Orpg // The whole world is against us - Forum

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:

The whole world is against us
But that doesn't mean we can't try

Azriel Abraham Cohen // 21 // Jewish

Account verwijderd

schreef:
Rosalia Victoria Jones - 20 - Arisch

Account verwijderd

schreef:
De weg naar huis leek een eeuwigheid te duren. Een jaar, zo lang was ze weggeweest en er was veel veranderd, dat kon je wel zeggen. Vroeger woonde Rosalia met haar ouders en 2 jongere broertjes in een grote stadswoning. Het was er fijn. Rosalia was altijd graag onder de mensen geweest en het leven in de stad beviel haar dan ook. Ze was dan ook zo blij geweest toen haar ouders besloten haar te laten studeren in Parijs, literatuur dan nog, datgene waar ze zo van hield. Jammer genoeg zat haar studiejaar er op en was het terug tijd om naar huis te gaan, als ze het nog wel zo kon noemen. Na de toestanden in Duitsland van de afgelopen maanden vonden haar ouders het beter om naar het platteland te verhuizen, wat verder weg van de mensen, rustiger. Haar vader bekleedde een belangrijke taak in het leger en voor hem zou het idealer geweest zijn om daar te wonen. Dichter bij zijn taken in het leger, verder weg van alles wat ze altijd gekend hadden. Het zou vast vreemd zijn, zo thuiskomen in een vreemd huis wat dan het hare zou zijn. Wel was ze blij om eindelijk haar ouders terug te zien, en haar broertjes. Een jaar is lang en ze vroeg zich al af hoe groot ze geworden waren en of ze nog steeds dezelfde streken uithaalde als voor haar vertrek. Ze hoopte dat alles nog hetzelfde zou zijn al had haar moeder haar daar wel voor gewaarschuwd in de brieven. Haar vader was een stuk minder thuis, haar broertjes kregen vanaf nu thuisonderwijs en haar moeder was het gezicht geworden van de vrouwenbond op het platteland. Rosalia zou haar gezin nu dus een stuk minder gaan zien, en dat na een jaar weg geweest te zijn, daar had ze het best moeilijk mee. Eenmaal bij een groot landhuis aangekomen stopt de wagen. Nadat ze de chauffeur bedankt heeft stapt ze uit en volgt de man naar binnen die haar koffers al had uitgeladen. Nog voor ze binnen is aangekomen komt haar moeder al naar buiten gevlogen gevolgd door haar broertjes die haar om de hals vliegen. 'My little girl, you're not little anymore', zei haar moeder zachtjes lachend. Het liet Rosalia lichtjes grinniken. 'Dad wanted to be home when you arrived but..' begint haar moeder waarop Rosalia zachtjes knikt. 'It's fine mom, really. I understand', zei ze geruststellend. Natuurlijk had ze liever iedereen samen gehad nu ze net thuis was maar haar vader had nu eenmaal een belangrijke taak en daar hoort veel werken bij. Ze kon het hem niet kwalijk nemen.