Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Those that control others might be*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

Those that control others
might be powerful.
But those
that have mastered themselves
are the mightiest
of them all.

gelieve niet te reageren

Nicolai Adrian D’Voure the 2nd
20

May God have mercy
on my enemies.
’Cause I won’t.

En jij mag beginnen <3 @Evenstar

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:

Roshlynn Heloise Baker
20

Komt nog x

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Roshlynn zat in een hoekje van haar cel tegen de koude muren aan. Ze probeerde zichzelf wat op te warmen, maar waar deze cellen ook van waren gemaakt, haar magie was bijzonder zwak. Rillend trok ze haar knieën naar haar borst toe en sloeg ze haar armen daar omheen om de warmte wat meer vast te houden.
Nog enkele uren geleden liep ze nog met haar zusje over de markt, boodschappen te doen voor moeder die ziek op bed lag. Ze had de wachters niet aan ziek komen en voor ze het wist hadden ze haar vast gegrepen en mee gesleurd terwijl haar zusje, Aimee, smeekten om haar te laten gaan.. In het begint had ze geen idee wat er aan de hand was, maar nu ze hier zo zat besefte ze waarom. Magie was verboden en ondanks dat ze het altijd ontzettend goed verborgen had gehouden, moest ze betrapt zijn. Misschien die keer toen ze thuis de haard aan stak omdat ze geen vuursteen meer hadden? Of die keer dat het fornuis niet goed werkten en ze de kolen wat meer had laten branden. Toen hadden de luiken voor het raam vast open gestaan en had iemand het gezien. Het leverde veel geld op op magie gebruikers te verraden aan de koning.
De koning.. Wat haatte Roshlynn die man. Ze had hem in haar hele leven nog nooit zien lachen, altijd die strenge en kwade blik. Hij was bang dat de magiërs in opstand zouden komen en hem van de troon zouden stoten, daarom had hij sinds dertig jaar de magie verbannen.
Ze veegde even in haar ogen om haar tranen de bedwingen. Haar moeder lag nu ziek thuis en alleen Aimee, die nog maar zeven jaar oud was, kon voor haar zorgen. Wat moest er nu gebeuren? Wat als haar moeder het niet meer redde? Dan moest Aimee naar het weeshuis en Roshlynn had haar beloofd dat dat nooit zou gebeuren. Dat als hun moeder niet beter zou worden dat ze altijd voor haar zou blijven zorgen en haar nooit in de steek zou laten. Haar moeder had haar nog zo gewaarschuwd om voorzichtig te zijn met haar magie, om het niet te gebruiken.. En ze had niet geluisterd.
Roshlynn haar vader was overleden bij een jachtongeluk toen ze zelf nog maar dertien was, haar moeder was toen zwanger van Aimee en stond er helemaal alleen voor. Sinds die dag had Roshlynn besloten om niet meer een kleine meid te zijn, maar een vrouw te worden en haar moeder te helpen waar ze kon. Nu had ze gefaald.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zachte regen druppels vielen op zijn haar toen hij zijn weg maakte naar de deuren. Hij had zijn ochtend besteed aan het trainen in de buiten zaal waar hij zonder lastig gevallen te worden zijn krachttrainingen kon doen. Nicolai zijn vader had hem verplicht elke dag minstens een keer te trainen zodat hij in vorm bleef en slank bleef. Uiterlijk was namelijk alles wat er toe deed. Uiterlijk en de mensen waar je mee om ging waren wat je reputatie defineerde. Als je er niet elk moment van de dag tip top uit zag gingen mensen je niet meer serieus nemen, dat was wat Nicolai verteld werd echter. Zijn zouders waren er altijd zo zeker van dat dat de enige dingen waren die er toe deden. Zijn zus geloofde er ook in, Nicolai was blij dat hij wel beter wist. Enkele jaren geleden had hij er nog wel hetzelfde over gedacht. Toen was hij zeker geweest dat uiterlijk en connecties de belangrijkste dingen waren in het leven. Nu wist hij wel beter, nu was Nicolai niet meer zo close-minded als vroeger.
Hij liep de deuren van het kasteel binnen en ging door richting zijn kamer. Pas toen hij aan het eind van de gang de hoek omwilde gaan stopte hij doordat hij stemmen hoorde. Een gesprek was duidelijk hoorbaar door de holle gangen van het paleis. Stilletjes luisterde Nicolai mee met alles wat er gezegd werd. Blijkbaar waren er een hoop mensen opgepakt wegens het gebruik van magie. Het was een van de zovele domme regels van de koning. Geen magie. Magie was al verboden gemaakt voor de koningin leven had gegeven aan Nicolai. Nooit hadden de twee kunnen denken dat zij een magisch kind ter wereld brachten. Het was dus ook maar goed dat ze er niks vanaf wisten. Al sinds hij twaalf was wist Nicolai dat er iets anders aan hem was. Het was een nacht geweest in november toen hij er achter kwam wat er precies mis was. Nu zou hij het niet perse mis noemen. Hij was gewoon anders. Daar was toch niks mis mee? Vond hij dan. Al was zijn vader het daar zeker niet mee eens. Hij had magie verboden wegens zijn angst dat de magiërs tegen hem zouden plotten en in opstand zouden komen. Wat hij niet begreep was dat door zijn verbod de magiërs waarschijnlijk alleen maar bozer werden. Dat was wat Nicolai in iedergeval dacht.
Of het een slim idee was wist hij niet zeker, maar een plan was het zeker. Nicolai was nooit iemand die zomaar de regels van zijn vader negeerde, maar als hij het deed had het zeker een goede reden. Hij maakte zijn weg naar het trappen huis en ging de trappen af naar de kelder waar de cellen waren. Zonder er echt bij na te denken liep hij zo een blok in waar, tot zijn opluchting, pas een cel gevuld was. In de hoek van de cel zat een meisje helemaal in elkaar gevouwen. Nicolai kreeg gelijk medelijden met haar, ze had waarschijnlijk niks mis gedaan maar was nu toch tot de dood veroordeeld in haar cel. Vreselijk was het. Voorzichtig haalde hij zijn hand op en klopte hij zachtjes op de muur. “Hello there.”

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Roshlynn had haar ogen even gesloten en probeerde te focussen om het vuur binnenin haar, maar het was maar zo'n ontzettend kleine vlam. Alsof het kasteel iets had wat haar magie in toom hield, alsof het kasteel niet wilde dat ze haar magie gebruikte. Wat ze ergens ook wel begreep. Als alle magiër op hun sterkst zouden zijn als ze gevangen zaten, dan zouden ze makkelijk uit kunnen breken. Er waren hele sterke magiërs, mensen die trainden in het bos. Mensen die samen kwamen om hun krachten te bundelen. Maar haar moeder had haar altijd verboden om naar die meetings toe te gaan. Ook dat begreep ze wel, het risico was gewoon veel groter om gepakt te worden...
Toen ze een stem hoorde keek ze geschrokken op. Was het nu al haar tijd om te sterven? Kwamen ze haar nu al halen? Tot haar grote verbazing zag ze de kroonprins staan, Nicolai... Ze stond vlug op en maakte een buiging. 'Your Highness..' zei ze zachtjes. 'What is the honor of you visiting me in my cell?' Ze bleef naar de grond kijken omdat ze hem niet aan durfde te kijken. Wat wilde hij van haar? Was hij net zo als zijn vader was? Kwam hij hier om haar te vernederen of misschien wel om haar te ondervragen om die informatie vervolgens naar zijn vader door te spelen. Wat als ze niets zei? Ze wist niets van die geheime meetings, ze wist niet wie er daar aan mee deden. Zouden ze haar dan martelen? Tot ze toe gaf terwijl ze niets had om toe te geven? Ze hadden altijd zo voorzichtig geleefd en één klein foutje had alles verpest. 'You have to believe me, your Highness, when I say that I don't know anything about the meetings the magicians have to train. I know that they excist and I am sure everyone does. But, please, I don't know anything..'

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Haar reactie was alles dat Nicolai niet verwacht had. Dit was niet de eerste keer dat hij bij de cellen kwam, de meeste mensen waren juist erg onbeleefd en wenste hem de meest gruwelijke dingen toe. Dat begreep hij echter wel. Niemand kende Nicolai zoals hij echt was. Iedereen kende hem zoals zijn ouders hem adverteerde en neerzette. Hij begreep dan ook wel de haat die hij ontving van vele. De meeste zou hij ook met alle liefde gewoon weer vrij laten maar helaas kon hij dat niet. Dan zou het niet alleen die mensen hun dood worden maar ook zijn eigen, en hoewel het wellicht egoïstisch was wilde hij nog niet dood en dus ook niet zijn leven riskeren om mensen te helpen ontsnappen als ze dan toch ook meteen dood zouden eindigen.
Nog voor Nicolai de kans had om uit te leggen waarom hij gekomen was begon het meisje al te praten. Hij kon het niet laten om even zacht te grinniken, hoe ongepast het ook was. "My apologies m'lady, but that's not what I'm here for. Do not fear me, for I come in peace. I don't care about the meetings or whatsoever," zei Nicolai op een wat zachtere toon. Hij was vrij zeker dat zijn vader niet in de kerkers was maar hij kon niet voorzichtig genoeg zijn in dit soort situaties. Als de wachters er al achterkwamen dat hij bij de cellen gekomen was om hulp te vragen aan een gevangenen zou Nicolai al diep in de problemen komen, en dat wilde hij absoluut niet.
"I'm here because I need help. And even though you have absolutely no reason to help me or anything, I figured it wouldn't hurt to at least ask. But let me introduce myself first. My name's Nicolai, but I'd like you to call me Nick, if you don't mind of course. What is your name?"

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Roshlynn had al die tijd haar hoofd omlaag gehouden, maar toen de prins haar om hulp vroeg keek ze omhoog met een lichte frons. 'My help?' vroeg ze vol ongeloof. Wat zou de prins in godsnaam van haar willen? Hij was van het koningshuis, hij was tegen de magie. Misschien wilde hij met haar naar bed? Dat zou ze nooit doen, nooit. Ze zou nog liever sterven dan haarzelf tot zo'n laag niveau verlagen. Ze was geen dame voor iemand anders zijn plezier. 'What help do you need, your Highness?' Hij zei dat hij in vrede kwam, maar hoeveel kon ze daar van vertrouwen.
Roshlynn besefte dat ze eigenlijk maar heel weinig van het koningshuis wist. Ze wist dat de Koning een gruwelijke man was, iemand die geobsedeerd was door macht. Daardoor had ze zich altijd voorgenomen dat zijn kinderen niet heel anders zouden zijn. Maar ze had de prins en de prinses nooit in het echt ontmoet, alleen tijdens parades had ze wel eens een glimp van hun ontvangen. Als klein meisje droomde ze altijd om met de prins te trouwen, prinses te worden en ook in het kasteel te wonen. Maar hoe ouder ze werd, hoe meer ze begon te beseffen dat dat onzin was. Dat het koningshuis een stelletje machtsmisbruikers waren.
'My name is Roshlynn Baker, your Highness..' ze ze zachtjes en maakte weer een kleine buiging.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Niet eens liet Nicolai zijn blik weg vallen van het meisje voor hem. Ze had geen idee waarom hij haar hulp nodig had en dat was goed, dat betekende dat ze niks wist van zijn krachten en dat zijn geheim gewoon veilig was. Nicolai maakte zich vaak zorgen om de meest kleine dingetjes. Hij was vaak bang dat iedereen in het dorp van zijn krachten wist en dat ze hem ooit zouden pakken en hem dingen zouden laten doen omdat ze anders zijn vader het geheim zouden vertellen. Natuurlijk was dat allemaal onzin, hij had nooit in het openbaar magie uitgeoefend dus niemand kon weten van zijn krachten. Daarnaast wilde Nicolai ook maar al te graag geloven dat zijn vader hun woorden niet over die van hem zou geloven, maar daar had hij nog zijn twijfels bij.
Hard beet hij op zijn lip. De hoeveelheid respect waarme hij behandeld werd had hij echt niet verwacht en het voelde ook niet juist. Zijn vader had haar hier opgesloten, ze zou hem niet met respect moeten behandelen. “Yes, your help,” knikte hij kleintjes, onzeker of dit wel echt een goed plan was. “I uh..” hij wist niet goed hoe hij uit zijn woorden moest komen. “I need your help with this,” mompelde hij wat zachter en hij hield zijn hand op. Er sloegen een paar vonkjes vanaf maar dat was het ook wel. Nicolai had zijn krachten niet onder controle, en vonkjes waren dan misschien wel het minst erge wat er uit zijn hand kwam nu. “I have no control over it whatsoever,” zei hij weer wat zachter. Hij schaamde zich er voor. Hij kende geen magiërs die training nodig hadden gehad om hun krachten te kunnen beheersen. Hij wist dan ook echt niet wat er mis met hem was, waarom kon nou net hij het niet onder controle hebben? Als zijn vader er bij hem achter kwam zou er iets veel ergers gebeuren dan dat hij opgesloten werd. Nee. Met een beetje geluk zou hij hangen. Maar hij kende zijn vader. Nicolai zou gemarteld worden. Het eerste wat de koning zou proberen was de magie uit hem martelen in de hoop zijn picture perfect zoon te kunnen behouden.
“It’s nice to meet you Roshlynn, please, call me Nick. I’m not above you.”

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Roshlynn keek met grote ogen naar de hand van de prins waar ze zojuist nog wat vonken vanaf had zien spatten. Vuur. Hij had dezelfde gave als zij, zwaar onderontwikkeld, dat wel. Misschien was het bliksem, dat zou ook nog kunnen. 'You have the gift of magic..?' vroeg ze zacht en durfde hem weer aan te kijken. Dit kon ze tegen hem gebruiken, mochten ze haar willen doden! Maar waarom was hij zo naïef door het haar zomaar te vertellen? 'How old were you when you found out you had.. this?' Ze ging wat meer rechtop staan en klopte de rok van haar jurk af. 'Nick.. But, you are the prince, you are above me. You can trust me, but you have to be carefull next time you decide to just show the magic you have to someone. You can't trust everyone.' Ze glimlachte scheef en liep naar de tralies toe. 'Is it fire are lightning?'

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Nicolai beet hard op zijn lip en bleef nog even naar zijn eigen hand kijken. Zijn eigennkrachten beangstigde hem zelfs, maar voor het grootste gedeelte was hij angstig voor wat zijn vader met hem zou doen als hij er achter kwam. Met een klein knikje antwoordde hij op haar vraag. “Sadly, yes,” knikte hij. Nicolai had het leven veel fijner gevonden als hij gewoon als een normale jongen geboren was. Dit was gewoon zijn grootste nachtmerrie. “I uh.. I was about twelve I think,” zei hij zachtjes. Het was geen fijne gebeurtenis geweest die dag, hij had er zelf een groot litteken aan overgehouden waar alleen hij en zijn hofheer van af wisten. Hij was namelijk de enige andere die Nicolai ooit zonder shirt zag. Nicolai keek toe hoe ze opstond en netjes haar rok afklopte. Hij liet zijn blik terug gaan naar haar gezicht en hield deze hier voor de rest van de tijd ook. “Well I don’t think I should be above anyone, please, I’m also just a boy,” zei hij met een scheve glimlach. Hij probeerde altijd zijn best zo gewoon mogelijk te zijn, maar met zijn familie ging dat gewoon lastig. “Right, sorry. But thank you,” zei hij vervolgens. Hij wist dat hij voorzichtig moest zijn. Maar ergens was hij ook niet bang, hij wist dat zijn vader, of iedereen eigenlijk, hem eerder zou geloven dan iemand die gevangen zat, hoe erg het ook klonk. Nicolai keek toe hoe ze dichterbij kwam, nu pas kon hij haar echt duidelijk zien wat voor een zwakke glimlach op zijn gezicht zorgde. “Lightning, what’s yours?” Vroeg hij nieuwsgierig.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
'I was eight..' mompelde ze en ze keek even langs hem heen de gangen door. Niemand. 'My magic is at it's weakest here.. I don't know what these palace walls are made of, but that might explain why you can't do much. I think you might thank your father for that, it might be the cause that he hasnt found out. I think your magic can't really come out in the palace...' Ze ging met een hand door haar haren. Ze stond hier met de prins te praten.. Zij. Een dood normaal dorpsmeisje stond hier in de kerkers met de prins te praten en hij wilde haar hulp. 'Mine is Fire.' antwoorde ze en ze wilde het hem laten zien, maar er kwam niets uit. Slim, van de koning. Anders kon iedereen met magie gewoon ontsnappen. De boel platbranden leek haar een prima idee op dit moment, maar het kon niet.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“How did you find out? If I may ask,” vroeg hij nieuwsgierig. Hij was altijd benieuwd naar dit soort verhalen. Nicolai vroeg zich af of mensen hun krachten op net zo een nare manier ontdekte als hij deed. Hij wilde er niet graag aan terug denken maar het was moeilijk, elke keer als hij in de spiegel keek werd hij er aan herinnerd wat hij zichzelf aangedaan had, per ongeluk. Een heel groot litteken dat verspreidde van zijn borst naar zijn rug, de onderkant van zijn romp en sommige stralen gingen door naar zijn nek. Dat was ook de enige plek waar het zichtbaar zou zijn voor anderen, en de enige reden waarom hij coltruien droeg. Zonder die truien kon hij het onmogelijk verbergen en zouden zijn ouders er al lang achtergekomen zijn. “Yeah I believe the king did his research and actually was able to make the walls of the palace almost completely magic proof,” mompelde Nicolai. Hij vond het vreselijk waarom zijn vader het gedaan had maar kon het ergens ook wel snappen. Het was sowieso gewoon voor bescherming, dat was altijd belangrijk. “Fire? That’s so much cooler,” mompelde Nicolai, lichtelijk teleurgesteld met zijn eigen krachten. Met vuur kon je veel, wat kon je nou met bliksem?

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Roshlynn moest een beetje lachen om zijn opmerking over haar magie. 'Lightning is very powerfull, Prince Nicolai. One of the most powerfull magic a person can have. It has no enemy. Water makes it stronger and so does fire. Every magic has something against it which is stronger. But the only thing against lightning is Dark Magic, which isn't something one is born with, but is something one can produce in itself through.. hard and dangerous rituals.' Ze keek hem even aan. 'How I found out? It isn't really a powerfull story...' En zo begon ze te vertellen over de dag dat ze acht werd. Het was een ijskoude nacht, misschien wel de koudste sinds tijden. Maar ondanks dat iedereen zat te bibberen en de haard niet goed werkte, was Roshlynn warm en haar bedje ook. En toen de haard uit ging van een koude windvlaag door de schoorsteen, wist Roshlynn hem zonder ook maar ooit een vuursteen aangeraakt te hebben zo weer aan te maken. Haar moeder had gegild en geroepen dat ze dat nooit meer mocht doen, dat ze moest uitkijken en dat magie gevaarlijk was. Daarna had ze haar op bed gelegd en had Roshlynn haar horen huilen tegen haar vader dat ze hoopte dat geen kind van haar de kracht van magie in zich zou hebben en dat ze een manier moesten vinden om het uit haar te krijgen.
'But it isn't really something you can just.. remove. As you may have found out yourself, your Highness...' zei ze en keek even naar de prins. 'But still she tried, brought me to some special doctor in the woods. A Healer. But he said there was nothing he could do. Since that day I tried to hide it, only use it when nescesary.. But when you don't use your magic, it has to get out some day as it just crops up inside you. It almost ate me alive one day, burned around me. I was in the woods that day, luckily. Otherwise my house might have burned down to the ground.'

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Nicolai haalde kort zijn schouders op. Naar hem klonk vuur gewoon zoveel beter. “Yeah it might, but there really isn’t anything you can do with lightning besides creating it and hurting yourself and everyone around you with it. Fire you can use for good like for warmth, to cook food or to light a candle.” Nicolai zag gewoon niks positiefs aan bliksem. Mensen waren vaak juist bang voor bliksem, ook wel voor vuur soms maar banger voor bliksem. Stilletjes en aandachtig luisterde hij naar haar verhaal. Hij kon zich voorstellen hoe ze zich die avond gevoeld had. Dat moest vast vreselijk zijn geweest. Nicolai wist zelf altijd al hoe zijn vader dacht over magie. Toen hij er bij zichzelf achter kwam voelde hij zich ook echt vreselijk. Dat is nou net het ding waar geen enkel kind van droomt. Oké sommige misschien, zij die het zelf niet hebben. Maar eigenlijk ook niet, iedereen lijkt er namelijk tegen te zijn, wie wilt er nou iets zijn waar zijn of haar ouders erg tegen zijn? Nicolai wist dat hij dat in ieder geval niet wilde, hoewel het wel was. “It sure isn’t no,” knikte hij zachtjes. Was het maar iets dat je gewoon weg kon halen. Dan had Nicolai dat al jaren terug gedaan. Meteen toen hij er achter was gekomen had hij willen stoppen. “Oh my, I’m so sorry for you. That sounds horrible,” zei Nicolai zachtjes. Hij had het zelf ook mee gemaakt, maar het was niet zo heel erg als het bij haar klonk. Hij vloog niet in de fik. Misschien had hij ook nog wel geluk gehad ermee, waren zijn krachten niet zover opgehoopt maar kon hij het alsnog gewoon niet vast houden. Hij wist wel nog goed hoe het ging. Hij had in bad gezeten helemaal alleen, natuurlijk was water en bliksem geen goede match geweest, hij had zichzelf daadwerkelijk geëlektrocuteerd, wat niet heel veel schade achter had gelaten sinds hij zelf natuurlijk op dat moment gewoon de elektriciteit was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld