Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ And I love the thought of being with *

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

And I love the thought
of being with you
Or maybe it's the thought
of not being so alone
Shit, I love being loved
but don't like
crying on the phone

Gelieve niet te reageren

Michael Andrew Scofield
17

I wanna sleep next to you
But that's all I wanna do right now
And I wanna come home to you
But home is just a room full of my safest sounds
'Cause you know that I can't trust myself with my three A.M. shadow
I'd rather fuel a fantasy than deal with this alone

his instagram

En jij mag beginnen lieve @Kittenpainfull

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Matelio "Mateo" Alejandro Gonzalez
17

Used to call you crook, called you a bandit
There ain't no other good damn reason why
My heart, it would go missing
For so many months so I was wishing that you
That you would stop pretending
Remember all those countless nights
When I told you I loved you?
And to never forget it
Oh, just forget it

his instagram

begint komt volgende bericht

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was eindelijk weer eens weekend, geen school meer en genieten van de twee vrije dagen. Al gold dit niet helemaal voor Matelio aangezien hij zijn zaterdag zou spenderen op zijn werk. Niet dat hij het heel erg vond. ZIjn baantje was GameStop wat eigenlijk betekende dat hij de hele dag in de winkel kon staan en met de klanten over games kon praten, iets wat Matelio ook gewoon deed met zijn vrienden. In dat opzicht had de jongeman dus wel een baan gekozen die goed bij hem paste in plaats van dat hij achter een kassa ging zitten bij Target of mensen kleding zou verkopen bij een of ander kledingwinkeltje. Alleen als hij daar aan dacht was hij al blij dat hij was aangenomen bij GameStop. Het was 12 uur ‘s middags wat betekende dat de dienst van Matelio nu al zo 3 uur geleden begonnen was. Hij moest vanochtend al beginnen bij openingstijd, dus dat betekende dat hij er nu al een tijdje was.
Ondanks dat Matelio absoluut geen haat had aan zijn baan moest hij wel eerlijk toegeven dat als hij de ochtenden moest werken dat hij dan toch wel een beetje baalde. Het was niet alsof mensen die gamen al om 9 uur ‘s ochtends voor de deur stonden. Die kwamen vaak pas rond de middaguren uit hun bed rollen. Dit zorgde ervoor dat ze ‘s ochtends maar met twee mensen in de winkel stonden en zodra het middag werd begonnen de diensten van een paar van hun andere collega’s. Vandaag was dan ook geen uitzondering, Matelio had de ochtend gespendeerd met de teammanager maar dat was het dan ook. Er waren ook niet veel klanten langs gekomen, net zoals Mateo eigenlijk al had verwacht. Wel had Mateo van de teammanager te horen gekregen dat er vandaag een nieuwe collega bij zou komen. Meteen was Mateo nieuwsgierig geworden naar deze nieuwe jongen. Aangezien hij een sociaal persoon was hield de jongen ervan om nieuwe mensen te leren kennen, dat was nu dus ook niet anders. Hopelijk konden de twee het dus ook goed met elkaar vinden. Meestal kon Mateo het goed vinden met iedereen en was hij echt een allemansvriend, niet dat dit iets was wat hij zelf doorhad maar vrienden wezen hem er wel altijd op dat er nauwelijks iemand was die een hekel aan hem had. Ook zijn vriendin vertelde hem vaak wat voor sociaal persoon hij was en dat het moeilijk was voor mensen om iets te vinden aan Mateo wat ze niet leuk vonden en eigenlijk was zijn vriendin helemaal niet zo. Zijn vriendin was compleet het tegenovergestelde van hem en eigenlijk heel terughoudend, mensen noemde haar vaak zelfs intimiderend maar zo zag Mateo haar helemaal niet, al kon hij wel begrijpen hoe andere mensen haar zo zagen. Ze was vaak ook gewoon erg stil en op de achtergrond, ze kon soms ook gewoon overkomen als een intimiderend persoon maar gelukkig wist Matelio beter dan dat.
Matelio liep door de winkel, kijken of alles nog goed stond voor de zoveelste keer deze dienst en uiteraard stond alles nog precies zoals het 5 minuten geleden ook stond. Zuchtend haalde Matelio een hand door zijn haren terwijl hij zijn ronde door de winkel weer gewoon vervolgde.

ff de pic van de gf, cus y'know

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Normaal gesproken werden zijn weekenden altijd hetzelfde gespendeerd; zittend voor de tv op zijn playstation of aan tafel met zijn huiswerk. Zo ging het er altijd aan toe en Michael had het nooit een probleem gevonden. Zijn huiswerk kwam altijd af en hij had alle sociale connecties die hij nodig had tijdens het online spelen op zijn WII of playstation. Helaas ging zijn weekend ritme nu, samen met de rest van zijn leven compleet veranderen. Michael was pasgeleden samen met zijn vader verhuisd uit Seattle en miste de grote stad nu al. Zeggen dat wat dingen anders waren was een understatement want alles was compleet anders, Michael paste absoluut niet tussen al deze mensen. Zijn vader was een ander verhaal, de man was zelf opgegroeid in het dorp waar ze naartoe verhuisd waren, hij leefde daar tot hij op zijn vier en twintigste een vrouw ontmoette op vakantie en zwanger maakte. Hij trok bij haar in in Seattle en leefde daar samen tot nu, nu hij weer terug verhuisde naar zijn geboorte dorp en hij zijn zoon, Michael met hem mee nam. Michael had er in het begin niet veel tegen op, maar toen wist hij ook nog niet waar ze precies heen zouden gaan. Zelfs de naam van het dorpje beschreef het dorp perfect, Boring.
Alles in Boring was anders dan in de grote stad waar Michael vandaan kwam. Mensen waren super closeminded, er was een klein winkelcentrum met misschien twee kledingwinkels, een target, een groente winkel en een gamestop. Er waren in totaal drie scholen, een preschool, een elementary school en een high school, voor zelfs de meest simpele universiteit moest je één tot twee uur reizen naar de meest dichtstbijzijnde stad. Het was dus wel duidelijk te zeggen dat Michael er erg tegen op zat om de rest van zijn dagen hier te besteden, hij was dan ook zeker van plan om zodra hij afgestudeerd was meteen weer te vertrekken. Dat zijn vader hier een goede jeugd had betekende niet dat hij dat ook zou hebben. Zijn grootste probleem was misschien nog wel dat door de verhuizing Michael niet meer zichzelf kon zijn. Terug in de grote stad was hij gewoon erg open over wie hij was en van wie hij hield. Michael was gewoon open over zijn seksualiteit en vond het geweldig dat hij die mogelijkheid had. Nu was die mogelijkheid echter van hem weg genomen. Hoewel zijn vader het al wist, hij kon er niet meer open over zijn. Het risico dat mensen die het er niet mee eens waren hem iets aan zouden doen was te groot en daar hadden beide Michael als zijn vader geen zin in.
Omdat zijn hele leven toch al zou veranderen had Michael besloten dat het tijd was voor hem om wat sociale connecties te leggen in dit dode dorpje, en wat was daar een betere manier voor dan een baan te zoeken in een winkel? In een dorpje waar iedereen elkaar leek te kennen was het makkelijk mensen te leren kennen door in het openbaar aan het werk te gaan. En alsof het zijn geluksdag was was de enige winkel met een open plek de Gamestop geweest. De dag voor Michael ging verhuizen had hij een mailtje gestuurd en precies op zijn dag van aankomst was zijn gesprek geweest. De filiaal manager leek er erg enthousiast over te zijn om iemand van buiten het dorp in zijn team te krijgen en nam hem dan ook meteen aan. Vandaag was zijn eerste werk dag.
Michael was al onderweg van hun nieuwe huisje naar het winkelcentrum waar hij niet langer dan tien minuten lopen over deed. Hij was dus mooi op tijd toen hij bij de winkel aan kwam. Hij had te horen gekregen dat de filiaal manager, waarmee hij eerder dus zijn gesprek had, niet aanwezig zou zijn maar de team manager die niet aanwezig kon zijn tijdens het gesprek er wel was. Voor Michael was het al best eng om dus kennis te moeten maken met weer een nieuw persoon die wel al van hem af wist maar van wie hij nog niet afwist. Hij maakte zich waarschijnlijk gewoon teveel zorgen.
Precies toen hij de winkel binnen liep was er een opgewekte stem te horen. "You must be Michel, welcome aboard. I'm Stefan, the team manager. This is Matelio, he'll be helping you get started here today." De man zijn stem was veel te vrolijk voor iemand die in een Gamestop werkte, vond Michael, maar iedereen hier leek een stuk vrolijker te zijn dan mensen normaal gesproken in de stad waren. Ook had de man zijn naam verkeerd gezegd, al was het niet eens een lastige naam, zeker niet in vergelijking met Matelio, wat de andere naam was die hij had gezegd. Maar Michael besloot zich hier niks van aan te trekken. "Michael yeah, and it's nice to meet you," zei hij maar met een vriendelijke glimlach.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Matelio kon maar zo vaak rondlopen in de winkel tot hij er helemaal gek van werd. Dus in plaats van nogmaals dezelfde ronde te lopen besloot de jongen achter de kassa te staan om hier vervolgens doelloos voor zich uit te staren. Dit waren toch wel de momenten van zijn baan die wat minder waren, de momenten wanneer er absoluut niks te doen was. Mateo kon dan wel weer een gesprek beginnen met Stefan, de teammanager, maar ze hadden de hele ochtend ook al gepraat en ondanks dat Mateo een sociaal persoon was, hij wist wel dat niet iedereen constant zin had in een gesprek zoals Mateo dat had. Dus in plaats van zijn teammanager weer lastig te vallen besloot hij dus maar achter de kassa te staan, voor zich uit te staren en zichzelf bezig te houden met zijn eigen gedachten.
Na een paar minuten alleen met de teammanager gespendeerd te hebben in de winkel werd Matelio uit zijn gedachten gehaald door het geluid van de deur die opende. Wanneer Mateo zijn blik naar de deur ging zag hij hier een jongeman, waarschijnlijk rond dezelfde leeftijd als hemzelf. Even twijfelde Mateo of dit zijn nieuwe collega was of een klant maar deze twijfels werden al snel weggenomen door Stefan die de jongen aansprak. Afwachtend keek Mateo hem aan, kijken of het daadwerkelijk zijn nieuwe collega zou zijn. Al snel leek de jongeman, die dus bij de naam Michael ging, te bevestigen dat hij inderdaad de nieuwe werknemer was. “Well, welcome to the team, dude.” Glimlachte Mateo en stak zijn hand uit naar de jongen om zo hij zichzelf formeel kon voorstellen. “You can also just call me Mateo if you want, whatever floats your boat, I suppose.” Soms was de naam Mateo wat makkelijker voor mensen om uit te spreken dan Matelio, vooral voor mensen die niet latino waren kon het soms moeilijk zijn om Matelio makkelijk van de tong te laten rollen was het voor hen dus makkelijker om de naam Mateo uit te spreken. Voor Matelio maakte het ook vrijwel niks uit wat mensen hem noemde.
Mateo keek de teammanager even aan in de hoop dat ze wat meer duidelijkheid zouden krijgen over wat nu de bedoeling was. “So, should I give him a little tour of everything? The store, the back of the store? All of that jazz?” Mateo haalde een hand door zijn haren terwijl hij het antwoord afwachtte van Stefan. “And I guess his polo and name card are in the back?” Voegde Mateo nog toe aan zijn vraag. “Yes to all of that, if you could just show him everything, explain how everything works and of course when there are customers help him with everything and show him how it works.” Matelio gaf de nam een korte knik. “Alright, got it.” Zijn blik ging daarna redelijk snel van Stefan naar zijn nieuwe collega Michael. “So, let’s start I guess. Why don’t we go to the back first, get your polo and name card.” Matelio wachtte niet echt een antwoord af en begon alvast met lopen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het was alsof hij van het ene overenthousiaste persoon naar de andere werd gegooid. Dit was meer enthousiasme dat hij mee maakte in een paar minuten dan hij deed in een hele week terug in de grote stad. Michael was er helemaal niet aan gewend dat mensen echt vrolijk klonken en niet geforceerd klonken omdat ze bang waren hun baan te verliezen. Het leek gewoon alsof beide jongens oprecht graag praatte tegen andere mensen, zelfs al was het een complete vreemde als Michael. Hij wist niet heel goed hoe hij er mee om moest gaan sinds hij zelf niet zo een heel enthousiast persoon was, zeker niet nu hij nog een beetje grumpy was over de verhuizing.
Michael keek op naar de jongen die zijn hand uitstak en schudde deze maar beleefd. "It's nice to meet you. Matelio." Hij voelde zich nog niet compleet comfortabel genoeg om de jongen al meteen bij een soort bijnaam te noemen, daarnaast rolde de naam met gemak over zijn tong. Het was best een mooie naam en Michael zou graag weten waar hij vandaan kwam, al leek het hem nu nog geen goed moment om hier naar te vragen.
Hij volgde het korte gesprek tussen Matelio en de team manager, Stefan. Al was hij niet heel zeker of je het wel een gesprek kon noemen. Matelio leek gewoon om verduidelijking voor zijn taak te vragen en Stefan gaf die verduidelijking, dat was het dan ook wel. Bij het horen van polo keek Michael al even op. De laatste keer dat hij echt een polo gedragen had was toen hij vier was en zijn moeder hem nog kleedde. Maar hij had het wel kunnen verwachten, de polo hoorde immers bij het Gamestop uniform en als hij hier echt aan het werk wilde gaan moest hij het uniform natuurlijk ook dragen. Het was gewoon logisch nadenken maar dat was iets wat Michael nou net niet gedaan had. Nu hij het zo hoorde vond hij het dan ook best dom van zichzelf dat hij er zelf niet aan gedacht had, maar zulke dingen gebeurde nou eenmaal soms.
Met een klein knikje ging Michael akkoord om mee te lopen naar achter en alles, al leek Matelio niet echt op zijn antwoord te wachten, wat hij ergens wel kon begrijpen. Hij begon de jongen dan ook maar gewoon dichting de achterkant van de winkel te volgen. Hij wist niet goed hoe hij zich nu moest gedragen. Hij wist niet wat hij wel en niet kon zeggen en wat hij wel en niet kon maken tegenover deze mensen en deze jongen. Hij was gewoon erg onzeker over alles sinds hij gewoon weg niet wilde dat hij iets fout deed. Hij wilde ook niet signalen afgeven die duidelijk konden maken dat Michael anders geaard was dan wat 'normaal' was. Dus hij moest echt opletten op alles wat hij deed. Een gesprek beginnen vond hij dan ook best moeilijk, hij wist niet heel goed hoe hij zich moest opstellen en wat hij überhaupt zou moeten zeggen. Maar zich compleet stil houden vond hij ook niet heel beleefd, al wist hij oprecht gewoon niks om te zeggen. Hij hoopte gewoon dat Matelio het eerste woord zou zeggen en daaruit een gesprek zou ontstaan zodat hij niet paniekerig hoefde te doen over wat nou wel of niet juist was om te zeggen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Zoals verwacht Matelio eigenlijk al verwacht had volgde Michael hem zonder enige vragen naar de achterkant van de winkel. Terwijl ze er heen liep draaide Matelio zich half om met zijn torso om de jongeman die achter hem aanliep aan te kijken. “I assume you are new in town.” Daar ging Mateo eigenlijk wel van uit. Boring was een kleine stad, er was bijna niks te doen en bijna iedereen kende elkaar. Ondanks dat de stad niks bijzonders was, Mateo had het hier altijd naar zijn zin en hij kon zich makkelijk vermaken. Hem en zijn vriendengroep zorgde altijd wel dat ze iets te doen hadden, of dit nou was dat ze bij iemand gingen zitten om een filmavond te houden of dat ze met z’n allen laat in de avond het park ingingen om daar uiteindelijk met z’n allen wat alcohol te drinken of een joint te roken. Hoe dan ook, de vriendengroep konden met z’n allen altijd wel een manier vinden om zich te vermaken. Voor Mateo was het al genoeg dat ze met z’n allen iets gingen doen, hij hield ervan om omringd te zijn met vrienden en het maakte hem dan niet veel uit wat ze aan het doen waren, hij vermaakte zich wel.
Matelio opende de deur die ze naar achterkant van de winkel bracht. Het was niet al te groot, er was een aanrecht met een kraan, een koelkast, een deur naar de wc en in het midden stond een tafeltje omringd met zo 5 stoelen. Midden op de tafel lag een opgevouwen polo met daarboven op een naamkaartje, waarop uiteraard de naam Michael stond. “So this is the back, nothing special.” Het was ook geen grote winkel, dus het was dan ook niet zo raar dat de achterkant ook niet zo groot was. “And I suppose this is yours.” Matelio pakte de polo van de tafel en gaf deze door aan Michael. Zelf had hij ook de polo aan met zijn naamkaartje en op zijn werk was dan toch ook wel de enige keer dat de jongen een polo aan zou hebben. Normaal gesproken zou je hem er nooit mee zien rondlopen.
Om de nieuwe jongen een beetje te leren kennen besloot Matelio maar een beetje een gesprek met hem aan te gaan. “So, How long have you been in town for?” Aangezien hij nieuw was leek Mateo het makkelijkste om hem daar ook maar vragen over te stellen. “And where are you from? Of course.” Het kwam niet heel vaak voor dat mensen naar Boring verhuisde aangezien het zo klein stadje was waar weinig te doen was.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Michael liep op zijn gemakje achter de jongen aan en was uiteindleijk best opgelucht toen hij het gesprek op stand leek te zetten. Michaelw as daar gewoon weg niet goed in en wilde het dan ook niet proberen. “Yeah I am,” knikte hij kleintjes. Hij ging er vanuit dat het logisch was dat hij nieuws was, ging er vanuit dat mensen hier elkaar allemaal wel kende en het dus wel opviel als er een nieuw iemand kwam. Hij vroeg zich af hoeveel mensen zijn vader nog zouden herinneren, hoeveel mensen hem nog zouden kennen. Zijn vader had in iedergeval zijn oude baan terug gekregen, die mensen hadden hem duidelijk wel herkend. Op zijn twee en twintigste was hij begonnen bij de politie en had daar twee en een half jaar gewerkt voor hij op vakantie ging en plots moest stoppen door het verwachten van een baby. Michael had hem nooit gelukkiger gezien toen hij de dag hiervoor hoorde dat ze hem met alle liefde zijn oude baan terug wilde geven. Zijn vader was in Seattle ook bij de politie gegaan, maar hier was dat toch wel een heel stuk minder gevaarlijk dan in de grote stad. Michael betwijfelde of er überhaupt ooit wel iets gebeurde hier waar de politie voor nodig was. Hij vroeg zich af of dat zou betekenen dat ze hier ook een stuk strenger waren daarvoor. Maar dat deed er niet echt heel erg toe.
Ze kwamen bij de achterkant van de winkel aan en Matelio opende een deur die naar een soort kleine vergader en pauze ruimte liep. Het was niks speciaals maar Michael had ook niet veel verwacht van zo een kleine winkel. Hij had eerlijk gezegd niet eens verwacht dat er een Gamestop zou zitten in zo’n klein dorpje. “I suppose so,” knikte Michael terwijl hij de polo en het naamkaartje aanpakte. Hij had absoluut geen zin om dit te dragen voor zijn dagen maar het moest maar, hij moest er maar gewoon mee leren leven.
Michael keek op van de polo en het naamkaartje toen de jongen, Matelio, een gesprek met hem leek aan te gaan. Hij besloot zich maar zo sociaal mogelijk op te stellen en mee te gaan in het gesprek, was ook wel zo aardig. “I’ve been here for four days now, and I’m from Seattle,” zei hij maar met een kleine glimlach. “How’s living in Boring?” Vroeg hij, zijn best doende niet zwakjes te grijnzen bij het uitspreken van de oh zo bijpasselijke naam.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Matelio had dus gelijk wanneer hij zei dat Michael nieuw was in Boring en eigenlijk was hij helemaal niet verbaasd. Als hij te horen kreeg van Michael dat hij hier al een tijdje woonde dan zou Mateo het heel raar gevonden hebben dat hij hem nog nooit gezien had, op school of eerder in deze GameStop, of waar dan ook. Voor Mateo zijn gevoel kende hij bijna iedereen van zijn school wel, sowieso qua gezicht en hij wist wel zeker dat hij Michael er nog niet eerder had zien rondlopen. Al zou daar aankomende week waarschijnlijk snel verandering in komen. “Yeah, thought so.. I would for sure recognize a pretty face like that.” Grapte Mateo. Hij hoopte maar dat Michael zijn humor kon waarderen en het niet al te raar opvatte. Het was niet alsof Mateo daadwerkelijk op jongens viel, hij had namelijk een vriendin. Niet dat Michael dat kon ruiken, dat hij een vriendin had. “No homo, though.. of course.” Voegde Mateo nog aan zijn grap toe. “But anyway, welcome to town, then.” Met een brede glimlach leek hij de nieuweling aan. “Hope you’re going to like it here.” Voegde hij nog toe waarna hij een hand haalde door zijn lange lokken.
Michael nam de polo en het naamkaartje van Mateo aan dus nu stond de jongen daar weer met lege handen. “Uh, if you want you can just change here or go through that door and change there.” Het maakte Mateo echt niks uit of hij het nou hier deed of dat hij liever wat privacy had. Hij kon het best begrijpen als de jongen niet meteen voor een vreemdeling zijn shirt wou uitdoen en zich voor hem wou omkleden maar als het hem niet veel uitmaakte en hij deed het gewoon hier dan vond Mateo dat ook meer dan prima. Het lag helemaal aan van Michael liever had en waar hij zich het meest comfortabel bij voelde.
Seattle was dus waar hij vandaan kwam. Zelf was Mateo er nog nooit geweest maar hij wist zelf ook wel dat het een grote stad was, echt een heel contrast met wat Boring was. “So you are a real city boy, huh? But then what brings you to a small town like Boring?” Het was toch wel de eerste vraag die opkwam in het hoofd van Mateo. Het was niet vaak dat mensen verhuisde naar Boring maar als ze hier kwamen dan kwamen ze al helemaal niet van een grote stad als Seattle. “It’s great” Beantwoordde Matelio de jongen zijn vraag. “Or at least, I think it’s great. It’s probably nothing like Seattle but I really enjoy it here.” Het was voor Michael waarschijnlijk wel duidelijk geworden in alleen de afgelopen paar dagen al dat Boring niets was vergeleken met Seattle.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Michael keek even op bij de jongen zijn opmerking, niet zeker wetende wat hij hier precies van moest begrijpen. Als het terug bij zijn thuis was geweest had Michael bijna zeker geweten dat de jongen met hem aan het flirten was. Hier kon hij echter niet goed begrijpen wat hij precies bedoelde. Tot hij de ‘no homo’ zei. Michael vond het altijd zo een rot opmerking, al snapte hij het ergens wel een beetje. Je kom tegenwoordig niet meer complimentjes uitdelen aan mensen van hetzelfde geslacht zonder dat mensne dachten dat je homoseksueel was. Michael haatte het ergens wel maar kon dat niet echt zeggen sinds hij zojuist ook er haast vanuit ging dat Matelio met hem flirtte. Al betwijfelde hij nu of de opmerking gemeend was, hij wist ook niet zo goed hoe hij er op moest reageren. “Uh, thanks?” Hij voelde zich er een beetje ongemakkelijk bij. Hij kon best goed complimenten accepteren maar het ‘no homo’ gedeelte liet hem gewoon ongemakkelijk voelen. “Thank you, I hope so too. It has been quite alright so far,” knikte Michael. Hij vond het zeker niet geweldig, maar het was beter dan niks, dacht hij. Voor wat hij nu had gezien was er echt amper iets aan de gang in het dorp. Hij had nog niks mee gemaakt op enthousiastische en vrolijke mensen.
“Oh yeah no I’ll change here,” knikte Michael maar. Hij schaamde zich niet echt voor zijn lichaam en had niet het gevoel alsof Matelio echt naar hem zou gaan staren, de jongen had net immers vrij duidelijk gemaakt dat hij niet op jongens viel. Michael hoefde zich dus nergens om zorgennte maken. Hij trok met gemak zijn shirt uit en deed de polo vervolgens maar gewoon aan. Het naamplaatje maakte hij aan de polo vast op zijn linker borst. Michael had nooit het gevoel dat hij zich moest schamen voor zijn lichaam of hoe hij er uit zag. Hij had wellicht geen geweldig lichaam maar zo slecht was het ook weer niet. Het was niet alsof er echt iets mis mee was. Michael qas sowieso nooit onzeker over zijn uiterlijk. Zijn innerlijk was waar hij zich dan wel weer zorgen om maakte. En op dit moment vooral zijn geaardheid. Het was iets waar hij zo een lange tijd gewoon open over was geweest en nu moest hij het ineens verbergen, alsof hij nooit uit de kast was gekomen. Hij had geen idee hoe hij dit lang vol kon houden. Maar gelukkig moest hij nog maar een jaartje, daarna kon hij weer weg wezen en weer zijn normale zelf zijn.
“Yeah I suppose I am,” knikte Michael. Hij zag zichzelf nooit echt als een stadse jongen, maar nu hij mensen hier meemaakte wist hij wel goed dat hij wel dergelijk een stadse jongen was. “My dad used to live here, so we moved back.” Hij besloot het gewoon simpel te houden. Hij hoefde niet de hele uitleg te geven waarom ze verhuids waren, zo goed kende hij deze jongen namelijk niet en hij wilde hem niet meteen met zijn problemen lastig vallen. “Sounds fun,” knikte hij maar. Het was wel duidelijk dat het hier niet als Seattle was, maar Michael ging er wel van uit dat het leuk zou worden, daar moest hij zelf maar vooral zijn best voor doen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Matelio had door dat zijn grap misschien niet helemaal geland had zoals hij gehoopt had. Dit was dus niet de beste manier om een eerste indruk te maken maar Mateo hoopte maar dat het niet zou zorgen dat de jongen een verkeerd idee over hem zou krijgen. “No problem” Mateo koos er maar voor om het hele gebeuren niet in een nog groter ding te maken dan dat het nodig was, het was waarschijnlijk beter om het maar te laten gaan en het hele gebeuren te vergeten. Dan had de jongeman misschien toch nog de kans om zichzelf van een betere kant te laten zien. “Well, that is good to hear. Better than absolutely terrible.” Michael was er nog maar een paar dagen dus Mateo begreep ook wel dat het misschien nog een beetje moeilijk was voor de jongen om te zeggen hoe Boring hem daadwerkelijk beviel, daarvoor moest hij hemzelf nog een paar dagen, weken of misschien wel wat maanden geven. Zelf wist Matelio niet anders dan dit kleine dorpje, hij was hier geboren, opgegroeid en was nooit heel veel verder geweest buiten het dorp. Zo af en toe gingen ze met vrienden wel eens naar de dichtstbijzijnde bioscoop of een club in een stad die iets verder lag maar heel veel verder dan dat was Matelio nog nooit geweest. Ondanks dat hij niet anders kende dan dit kleine stadje, hij raakte hier nooit verveeld en hij was ook nog nooit klaar geweest met de kleine stad.
“Aight, all good.” Mateo plaatste zichzelf op het hoekje van de tafel en ging daar even zitten terwijl Michael zijn huidige kleding verwisselde voor de polo die bij het werk uniform hoorde. Het was een rode polo, hetzelfde kleur rood als de logo van de winkel. Alsof alleen een polo nog niet erg genoeg was, moest die ook nog eens rood zijn, een felle rode kleur. De enige keer wanneer Mateo rood droeg was wanneer het een flannel was en dat was dan een zachtere, donkerrood en niet zo felle rood als de polo. Gelukkig had Mateo zich er ondertussen al aardig over kunnen zetten maar het was nog steeds iets wat hij niet echt ideaal vond.
Matelio sloeg zijn armen over elkaar en keek Michael aan terwijl hij luisterde naar zijn antwoord. “No way, maybe my parents will know your dad if he used to live here. Who knows?” De kans was dan toch aardig groot, al helemaal als ze rond dezelfde leeftijd waren en dus in hetzelfde jaar zaten met high school. “But that is so cool that your dad came back to this town.” Matelio had geen idee of hij voor altijd in deze stad zou wonen, of hij weer terug verhuizen als hij eenmaal klaar was met college maar het zou hem niet erg lijken om hier te blijven wonen. “Yeah, me and my friends we make the best of this small town and we really just have a lot of fun with each other.” Matelio haalde een hand door zijn haren waarna hij Michael aankeek. “Actually..” Begon hij, er was duidelijk van zijn gezicht af te lezen dat hij een idee had. “We are having a bonfire tonight at one of my friends his house. We are all bringing some booze, some food and we’re just going chill and hang out.. it’s gonna be fun.” Die vriend woonde een beetje achteraf, op een boerderij, waar ze mooi met z’n allen een kampvuur konden hebben. “And well, since you don’t know anyone yet.. I mean, I don’t know but.. do you want to come and just hang out with us?” Het leek Mateo een aardig iets om te doen voor de jongen, zodat hij mensen kon leren kennen in het dorpje en zijn vrienden zouden het waarschijnlijk ook geen probleem vinden als hij iemand nieuw mee zou nemen, dat zouden ze alleen maar gezellig vinden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Michael merkte dat de jongen zelf ook een beetje begon te twijfelen over zijn opmerking. Ze voelde zich er blijkbaar beide hetzelfde bij. “Sorry,” mompelde Michael even, het gevoel hebbende alsof dit echt een ding was waarvoor hij zijn excuses aan moest bieden. Maar dat was iets wat Michael nog best vaak zou doen hier. Hij had het gevoel alsof hij hier snel dingen verkeerd kon doen. Als zelfs zijn best wel close minded vader hem waarschuwde voor de close minded-heid van de mensen hier dan zei dat wel erg veel. Michael had ook zijn hele garderobe vervangen door allemaal basic dingen die hem niet rare blikken zouden opleveren. Hij wist niet goed hoe alles hier er aan toe ging maar hij had zeker geen fashionable dingen meer in zijn kast hangen. Hij had nu vooral gewone losse jeans effen shirts en flannels sinds zijn vader zei dat ze dat hier veel droegen. Michael wilde gewoon op geen enkel moment te veel aandacht naar zichzelf trekken en uit de mand vallen. Hij moest zijn maanden hier door zien te komen en kon daarna gewoon gemakkelijk verhuizen en zichzelf weer zijn. Hij had al vijftien jaar in de kast gezeten hiervoor, nog een jaartje daarbij kon toch geen kwaad? Wellicht niet, wellicht zou het hem mentaal vernietigen, maar dat verwachtte hij niet.
“Yeah definitely better than absolutely terrible,” knikte de jongen. Absoluut verschikkelijk was New Jersey. Boring kwam daar nog niet eens dichtbij bij. Daarnaast vond zijn vader het hier leuk genoeg om te wonen en terug te komen, dus dan moest er toch wel iets leuks aan het dorpje zijn. Dacht Michael tenminste. Als het echt erg bleek te zijn dan zou hij altijd nog gewoon weg kunnen lopen, maar dat echt alleen als het heel erg was. Maar hij ging er niet vanuit dat zoiets zou gebeuren. Maar je kon nooit aetenw at er zou gebeuren. Wie weet vond iemand zijn instagram en zag hij al zijn foto’s waar hij nog wel openlijk gay was, hij zou niet eens willen weten wat er dan zou gebeuren. Hij was ook zeker niet van plan zijn social media met andere mensen te delen hier. Dat zou een te groot risico zijn.
“Yeah who knows. This does seem like a town where everyone knows eachother,” zei Michael knikkend. Zijn vader werkte als deputy sheriff dus het was niet raar dat mensen hem kende. Dat was namelijk wel een baan waar je veel met iedereen om ging. “Yeah, apparently he really liked it here, so it must be a good town I suppose,” knikte Michael. Hij ging er vanuit dat als zijn vader het leuk vond hij het hier ook wel naar zijn zin zou hebben. Hij had immers al een baan dus hij hoefde zich geen zorgen te maken dat hij niks te doen zou hebben. Hij zou zich hier wel kunnen vermaken leek hem.
Michael keek even fronsend op bij de vraag die hem gesteld werd. Hij vond het al vriendelijk dat Matelio gewoon tegen hem praatte maar nu werd hij ook nog eens uitgenodigd voor iets als dat? Zoiets had hij helemaal niet kunnen verwachten. “Oh uh I really wouldn’t want to be a burden. But thank you for the offer,” zei hij glimlachend. Hij had een beetje het gevoel alsof Matelio de vraag meer vroeg om beleefd te zijn dan om hem echt uit te nodigen. Hij zou het niet begrijpen als iemand hem bij zo een situatie wikde hebben, zeker daar waar niemand hem kende en als ze van plan waren te drinken sinds hij wel de zoon van de deputy sheriff was. Als hij met alcohol op thuis zou komen zou niet alleen hij in de problemen komen maar zou zijn vader ook uit hem proberen te krijgen met wie hij was. De alcohol leeftijd was namelijk gewoon een en twintig en Michael had niet het gevoel alsof Matelio zelfs maar dicht hij die leeftijd kwam.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Matelio keek een beetje apart op bij het horen van het excuses van Michael. Na zijn idee was er absoluut geen reden voor zijn excuses. Mateo leunde iets naar voren zodat hij Michael een kleine klop op zijn bovenarm kon geven. “No need to apologize, my dude.” Hij had oprecht geen idee waarvoor de jongen zijn excuses aanbood. “If anything I should be the one that has to say sorry because I made such a dumb joke.” Al was het niet geheel een grap. De jongen voor hem was uiteraard een knappe jongen, dat kon Mateo wel eerlijk toegeven. Alleen wist hij niet zeker of hij ook zoiets eerlijk kon toegeven tegen Michael zelf. Hoe leuk het ook was in dit stadje, niet iedereen was even accepterend van alle geaardheden, dus soms kon het nogal raar opgevat worden als een jongen een andere jongen een compliment gaf. Nu kwam Michael van een grotere stad waar dingen als homo’s meer geaccepteerd werd maar Matelio wist niet zeker of Michael ook zo was of dat hij zo jongen was die geen compliment kon aannemen van een andere jongen. Het lag natuurlijk aan hoe zijn vader was en hoe de opvoeding van zijn vader was. Hoe dan ook, het was niet echt een gespreksonderwerp voor op dit moment, over hoe accepterend ze waren van andermans geaardheid, dat was misschien toch een iets te serieus onderwerp voor nu.
Het was inderdaad een stad waar iedereen elkaar kende, dat was dus ook al wel duidelijk voor Michael. “Yeah, it is.. everyone knows everyone.” Bevestigde Matelio. “Always great when there is gossip.. you know.” Als er iets van een gerucht was dan duurde niet lang voordat iedereen en zijn vader en moeder erover gehoord had. Dat was toch wel een beetje het nadeel van het wonen in een kleine stad, al trok Matelio zich niet veel aan als het ging om geruchten en roddels. Soms was het wel geinig om het er over te hebben maar het was niet alsof de jongen het allemaal daadwerkelijk serieus nam als hij het hoorde, in tegenstelling tot andere in de stad. Sommige mensen namen alle roddels zo serieus, iets wat Mateo zich gewoon niet kon voorstellen. “I mean, I would have to agree with your dad and say that this is a pretty damn good town.” Het was misschien wel wennen als je een stad als Seattle gewend was, dat kon Mateo zich wel voorstellen. Toch hoopte hij voor Michael dat de jongen snel gewend raakte aan de kleine stad en het hier naar zijn zin kon hebben. Mateo hoopte hem hier dus ook een beetje mee te kunnen helpen door hem uit te nodigen voor vanavond, dan kon hij alvast mensen leren kennen en zich hopelijk wat verwelkomt voelen in Boring.
“Oh, come on, you are not a burden, I assure you.” Matelio begreep wel hoe de jongen misschien dat gevoel kon hebben maar hij wou hem wel duidelijk maken dat dat absoluut niet zo was. “C’mon dude, you might as well get to know some new people and I swear we are all really chill.” Matelio zou niet zo makkelijk opgeven, dat was niet hoe hij was. “You don’t have to drink if you don’t want to and you can leave whenever you want.. but why not give it a try?” Ze waren met een groep van zeven mensen, met Michael erbij zouden het acht zijn. Dan zouden ze meer dan genoeg plezier hebben, dat wist Matelio zeker.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
“Nah it was a good joke, I just have no sense of humor, don’t worry about it,” knikte Michael maar gelijk. Hij wilde namelijk niet onbeleefd over komen. Al was het ergens wel een raar gevoel dat het gewoon een grapje was sinds het niet zo voelde, maar hij besloot dat gewoon achter zich te laten. Deze hele imsituatie orobeerde hij eigenlijk achyer zich te laten sidns het toch wat ongemakkelijker was dan waar hij van hield. Al liet het Michael wel twijfelen aan zijn uiterlijk, wat hij eigenlijk bijna nooit deed. Hij wist wel dat hij heus niet moeders mooiste was, maar hij was toch ook niet lelijk ofzo? Het voelde raar voor hem om plots over zijn eigen uiterlijk te twijfelen. Uiterlijk was namelijk net iets waar hin niet veel om gaf. Hij deed dan ook zijn best om dit gewoon van zich af te schudden. Er gewoon niet meer aan te denken en niet ineens slecht over zijn uiterlijk te denken. Hij wist dat hij niet heel lelijk was en dat was wat er toe deed. Nee. Zijn innerlijk was wat er toe deed en hij vond zelf dat hij best een mooi innerlijk had, al konden de meningen daarover verschillend zijn. Dat was alleen maar logisch. Niet iedereen vond hem aardig en dat aas ook niks geks, hij vond ook niet iedereen aardig.
Michael kon het niet laten even zacht te lachen, al moest hij er wel mee oppassen. Het leek hem dat zodra een iemand iets wist iedereen het meteen wist. Dat was voor hem niks goeds. Het betekende dat als hij nieuw op school begon en één iemand zijn instagram account vond gelijk iedereen zou weten dat Michael duidelijk niet hetero was. Misschien most hij toch maar zijn account deactiveren of op privé zetten, maar dat zou hij vanavond wel doen wanneer hij thuis kwam. “Sounds.. afwul to be fairly honest,” zei Michael. Het leek hem vreselijk dat hij niks kon doen zonder dat zijn vader r van zou horen. Zeker met zijn vader als deputy sheriff zou hij het nieuws erg snel horen. Nu zou Michael al helemaal niet kunnen drinken zonder dat zijn vader er achter zou komen. Dat was misschien wel het ergste van dit alles. Oké niet het aller ergste maar het stond zeker hoog op zijn lijst van erge dingsn. “Well then I’ll believe you for your word.” Het leet Michael dat als Matelio dat echt meende het wellicht zo slecht nog nist was. Hij mosst maar gewoon afwachten hoe zijn eerste dagen zouden gaan, en dan zeker zijn eerste school dagen. Als die rot gingen kon Michael al voorspellen dat alles rot zou gaan.
”It doesn’t sound like you’re going to take no for an answer,” grinnikte Michael even hoofdschuddend. “Alright i’ll come, but only if you’re really sure about this. I could be a dick, you know?” Michael hoopte ergens dat zijn vader hem niet zou laten gaan maar wist ook wel dat dit false hoop was en hij gedwongen zou moeten socialiseren. Natuurlijk zou hij het later minder erg vinden maar nu zag hij voornamelijk op tegen het geit dat hij moest gaan socialiseren met een stel dorpse mensen. Hij wist totaal niet wat hij van hen kon verwachten en wat hij sowieso van dit alles zou verwachten. Hij moest het allemaall maar zien.

Kittel

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Bijna meteen bij het horen van Michael zijn woorden begon Matelio met het schudden van zijn hoofd. Ondanks dat hij de jongen voor hem niet goed kende was hij er haast van overtuigd dat hij het fout had, hij kon niet geloven dat de jongen absoluut geen humor had. “No man, I just have a big dumb mouth and so I make dumb jokes.” Matelio vond het prima om de schuld op zich te nemen,voornamelijk omdat hij vond dat de schuld ook daadwerkelijk bij hem lag. “I am sure you have a sense of humor.” Voegde Mateo nog snel toe. Iedereen had wel een soort humor, wat de een grappig vind is dan iets waar de ander absoluut niet om kan lachen maar toch zouden beide mensen in het denkbeeldige scenario humor hebben, alleen beide een ander soort. Dat was hoe Matelio erover dacht althans en het zou niet uitmaken hoe erg Michael zou ontkennen dat hij iets van humor had, dat zou nog steeds de gedachtegang blijven van Mateo. Dat was dan toch wel een beetje de eigenwijze kant van Matelio die dan naar boven kwam, of zijn betweterige kant, het was maar net hoe je het wou noemen.
Mateo kon Michael geen ongelijk geven. Hoe snel roddels en geruchten hier hun ronde deden was absoluut verschrikkelijk. Zelf was Matelio ook wel eens slachtoffer gevallen tot de snelle roddels, meerdere keren zelfs. Bijna iedereen was wel eens slachtoffer geweest. Mensen leken gewoon van roddelen te houden. Soms kon Matelio er gewoon bij zijn kop niet bij hoe geïnteresseerd en geïnvesteerd anderen in iemands leven konden zijn. Matelio kon zelf altijd alleen maar lachen om geruchten en roddels maar hij kon er nooit serieus op ingaan. “Well, not only does it sound awful.. it just simply is awful.” Gaf de jongeman toe en een zwakke glimlach volgde zijn woorden. “But that is how it is in a small town like this, I guess.” Kort haalde Matelio zijn schouders op terwijl zijn ogen op Michael gericht bleven. Waarschijnlijk zouden geruchten en roddels ook een ding zijn in Seattle, alleen zou dan niet heel Seattle het te horen krijgen maar alleen de mensen die je daadwerkelijk kende. Althans, zo zag Mateo dat voor zich.
De nieuwe collega van Mateo leek hem al aardig snel door te hebben, aangezien Mateo inderdaad geen nee als antwoord zou nemen. Dat was dus al wel duidelijk voor Michael. “Alright, yes!” Met een tevreden glimlach klapte Mateo in zijn handen zodra Michael ingaf en zei dat hij zou komen. “I am really sure about this, no worries.” Mateo en zijn vrienden hielden ervan om nieuwe mensen te leren kennen dus dit zou alleen maar ervoor zorgen dat vanavond gezellig zou worden met Michael. “Oh, you can’t be that bad. I am not buying the fact that you are a dick.” De jongen zag er gewoon niet uit als iemand die een vervelend persoon zou zijn. “You are too cute to be a dick.” Misschien was het dom van Mateo om weer zo grap te maken na de situatie van net maar het leek gewoon uit zijn mond te komen voor hij erover na kon denken. “But I’ll text my friends that I’m bringing someone new with me. I am sure they are going to love you.” Ratelde Mateo maar snel verder om over zijn vorige opmerking heen te praten.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Michael fronste even kleintjes toen de andere jongen zo slecht over zicbzelf praatte alsof het niks was. Als Michael een van zijn vrienden zo hoorde praten zou hij zich gelijk zorgen maken, maar hij wist natuurlijk niet watvoor persoon Matelio was en wist niet of dit gewoon weer een soort van zijn humor was of dat hij serieus was. Michael besloot maar een soort grapje terug te maken als Matelio nik hem deed, denkende dat hij het wel kon apprecieren. “Nah you have a cute mouth,” zei hij tegen hem. “No homo though,” voegde hij er ietsje later aan toe met een kleine knipoog. De knipoog kon als van alles gezien worden. Het kon ook als een manier van flirten gezien worden maar Michael ging er niet vanuit dat Matelio zoiets zou denken in deze situatie. Michael had zelf nog nooit het gevoel gehad alsof hij ‘no homo’ achter een zin moest plaatsen, hij had nooit een jongen gewoon weg gecomplimenteerd waarbij de jongen dacht dat het flirten was of wat dan ook. Hetw as dus best gek, iets waar hij aan zou moeten wennen. Hij ging er immers vanuit dat Matelio niet de enige zou zijn hier die dit soort opmerkingen zou maken. Dat zou een beetje apart zijn namelijk, vond Michael dan.
Het klonk best vreselijk. Alsof je gewoon niks kon doen zonder dat iedereen het zou weten. Michael had er nog niet eens over nagedacht dat dat echt was hoe zo een klein dorpje werkte. Hij vroeg zich af of hij het echt wel zou redden dan, want elk klein ding dat hij deed zou zijn vader wellicht meteen horen. Hij kon hier niet roken of drinken, hij kon eigenlijk helemaal niks want dan zou zijn vader er blijkbaar dus achterkomen. Hij probeerde zich hier wat relaxter over te maken door er over te denken dat hij alleen dit jaar op school moest uitzitten en hij daarna gewoon weg kon uit dit zwart en witte dorp. Hij kon nu al niet wachten tot zijn examens, en dat zou je hem niet snel horen zeggen. ”So I suppose there aren’t really any secrets here hm?” Vroeg hij toch voor de zekerheid, hij wilde gewoon weten of het toch misschien mogelijk was om geheimen te houden.
Michael kon het niet helpen om even te lachen bij de blije reactie van Matelio, misschien was het dan niet puur uit beleefdheid gevraagd. Michael kon het wel apprecieren, en hoopte nu ergens dat zijn vader hem wel zou laten gaan. “Alright then, if you’re so sure.” Matelio liet het klinken alsof zijn vrienden echt wel toffe gasten waren us hij hoopte ook wel dat dit waar was. Hij hoopte stiekem dat hij wel makkelijk in de groep opgenomen zou worden zodat hij maandag op school tenminste een paar mensen kende. Maar hij moest nog maar zien hoe het ging. Zijn voornemen was eigenlijk om geen vrienden te maken en gewoon het jaar door te komen, maar nu twijfelde hij of dat zou lukken. Michael lachte zacht bij zijn volgende opmerking. Het gaf hem wederom gemixte gevoelens over de situatie. Was Matelio nou met hem aan het flirten of was dit gewoon zijn manier van doen? Of was hij gewoon aan het flirten maar had hij dit zelf niet door. Michael vond het heel moeilijk in te schatten wat hij nou met deze opmerking bedoelde maar besloot er niet te diep in te kijken. “Even cute guys can be dicks. Just saying, you’ll never know.” Hij kerkte dat Matelio snel over zijn andere opmerking heen probeerde te praten wat Michael best wel grappig vond, maar hij liet het er maar bij. “Alright dude, you do you.”

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld