader dit zou zien, ben ik nog lang niet jarig. Ik kijk met een kleine angst rond in de zaal of mijn vader en meneer Hamilton in de buurt zijn of niet. "Is there something wrong?" vraag ik aan haar. Het kan niet anders zijn dat ze weet van mijn zogenaamde acties. Als haar vader het wist, zou zij vast ingelicht zijn. Ik probeer mijn afstand een beetje te houden voordat ik ons beide problemen verzorg. Gelukkig valt het de meeste gasten niet op. Nog niet, in ieder geval. Het zal vast niet lang duren voordat ze door hebben waar Rosalia, het meisje waar deze hele dag omdraait, te vinden is. Ik pulk een beetje aan de korst van het brood en neem kleine hapjes ervan. Ik word een beetje zenuwachtig. Des te langer ze hier blijft staan, des te meer ik op mijn kop kan gaan krijgen. @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Aan zijn houding merkte ze meteen dat hij zich niet op zijn gemak voelde bij haar, misschien wel begrijpelijk na zijn verleden, moest het kloppen. 'Actually no, there's nothing wrong. You were just standing here by yourself and I wanted to talk to you. We used to know eachother so that's not that weird I guess?', zei ze en beet even zachtjes op haar lip. Misschien wou hij helemaal niet met haar spreken, als hij dat had willen doen was hij toch wel eerder terug naar het paleis gekomen in al die jaren? Kort wierp ze een blik over de zaal waarna haar blik weer op hem viel. 'I know right, there's a lot of people in here. It surprises me every time how many people are coming to see my family', zei ze iets of wat in de war waarna ze haar blik weer op hem richtte. Ze dacht terug aan vroeger en kon het zich wel vaag herinneren, hoe ze vroeger als jong meisje samen met hem en haar zussen door de tuinen gelopen had, als jonge, onverschrokken kinderen die geen enkel besef hadden van wat er zich allemaal afspeelde. Soms mistte Rosalia die tijden, de tijden dat ze zich nog geen zorgen moest maken over haar aankomend huwelijk en haar vader die haar dingen oplegde over hoe ze zich moest gedragen en wat ze mocht en niet mocht doen. 'I can understand it must be weird, to come back here after such a long time but to me, you're very welcome. I want you to know that, and so is your father', zei ze zachtjes waarna ze een slokje van haar drankje nam en het vervolgens naast haar op een van de tafels plaatste. Mensen waren zo druk met elkaar bezig, met praten over zichzelf en het feest dat ze Rosalia's aanwezigheid met de jongeman niet eens zouden opmerken, dat besefte ze heel goed en daarom durfde ze het risico ook nemen. Niemand had haar iets over hem verteld dus eigenlijk kon ze ook niet weten dat ze iets fout deed, haar ouders konden het haar dus ook niet kwalijk nemen later. 'I can go if you want me to leave you alone? Just thought that some company would be nice', zei ze nog.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Nahuel
De woorden die zij spreekt voelen gemeend en oprecht. Iets wat ik niet kan begrijpen. Ik bedankt haar als ze vertelt dat mijn vader en ik welkom zijn. Ze is vast de enige die er zo over denkt. Misschien heeft ze niks meegekregen van wat ik zogenaamd allemaal heb uitgespookt? Het zou een geweldige nieuwe start zijn, maar die droom zal toch snel in duigen vallen. Ze zullen het haar vroeg of laat toch wel vertellen. "You don't have to go, it's nice to have some company. Won't your father get mad once he finds out you're talking to me?" vraag ik aan haar. Ik vind het juist fijn dat ze een gesprek met mij is gestart, anders had ik vandaag toch maar een beetje bij mijn vader gestaan. Ik vraag mij af hoe het gesprek tussen haar vader en die van mij gaat. "I don't want you to get into any trouble because of me." voeg ik eraan toe. Ik probeer herinneringen van vroeger op te halen. Door bepaalde voorwerpen of meubels in de grote zaal, komt er wel wat naar boven, maar erg veel is het niet. Ik weet meer af van het bos, maar ik zou niet weten of Rosalia daar ook bij was. Één van haar zussen, Mavis, kan ik mij nog wel goed herinneren. Ze is ouder dan dat ik ben en vroeger probeerde ze altijd een beetje de baas te spelen daardoor. 'I'm the oldest so I get to choose what we're going to play!' zei ze dan altijd. Ik vond het altijd oké, zolang ik maar iets te doen had. Vaak waren het ook wel leuke spelletjes of dergelijke, maar ze wilde nooit mee naar het bos, de plek waar ik het liefst was. Nog steeds kom ik graag in het bos, maar de laatste tijd doe ik het niet veel meer. Vandaar dat ik nu veel bij de paarden te vinden ben. Misschien moet ik eens vragen aan de jager of ik mee mag gaan wanneer hij gaat jagen. @Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld