Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG A circus full of secrets and mysteries

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Met
Kan misschien 18+ dingen bevatten.
Liever niet reageren op de orpg tenzij je meedoet.

Jayden Silas~ 19~ prince of the sea~ merman

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

Elle Seydoux ~ 20 ~ contortionist en goochellaarsassistente

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Breed glimlachend boog Elle nog een laatste keer voor het publiek. Hoewel ze deel uitmaakte van de zogenaamde freakshow, had ze zichzelf nooit een freak gevoeld. Zo werd ze ook niet behandeld. Sybille de vrouw met de baard werd haar hele leven al bespot. Ook hier werd er schaterlachend naar haar gewezen. Mensen hadden moeite met het benaderen van Chester en Lester, de Siamese tweeling, dan keken ze weg en aarzelden in hun woorden. Elle daarentegen zag er compleet normaal uit, meer nog ze was mooi genoeg dat de Emmanuel, de goochelaar van hun circus haar had uitgekozen als één van zijn assistentes.
Nog een laatste keer boog ze haar rug achterover, zodat haar hoofd tussen haar voeten tevoorschijn kwam een wuifde naar de kinderen op de voorste rij die haar vol fascinatie aanstaarden. Het slangenmeisje, het meisje van rubber, zo werd ze omschreven op de posters. Onder applaus en een goedkeurend knikje van de circusdirecteur, trok ze zich terug achter het doek. Haar taak zat erop voor vandaag. Het was vermoeiend werk. Ze wilde liefst snel iets gaan eten, een douche nemen en dan haar bed in, maar kon het toch niet laten even te blijven staan achter het doek. Vijf man duwde een groot aquarium dat was bedekt met een doek de piste op. Dit was het hoogtepunt van de avond. Ook andere circussen hadden bebaarde vrouwen en slangenmeisjes, maar dit was hun piece de resistance, een unicum. Het licht doofde op één spot na die de directeur volgde. De spanning was te snijden. "Dames en heren, dit is het moment waar u allicht heel de avond naar heeft uitgekeken. De jongen die u allen zal verbazen. Een mirakel uit het diepste van de oceaan. Maakt uit alsjeblieft geen bruuske bewegingen. We zouden hem niet willen laten schrikken." Langzaam ging zijn hand naar het doek, express aarzelend. "Ziehier de meerman!" Net zoals het publiek hield Elle even haar adem in. Het aquarium werd onthuld samen met de jongen die er in rondzwom, half man half vis. Het soort wezens waarvan men dacht dat ze enkel in sprookjes voorkwamen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Stil zat Jayden in een hoekje op de bodem van het donkere aquarium waar hij nu al een paar weken in gevangen zat. Het aquarium zelf was geen grote ruimte. Niet meer dan een paar meter lang. Te klein voor een meerman om echt fatsoenlijk in te zwemmen. Zeker als je bedacht dat Jayden uit de zee kwam. De duisternis om hem heen werd veroorzaakt door een grote lap stof, wat mensen omschreven als een doek. Een doek die bijna nooit van zijn aquarium verwijderd werd, waardoor hij bijna altijd in het donker zat. Om hem heen hoorde hij vreemde geluiden. Luide woorden kwamen van alle kanten om hem heen vandaan, terwijl het slechts een stem was. Hij had geen idee hoe dat mogelijk was. Gejuich en geklap klonk tevens ook overal om hem heen. Hij snapte niet waarom, wist bijna nooit wat er om hem heen gebeurde.
Stil wachtte Jayden af, terwijl hij de keren dat hij de stem van alle kanten hoorde telde. Inmiddels wist hij wat er zou gebeuren. Ongeveer twee uur nadat de vreemde geluiden, woorden en gejuich begonnen waren begon zijn aquarium te bewegen. Harde knallen van handen waren te horen en lieten het water trillen. Jayden wist inmiddels dat ze niet hard op de wanden sloegen, maar het water voerde het geluid harder aan, waardoor hij zijn handen voor zijn oren sloeg. Zijn handen hield hij voor zijn oren, tot het moment dat het aquarium waarin hij gevangen werd gehouden stil stond en even beet hij op zijn lip.
Jayden haatte dit. Hij kon niet begrijpen waarom mensen dit deden. Andere wezens opsluiten in kleine bakken terwijl ze hen niets aangedaan hadden? Omringt door vreemde geluiden, zometeen felle lichten om aan andere van hun soort te laten zien? Als een beeldje of ander voorwerp om mee te kunnen pronken?
Stil wachtte Jayden af, tot een man het grote doek van zijn aquarium afhaalde en een fel onnatuurlijk licht op hem scheen. Snel deed Jayden zijn handen voor zijn ogen. In het licht straalden de schubben van zijn staart als kleine blauwe edelsteentjes, de zelfde kleur als zijn ogen, iets wat hij zelf niet kon zien door het felle licht dat hem verblindde. Jayden zelf was teveel gewend aan de duisternis en het licht deed gewoon pijn aan zijn ogen.
Om hem heen hoorde Jayden de mensen naar adem happen, iets waar hij weinig aandacht aan besteedde, tot er aan de achterkant van het aquarium opeens een onopvallende tik tegen het glas werd gegeven. Voor het publiek niet op te merken, maar voor hem wel duidelijk. Weer een pijnlijk geluid, maar dit keer wist hij zich in te houden om zijn handen voor zijn oren te leggen. Hij weigerde zich nog zwakker op te stellen waar anderen hem konden zien.
"Ga zwemmen, doe iets voor het publiek" siste de directeur onopvallend en glimlachte toen naar het publiek.
"Onze meerman is een beetje verlegen, maar jullie willen hem natuurlijk beter bekijken niet?" riep de directeur naar de menigte en gaf nog een tikje tegen het ruit. Langzaam ging Jayden een stukje omhoog, maar weigerde meer te doen dan rechtop staan. Echt niet dat hij meer ging doen dan dat.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Elle had niet het beste zicht vanuit de coulissen, al was zelfs vandaaruit duidelijk dat de meerman zich niet op zijn gemak voelde. Zo was het meestal met de nieuwelingen, de lichten, het publiek, het was een overstelping van de zintuigen, maar je wende eraan, ging er zelfs mettertijd van genieten. De meerman was nu ongeveer een maand bij hen. De directeur had hem gevonden toen ze optraden in een stadje aan de kust. Als ze de verhalen mocht geloven, was hij gewond geweest, de dood nabij. Niet alleen voor het publiek, maar ook voor de artiesten werd er veel over de fascinerende wezen geheim gehouden. Hij had een eigen woonwagen, waar hij na de optredens werd opgesloten, voor zijn eigen goed. Het leven op land was hij niet gewend, hij was nog wat gedesoriënteerd, moest nog wennen aan het circus en had daar tijd voor nodig. De directeur had hen met strenge stem bevolen bij zijn woonwagen uit de buurt te blijven. Het wezen kende geen mensen en ze konden niet anticiperen hoe hij zou reageren. Toch was Elle best nieuwsgierig. Zou ze zelfs met hem kunnen communiceren? Lola een koorddanseres en een goede vriendin van haar was er ooit naar de woonwagen geslopen. Ze had niet veel gezien, behalve een schim met benen. Misschien was het dan toch een truc, was hij gewoon een jongen? Zoals zoveel slechts een illusie was in dit circus.
"Elle wat sta je hier nog te doen?" ze schrok op uit haar gedachten toen Jacob een van de podiumhulpjes haar aansprak. "Sorry ik wilde alleen de act zien." fluisterde ze hem toe.
"Geen probleem, als je wilt mag je het aquarium mee verschuiven, niet dat je veel zal bijdragen" Hij wierp een blik op haar kleine gestalte en dunne armpjes. "maar dan kan je hem eens van dichtbij zien."
"Oh Jacob dat zou geweldig zijn." zei ze opgelaten. Samen met de overige hulpen volgde ze de show. Nadat het publiek de zaal langzaamaan uitstroomde betraden ze de piste. Elle droeg inderdaad niet veel bij door haar handen op het glas te drukken. Ze was niet krachtig, nooit geweest. Ze keek de jongen gefascineerd aan en glimlachte hem vriendelijk toe. "Hallo, mijn naam is Elle, we zijn collega's" Ze wilde niets te moeilijk zeggen, in de hoop dat hij haar zou begrijpen. Het aquarium werd naar de coulissen gebracht waar de jongen zou worden overgebracht naar zijn woonwagen. Elle hing er nog even rond tot de directeur kwam, in een niet al te blije beu. Waarschijnlijk had het te maken met het optreden van de meerman, zijn 'plankenkoorts'.
"Elle jij hoort hier helemaal niet te zijn, ga je omkleden, de show is al een tijd voorbij." blafte hij haar toe. Ze knikte en maakte zich uit de voeten. Ja, de directeur was een streng man, maar het kon niet makkelijk zijn een circus runnen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Jayden merkte wel dat de circusdirecteur niet blij was met het feit dat hij alleen opstond en helemaal niets in de bak water deed. Echter, kon het hem helemaal niets schelen. Wat dan nog dat die directeur niet blij was? Zelf was hij ook niet blij om opgesloten te zitten. Tegen zijn wil gevangen en gebruikt als vermaak voor wildvreemde mensen. Felle lichten op zich gericht te krijgen. Zijn ogen waren gewend aan duisternis. Het was veel donkerder onderwater dan boven water en daar was hij aan gewend. Hij hoefde al dit licht niet, maar nee het was nodig omdat anders die gillende mensen hem niet konden zien.
Stil keek Jayden om zich heen, maar negeerde nog steeds de directeur die hem dingen toe siste en ging in plaats daarvan weer op de grond in zijn bak zitten. Ze hadden hem gezien, meer moesten ze niet van hem verwachten.
Na een tijdje was het publiek het zat dat Jayden verder niets deed dan zitten in zijn waterbak en maakte de circusdirecteur er een einde aan, iets waar Jayden erg blij mee was. De lichten gingen uit en de mannen kwamen er weer aan om zijn bak te verplaatsen. Dit keer samen met een meisje. Het meisje kwam hem vaag beken voor. Misschien dat hij haar eens had zien langslopen als ze hem in de bak water gooiden of er weer uit sleurden. Hij probeerde geen aandacht aan haar te besteden. Ze was een mens en mensen dachten alleen maar aan zichzelf. Dachten dat ze alles konden maken zonder nadenken of vragen, net zoals wat er nu met hem gebeurde. Toen ze zachtjes tegen hem sprak, keek Jayden haar aan en sloeg een keer hard met zijn staart tegen het ruit waar ze haar handen had gelegd. Na een maand gevangenschap had Jayden wel geleerd dat het niet genoeg was om hier uit te breken. Wat voor glas het ook was, het was te stevig voor zijn kracht en er zat behoorlijk wat kracht in zijn staart. Toch hoopte hij dat hij zo duidelijk had laten merken dat ze in zijn ogen geen collega's waren. Dat hij het niet leuk vond om hier te zijn en weg wilde. Dat hij niets met hen te maken wilde hebben.
Zoals gebruikelijk werd hij met behulp van een groot net uit het water gehaald. Een net waar hij niet voor weg kon zwemmen. Eenmaal aan het oppervlakte pakten twee mannen zijn armen vast en lieten hem over de rand van de bak vallen. Jayden probeerde zich uit hun armen los te rukken, maar ze waren sterker dan hem en al snel werd hij in zijn woonwagen geduwd en de deur gesloten. Met een harde knal viel Jayden op de grond en wist zich nog net met zijn armen op te vangen. Een zachte kreun verliet zijn lippen, terwijl hij zijn staart dichter naar zich toe trok en wachtte tot hij weer benen kreeg. Tot net iets meer dan een maand geleden wist Jayden niet dat hij benen zou krijgen als hij droog werd. Dat ontdekte hij nadat hij gevangen was genomen door de mensen. Jayden kende de verhalen dat hij zogenaamd van de dood was gered. Dat was een verhaal wat tijdens de eerste paar keer dat hij op het podium geduwd werd, verteld werd. Volgens hem wist de circusdirecteur niet eens dat hij het kon verstaan. Jayden had nog nooit tegen hen gesproken. Hij reageerde wel als hij moest opstaan of zo, maar dat kon ook komen door de tikken die de directeur op het glas gaf of zo. Jayden wilde dat ze zo min mogelijk van hem wisten. Als hij niet kon praten, of in elk geval hun taal niet kon spreken, zouden ze hem ook niet kunnen vragen naar waar de rest van zijn soort leefde. Dan kon hij zijn volk in elk geval beschermen.
Niet veel later hoorde hij de stem van de circusdirecteur en slikte even zacht toen hij binnen kwam. "Ik begin mijn geduld met je te verliezen jongen. Je moet nu echt eens gaan optreden. De mensen komen om jou te zien hoor" zei de circusdirecteur meer tegen zichzelf dan tegen hem, terwijl een paar mannen hem optilden en naar zijn bed sleurden. Op dat moment kreeg Jayden ook zijn benen terug en probeerde hij wat tegen te stribbelen. In de maand dat hij nu hier zat, had hij een klein beetje leren lopen. Niet goed genoeg om te ontsnappen, maar voor de directeur blijkbaar genoeg om hem voor de zekerheid vast te ketenen. Toen Jayden op zijn bed werd gezet, werd de keten aan zijn enkel vastgemaakt en verlieten de directeur en zijn mannen zijn woonwagen. Even zuchtte Jayden zacht en haalde een hand door zijn haren heen. De keten was lang genoeg om door de hele woonwagen te komen, maar niet verder. Toch zou Jayden hier uit komen. Zodra hij beter kon lopen zou hij ervoor zorgen dat ze hem met rust lieten. En tot die tijd weigerde hij mee te doen. Misschien, als ze hem zat genoeg waren, zouden ze hem wel echt laten gaan. In de zee gooien of zo. Al betwijfelde hij dat, hij kon het altijd hopen.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Elle deed geschrokken een stap naar achteren toen de meerman met zijn staart tegen het glas bonkte. Ze had alleen vriendelijk willen zijn? Misschien begreep hij hun taal niet? Het zou vast wennen zijn voor hem, zo'n nieuw leven. Misschien was het toch beter om hem zijn ruimte te geven, zodat hij wat kon acclimatiseren. Toch bleef de meerman door haar hoofd spoken terwijl ze zichzelf omkleedde. Als ze nu eens aan de directeur zou vragen of hij niet mee mocht doen met de kampvuren en het gezamenlijk avondmaal na de voorstelling. Ze zou natuurlijk wel moeten wachten tot een geschikt moment, tot hij wat beter gestemd was.
"Elle mijn favoriete assistente daar ben je eindelijk." Christian de goochelaar waar ze mee samenwerkte kwam met open armen op haar toegelopen en trok haar in een dichte omhelzing. Ze werkte nog niet zo lang met hem samen. Soms vond ze hem wat veel, hij had een heel aanwezige persoonlijkheid, maar was graag gezien door de meerderheid van de artiesten. "Kom laten we dansen." Hij wilde haar mee trekken naar het vuur, maar Elle bleef staan. "Sorry Christian. Ik heb nog niet de kans gehad om te eten."
"Ach dat kan je straks toch doen." De greep om haar pols verzwakte niet. Ze had geen zin om meer tegen hem in te gaan, een dansje was toch niet zo erg. Al snel draaide hij haar in het rond en legde zijn hand om haar middel. Na die ene dans kon ze eindelijk aanschuiven aan tafel. Zoals elke avond vloeide de drank rijkelijk en ook Elle zei geen nee tegen een paar glaasjes wijn. Haar vriendin Arwen kreeg haar zelfs zover tot het drinken van een paar shots kaneellikeur. Aangeschoten keerde ze terug naar het kampvuur waar het feest nu echt aan de gang was. Ze wist niet precies wanneer, maar plots stond ze weer met Christian te dansen. Hij fluisterde iets in haar oor, ze kon zijn woorden niet precies begrijpen. Zijn hand gleed steeds lager. "Waarom gaan we niet naar mijn woonwagen, dan toon ik je een paar goocheltrucs die je nog nooit hebt gezien." Elle giechelde, het was een hele slechte versiertruc, maar ze had er niets op tegen om met Christian mee te gaan.
In zijn woonwagen kuste hij haar en Elle kuste hem. Het was pas toen zijn handen onder haar blouse gleden dat ze haar gezond verstand deels terugkeerde. "Christian, nee sorry." ze krabbelde achteruit. "Wat? Doe ik iets verkeerd?" Hij maakte aanstalten om verder te gaan waar hij was gestopt, maar Elle draaide haar hoofd weg. "Ik wil niet. Dit is geen goed idee."
"Elle ssst. De manier waarop je tegen me aan danste. Mij ga je echt niet vertellen dat je dit niet wilde. Je zit me al de hele avond op te geilen."
"Nee Christian" Ze krabbelde overeind en probeerde naar de deur te lopen, maar hij verhinderde haar de doorgang.
"Kick je hierop ofzo?"
"Christian ik ben dronken. Ik kan niet meer helder denken, laat me alsjeblieft gewoon gaan." Maar Christian bleef staan, meer nog hij leek vastberaden af te maken waaraan ze waren begonnen of Elle nu wilde of niet. Ze deed het eerste wat in haar opkwam, haar knie tussen zijn benen planten. Terwijl hij kermde van de pijn, glipte ze langs hem naar buiten. Het circus was ondertussen verlaten op een paar zielen na die nog altijd de weg naar hun tent of woonwagen niet hadden teruggevonden. Elle wilde zich naar haar caravan haasten, maar Christian zou haar daar sowieso als eerste zoeken. Ze had een verstopplaats nodig, waar ze veilig was tot de ochtend. Het was wellicht een stom idee, maar haar enige optie. Hier zou ze hem nooit komen zoeken. Met een speld uit haar kapsel forceerde ze het slot van de woonwagen van de meerman. Deze sloten stelden niet veel voor, daarom ook dat ze bang was dat Christian zo bij haar zou binnen kunnen. Haastig sloot ze de deur achter zich. Nu pas merkte ze op dat ze de hele tijd had lopen huilen. Als ze niet had gereageerd, dan zou hij... Ze wilde er niet aan denken. Het was donker in de kamer, haar ogen waren nog niet aan de duisternis gewend. "Hallo... Is hier iemand? Het spijt me dat ik hier zomaar inbreek. Zou ik hier vannacht misschien kunnen blijven?"

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Inmiddels was het donker geworden in de woonwagen waar waar Jayden in verbleef. Buiten klonken harde geluiden van gefeest. Muziek, gelach, geschreeuw en voetstappen op de grond. Soms vlakbij zijn woonwagen, soms ver weg. Elke avond was het het zelfde liedje. Gefeest tot diep in de nacht. Zelf begreep hij niet waarom ze zo zaten te feesten. Wat was er zo bijzonder? Waren ze hier allemaal vrijwillig? Was hij de enige die hier tegen zijn wil in gevangen werd gehouden? Elke avond stelde hij zich die zelfde vragen, maar ook andere vragen. Zoals hoe het thuis ging. Hij moest echt terug zien te komen naar waar hij vandaan kwam. Iets wat op dit moment onmogelijk leek te zijn. De gedachten aan zijn thuis en zijn machteloosheid hier op het land maakten Jayden zo af en toe knetter gek. Sommigen zouden hem misschien een aansteller vinden, maar dat maakte Jayden niet veel uit. Dat was gewoon wie hij was en hij zou zich in dat opzicht niet veranderen.
Zuchtend liet Jayden zich achterover op het bed vallen waar hij op zat. Het bed of hoe ze het hier op het land ook noemden, was een van de enige positieve dingen die Jayden op dit moment aan het land kon bedenken. De bedden van de mensen lagen vele malen confortabeler en zachter dan de bedden diep in de zee. Jayden wist niet waar het van gemaakt werd, maar het lag best fijn.
Terwijl hij daar lag, werd er door iemand van de hogere rangen in het circus een bord eten gebracht, maar Jayden keek niet op. Hij at amper op het land. Weigerde meer van hen te nemen dan nodig was. Als meerman kon hij best lang zonder voedsel. Langer dan een normaal mens en dat was dan ook wat hij zelf deed. Hij at wel, als hij echt moest eten, maar nu hoefde dat in zijn ogen nog niet. In plaats daarvan keek hij door een klein kiertje van de gordijnen in zijn woonwagen naar de nachtelijke hemel. De sterren vonkelden vrolijk boven hen uit. Kleine wolkjes dreven er voorbij en ontrokken ze zo af en toe uit het zicht, maar niet heel erg lang. Het was alsof de wolken met het sterrenlicht speelden. Aan uit, aan uit. Hij had wel eens moeders op het land gezien die hun handen voor hun gezichten legden en zo hun kinderen verrasten of lieten schrikken of wat de bedoeling ook was. De kinderen leken het leuk te vinden, maar zelf zat hij het leuke er niet van in. Nu echter leken de sterren dat zelfde spelletje bij hem te doen. Kiekeboe leken de sterren tegen hem te zeggen, als ze weer even achter de dunne schapenwolkjes waren verdwenen en weer te voorschijn kwamen.
Op eens veranderden de geluiden buiten. Van het luide gefeest klonk er nu wat gestommel. Woorden van een lichte onenigheid. Jayden wist niet precies wat er aan de hand was. Hij kon het niet horen en zijn gordijnen waren niet ver genoeg open om wat te kunnen zien. Het was ook niet echt alsof Jayden zich er zorgen over maakte. Hij had andere dingen om zijn hoofd over te breken. Een manier om terug naar de zee te komen bijvoorbeeld. Wat de mensen deden waren hun omstandigheden en zaken. Ze moesten zich zelf maar redden. Ze gaven ook niets om zijn welzijn tenslotte, dus waarom zou hij het terug doen?
Op dat moment klonk er wat geritsel bij zijn deur vandaan. Alsof iemand het slot open wilde maken, maar niet de juiste sleutel had. Ja dat was inmiddels een paar keer gebeurt, maar dit geluid klonk toch iets anders. Wat was dat voor geluid. Even keek Jayden fronsend op. Normaal kwam er niemand meer nadat hij zijn eten gekregen had. Schuw bleef hij naar de deur kijken, terwijl die langzaam open ging en het licht van de sterren en een vuur verderop zwakjes naar binnen scheen.
Een donkere schim stond voor de deur. Niet erg groot. In elk geval niet zo groot als de mannen die Jayden gewend was om in de deuropening te zien. Jayden dacht een vrouwelijke vorm te herkennen aan de schimmen die hij zag.
Precies op het moment dat hij dat dacht, klonk er een stem. Het was inderdaad een vrouwenstem, maar dat zei op deze plek helemaal niets. Er waren hier ook mannen die sprekend op vrouwen leken en vrouwen met een gigantische baard. De stem kwam hem echter wel bekend voor, ondanks dat vrouwen hem hier nog amper aangesproken hadden. Was dit niet de zelfde stem als die hem een paar uur geleden aangesproken had? Vlak voor hij op het podium werd geduwd? De hand waar hij tegen geslagen had? Of naja tegen het glas dat hem gevangen hield?
Even bleef Jayden stil. Nadenkend of hij wel of niet moest reageren op de woorden die het meisje zei. De angst die echter in haar stem doorklonk gaf voor hem wel de overslag. Hij was altijd een behoorlijk beschermend iemand geweest. Dat was ook de reden dat hij gevangen was genomen. Ondanks dat hij verbannen was, probeerde hij zijn volk nog steeds te beschermen. Vooral vrouwen en kinderen hadden een zwakke plek in zijn hart gekregen. Daarbij, als ze ook bang was, kon ze misschien een bondgenoot voor hem worden om te ontsnappen. Hij kon alle hulp gebruiken.
"Ik weet niet in wat voor problemen u zit, maar ik vrees dat uw problemen erger worden als u hier betrapt wordt. Als u dat risico echter wilt nemen, ga uw gang" zei Jayden dan ook na een paar minuten van ongemakkelijke, doodse stilte.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld