Pentatonix schreef:
Sam zakte door zijn knieën en gluurde tussen een hoop paar bladeren door. Op deze plek had hij perfect uitzicht op een kleine open plek waar een hoop dieren vaak kwamen om te grazen. Zijn rechterhand spande zich om zijn boog heen, en hij tilte zijn hoofd een beetje naar rechts. De afgelopen dagen had hij door dit deel van het bos gestruind op zoek naar eten en een plek zijn kleine kamp op te zetten. Hij miste de aanwezigheid van de anderen om zich heen, maar na een tijd alleen raakte hij snel gewend aan het nieuwe ritme van zijn dag. Het was fijn om op niemand te hoeven letten en te kunnen gaan en staan waar en wanneer hij maar wilde, geen rekening te hoeven houden met de anderen. Zijn vader had hem altijd geleerd hoe hij op zichzelf kon overleven, en daar was hij hem nu dankbaar voor. Hij had niet altijd de beste band met zijn vader gehad, maar in zijn huidige situatie probeerde hij er niet veel aan te denken, er waren genoeg andere dingen om op te focussen.
Elise rende op hoge snelheid door een bos. Godzijdank had ze vandaag een broek aan gedaan, want ze merkte nu al dat haar jas en haar haren overal aan takken bleven hangen. Ze had geen idee waar ze was, maar wist dat ze moest blijven rennen. Een groep mannen had haar aangesproken, had haar achterna gezeten, en het enige dat Elise zeker wist was dat ze moest blijven rennen. Er was een rare onweer storm begonnen, al was het nu vooral keihard aan het regenen. De regen en haar tranen hadden haar make-up laten uitlopen, en ze zag er waarschijnlijk monsterlijk uit, met haar wilde witblonde haren vol met takken en haar doorgelopen ogen. Ze had de mannen al een tijd niet achter zich gehoord, en nog geen minuut geleden was de bliksem ingeslagen bij een boom vlakbij haar. Het leek alsof de hele hemel in wit had opgelicht, en daarna was het pikzwart geworden. Elise was blijven rennen, al leek het alsof de geur om haar heen was veranderd. Misschien had de bliksem een boom verschroeid? Ze was dankbaar dat ze niet gewond was, maar merkte ook dat ze steeds dieper in een bos terecht kwam. Ze wist dat ze in de buurt van een hoop bomen was, maar had niet geweten dat er een bos verscholen lag zo dicht bij de stad? Het was waarschijnlijk ook ongelooflijk dom om een onbekend bos in te rennen, maar op dit moment wist ze niet goed wat ze beter had kunnen doen.
Plotseling struikelde ze over een boomwortel, en tuimelde een heuvel af. Met een gil botste ze tegen iets hard aan en kwam tot stilstand. Met grote ogen keek ze om zich heen. Waar was ze beland?
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.
ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar
19
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
