Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG| All I see is the remains of an ugly tru

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
*All I see is the remains of an ugly truth

Aurora Reynolds

John Murphy

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:

Alyssa kom Trikru

Bellamy Blake

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Alyssa
Zuchtend keek Alyssa rond zich heen. Hoewel ze met heel wat van haar soortgenoten samen zat, kende ze maar de helft ervan. De meeste enkele bij naam, maar sommigen waren ook haar vrienden. Ze had medelijden met hen gehad, toen ze moest zien hoe ze één voor één gek werden door de wrede behandeling die ze kregen, maar in haar achterhoofd had Alyssa geweten dat haar net hetzelfde zou overkomen. Dom was ze geweest, toen de Mountain Men haar in een val hadden gelokt en haar zo te pakken hadden gekregen, maar nu kon ze er niets meer aan veranderen en alleen maar hopen dat ze hier ooit nog levend weg geraakte. Elke dag verdwenen er mensen op mysterieuze wijze, al wist iedereen hier dat ze de behandeling gewoon niet hadden overleefd. Iets waar elke persoon die hier vastzat voor vreesde, al waren sommigen al zover heen, dat het misschien beter was als ze het niet overleefden.
Tikkend tegen de tralies die haar omringde, probeerde Alyssa een manier te bedenken om de tijd te verdrijven. Er was hier immers niet veel te doen. Een gesprek met anderen, leek nutteloos te zijn en veel andere dingen waren er niet te doen. Het enige dat Alyssa kon doen was wachten tot de Mountain Men binnenkwamen en en iemand uit zijn kooi haalden. Er was een kleine kans dat ze uit hun lijden verlost werden en het niet overleefden, maar de meesten hadden dat geluk niet en kwamen in nog een slechtere staat terug. Zelf was Alyssa nog nooit uit haar kooi gehaald geweest, maar ze had een voorgevoel dat her er zat aan te komen. De meeste mensen rondom haar begonnen te verzwakken en leken het niet veel langer aan te kunnen. Het was niet echt een voorgevoel, Alyssa wist dat ze aan de beurt zou komen. Als het nu niet zou zijn, zou het moment in ieder geval niet lang meer duren.
Opgeschrokken uit haar gedacht door een plots geluid, keek Alyssa op. Er kwam iemand de kamer binnengelopen en eerst had ze niet goed kunnen zien wie het was. Ze had verwacht dat het één of andere onderzoeker zou zijn, maar het was Cage. Hij kwam hier niet vaak binnen, maar toch was het één van de enige namen die ze kende. Ze vermoedde dat hij het vuile werk aan anderen wou overlaten, maar er kon ook een andere reden achter zitten.
"Number 5, 18, 27 and 43", meer zei Cage niet, maar meteen schoten er twee bewakers in gang en begonnen het juiste nummer op de kooien te zoeken. Het duurde niet lang voor één van de bewakers voor haar kooi stond, nummer 27.

Bellamy
Wakker wordend uit een diepe slaap, al had Bellamy geen idee hoe hij in slaap was geraakt, begon hij zich meteen af te vragen waar hij was. Het was niet het kamp dat hij samen met de rest had opgebouwd, hij bevond zich zelfs niet langer in het bos. Bellamy was omringd door vier witte muren en had geen idee wie die om hem heen had gebracht. Meteen begon hij te panikeren. Waar was de rest? Was iedereen oké? En waar, in hemelsnaam, was hij? "Someone let me out!" Riep hij zo luid als hij kon. Bellamy wist goed genoeg dat deze muren het geluid binnen deze ruimte zou houden, maar hij wist ook dat er zich zeer waarschijnlijk een camera bevond in deze ruimte. Na nog enkele minuten te blijven roepen, werd de deur uiteindelijk geopend. Hij had geen idee wat hij verwacht had dat er ging gebeuren, maar was toch verrast toen er iemand de kamer binnenkwam. Het was een vrij jonge vrouw die een witte labojas droeg. Haar haar had ze in een hoge paardenstaart en ze droeg een bril die een beetje scheef op haar neus stond. "I'm doctor Wade." Stelde ze zichzelf voor. Bellamy had een heleboel vragen die hij haar wou stellen, maar nog voor hij iets kon zeg, ging de dokter al weer verder. "You're free to leave. Your friends are eating in the dining hall. You should join them"
Niet langer nadenken over het eerdere incident, begaf Bellamy zich naar de eetzaal. Nog steeds had hij een heleboel vragen, maar hoe hard hij ook had geprobeerd daarstraks, niemand had zijn vragen willen beantwoorden en zei dat hij gewoon naar zijn vrienden moest gaan. Met tegenzin was hij vertrokken, maar nu hij eenmaal doorhad dat hij zijn vrienden zou terugzien, maakte hij zich niet langer zorgen over de vele onbeantwoorde vragen in zijn hoofd. Hij verwierp de vele twijfels die hij had over deze plek en ging op zoek naar de eetzaal. Iets wat harder was dan het leek. Hoewel alles stond aangegeven met bordjes, duurde het nog steeds even voor hij was aangekomen bij de eetzaal. Eenmaal daar, was hij opgelucht bevrijd te zijn van het ingewikkelde gangenstelsel en blij dat hij zich eindelijk bij zijn vrienden kon voegen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora

Het was nu twee en een half jaar geleden dat Aurora de escape-pod naar de aarde heeft genomen. Een van de beste beslissingen die ze ooit gemaakt heeft. Destijds was het een daad uit wanhopigheid. Het was namelijk een voor haar 18e verjaardag, en op die dag zou ze gedropt zijn geweest.Dat maakte haar dus nu 19 Daarom was ze ontsnapt uit de jeugdgevangenis en had ze de enige kans op een toekomst gepakt. Niet wetende of ze wel levend zou aankomen of de aarde wel bewoonbaar was had ze het ding genomen. Veel van de reis kon ze niet meer herinneren. Het enige wat ze nog weet is dat het fout ging en ze black-out ging op het moment dat de pod met een grote klap de aarde bereikte. Toen ze wakker werd was ze opeens in deze plek en vanaf daar ging alles berg opwaarts. Ze kreeg een beter leven. Ze hoefde niet meer dingen te doen die ze liever niet deed om zich zelf te kunnen voeden, ze hoefde niet meer alleen te zijn. Hier waren Cage en Dante die haar meteen in de familie opnamen. Ze zorgde voor haar. Ze kreeg een grote prachtige kamer met een garderobe waar ze altijd al van droomde. Ze kreeg hier eten. Ze hoefde niks te doen. Ze was hier eindelijk veilig. Nu was het alsof ze de familie had die ze nooit gehad had. Haar ouders zijn namelijk op jonge leeftijd overleden en vanaf dat moment moest Aurora zich zelf zien te redden. Echter is er een paar dagen geleden iets gebeurd wat haar in paniek heeft gebracht. Blijkbaar hebben de veldmannen een groep tieners gevonden die ook van de Ark kwamen. Er is nu een hele groep naar beneden gekomen. Aurora heeft ze nog niet gezien. Ze kon het nog niet. Ze was te bang voor flashbacks naar haar trauma's. De andere gevangenen, vooral de jongens, hebben haar namelijk ook niet echt prettig behandeld toen ze eenmaal wisten waarvoor ze zat. Nu was het moment toch echt daar. Ze zaten als het goed is in de dinerzaal. Twijfelend liep Aurora dus achter Cage aan richting de zaal. Ze zouden iets later aankomen, de andere moesten er vast al zijn. Dat kwam omdat er iets tussen kwam en Cage nog iets werkgerelateerd moest regelen. Die man was altijd bezig met deze plek runnen. Hij was een geboren leider. Al had Dante, zijn vader, nog altijd de macht. "It's going to be just fine Aurora. I promise. I'm with you at all times and will let nothing happen to you." De stem van Cage stelde haar ergens wel gerust. Toen ze eenmaal de zaal in stapte zag ze vele bekende gezichten aan de tafels zitten. Waarschijnlijk hebben ze allemaal gedacht dat ze dood was. Maar Aurora was er toch echt. Haar maag zat al meteen in de knoop, de aanwezigheid van mensen die haar aan haar slechte verleden deden denken stelde haar niet precies op haar gemak. Gelukkig zal het dinner waarschijnlijk toch elk moment beginnen. Aurora zat toch aan de hoofdtafel samen met Cage, Dante en de andere belangerijke personen van Mount Weather. Dit was haar thuis. Dit was waar ze altijd haar thuis hoorde. Hier was ze iemand. Een belangerijk iemand. "Why don't you go and mingle with the others? You'll be fine. I think it's good for them to, to see someone from the ark who has a good life here. Because most of them are somewhat confused after waking up here ofcourse. Just like you were."

Murphy

Murphy bevond zich al in de zaal waar hij omringt was door nog vele andere. Andere van zijn eigen groep maar ook onbekende. Hij was al een tijd wakker en was als een van de eerste uit de quarantaine afdeling gehaald. Het laatste wat hij zich herinnerde was dat ze de grounders roosterde met het schip. Ze werden namelijk aangevallen. Daarna werd hij hier wakker, in dit gebouw. Hij vertrouwde het echter al meteen voor geen meter. De plek leek te goed om waar te zijn, en de vrouw, die hun zojuist over deze plek vertelde, verborg wat. Ze heeft hun niet alles verteld, daar was hij zeker van. Echter wilde hij de plek niet meteen te veel in twijfel trekken. Hij moest namelijk wel toegeven dat het best relaxt was om weer een fatsoenlijk bed te hebben. Om weer schoon te zijn. En om weer fatsoenlijk eten te gaan krijgen. Hij kon dan ook niet wachten tot het diner van start ging. Bellamy kwam later ook de zaal binnen. "Hey bro, you're finally joining the party? Can you believe it? Diner is about to be served. Diner?! How long has it been since we've had decent meals? To long probably." Zijn ogen vielen op een creep,die op een belangerijk persoon leek, binnen kwam lopen. Vervolgens vielen Murphy zijn ogen direct op de jongedame die achter hem aan kwam. Haar gezicht kwam Murphy bekend voor. Was dat niet die jongedame die de escape-pod naar de aarde had genomen een paar jaar terug? Iedereen had het er over gehad hoe het dom was geweest aangezien ze niks van het ding af wist en ze haar lot dus veel eerder in de ogen zou zien dan dat nodig was. "Hey, isn't that that Aurora girl that escaped prison a few years ago? I mean you as a ex-guard should know,' zei Murphy die met zijn schouder, Bellamy's schouder aan stootte.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:

Alyssa

Bang van wat er haar te gebeuren stond, begon Alyssa naar de achterkant van de kooit te kruipen. Niet dat ze zich veel had kunnen verplaatsten, ze had immers al tegen de wand van de kooit gezeten. Tevergeefs probeerde ze te ontsnappen aan de man die voor haar stond. Ze kon wel proberen een gevecht met hem aan te gaan, daar was ze immers één van de beste in, maar hij zou haar knock-out slaan met een enkele schok van het stroomwapen dat hij gebruiksklaar in zijn hand had. Het zou er moeten uitzien als een waarschuwing om niets te doen, maar Alyssa wist dat hij het zelfs zou gebruiken als je niets deed. De bewakers haalden er plezier uit hen te zien lijden en zouden er alles aan doen om hun pijn nog erger te maken dan die al was. Ruw werd ze aan haar arm vastgenomen en probeerde ze de bewaker te volgen. Hij had een snelle tred en met de weinige krachten die Alyssa op dit moment bezat, was het al moeilijk om zijn tempo aan te houden. Uit vrees voor het stroomwapen, deed Alyssa er alles aan om hem te kunnen volgen. De vreselijke pijn van elektriciteit die door haar lichaam raasde, kon ze best missen. Eenmaal bij de open ruimte aangekomen, werd ze bevrijd uit de stevige grip van de bewaker, die meteen weer vertrok om één van haar vrienden te gaan halen. Cage, die ongeduldig op zijn gevangen stond te wachten, keek haar aan met een blik vol walging. Hoewel ze wist dat de man niet bepaald hield van de grounders, had ze geen idee dat hij er ook extreem goed in was om dat te tonen. Eenmaal de anderen bij haar stonden, gaf Cage heen teken aan de bewakers. Alyssa had geen idee wat er haar te wachten stond, maar ze wist twee dingen zeker. Het zou niet fijn zijn en ze zou het snel te weten komen.
Ruw namen de bewakers haar vast en hoewel ze niets liever wou dan haar zelf te bevrijden uit hun grip, al haar macht gebruiken om hier weg te komen, wist ze dat dat alleen maar slecht zou aflopen voor haar. Je kon niet ontsnappen aan de gruwels van Mount Weather en stilletjes aan begon Alyssa dat ook te begrijpen. Eerst had ze nog hoop gehad, maar nu zij aan de beurt kwam, wist ze dat het niet veel langer meer zou duren. Met tegenzin, liet ze de bewakers haar vastbinden, waardoor ze nu geen weg meer op kon. Een bevestigende knik van Cage, wees de bewakers er op dat ze alles goed deden en zorgde ervoor dat die niet veel later vertrokken. Cage wandelde naar de computer en tikte enkele instructies in. Het leek vrij ingewikkeld, maar hij had het inmiddels al zo vaak gedaan dat het vanzelf ging. Alyssa voelde zichzelf wegzakken, maar hoorde nog een paar laatste woorden van Cage. "If we hadn't rescued those stupid kids, I wouldn't have to do this. Why do we have a staff, if I still have to take care of things like this?" Waarna hij een diepe zucht slaakte en de ruimte verliet.

Bellamy

Na even de zaal rondgekeken te hebben, kon hij zijn vrienden zien zitten. Ze zaten nogal aan de zijkant van de zaal, maar leken toch plezier te hebben. Hoe kan dat anders? Ze kregen voor het eerst in lange tijd wat deftig eten voor hun neus geschoteld en dat was waarschijnlijk niet het enige. Hoewel hij de meeste mensen hier kende, liep hij toch richting zijn vertrouwde vriendengroep. Meteen werd hij enthousiast verwelkomd, waardoor Bellamy zich meteen wat beter voelde. "I don't think we've ever had e decent meal, even on the ark." Antwoordde hij lachend, waarna hij zich neerzette aan de tafel. Hoewel hij deze hele plek niet super hard vertrouwde, kon hij een beetje deftig eten niet afwijzen. Murphy had immers gelijk, het leek al eeuwen geleden dat we nog iets deftig hadden gegeten. Heel wat mensen keken op, inclusief Murphy, toen er een bepaald duo de zaal binnen liep. De onbekende man kende hij niet, al leek het wel iemand die hier heel wat autoriteit had. Het meisje dat achter hem aan liep, herkende hij wel, in tegenstelling tot de man. Hij wist precies wie het meisje was en dat werd dan ook bevestigd door Murphy, die niet helemaal zeker te zijn van zijn stuk, al was hij dat wel. "Uhm, yeah, you're right." Zei Bellamy tegen Murphy, maar zijn ogen weken niet af van het meisje. Een jaar of twee geleden was ze ontsnapt uit de jeugdgevangenis en een escape-pod naar de aarde genomen. Bellamy was er mede-verantwoordelijk voor geweest, al was dat nooit gezegd geweest tegen hem. Na haar ontsnapping werd er immers nooit meer over haar gepraat. iedereen deed alsof ze nooit had bestaan, alsof ze dood was. De meesten dachten zelfs dat ze dood was, ook hij. Het was dan ook een verrassing om haar hier te zien lopen, alsof er nooit iets gebeurd was. Nog steeds zijn ogen op het meisje gericht, zag Bellamy dat zij en de man hun wegen scheiden. "I think she's coming this way." Zei Bellamy een tikkeltje nerveus. Hij had immers geen idee hoe hij zich rond haar moest gedragen. "Doesn't she hate us or something. I mean, the day after she escaped we were supposed to drop her. She probably hasn't forgotten that, has she?" Zei Bellamy, terwijl hij eindelijk zijn ogen van het meisje afhaalde en een twijfelende blik op Murphy richtte.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:

Aurora

Aurora zat toch wel met veel vragen. Wat haar namelijk opviel was dat eigenlijk alle mensen van de Ark jongeren waren. Jongeren die ze veelal kende van de gevangenis. Waarom waren ze naar de aarde gestuurd? De Ark weet ook dat de aarde voor de aankomende tijd nog niet bewoonbaar zal zijn. Waren alle gevangenen ontsnapt? Hadden ze haar voorbeeld gevolgt? Of moest de Ark gewoon van hun allemaal af? Rustig ging ze op de tafel af waar ze aanzaten. "Hi there, are you all enjoying yourselfs? You guys may recognise me, my name is Aurora and I'm from the Ark just like you guys. I escaped a few years ago. Anyways you must have a lot of questions about everything just like I had when I first woke-up here. So just know you can always come to me with them. Just know that your lucky you've landed well and you were rescued in time since the earth isn't survivable as we all know. Besides this place isn't like the Ark. It's much much better. So enjoy your meal and take a good rest. You're voyage must have been hard." Haar blik viel eigenlijk constant op een van de jongens die haar op viel. Hij was geen gevangenen van wat ze zich kon herinneren. Als ze het zich goed herinderdde was hij een van de bewakers. Ze heeft hem vaak bij haar cel gezien en hij heeft haar vaker moeten begleiden. Daarnaast had hij haar gezien toen ze ontsnapte maar hij heeft niks gedaan. Door hem is ze nu hier beland. Anders had ze het nooit kunnen halen. "Although I must ask, how did you guys come here? Why did the Ark send you guys down? I mean it's pretty much a death sentence since once you enter earth your dead."

Murphy
Murphy knikte "True, especially in prison. The food wasn't even edible. I mean not that you had any experience with that since you were a guard and probably had fancy high class food." Murphy en Bellamy hadden het op aarde niet altijd even goed kunnen vinden. Het was altijd een lief/haat relatie. Echter begon het steeds meer tot wel een goede band te neigen. Vooral de aarde dat ze net waren aangekomen en moesten overleven waren moeilijke tijden geweest. Niemand wist eigenlijk wat ze met hun vrijheid moesten. Hier op aarde was namelijk niemand die hun vertelde wat wel en niet mocht of hun zou straffen. Door die verwarring ontstond er een complete chaos, al was het wel een van de leukste tijden geweest die Murphy had gekend. De nacht door brengen met damens, boswandelingen maken, mensen treiteren. Alles was van overvloed in die dagen. "But isn't she like supposed to be dead? I mean she probably didn't even know how that thing worked. Everyone talked about it." Ergens kon hij haar nog wel herinneren van vroeger. Vele van de andere gevangenen vielen haar vaak lastig vanwege het gene waar ze voor vast zat. "I don't know why would she hate us? Well I get why she would hate you, but the rest of us are just like her. We're all prisonners, teens sentenced to death but having to wait till their 18th birthday. She chose to escape herself. That's not on us." Hij keek naar de jongedame die naar hun tafel kwam gelopen en een verhaal hield. Ze deed zo schijnheilig. Murphy's gevoel zei hem gewoon dat er iets niet klopte aan deze plek. En meestal klopte zijn gevoel. Hij begreep ook niet helemaal wat ze bedoelde met hun reis en dat de aarde niet bewoonbaar was. "Euhm there's nothing wrong with the earth sweatheart. We've survived on it for like 3 months now? Anyways nice to get to know you but I gues I'd rather retire to my room now." Murphy stond op en vertrok. Na de jongedame hebben horen praten was hij al helemaal ervan overtuigd dat er iets niet klopte. Deze mensen verbergde wat. Dat hij liever nu zijn rust ging pakken was onzin. Het diner leek hem iets waar iedereen bij aanwezig was, wat hem dus mooi in de gelegenheid bracht wat rond te snuffelen naar shady dingen.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:

Alyssa

Eerst niet precies wetend waar ze was, werd Alyssa wakker. Ze herinnerde zich niet precies wat er eerder precies was gebeurd, maar had een klein voorgevoel. Ze voelde zich immers zwakker dan ooit en haar hoofd bonsde als een gek. Nog nooit had ze zich zo slecht gevoeld en het rumoer om haar heen maakte het er niet beter op. Na enkele seconden te hebben rondgekeken, was Alyssa al weer helemaal vertrouwd aan haar omgeving. Een kooi, waar ze de laatste paar weken van haar leven had doorgebracht. Alyssa begon rond te kijken naar een manier om hier weg te geraken. Iets dat ze in de voorbije weken al honderden keren had geprobeerd, maar steeds tevergeefs. Er was geen manier om te ontkomen aan de lange en pijnlijke weg die naar haar dood zou leiden. Alyssa moest toegeven dat ze er wel eens over droomde dat de grounders haar kwamen redden. Het was eerder een utopie, maar toch had ze hoop proberen te houden. Het kon immers toch niet dat niemand haar aan het zoeken was? Het was niet alsof ze één van de leiders was, maar Alyssa had wel altijd het gevoel gehad dat ze een belangrijk deel van de gemeenschap was, al was dat misschien altijd alleen maar een gevoel geweest. De gedachtes over haar mogelijke ontsnappingspoging van haar af zetten, was al snel gebeurd en zachtjes begon Alyssa een deuntje te neuriën. Het was iets dat ze als kind van haar moeder geleerd had en sindsdien had ze het vaag gezongen wanneer ze zich alleen voelde. Zo voelde ze zich immers op dit moment. Hoewel ze omringd was door heel wat mensen, vooral haar soortgenoten en haar vrienden zelfs, had Alyssa zich nog nooit meer alleen gevoeld dan nu.

Bellamy

Zwijgend, probeerde Bellamy zijn vriend's opmerking te negeren. Zelf wist hij ook wel dat hij beter eten had gekregen dan de gevangenen, maar daar werd hij minder graag aan herinnerd. Hij was hier immers niet als gevangene naartoe gekomen. Hoewel Bellamy dacht dat iedereen hem had geaccepteerd, wist hij toch in zijn achterhoofd dat de meeste hem nog steeds als een bewaker zagen. Iemand die zogezegd beter was dan hen. Zo voelde hij zichzelf helemaal niet, maar het was moeilijk om een beeld van jezelf te wissen uit iemands hoofd. Hij had het al geprobeerd, maar vaak tevergeefs. "She was supposed to be dead, but there she is, alive." Bellamy klonk alsof hij het jammer vond dat ze nog leefde, maar eigenlijk was hij opgelucht dat hij niet voor niets de wet had overtreden. Als iemand het ontdekt had, was hij waarschijnlijk in de gevangenis gevlogen, maar Bellamy had altijd gevonden dat mensen een tweede kans verdienden, ook als ze niets hadden gedaan om die te krijgen. "Everyone talked about it, till it was forbidden to talk about it." Verbeterde hij Murphy lachend, waarna de lach niet veel later al verdwenen was. Aurora had inderdaad geen enkele reden om de rest te haten, maar hij? Bellamy was één van hun. Hij was bewaker geweest en dat had hem vaak alleen maar een vijand gemaakt bij bepaalde mensen. Vroeger trok hij zich er niet veel van aan, hij hield immers van de macht die hij had gehad, al was het niet eens zo veel. Nu hij tussen al deze mensen zat, die gevangenen waren, zag hij het vaak eerder als een nadeel, dan als iets dat hem misschien zou kunnen helpen. "I guess that's just one person more one the list of people who hate me." Antwoordde hij uiteindelijk op Murphy's opmerking, al was het onderwerp daarna al snel afgesloten, aangezien het meisje bij hun kwam staan. Bellamy had zin om iets tegen haar te zeggen, maar had het gevoel dat hij haar beter niet kon onderbreken. Ze leek er plezier in te hebben hierover te vertellen en een onderbreking zou haar alleen maar van de kaart brengen. Toen ze eindelijk klaar was, kreeg hij niet eens de kans wat te zeggen. Murphy nam hem de woorden uit de mond en besloot ook te vertrekken. "Enjoy your alone time, you probably need it." Riep Bellamy zijn vriend nog na, toen die vertrok richting de uitgang van de eetzaal. Nu Murphy weg was, had Bellamy de kans om zijn aandacht volledig op het meisje te richten. Meteen besloot hij terug te komen op wat er eerder werd gezegd. "Murphy's right. It's totally safe on the earth. We all lived there for a while now and we're still alive, aren't we?" Begon Bellamy te zeggen. Al snel realiseerde hij zich dat ze al een lange tijd niet buiten was geweest. Ze dacht immers dat de aarde giftig was en wie zou er dan naar buiten gaan? "You've been outside, right?" Vroeg hij twijfelend. Bellamy had nog steeds geen idee wat hij moest denken over deze plek, maar hij begon het gevoel te krijgen dat het niet iets goed was. Er was iets vreemd aan deze plek en zijn voorgevoel vertelde hem alleen maar slechte dingen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:

Aurora

Aurora keek een jongeman vreemd aan toen hij begon over de aarde, dat ze er al een langere tijd leefde. Aurora kon het niet voorstellen hoe het was om de aarde eindelijk te kunnen bewandelen. Om de vrijheid van alles te ervaren. Ze heeft altijd al eens willen zwemmen in een meer, of naar een van die mooie bloemenvelden gaan. Ze had er veel over gelezen, veel gezien en over gehoord. Voor ze kans had te antwoorden liep de jongeman weg. Vervolgens begon die bewaker tegen haar te praten. Ze kon hem dan nu misschien eindelijk bedanken voor wat hij voor haar gedaan had. Dankzij hem was ze nu nog in leven en had ze dit geweldige leven hier. Ook hij begon over dat ze al een tijdje op aarde hebben gewoond. Dit kon niet zo zijn. Cage had haar zelf de bewakingsbeelden laten zien van de grote crash die op 3 dagen geleden gedateerd stond. Daarnaast waren de bewijzen dat de aarde gevaarlijk over haar hele lichaam te vinden. Ze had vele brandwonden van de radiatie opgelopen op die korte tijd dat ze op de aarde was. Dit heeft ze echter niet mee gemaakt aangezien ze bewusteloos was. "But.. But that's impossible. I saw the footage. You guys landed a few days ago. Maybe you've hit your head too hard during the landing. The eart is deadly dangerous." Aurora stroopte de mouw van haar nette jurkje iets omhoog en toonde hun een klein deel van de brandwonden. "I was lucky they found me in time. I heard that if they took a little longer the radiaton would have killed me. So no I have never been outside. Although it is my biggest dream to be able to walk the earth. It's a shame I will never be able to go outside and copmlete my bucketlist. But it's fine. I've got everything I need right here."

Murphy

Murphy liep rustig door de gangen. Naar mate hij verder kwam werd het moeilijker om verder te komen. Veel deuren waren namelijk beveiligd en daar had je ofwel een pasje voor nodig of moest je je vingerafdruk gebruiken. De kans was klein dat zijn afdruk zou werken, en proberen deed hij liever niet want straks gaan er nog allemaal toeters en bellen af. Bij de lift had hij het geluk dat hij er snel in kon sneaken voor de deuren dicht gingen. Hij kwam in een meer duistere gang te recht die niet veel goeds beloofde. Uit een andere deur kwam een groep mensen. Sommige leken bewakers te zijn, en er was een vrouw bij, een dokter. Voor de deur achter hen dicht viel wist Murphy nog ongezien er door te gaan. Hij kwam in een ruimte terecht. Het was donker, hij hoorde alleen wat gekreun en onrustige geluiden. Naarmate hij verder liep zag hij de kooien. Tientallen, honderden, misschien wel duizenden. Naarmate hij verder keek werden het er meer en meer. Achter hem hingen twee mensen ondersteboven die op allerlei slangetjes aangesloten waren. "What the..." Toen de mensen in de kooien hem gezien hadden begonnen velen wild geluiden te maken en tegen kooien te slaan. Straks werd hij nog gesnapt als ze niet snel ophielden. De mensen in de kooien... Het leken wel grounders...

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Alyssa

Nog steeds nadenken, werd ze plots opgeschrokken door een deur. Het was niet abnormaal dat er op dit moment iemand binnenkwam, maar de dokter had net haar werk gedaan en alle bewakers waren samen met haar vertrokken. De meeste mensen wouden immers zo weinig mogelijk tijd in deze ruimte doorbrengen en ze kon niets anders doen dan hen gelijk geven. Het leek hier voor het grootste deel van de tijd al een ruimte vol met gekken, maar wanneer er mensen binnenkwamen, werd het alleen nog maar erger. Alyssa werd nu echter nieuwsgierig naar de persoon die was binnengekomen. Aan zijn kleren kon ze zien dat hij geen dokter was, maar hij zag er ook niet echt uit als een bewaker. Als Alyssa echt moest raden, zou ze zeggen dat hij iemand was die hier woonde, maar ook daar leek het niet op. Alyssa had immers het gevoel hem ergens van te kennen. Ze wist niet precies van waar, maar ze kon met zekerheid zeggen dat ze zijn gezicht al eens eerder had gezien. Een kleine hoop bloeide open. Misschien was het iemand van haar clan, die ze toevallig niet kende, maar ook dat betwijfelde ze. Hij zag er niet uit als iemand van hen en anders had ze hem waarschijnlijk wel gekend. Ze kende misschien niet iedereen van Trikru persoonlijk, maar de meeste mensen kende ze wel bij naam. Deze jongeman, kon ze echter geen naam op plakken. Plots schoot haar te binnen waar ze hem van kende. Enkele maanden geleden was er een ruimteschip geland. The Sky People, had haar clan hen genoemd. Zelf had ze niet echt geweten wat ze van hen moest denken, maar haar clan had al meteen een beeld van hun geschetst. Blijkbaar waren het gewelddadige mensen, die alleen waren gekomen om de aarde in te palmen. Ze hadden wapens meegebracht en zich voorbereid op een oorlog. Alyssa had geprobeerd wat meer informatie over hen te vinden, maar voor ze dat had kunnen doen, werd ze gevangen genomen. Als één van de Sky People hier was, betekende het vast dat ze bij de Mountain Men hoorde en dat betekende dat ze niet veel beter waren dan hen. Waarschijnlijk zelfs nog erger. Met het laatste beetje kracht dat ze nog had, probeerde ze de jongeman weg te krijgen. Ze had immers geen nood aan mensen die zich kwamen verkneukelen om de pijn van haar en haar vrienden. "Go away! Traitor!" Alyssa had niet veel kracht meer gehad, maar toch had ze het gevoel dat haar stem boven de anderen had gerezen, al had ze misschien ook alleen het gevoel. Meer energie had ze niet om nog eens te roepen, maar ze hoopte dat het de eerste keer ook al zou lukken. Hoewel ze hier geen rust zou krijgen, zou ze zich wel meer op haar gemak voelen als hij weg is.

Bellamy

Verbaasd luisterde hij naar wat Aurora te zeggen had. Ze zei heel wat vreemde dingen, waardoor hij alleen maar een slechter gevoel kreeg over deze plek. Niet alleen logen ze tegen haar over de straling buiten, maar hadden ze haar op één of andere manier ook brandplekken bezorgd. Bellamy werd er lichtjes boos over, maar wist ook dat hij er niets aan kon veranderen. Hij alleen kon niets doen, maar samen met anderen kon hij misschien wat bereiken. "I'm pretty sure I didn't hit my head, or everyone else. We've been here for almost three months and not a single person got burns or other signs of the radiation. The earth is totally safe. They probably changed the dates on the tapes or something, because I'm pretty sure we've been here for more than 3 days. Hell, we've been here for 3 months and nodbody had to be saved." Bellamy verzette zich lichtjes op de stoel. Hij begon het gevoel te krijgen dat wat hij haar ook vertelde, ze het niet zou geloven. Ze was trouw aan de mensen hier, de mensen die haar voorliegen en haar beletten om naar buiten te gaan, maar Bellamy had geen idee om haar dat duidelijk te maken. "You can go outside, just like the rest of us. If you want, you can do anything that's on your bucketlist, even more. And when you see what's outside, you won't even miss this. You'll probably never want to be here anymore. Well, I don't." Nog steeds probeerde Bellamy haar te overhalen, maar hij klonk gewoon niet overtuigend genoeg. Hij moest haar iets speciaals vertellen, maar had geen idee wat. Elk deel van de aarde was fascinerend, dus wat kon hij haar vertellen dat nog extra speciaal was? "If you go outside, you can swimm in a lake, smell flowers, feel the sun on your skin and there's nothing that's going to kill you. Well, maybe the grounders, but don't worry 'bout that." Net realiseerde hij zich dat hij dat van de grounders beter niet had gezegd tegen Aurora, maar het was wel degelijk de waarheid.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:

Aurora

Niks wat haar verteld werd was logisch voor haar. Aurora zou niet weten waarom Cage tegen haar gelogen zou hebben. Van Dante zou ze dat al helemaal niet verwachten. "But..." Ze kwam niet helemaal uit haar woorden. Ze was er van overtuigd dat de jongen aan het liegen was. Daarnaast zou ze er ook niet achter willen komen dat er tegen haar gelogen wordt. Dan zou haar hele wereld instorten en zou ze er weer alleen voor staan. Hier werd alles haar gegeven en Cage vertrouwde haar met alles. Ze had tot overal toegang in het gebouw, geen geheimen, dat vertelde hij haar altijd. Ze had een prachtige grote kamer met een grote garderobe, ze werd hier behandeld voor een chronische ziekte die ze blijkbaar had, ze werd hier verzorgt en iedereen respecteerde haar. Hier werd ze niet veroordeeld voor haar verleden. Hier hoefde ze niet met vreemde, oudere, mannen het bed te delen om wat eten bij elkaar te kunnen sprokkelen om in leven te blijven, wat overigens ook uiteindelijk de reden was dat ze gevangenen werd. Hier had ze alles wat ze ooit gewild had. Het belangrijkste van alles: hier voelde ze zich voor het eerste thuis. Hier had ze voor het eerst een familie, een vaderfiguur, een opa figuur. Figuren die altijd al ontbraken in haar leven. Haar ouders waren namelijk op jonge leeftijd overleden. Toen kwam ze er helemaal alleen voor te staan. Ze kon de andere nu wel overhalen door het plaatje op haar borstkas te laten zien. Dat was iets wat iedereen hier had, het was voor de radiatie behandelingen die iedereen eens in de zoveel tijd nodig had. De muren waren namelijk niet 100% radiatie tegenhoudend, daarom werd hun bloed eens in de tijd gespoeld. Hiervoor heeft iedereen dat plaatje. Dit maakt het makkelijker aan te sluiten, en ook in noodgevallen kan je zo snel behandeld worden. "But why would they lie to me? They give me everything the Ark didn't give to me. Here you aren't judged by your past. Here you don't have to strugle for a meal. Here you are being taken care of. Hell, I didn't even know I was sick until I got some proper care here. If I hadn't gotten medication for it sooner I would have died," begon Aurora. Ze kon er niet tegen dat ze merkte dat de andere deze plek in twijfel brachten. Dit was haar thuis. "Besides I saw the dead bodies of the fieldman who's suits ripped. It wasn't pretty. The evidence is all over. The earth isn't survivable." Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Cage op hun af kwam lopen die duidelijk naar het gesprek had staan luisteren. "How is everything here foks? Everything alright?" Aurora viel stil en keek naar de grond. Ergens wat de jongen haar vertelde spookte toch wel door haar hoofd, al zou ze er liever niet over na denken en was er gewoon geen mogelijkheid dat het waar was. "Everything is fine," antwoorde Aurora. Het diner kon elk moment beginnen. Dante kon elk moment ook binnen komen en het openen. Wat Aurora wel zeker wist, was dat dit gesprek nog niet over was. Ze moest meer weten.

Murphy

Murphy wilde omkeren en weglopen. Hij wilde zo snel mogelijk naar Bellamy gaan en vertellen dat het foute boel was. Ze moesten nu ontsnappen. Ze moesten nu weg voordat zij ook zo zullen eindigen in kooien. Daar zat Murphy toch echt niet op te wachten. Een stem viel hem op. Iemand noemde een verrader. Normaal zou dit kloppen, Murphy zou in veel gevallen zich zelf boven andere kiezen, maar nu had hij helemaal niks gedaan. Hij draaide zich om naar de gene die het zei. Het was een jongedame. Murphy kon er niet goed tegen als hij vals beschuldigd werd. Daarom moest hij wel bewijzen dat het anders zat. Impulsief opende hij haar kooi met wat moeite. "Would a traitor do this?" Murphy kon haar daarnaast wel gebruiken. Gezien de hoeveelheid grounders die hier vastzaten moesten ze vast al veel weten van Mount Weather. Daarnaast zou Bellamy hem nooit geloven als hij geen bewijs mee genomen had. "Get out and follow me." Zoals ze er nu uitzag viel ze te veel op en zou het niet geloofwaardig over komen. Maar ze zou wel eens undercover kunnen gaan als een van hun. Zo kon het misschien wel eindigen in een win win situatie. Zij zou de Ark mensen kunnen helpen met een uitweg vinden, en de Ark mensen konen haar helpen met haar mensen te bevrijden. Murphy moest haar ongezien naar de slaapzaal proberen te krijgen. Daar was een kist met kleding waar iedereen van hun gebruik van mocht maken. Als hij haar dus een beetje kon omtoveren zou ze door kunnen voor iemand van de Ark. Het was riskant, maar ze zag er niet al te grounders uit dus het kon nog een kans van slagen hebben.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Alyssa

Verwacht hebben dat de jongeman zou vertrekken na haar woorden, was Alyssa best verbaasd toen hij naar haar toekwam. Waarschijnlijk kwam hij alleen maar om haar uit te lachen. Zij zat immers in een kooi en hij stond op vrije voeten, hij had hier alle macht in zijn handen liggen. Ze was dan ook erg verbaasd toen hij de kooi opende. Voor het eerst in een lange tijd had ze het gevoel dat ze hier weg kon komen. Eerst was het nog een droom geweest, één die waarschijnlijk nooit zou waar komen, maar op dit moment had ze er een goed gevoel over. Ondanks dat ze moest samen werken met een jongen, die ze amper vertrouwde. Hij had dan wel haar kooi opengemaakt, maar wat als dat niet met de goede bedoelingen was? Wat als hij haar gewoon gebruikte voor zijn eigen doel? Ze wist dat het niet een goed plan was, maar momenteel was het haar enige om hier weg te komen. Langzaam, door de weinige energie die ze had, kroop ze uit de kooi, toch opgelucht eindelijk verlost te zijn van de kooi rondom haar heen. Ze was hier al eerder naar buiten gekomen, maar toen was ze elke seconde lang bang geweest voor een stroomwapen, dat haar altijd onverwachts kon raken. "Depends on who you're traiting." Antwoordde ze met een grijns op zijn vraag. Ze was blij dat ze één van de weinigen uit Trikru was die ook Engels kon praten. Hierdoor kon ze buitenstaanders vaan verstaan en dat gebruiken. Ze had het al op jonge leeftijd geleerd, waardoor het bijna leek alsof Engels haar moedertaal was geweest. Zonder te vragen, steunde ze op zijn lichaam. Ze wou niet afhankelijk zijn van iemand die haar elk moment kon verraden, maar op dit moment had ze geen keus. Ze wou hier koste wat het koste weg geraken en zou er alles voor doen om dat te bereiken. Zelfs vertrouwen op iemand onbekend. "What's your name?" Het was nogal kortaf, maar als hij haar ontsnappingsroute was, kon Alyssa maar beter weten wat ze hem kon noemen. Ze had er immers een hekel aan mensen hun naam niet te weten, zeker in haar nabije omgeving. "And show me the way." Voegde ze toe, aangezien ze geen idee had welke kant ze op moest. Vaak zag ze wel waar de bewakers en dokter binnen en buiten gingen, maar verder dan die deur, was ze zelf nog nooit geweest. Het was een wereld die onbekend was voor haar en waarvoor ze doodsbang was. Ze had geen idee wat er achter die deur bevond, maar ging het wel snel te weten komen.

Bellamy

Nog steeds had hij zin om haar uitspraken tegen te gaan. Misschien zat er een beetje waarheid in wat ze hem vertelde, maar Bellamy had het gevoel dat het grootste gedeelte haar allemaal voorgelogen was. Hij wou dat proberen duidelijk te maken aan Aurora, maar kreeg daar niet de kans voor. De onbekende man van eerder kwam naar hen toe en onderbrak hun conversatie. Bellamy had het gevoel dat hij de rest van hun gesprek ook al had gehoord, maar probeerde niet te laten blijken dat hij dat wist. De naam van de man, had hij eerder al kunnen opvangen, Cage. Aurora vertelde over hem alsof hij de beste man was, die er bestond en misschien was hij dat ook wel voor haar. Andere mensen kregen waarschijnlijk niet zo vaak zijn goede kant te zien. Meteen knikte Bellamy op die vraag. "Everything's fine here." Niet langer zin om nog te blijven bij deze mensen, besloot hij zich te voegen bij de anderen. "I think I'm done here." Verkondigde hij, al bleef hij nog enkele seconden staan voor hij ook echt vertrok. Hoewel hij wist dat Aurora loyaal zou zijn aan Cage, wou Bellamy haar toch de kans geven om het gesprek af te maken. Zelf was hij immers ook nog niet uitgepraat en hij had het gevoel dat zij dat ook nog niet was. "10 o'clock, at the corridor by the sleeping hall." Fluisterde Bellamy in haar oor, wanneer hij Aurora passeerde. Hij wou zijn gesprek met haar afmaken, maar had geen behoefte aan het gezelschap van Cage. Hij deed zich dan wel voor als een eerlijke en respectabele man, maar Bellamy wist wel beter. Hij keen nog een keer achterom naar het duo dat hij achterliet, maar sloot dan aan bij de rest van de groep. Die waren net aan het lachen geweest met een grap. Het duurde niet lang voor hij zich vermengde in het gesprek en het net zo naar zijn plezier had. Al hield hij altijd wel een oogje op Cage, die hem blijkbaar ook in de gaten hield.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora
Aurora wist eigenlijk niet zo goed wat ze aanmoest met de situatie. Natuurlijk geloofde ze de mensen, die haar zo goed hebben opgevangen, eerder dan een stelletje tieners van de Ark. De Ark was namelijk een corrupte plek waar iedereen voor de kleinste dingetjes al gefloat werd. Niet een plek waar ze zichzelf in de toekomst had gezien. Daar was het ieder voor zich. Kort keek ze nog om naar Bellamy die zojuist iets in haar oor had gefluisterd. Ze was opgelucht dat hij ook het gesprek wilde voortzetten, al zat Aurora met een dillema. Ze wist niet of ze de verhalen wilde aanhoren. Eigenlijk wilt ze helemaal niet gaan twijfelen aan deze plek. Ze heeft het hier zo goed, ze wilde er niet weer helemaal alleen voor komen te staan. En dan nog? Wat als er hier iets mis was? Waar moest ze dan heen? Naar buiten kon niet, buiten was er geen leven voor haar mogelijk. Terug naar de Ark was ook geen optie. Ze hoopte dat de rest van hun ook naar beneden zullen komen en niet gered zullen worden door Mount Weather. Aurora hoopte dat ze allemaal een pijnlijke dood zouden leiden door de radiatie. Toen Dante binnen kwam liepen Aurora en Cage samen naar de hoofddiner tafel. Hier zat ze tussen de twee mannen in. Haar eetlust was haar echter al ontnomen. Ten eerste was het moeilijk genoeg om met haar verleden geconfronteerd te worden, en nu verkondigde zij ook nog eens dat Cage haar voorgelogen heeft. Nadat Dante zijn verhaal heeft gedaan en het diner officieel is gestart keek ze nog even de ruimte in naar de tafel met de mensen van de Ark. Naar Bellamy in het bijzonder. "Cage you wouldn't lie to me, would you?" Aurora vroeg het zonder haar blik af te werpen. Ze voelde hoe hij zijn hand op die van haar legde. "No ofcouse not. Never. You know that. No secrets. It's how it's always been."

Murphy

Murphy draaide zich om en ging er vanuit dat ze zou volgen. "Murphy. And we haven't gotten a lot of time. The dinner can end at any moment which means these corridors will be filled with people. I have to get you to our sleeping hall without anyone noticing you." Murphy liep stug door, de andere grounders zouden later wel gered worden. Voor nu was een al veel. Anders zou het té veel op gaan vallen. Zeer attent op zijn omgeving liep hij verder. Dit hele gebouw was een doolhoof, gelukkig wist hij nog hoe hij heen was gekomen want anders zou hij zeker verdwaald zijn geweest. "For now this is the plan. I'll make you look like one of us; sky people. They 'rescued' us after you attacked us. Now we're all stuck in this shady place. But after seing what I just saw I know this place can't be much good. So you are going to help us with escaping, and we'll help you with freeing your people." Murphy liep snel door naar de slaapzaal waar ze met zijn alle moesten slapen in stapelbedden. Het was fijn om een bed te hebben, maar hij had dan toch liever een eigen kamer zoals in die ziekenboeg. Hier had je 0 privacy. En hij zat toch echt niet te wachten om de rest van zijn leven zonder privacy te leven. Murphy opende de kist met de kleding en keek naar de jongedame. "Chose something yourself."

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Alyssa

Niet echt wetend hoe ze zich moest gedragen, volgde ze Murphy gewoon. Hij ging vrij snel, maar als Alyssa een beetje moeite deed kon ze hem bijhouden. "So, what's the plan exactly?" Vroeg ze hem. Murphy leek nogal in de weer met de juiste weg te vinden, maar toch gaf hij haar een hele uitleg. Hoewel het plan niet echt doordacht was geweest, vond Alyssa het toch goed. Waarschijnlijk omdat ze niet veel andere keus had op dit moment, maar zelf zou ze niet echt iets beters kunnen verzinnen. "I think I can live with that." Bevestigde ze, al had Murphy haar niet echt gevraagd of ze akkoord was met het plan. Onwetend volgde ze Murphy nog steeds door het ingewikkelde gangenstelsel. Zelf had ze hier waarschijnlijk nooit haar weg in kunnen vinden en Alyssa was dan ook opgelucht dat er iemand was die haar de weg kon wijzen. Na wat een eindeloze weg leek te zijn, kwam het duo uiteindelijk aan bij de slaapzaal. Alyssa was niet verbaasd over de weinige comfort die je er had, maar wel opgelucht dat zij de enige mensen in de ruimte waren. Murphy had al al ergens in zijn uitleg vermeld dat de rest van de groep bij het diner was, maar dat betekende niet dat iedereen er ook echt aanwezig was. Hij was er immers niet op dit moment. Murphy leidde haar naar een kist, die volgepropt was met kleren. Zelf wist ze niet echt wat te kiezen. Er lagen immers heel wat kledingstukken in de kist en geen enkele zou ze vrijwillig hebben aangedaan als ze buiten Mount Weather was. Maar op dit moment had ze niet veel andere keus. Uiteindelijk besloot Alyssa een zwarte skinny jeans aan te doen met een witte t-shirt waar één of andere vreemde tekening op stond. Het was iets dat niet te opvallend was en dat was net het doe geweest van heel deze kledingwissel. Niet opvallen. Zonder aarzelen nam ze de kleren uit de kist en draaide zich om naar Murphy. "Turn around." Ze had immers geen mensen nodig die haar zaten aan te staren wanneer zij haar omkleedde.

Bellamy

In afwachting tot het eten naar de tafel werd gebracht, keek Bellamy de zaal rond. Je kon duidelijk het verschil in tafels zien. Zo had je bijvoorbeeld de tafel waar hij aan zat, die was bedoeld voor iedereen van hen, van de 100. Dan had je enkele tafels die bedoeld waren voor de mensen die hier woonden. Ook had je een kindertafel, waar ze heel wat plezier leken te hebben en in het midden van de zaal had je overduidelijk de leiderstafel. Aurora zat ook aan die tafel. Naast haar zat Cage en een andere man, die er best wel belangrijk uitzag, al had Bellamy geen idee wie het was. Hij begon de versieringen van de zaal te bekijken, maar dat begon hem al snel te vervelen. Hij werd dan ook uit die verveling gehaald toen het eten werd gebracht. Zelfs hij moest toegeven dat het er beter uitzag dan al het eten dat hij ooit al had gegeten. Hij kreeg dan ook meteen honger, toen het eten voor zijn neus werd voorgeschoteld. Niet veel later was zijn bord al leeg en hoewel Bellamy nog steeds een kleine honger had, vond hij dat hij niet meer de behoefte had aan dessert of om in deze zaal te blijven. De anderen leken het naar hun zin te hebben, maar Bellamy vertrouwde deze plek niet en had geen zin meer om met de mensen die er woonden rond te hangen. Hij nam afscheid van zijn vrienden, maar vertrok even later de zaal al. Het was nu ongeveer kwart over acht, wat betekende dat hij binnen een kleine twee uur met Aurora had afgesproken, als ze tenminste kwam opdagen. Het meisje wist het misschien zelf niet, maar Cage had een heleboel macht over haar. Die kon hij waarschijnlijk wel gebruik om haar niet meer met Bellamy te laten spreken, al gaf hij de hoop niet op. Hij moest een manier vinden om haar te overhalen, maar had geen idee hoe. Hij kon haar de waarheid proberen te vertellen, maar dat had eerder ook al niets uitgemaakt. Hij moest bewijzen hebben, maar die kon hij haar niet geven. Bellamy begaf zich naar de slaapzaal. Hij had er niet veel privacy, aangezien iedereen in één ruimte sliep, maar de meeste mensen, misschien zelfs iedereen, bevonden zich op dit moment toch bij het diner. Behalve Murphy dan, die nog voor maar een hap gegeten te hebben al vertrokken was. Bellamy veronderstelde dat hij waarschijnlijk wel niet te veel last zou hebben van zijn vriend en zo misschien toch een beetje alleen kon zijn. Hij wou immers niets liever dan een oplossing voor zijn geloofwaardigheid bedenken.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora

Aurora zag later ook Bellamy vertrekken na het eten. Zelf had ze nauwelijks wat gegeten. Voor haar was dat niet erg, zij had redelijke maaltijden gehad de afgelopen jaren, zij niet. Na het eten vertrok zij naar haar kamer, het zou dan ook nog even duren voordat ze hadden afgesproken bij de slaap hallen. Aan Cage kon Aurora merken dat er iets gaande was. Iets bezorgde hem stress, maar Aurora wist niet wat. In de afgelopen tijd heeft ze hem zo goed leren kennen dat ze gewoon wist waar ze aan toe was bij hem. Na alles gehoord te hebben van de andere keek ze haar kamer nog eens goed rond. Ze bekeek alles in detail. Van haar bureau, tot de 'familie foto's' (foto's van haar, met Dante en Cage). Ze had hier alles wat ze ooit gewild had, maar was dat het echt waard als ze hier niet veilig was? Aurora kon het zich echter haast niet voorstellen dat ze hier niet veilig was. De Ark, dát was de grote boosdoener. Daar was je niet veilig. Maar hier? Hier heeft Aurora nog nooit pijn geleden. Kort ging ze door de schetsen op haar bureau van de landschappen. Ze hield ervan om te tekenen en te schilderen over de dingen die ze nooit zelf zal kunnen zien ook al zou ze dat wel graag willen. Daarnaast was muziek ook altijd een grote uitlaatklep voor haar geweest. Op de Ark was voor deze hobby's niet veel ruimte, maar hier kon ze er de hele dag mee bezig zijn.
Toen de tijd naderde om Bellamy te ontmoeten liep ze richting de grote slaapzaal. Deze had lange tijd leeg gestaan aangezien hij nooit echt nodig is. Tot dit moment dan. Toen ze hem op de gang zag staan keek ze even om hun heen. Het was niet verstandig het hier te doen. Op haar kamer was het veiliger. "Follow me to my room, we can talk there." Hier barste het van de bewakingscamera's, en daarnaast liepen er voortdurend mensen langs. Op haar kamer hadden ze dit probleem niet, want zelfs op de slaapzaal bevonden zich camera's.

Murphy

Murphy zuchtte "Alright, alright." Hij draaide zich om zodat ze zich om wilde kleden. Hier was eigenlijk geen ruimte voor schaamte of privacy. Als ze undercover als een van hun zou gaan zal ze ook hier moeten verblijven. Dan zal ze toch echt hier in deze slaapzaal moeten wonen. "I assume you've probably heard of us skypeople. Just try to act like us, and certainly don't use grounder language. You don't look like a full on grounder so as long as you don't act like one, I think we can get away with it." Murphy schrok even toen hij de deuren open hoorde gaan. Wat als er een bewaker binnen kwam? Murphy zijn hart bonkte in zijn keel. Gelukkig bleek het echter alleen maar Bellamy te zijn. "Dude you propbably can't believe what happened. I went a little exploring and my feeling was right. This place is no good. They have this basement with thousands of cadges. A grounder in one of each. I don't know what they are doing to them but it certainly doesn't look humane."

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Alyssa

Niet veel later had Alyssa de kledingstukken al aan. Ze schrok zich dan ook rot, toen ze iemand hoorde binnenkomen. Meteen draaide ze zich om en merkte ze dat het een vriend van Murphy was, ook hem herkende ze immers als iemand die in het kamp had gezeten van de sky people. Tijdens Murphys' uitleg probeerde ze zich zo stil mogelijk te houden, ze wou immers niet de aandacht trekken. Alyssa wist best wel dat ze alleen geen aandacht mocht trekken bij mensen die hier woonde, maar toch had ze geen zin om zichzelf bekend te maken aan de jongeman die zonet was binnengekomen. Uiteindelijk kon ze er niet aan ontsnappen, want de jongen, die blijkbaar Bellamy heette, werd haar verteld, begon haar allerlei vragen te stellen. Ze kon de vragen misschien wel onbeantwoord laten, maar Alyssa besloot dat als ze het duo aan haar kant wou hebben, ze hen beter gewoon alles kon zeggen dat ze wist over deze plek en daarbuiten. Ze vertelde over wat er gebeurde met de grounders eenmaal ze hier binnenkwamen, of zelfs met degene die hier niet binnenkwamen. Mount Weather deed heel wat verkeerde dingen, zo hadden ze hun eigen verdedigingslinie in de grotten. Vaak waren het grounders die ze op één of andere manier hadden kunnen aanzetten om zich tegen hun eigen volk te keren en kannibaal te worden. Iets waar de meeste zo veel van walgden, dat iedereen zo ver mogelijk uit hun buurt wou blijven. Soms probeerde trikru wel eens een reddingsmissie, maar de kannibalen leken wel betoverd te zijn, al had het waarschijnlijk gewoon iets te maken met die moderne technologie van tegenwoordig. Alyssa vertelde nog heel wat meer dingen die er hier binnen en buiten gebeurden en hoopte dat het genoeg was zodat de twee jongens haar zouden helpen. Op een bepaald moment was Bellamy plots verdwenen. Waarschijnlijk had hij een afspraak, maar Alyssa zou geen idee gehad hebben met wie. De slaapzaal was al voor het grootste deel gevuld, maar toch had ze het gevoel dat ze alleen achterbleef met Murphy.

Bellamy

Eenmaal hij de deuren had geopend, was Bellamy best wel verbaasd toen hij Murphy aantrof met een meisje dat niet in Mount Weather leek te wonen, maar ook niet één van hen was. Hij was dan ook best benieuwd naar wie ze was, maar voor hij iets kon vragen, begon Murphy al uit te leggen. Aandachtig luisterde hij naar wat zijn vriend te zeggen had en hij was dan ook door het dolle heen dat hij eindelijk iets had gevonden dat hij kon gebruiken tegen deze plek. Iets waarvan hij ook degelijk bewijs zou van kunnen vinden en Bellamy had het voorgevoel dat dat bewijs al recht voor zijn neus stond. Het meisje. Niet alleen was hij dolblij, maar Bellamy werd ook steeds nieuwsgieriger. Wat gebeurde er precies met de mensen die in de kooien werden vastgehouden en waarom waren het allemaal grounders? Bellamy had een heleboel vragen, maar had het voorgevoel dat Murphy er ook geen antwoord zou op hebben. Hij had dit immers zelf maar net ontdekt. Het onbekende meisje integendeel, zou hier wel wat meer over weten. Hij kon het dan ook niet laten om haar een heleboel vragen te stellen, waar hij gelukkig ook nog een antwoord op kreeg. Het was niet veel, maar zo wist hij tenminste toch al iets meer.
Na wat een tijd vol met vragen was geweest, zag Bellamy dat het bijna tien uur was en besloot hij al op de gang te gaan staan. De slaapzaal was al bijna helemaal volgelopen met tieners, waardoor Bellamy ongemerkt kon weggaan. In de gang passeerden enkele mensen hem, toen hij stond te wachten, maar de meesten trokken zich er niet echt iets van aan. Er was immers niks mis mee om eventjes op de gang te staan. Na enkele minuten gewacht te hebben, kwam Aurora eindelijk opdagen. Het was ietsje later dan afgesproken, maar Bellamy was al blij dat ze was gekomen. Nu hij iets te weten was gekomen over deze plek, had hij tenminste het gevoel dat hij haar kon overhalen. Hij volgde haar dan ook gewillig naar een andere ruimte, waarvan hij vermoedde dat het haar kamer was. Bellamy kon niet wachten om haar te vertellen wat hij net had ontdekt, maar hij wou haar ook nog heel wat andere dingen vertellen. Hij begon dan ook meteen te praten. Okay, first I want you to let me speak and don't interupt me. You're probably going to think that I'm lying, but just hear me out." Begon Bellamy, al nam hij maar enkele seconden pauze voor hij weer verder ging. "Cage, Dante, everyone here. They're all lying to you. The radiation, it didn't kill us and it's not going to kill us. The people here, in Mount Weather, do get killed by the radiation, but you're like us, not like them. They've been lying to you, the entire time. And I think that's maybe the least bad thing they did. They've been capuring grounders and killing them, using their bone marrow and blood for a cure that doesn't excist and they're probably using you to. You really think it's a coincidence that you have a terminal disease. They're probably doing the same thing to you as they're doing to the grounders. Taking your bone marrow and your blood for their own purpose." Hij had het gevoel dat hij nog heel wat meer te zeggen had, maar besloot dat dit genoeg was voor nu. Aurora was vast overweldigt door alles wat hij net gezegd had en dingen er aan toevoegen zou het er waarschijnlijk niet beter op maken. "I said what I wanted to say, it's your choice to believe me or not." Zei Bellamy schouderophalende, al hoopte hij echt dat ze hem zou geloven.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:

Aurora

Aurora liep met Bellamy richting haar kamer. Hier konden ze praten zonder mensen die mee luisterde. Zelf nam ze plek op de rand van haar bed. Het verbaasde hem dat hij meteen van alles begon te beweren. Vele van wat ze al wist. Aurora snapte niet waarom hij haar zo graag wilde wijsmaken dat deze plek niet klopt. Waarom konden ze allemaal niet gewoon dankbaar zijn voor onderdak en eten. Hier hoefde ze helemaal niks te doen. Toen Bellamy klaar was met praten stond ze op. "Bellamy they are not lying to me. They couldn't even if they wanted to. I have acces to literally everything in this building. And you see, I already knew that. Everyone knowes about the grounders, but it's something we've learned not to talk about. We all need it, because these walls aren't fully radiation proof. Everyone needs those treatments once in a while." Aurora liet hem het ijzere rondje boven haar borst zien wat gebruikt wordt voor de behandelingen. "They use grounder blood for that. Besides, I am sick. I saw the doctors files. They aren't using me for that cure and I'm not like you guys. The radiation killed me. I felt the pain of the burning myself." Aurora wist niet zo goed wat ze hem allemaal moest vertellen, aangezien ze natuurlijk niet meteen alles weg mocht geven. Daarnaast leek hij niet te begrijpen dat ze misschien niet eens wilt weten wat er allemaal echt gaande is hier. Ze wil niet weer dat haar hele wereld in stort. Aurora nam terug plek op haar bed. "Besides I don't even know if I want to find out the truth if there's one. You probably wouldn't understand but I never really had a family, a home. This is the first place that actually feels like home. Here I don't have to do thing's I'd rather not in order to survive. I got everything I need and don't need to do a single thing for it. Here I am not judged for my past. Here I am someone. In this place I feel loved. I never had any of those thing." Er liep een traan langs haar wang. "So to be honest I don't know if I could handle my world crashing down again and ending up all alone again."

Murphy
Murhy keek naar Bellamy die het meteen was opgevallen dat er iemand bij stond. Binnen hun groep kende iedereen elkaar, maar voor de andere van Mount Weather zal een persoon meer of minder niet opvallen. Bellamy begon meteen met vele te vragen stellen. Het verbaaste Murphy nog dat ze veel wist te vertellen. Toen Bellamy vertrok kwamen de andere terug van het dinner maar daar schonk hij niet zoveel aandacht aan. "What's your name by the way? I didn't quite get that." Murphy keek naar de andere die vrolijk op hun bedden zaten en met elkaar aan het kletsen waren of spelletjes aan het spelen. Er hing een totaal andere sfeer dan in het kamp. "And do you happen to know more about how this place works? Like who lead it? What types of persons are they? Tell me everything you know."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld